Morgunblaðið - 27.08.2015, Side 54

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. ÁGÚST 2015
BORGARBYGGÐ
OG NÁGRENNI2015
Á FERÐ UM
ÍSLAND
Bjarni Steinar Ottósson
bso@mbl.is
Á Miðhrauni á sunnanverðu Snæ-
fellsnesi var framan af hefðbundinn
búskapur. Nú er þar fiskvinnsla í
miðju landi auk lífræns búskapar, en
næsta verkefni er vinnsla á þangi
sem aflað úr Breiðafirði á Þang-
brandi I, bát sem var nýlega var
keyptur til landsins fyrir verkefnið.
Bryndís Hulda Guðmundsdóttir
og Sigurður Hreinsson eru bænd-
urnir á bænum en Bryndís er af
þriðju kynslóð fjölskyldunnar á Mið-
hrauni. Þau bjuggu í mörg ár í
Reykjavík en sveitin kallaði þau að
lokum aftur heim.
„Okkur langaði einhvern veginn
alltaf að búa í sveit,“ segir Bryndís.
„Ég var að læra sálfræði og karlinn
minn er smiður. Þetta var ekki beint
það sem maður ætlaði sér þegar
maður var tvítugur, að reka fisk-
verkun, en eftir á að líta gengur
þetta vel. Þetta er skemmtilegt og
kemur í rauninni á óvart.“
Minkabú verður fiskverkun
Þau Sigurður fluttu á bæinn til
foreldra hennar og byrjuðu í loð-
dýrarækt og bættu svo við bleikju-
eldi. Sú rækt reyndist ekki arðbær
en í því ferli duttu þau inn á þá hug-
mynd að reka fóðurstöð þar sem þau
matreiddu fisk ofan í minkinn en
fiskverkun varð með tímanum
þeirra aðalatvinnugrein.
„Við tókum þessa ákvörðun á
sínum tíma að prófa loðdýrarækt.
Við skuldsettum okkur og jörðin var
veðsett. Maður gat ekkert hoppað út
þó mann langaði til þess að gera eitt-
hvað annað. Svo reyndum við þetta
fiskeldi sem var svipað, óttalegt
basl. Maður reynir að láta hlutina
ganga upp, gangist maður undir
skuldbindingar, en það endaði með
því að karlinn var farinn að smíða í
Reykjavík. Þar var hann að byggja
svona þurrkunarfyrirtæki þar og
það leiddi okkur út í fiskverkunina.“
Í dag þurrka þau ýmsar fisk-
afurðir og vinna einnig fisk í minka-
fóður sem er fryst á staðnum fyrir
Danmerkurmarkað. Um þrjátíu
manns vinna við vinnsluna.
Heimsþorp á Snæfellsnesi
Í upphafi drógu þau að sér
starfskrafta úr nærsveitum en þeim
reyndist erfitt að manna vinnsluna
þannig allt árið. Menn þurftu frá að
hverfa til þess að sinna árstíða-
bundnum verkum, enda svæðið
landbúnaðarhérað. Þau víkkuðu þá
netið og auglýstu eftir starfsfólki
víðar frá.
„Það þróast fyrst þannig að fé-
lagsmálaráðuneytið, sem tilheyrði
þá Páli Péturssyni, hafði samband
við okkur og spurði hvort við hefðum
áhuga á að fá fólk frá Mongólíu,“
segir Bryndís. „Þau urðu fyrsta fólk-
ið sem kom til okkar, yndisleg full-
orðin hjón sem töluðu ekkert nema
mongólsku.“ Með tímanum bættist í
fjölskylduna og önnur kom til við-
bótar frá Mongólíu en þær hafa ver-
ið á landinu í um fimmtán ár og alið
upp börn sín á Íslandi.
„Svo réðum við fólk héðan og
þaðan, marga frá Eystrasaltslönd-
unum og það kom hingað heil fjöl-
skylda frá Litháen. Fólkið hérna er
eins og ein stór fjölskylda og við ger-
um margt saman. Það er yndislegt
starfsfólk og góð tengsl milli okkar.“
Fjórða og fimmta kynslóð
Anna Sesselja, elst þriggja
barna Bryndísar og Sigurðar, býr
við bæinn ásamt Ingvari Arndal eig-
inmanni sínum og sonum þeirra.
„Ég bjó hérna í sveitinni þar til
ég varð átján ára, þá flutti ég í Borg-
arnes,“ segir Anna. „Sveitin togaði
samt svo í mig að ég flutti aftur
hingað eftir fimm ár. Við erum að
vinna hérna bæði og maðurinn minn
er að fara í þaravinnslu með for-
eldrum mínum. Mér finnst æðislegt
að búa hérna en ég vil helst vera í
sveit. Þetta er samt ekki alveg
venjulegur sveitabær. Ég er ekki
viss um að ég myndi vilja vera á bæ
þar sem það væru bara við fjöl-
skyldan. Það eru rúmlega þrjátíu
sem búa hérna og hér eru önnur
börn fyrir börnin mín að leika sér við
svo þetta er eins og lítið sveitaþorp.“
Litla sveitaþorpið hefur stækk-
að síðustu ár og mun stækka áfram
en nú eru í byggingu fjögur raðhús
sem verið er að reisa fyrir starfsfólk
sem býr með börn sín á svæðinu.
Ljósmynd/Anna Sesselja Sigurðardóttir
Fjölskyldan Bændurnir Sigurður og Bryndís í miðið með börnum, tengdasyni og barnabörnum.
Úr gömlu minkabúi verður til þorp
 Á félagsbúinu Miðhrauni er stundaður fjölbreyttur búskapur, fiskvinnsla og stefnt á þörungamið
 Rúmlega þrjátíu manns frá ýmsum heimshornum búa við bæinn og mynda þar lítið þorp
Ljósmynd/Anna Sesselja Sigurðardóttir
Riðið út Á bænum eru hross sem ábúendur nota til útreiða. Hér sést Bryn-
dís leiða ungviðið um hagann með bæinn í baksýn.
Kristján H. Johannessen
khj@mbl.is
Í grænum birkiskógi í hjarta Húsa-
fells má nú finna nýtt fjögurra
stjarna hótel sem tekið var í notkun
um miðjan júlí síðastliðinn. Hótel-
stjórinn er Unnar Bergþórsson og
segir hann viðtökurnar góðar enda
hótelið fullbókað næstu vikurnar.
„Við höfum fengið framúr-
skarandi einkunnir á umsagnar-
síðum á borð við TripAdvisor, sem
skiptir auðvitað mjög miklu máli
þegar farið er af stað með nýtt
hótel,“ segir Unnar.
Ferðamönnum fjölgar mikið
Á Hótel Húsafelli má til að
mynda finna veitingasal fyrir rúm-
lega eitt hundrað manns, sundlaug,
afþreyingarmiðstöð og 36 rúmgóð
gistiherbergi.
Hótelið er síðan sérstaklega
hannað með frekari stækkun í
huga, en að sögn Unnars væri hægt
að fjölga gistiherbergjum um 12 og
er slíkt á dagskrá í náinni framtíð.
Spurður hvort ferðamönnum í
uppsveitum Borgarfjarðar hafi
fjölgað mikið að undanförnu kveð-
ur hann já við. „Að líkindum hefur
þeim fjölgað um 30 prósent á milli
ára,“ segir Unnar og bendir á að
fjölskyldan reki meðal annars einn-
ig sundlaug og tjaldsvæði og þar
hafi ferðamönnum einnig fjölgað
mikið.
Fjórar stjörnur í
grænum birkiskógi
 Hafa fengið frábærar viðtökur
Ljósmynd/Óli Haukur
Veglegt Hið nýja hótel fellur vel að grænni náttúrunni.
Hótel Húsafell Útsýnið frá veit-
ingasal hótelsins er glæsilegt.
Sjálfbær
starfsemi
NÝSKÖPUN
Bryndís og Sigurður hafa tekið
sér ýmislegt fyrir hendur á
bænum. Áherslan er á fisk-
vinnsluna en þau rækta einnig
sauðfé, halda hesta til útreiða,
rækta hænuegg og hafa fram-
leitt sitt eigið hunang svo eitt-
hvað sé nefnt. Sjálfbærni og líf-
ræn ræktun eru Bryndísi mikil
keppikefli. „Við reynum að nýta
allt sem fellur til hérna í sveit-
inni. Við höfum reynt ýmislegt
og það hefur gengið misvel en
það er draumurinn hjá okkur að
vera sjálfbær í öllu sem við ger-
um,“ segir Bryndís.
Næsta stóra verkefnið á bæn-
um er þörungavinnsla. Í fyrstu
verður brúnum þörungum safn-
að úr Breiðafirði og þeir þurrk-
aðir, muldir og seldir út en í
framhaldi af því stefna þau á að
fullvinna úr þeim algínat.
Bryndís segir verkefnið hafa
verið í þróun í mörg ár. „Hvatinn
hjá okkur er að hafa fjölbreytt-
ara atvinnustarf á staðnum og
sjáum að það getur farið vel
saman að reka fiskverkun og
þangvinnslu, það byggir á sama
grunni sem er þurrkunin. Alg-
ínatið er bindiefni sem er notað
í mjög margt. Það er dregið úr
þanginu og er notað sem bindi-
efni í t.d. matvöru og lyfjaiðnaði
en þangið hér er ríkt af því.“