Ský - 01.11.1992, Blaðsíða 6

En síðan hér birtust norrænir menn
meö heitíngar, metnaö og vopnaskak
er örninn hættur aö tylla sér niöur á láglendi.
Hvar er nú hiö foma frelsi?
Álfarnir eru aö gera sig ósýnilega.
Ég sakna gamla friðsemdartímans.
(Ber hönd yfir augu sem skyggni og hvessir sjónir á
aftasta bekk.)
Þarna koma þeir þöndum seglum!
Og kasta út spýtum. Sei sei!
Veit ég víst hvaö þaö þýöir.
Þessi lýður kann ekkert nema þrasa.
Á endanum bítast þeir á um síðasta þorskinn í sjónum.
Þeir skulu ekki byggja hér í minni sveit.
Ég sakna gamla friösemdartímans.
(úr óperunni REKÖLDIN)