Skólavarðan - 01.10.2014, Blaðsíða 30

öll komið að kennslu með einum eða öðrum hætti. Bróðir minn
er að læra íþróttakennarafræði þessi misserin og pabbi var
smíðakennari um tíma. Þannig að sennilega er þetta í blóðinu,“
VHJLU*XèPXQGtQDRJE WLUYLèDèPyèLUKHQQDUKD¿VHQQLOHJD
helst mótað hana mest sem kennara – enda séu þær töluvert
líkar.
Meistaranámið jákvætt skref
Kennaranámið átti vel við Guðmundínu og hún kveðst mjög
ánægð með þá breytingu sem var gerð fyrir nokkrum árum að
OHQJMDQiPLèt¿PPiUìDQQLJDèYHUèDQGLNHQQDUDU~WVNUL¿VW
með meistaragráðu. „Ég hef alls ekkert á móti því að námið sé
af þessari lengd. Ég fann vel eftir að hafa lokið þremur árum að
ég átti margt eftir ólært. Þegar meistaranámið var að baki þá
fannst mér ég tilbúin að fara í kennsluna. Það skortir hins vegar
enn töluvert á að kennaranámið sé metið til fulls í okkar sam-
félagi. Það er ekki hægt að segja bara „við ætlum að búa til betri
kennara“ en svo á allt hitt að koma seinna, svo sem að kennarar
Mæður móta Guðmund-
ína segir móður sína,
Hrafnhildi Guðbjörns-
dóttur skólastjóra, helst
hafa mótað sig sem
kennara – enda séu
þær líkar að eðlisfari.