Núkynslóð - 01.01.1968, Side 46

12
I Þennan vetur f Tours er það umfram allt almenningsgarðurinn
sem vekur athygli mfna. Harrn er auður mestallan daginn
og undarlega tómlegt er að sjá auðan söngpallinn og þunglamalega,
bogadregna trébrúna yfir lækinn. Ég halla mér yfir handriðið
og hugsanir mfnar renna inn f eilffðina eins og vatnið sem
þrergir sér undir brúna. - Svona trébrvr, hugsa ég, eru eins og
gamlar konur sem er það bezta f heimi. Það er svo gott að
_____________________________________halla sér framyfir handriðið og láta hug;mn reika.__
ÞRJÁRBÖRGIR
Þegar ég sé svona mikið lif sem virðist eins og merast af
sjálfu sér; spretta úr einhverri óúemandi lind, án nokkurrar
skýringar, fyllist ég skömmustutilfinningu. Hversu
vesæll meðlimur einóðrar þjóðar er ég ekki.'Og hversu berst ekki
meðvitund mfn fbökkum .' Mér er innanbrjóst eins og þjófi
um nótt. - Með hvaða rétti er ég hér? Ég læt samt tilleiðast og
græn augu hennar ryðja sér leið inn f vitund mér. - Græn
augu þfn, spyr ég? - Asfa, segir hún. Stærsti hluti Tyrklands
er f Asfu. Ottómanarnir hirtu ekkert um Anatólfu. A
sumrin bjuggum við flstanbúl. Þegar ég var lítil, var ég vön að
gráta á haustin, þegar lestin lagði af stað til Ankara. Ég
þrýsti litla, brúna andlitinu mfnu að rúðunni og tárvot, græn augu
mfn reyndu að sjá sem lengst blátt Bosfórusarsund. A
haustin varð sál mfn eftir flstanbúl.
- Fyrst sál þin er flstanbúl, hvað ertu þá að gera hér f Frans? -
Pour apprendre le franfais. C'est une langue c-xtremement
culturelle, -TontonChristobale est revenu, segi ég.
- A kvöldin var ég vön að svnda nakin f Bosfórusarsundi. Votur
líkaminn bar við sársaukafullan, rauðan himin. Um stund
gleypti mig svartur, heitur sjórinn. Or fjarskanum bárust kvartandi
raddir fiskimannanna, sem reyndu að lokka saklausan, óviðbúinn
fiskinn með rafljósi upp á yfirborðið. Ska-ðar tungur sögðu,
að hann kæmi frekar upp við kertaljós. Hvað um það. Ég syndi
hljóðlega f nætursvörtu Marmarahafinu.
- Ef þú kemur til Istanbúl, segir hún, þá búum við f Asfuhlutanum.
Ef við fórum eitthvað út, verðum við að taka ferjuna yfir
Bosfórusarsund. bvf að næturklúbbamir eru allir f Evrópuhlutanum.
- Fátt fær mér meiri kvíða, en miskunnarlaust vélarhljóð
ferja, segi ég, og hvað varðar næturklúbba, nafnið eitt..
ERNIR!
SNORRASON
- En umfram allt elska ég moskumar. Það er svo einkennilegt
að sjá hvemig spfrulaga tumar þeirra stingast inn f himininn.
Ég get ekki neitað þvf að fyrrum olli þetta mér dálitlum
sársauka. - En nú erum við bara einu sinni f Tours og ég býst
til brottfarar. - Ekki fara, segir hún, að fara er að deyja
dálítið, þess vegna aldrei að fara. Það er mfn heimspeki, alltaf
að koma, - Mér var ekki gefið eins mikið lít og þér, sagði
ég. Mitt hlutskipti er ekki Istanbul, heldur Reykjavík, þar sem
meðvitundarlausir, veðurbarðir hestar flengjast undir sljóum
mönnum. Annars er himinninn yfir Reykjavík mjög blár,
og ekkert þvf til fyrirstöðu, að meðvitund fái þar þrifist. En
■ meira að segja sjófuglinn er þar án meðvitundar. Um það
vitnar sinnulaust garg hans. Kannski er himinninn of blár hjá
I okkur eða æ'ttartölurnar of langar. En þegar minnst er á
ættartölur virðist mér eins og fslenzkt meðvitundarleysi hafi
li lýst eins og rakétta endalaust aftur f tfmann. Allt til Guðmundar
góða, þar sem hann stendur og blessar brunninn, feitur,
broshýr og umfram allt svo góðlegur. - Verði heiðin
þér hliðholl, sagði bóndinn. Og tötralegur landslýðurinn
lylgdi honum úr hlaði. Heitur andardráttur hestanna gufaði f
köldu haustloftinu.