Núkynslóð - 01.01.1968, Síða 32

Munchen fÞýzkalandi. Hvolpurinn sem hlaut nafnið Or varð fjöl-
skyldunni einkar kær en þó sérílagi börnunum. Það var ósköp látið
með hann & leikið sér við hann f tfma & ótfma enda fjörugur & glett-
inn & ákaflega hændur að fólkinu. Hann hoppaði & skoppaði litla
skinnið & börnin skríktu & hlógu af kátfnu. Ekkert f heiminum jafn-
aðist á við Or. Það er þvf auðskilið hvilíkur harmur það var fjöl-
skyldunni von Trá'nental er Or gaf upp andann að sumri til 1937 eftir
skamma legu. Hann hafði tekið ókennilega sótt eitt kvöldið eftir glað-
an dag & honum hnignaði óðfluga. Þegar dýralæknirinn kom að sjúkra-
beðinu þá hafði Or litli fengið þann gest er hann fékk sí&astan: hund-
inn með ljáinn. Að aflokinni svolftilii minningarathöfn var Ör jarð-
settur f garðinum bakvið húsið. Steinum var haglega raðað svo þeir
mynduðu hring um lftinn bambuskross sem á var letrað Or 1935 -
1937 gangi þér fhaginn f hundalandinu góða en utanvið hringinn voru
gróðursett hin fegurstu blóm þau er Or hafði mest yndi af haft. Gröf-
inni var nostursamlega haldið vþð. Or var sárt tregaður. En hann
skildi eftir fagra & Ijúfa minningu. Oft stóð fjölskyldan hljóð um-
hverfis grafreitinn & lét hugfugl sinn flögra til lyrri tfma & rifjaði
upp endurminninguna um Or. Það liðu tvö ár. Eitt sinn að vorlagi
árið 1939 átti flokkur-ungnazista leið um. Hann var að koma ofanúr
sveit & stefndi til Múhchen. Hús fjölskyldunnar von Tráhental stóð
við þjóðveginn & án þess að gera sér það ómak að biðja nokkurn um
leyfi ákváðu ungnazistarnir að f garðinum bakvið húsið.f vfmu hug-
sjónar sinnar óðu þeir innum hliðið & innf garðinn & hirtu ekkert um
að ganga vel um en komu sér makindalega fyrir & hófu að fæða sig.
Þeir höfðu f frammi mikinn söng & háreysti & mikinn fagnað & það
dundu hlátrasköllin er sagðar voru nýjustu sögumar úr Stúrmer. En
þegar þeir voru famir & fjölskyndunni varð gengið útf garðinn sinn
blasti við henni átakanleg sjón. Garðurinn var að sjálfsögðu úttraðk-
aður blómareitir eyðilagðir & tré spjölluð vegna hinnar óhömdu &
tillitslausu umgengni ungnazistanna. En öldungis að nauðsynjalausu
höfðu þeir gert sér ferð f grafreitinn sem var á afviknum stað f garð-
inum. Þeir höfðu brotið krossin & kastað víðsvegar velt burt steinun-
um ýmist slitið upp eða troðið niður fallegu blómin & öll var gröfin
útspörkuð. Hversvegna?
Svo bar til skammdegis á bæ einum vestra en heimilisfólk sat f stofu
& hlýddi þunnu eyra framhaldsleikriti hljóðvarpsins að þvf barst
ókennilegt más útúr blánættinu. Vissi það eigi fyrr til en brothljóð
allfáheyrilegt glumdi við & er bóndi leit upp fyrstur manna mátti
hann lfta einn getnaðarlim boldangsmikinn & blóði aukinn er mjakað-
ist innum glugga sem sneri að hlaði & innf stofu & hafði sá mölvað
rúðuna. Gerði reðurinn nær fylla útfgluggann sem var sæmilega mik-
ill ummáls & má af þvf marka gríbarstærðina. Þessu fylgdi daunn
eigi alllftill & gripu konur fyrir vit síh & luku augum aftur þvf skök-
ull var bæði skorinn & blóðugur & ekki mikið augnayndi. Þessu fer
nokkra hrös & má fólk sig hvergi hræra fyrir furðu sakir & stór-
kostlegrar undrunar. Er þá að skaufi rekst allóþyrmilega f ljósa-
krónuna & bónda heyrist þvf næst sagt sé útifyrir: hyggjum vér að
illa muni Bárður blekktur verið hafa en aðrir heyra ekkert & hvarf
nú týðillinn. Bóndi - nafns er ógetið - hraðaði sér til & skundaði út
& telur sig hann hafa séð svarta búst f fjarska hverfa braut fþeim
svifunum fari ég þá sem. Um það má deila en hitt er vfst & megu
þar allir um vitna er nenning hafa að fara & skoða f sér að heljar-
stórar dældir eru f hlaðinu tvær & hnjálaga & voru þær ekki áður.
Hyggur bóndi að hér hafi tröll að verið & tröllslókur en eigi mennsk-
ur maður & mækir hans. Bóndi hafði strax samband suður & er vert
að geta þess að öll dagblöðin höfnuðu frétt af atburðinum. Uppúr
þessu tók að grfpa um sig óeirð & lausung meðal bæjarfólks. Heim-
ilið leystist upp. Bóndi & vinnumaður lögðust f drykkjuskap en hús-
freyja heimasæturnar Sigrö5ur Signý & Helga & tvær vinnustúlkur
voru seldar suður & þar gerðar út á togveiðar skammi mig ef ég
skrökva.
Okkur fýsir að kynnast sérstæðu heimili f næsta nágrenni borgarinn-
ar. Það er farið að skyggja þegar viS stönduni þarna f hlaðvarpan-
um. Himinninn er heiður & dökkblár & roðnar er nær dregur sjón-
deildarhringnum þvf sól er að ganga undir. Esjan blasir við á hægri
Forstöðumenn bankaútibúanna tveggja er húsnæði hötðu íhliðarálm-
um kirkjunnar héldu sameiginlegan fund með fréttamönnum f morg-
un. Þeir lýstu þvfyfir að viðskiptamenn sjálfir hefðu fyrir engu tjóni
orðið. Innistæður & annað væru f fullkomnu lagi f aðalbönkunum &
viðskiptamenn mundu engu tapa. Undir þetta tók Seðlabankastjóri sem
þama var einnig mættur ásamt hatti sfnum & bankastjórum aðalbank-
anna er hlut áttu að máli. Þegar slíkur atburður sem þessi kemur
fyrir sagði hann hlýtur Seðlabankinn að hugsa um það fyrst & fremst
að veita alla þá aðstoð sem nauðsynleg er til þess að viðskiptamenn
bankanna vérði ekki fyrir neinum áfóllum eða bankamir sjálfir vegna
óviðráðanlegra orsaka. Eftir að hafa rætt við aðalbanka & útibústjór-
ana sjáumviðekkiað viðskiptamenn hvorki innistæðueigendur né aðr-
ir séu f nokkurri hættu þeir hafa ekkert að óttast. & Seðlabankinn hef-
ur enga ástæðu til að ætla að þessir bankar hafi orðið fyrir tjóni sem
veiki stöðu þeirra & traust. Við vitum það að þeir hafa á undanfórnum
árum vaxið ört & em traustar & vel reknar stofnanir. Það er þvf
vissulega sorglegt að sjá hvernig nú er komið fyrir þeim en sem betur
fer er það aðeins á yfirborðinu þvf sem peningastofnanir standa þeir
jafnréttir eftir. Seðlabankinn mun að sjálfsögðu lauk bankastjórinn
máli sfnu veita alla mögulega aðstoð & fyrirgreiðslu sem eðlilegt er
undir þessum kringumstíðum. Hvað er líf án samhjálpar frá vinum?