Ský - 01.11.1992, Síða 27

en hvert er förinni heitiö í þessu dimma landi
annað en dýpra nibur lengra inn í myrkrið
hangandi í strengnum sem við bítum sundur
svo við rennum hraðar ofan göngin
og spýtumst lifandi upp úr iðrum jarðar
nýskírð og framandi hvort öbru
aum og gráðug eftir hungurdaga
ég hef smánab skóna mína
stigið þjökuð skref um blinda daga
fórnað litlu dýrunum sem langaði svo að lifa
skriðin undan fargi birtunnar til hjartans
ég hef sparkað og traðkað niður kvika sprota
í skiptum fyrir andartök af hjartslætti og trega
holar vonir hunang
skip í hálfu kafi sem neituðu ab sökkva
og nú er hurðin opin einsog faömur
þú hefur fetað einstigi úr fálmandi kossum
betlað glös af vatni sopið hveljur
niburlægð af mennskum þunga og myrkri
þú hefur fabmað skugga og skuggi annars skugga
hefur rispab fangamark sitt á daga og blíðar stundir
allt fyrir sopa af draumi
allt fyrir blindan hvolp af draumi
rimil úr síðu heimsins:
traustan væng af ást.