Núkynslóð - 01.01.1968, Síða 10

KAFLI OR ÓNEFNDRI BÓK
Bókin sem þessi kafli er úr hefur ekki enn hlotiS nafn, þó
hún sé til sem uppkast íheild og skiptist hún íeftirtalda
kafla:
1. Hinn launhelgi tími.
2. Farandstundir.
3. Stundarblik.
4. Þátífeir.
5. Hinn raunkaldi timi.
Hinn launhelgi tími
Á stundum fannst mér höfuð mitt verSa jörSin sjálf. Og þar
sem fyrstu hugmyndir mfiiar um heiminn voru mjög frum-
staeSar Ifkt ogfommanna, fæddist oft inni f höfSi mfiiu slétt
víbátta þar sem höfuSkringlan var himinn meS tungli og stjörn-
um eSa sól.
Slíkar skynjanir fylltu huga minn þegar ég var f þann veginn aS
sofna og tvísté á þröskuldi svefns og vöku. HöfuS mitt breytt-
ist smám saman f annan heim meS sama hraSa og vaka f svefn.
Umhverfis höfuS mitt mynduSust skil draums og veruleika án
þess aS mér væri mögulegt aS draga ákveSna lfnu þar á milli.
UndirmeSvitundin lyftist og ytri skynjanir hurfu; ég fann lík-
ama minn léttast og líSa á vit draumsins. En mitt f þessum
svefnórumþegar glufurhöfSu opnaztá mörkumvöku og draums
vildi ég stöSva þetta streymi og halda glufunum opnum, svo
flutningur fyrirburSa milli þessa heims og mfns yrSu mögu-
legir en ég herra tveggja heima; alls heimsins.
þetta varS til þess aS annar hvor heimurinn leystist upp; aS
ég sofnaSi strax eSa varS enn nálægari vökunni og gekk illa
aS sofna. SofnaSi ég, leiS ég fyrst um f þokukenndum mynd-
um eins og frá fyrra lfii þar til heimur minn varS einn ríkj-
andi og ég féll f djúpan gleymskudraum þar sem aSeins stöku
éljósar myndir eSa fyrirburSir dvöldu enn f vitund minni þeg-
ar ég vaknaSi; eins og þegar ég síSar ferðaSist langþreyttur
yfir háa heiSi: heyrSl méfuglana kvaka, árnið og vindgnauð,
fann svalann f andliti mfnu og gekk f lykt mýra eða lyngmela
þar sem landiS reis og féll; og þegar ferSinni var lokið mundi
ég aði ins énákvæma snertingu þessa alls: kvakið, svalann og
heiði sem ætlaði aldrei að enda. Þannig urðu draumar mfnir
véfréttir úr öðrum heimi þar sem ég ráfaði um vfSa sléttu
vaxna blémum ög stundarblikum sem liðu ummerkjalaust hjá.
Fyrir kom þé að draumar mfnir yrðu ljésari og tengdir um-
hverfi mfnu, þannig að þegar sérstífið atvik sem festst höfðu
f minningunni komu síSar upp f huga mér gat ég ekki gert
mér ljést hvort um draum eða veruleika væri að ræða. Eins
rann veruleikinn saman við drauma mfnaværu fyrirburðir
vökunnar ekki f samræmi við fasta liði dagsins. Svo fullkom-
inn varð þessi ruglingur vöku og draums að drægist hádegis-
maturinn lengur en venjulega eða væri fyrr, sagði ég við
sjálfan mig - þú ert vakandi og gleymdu þvf ekki ef þú hugs-
ar um þessa máltíS síSar. Og mig dreymdi máltíSir á évana-
legum tfma, svo enn þann dag f dag er mér ekki ljóst hvað
af minningum bernsku minnar eru fyrirburðir draums eða
vöku. Jafnvel þau atvik fheimilislfii mfnu sém ollu mér mest-
um heilabrotum reyndust draumspuni einn, þegar ég bar þau
síSar undir þá sem ég taldi hafa verið þátttakendur f þeim:
Dag einn fbyrjun vorsins þegar allt lék f lyndi og flugur voru
komnar á kreik f skélaportinu en hrép frá bolta- og sfSasta-
leikjum fylltu loftið heyrði ég glaðan söng koma þaðan sem
klésettið var fkjallaranum
ó Hoppf- binda
ó Hoopf- binda
ó Hoppf- binda
Þú ert svo géð
og síSan aftur og fleiri raddir téku undir
ó Hoppf- binda
ég gekk að klésettglugganum og gægðist inn
ó Hoppf- binda
ó Hoppf- binda
Þú ert svo géS
f gegnum méSu glersins sá ég engann þar inni nema einn
strák sem sat hálfur uppi á ofninum viS métlæga veginn og
dinglaSi annarri löppinni út f loftiS. Enginn aS fikta eSa
stffla pissuskálarngr eSa sprauta úr krönunum þrátt fyrir
alian sönginn
ó Hoppf- binda
ó Hoppf- binda
og sá sem sat á ofninum horfSi f gaupnir sér en söng ekki
svo söngvaramir hlutu aS vera inni á klósettunum
ó Hoppf- binda
Þú ert svo géð
eitthvaS dularfullt hlaut að vera á seyði og lá f loftinu og var
alls staSar og inni f mér svo ég leit f kringum mig
ó Hoppf- binda