Núkynslóð - 01.01.1968, Blaðsíða 57

huglei&ingar
um listasafn -
listasafn íslands
ólafur lcvaran
Á sftustu öld varð mikil endurvakning á hinum ýmsu sviðum hins íslenzka þjóð-
lffs.
Þessi vakning náði samt ekki til myndlistar fyrr en um aldamótin, þó verði að
hafa fhuga ákveðinn sögulegan aðdraganda. Breytingar á þessum nýja menn-
ingarþætti voru hægar f fyrstu, en f nánum tengslum við breyttan efnahag þjóð-
arinnar, verða þær stórstfgari. Með bættum húsakost stækkar markaðurinn
fyrir þessa listgrein, og almenningur tengist f ríkara mæli myndlistinni, og
lærir að meta menningarlegt gildi hennar. En list sem almenningseign er tak-
mörk sett. Af efnahagslegum ástæðum hafá ekki allir sama möguleika á að eign-
ast ng þá njóta góðrar listar. Það má þvfsegja að myndlistin sé bundin ákveðn-
um hópum'f samfélaginu, en ekki allri heildinni, og að listin geri þvf ekki hlut-
verki sfnu skil sem skildi.
Listsýningar einstakra listamanna eru og-ekki' nægilega traust bönd, þau vara
ekki lengi, hver sýning stendur ekki langan tfma.
Þess vegna er mikilvægt að ávalit sé verið á verði gagnvart þvf, að framvinda
þróuninnar verði sú, að gjörsamlega verði skorið á þau tengsl sem tengja al-
menning við góða list.
Þessi tengsl eru mikilvæg, vegna þess að þau eru forsendan fyrir þvf, á hvaða
menningarstigi og hver I ramtfðarþróunin verður á listsmekk almennings.
Þegar tengslin eru ekki fyrir hendi, heldur tilviljanir látnar ráða, eða litið verð-
ur á þau sem menningarlega gljákvoðu, er fólkið ófært um að tengjast þessum
lifandi þa'tti þjóðlíísins.
Kraia um listasain hlýtur þvf að vera krafa um tengsl milli listarinnar og al-
mennings, sem eru varaniegri, en sýningar sem standa stutt við, jafnframt