Núkynslóð - 01.01.1968, Síða 59

í leik
p>n GJ.f þo (rn.juu rry jjrryrr jjjíÆgnu* fibrn.yi jcojjrrjjr
iíij' •jA’Li
VI )j/.r,i.lri jroujfifn Gjqrj ujr.g jjtruqjrjrf.yj ‘ sbni.yi qi.r.iin'riiíý-
y,n /,r,j.g r,S ny fijrojrr tTjfni. rrj þci." firr'o.yi jrourru-
>i.(,jj iJoi.yfnajrn oíí fijrÁjq! firJ.'
i|rnuuniírr jcourru jrrrj. iírifif jiiu ri urrjquu qi.i.uríiuir jjrruu fjri.uyi
ijriu jjjo/.bfj jjguijj |i.rruj jjlrr aoi. oK |o|/ny! jjrii.yjuu!■ •
yc.i jíoujcjn r |jj'A'lrruri fij ö|qcrrJ.‘ fiArn.riyj |/ournj‘
j.;ö o.Gf jjjujn.rry1 arríf.y i qjmuurio.rr |/ou:iu‘
j/ournj 8A.11.n9! GiJÍírr jjnu afru.91 u :iyjíoiuri|<ournj:r
g/,o GUojuu jrrijq! jjGi.jsf ijjgo ijjgi,'
j?S jgi. rn, jrrrbnuu!‘ /,:u. arrSf j_ ují.i.ju.juru j/oujc|ri fi i j-
:r (|iujujrru Srruoiuu-
jDOfiu' Kourru j.jjrry.i q/.J.urri. 08 8|//8ouqj8f o.:r rijr.'rr: 1 11.:
j?8 Gi. ny piry:r“ firrSyi jjrru *
|/ou:nj qobjriyj irriorii'riUJ jjrifíarrucj! ■
jn u:r
Qj<mjurio jjgi. n þGfiarnu sjqymij iiijj j 1:,rihr i_u:rffUJAJ.|/|.i
j/o‘ /,:ij, fi/.:ri.uy p!|/:iu(ji‘ qjcijujjiiB j<ou:r
Di.Gu8riJqujj jqj.yrryr ■■ 1. j_pajnuu
IJ/.gj. .1. nfi ‘ sbru.y! jíourru*
, (iiucnqo.y! yj'joff* arrtíyj qj.Gu8rii.juu n por.yiurr
'Vi'
_pr.]q pqn.iV. pGAJ.ynfif j<oij:íjj jg.tc uy q'/.jrturiuj■ ijriu pjrifij-
q/jbrry! pjurruj rry j.rrx.tr J_ pujrrmr
Ti.r./.frjfif j_pnuqjG8o]mjriuj 08 qj.ofijuyj qLGuUunuj u poi.oqy ||iu
ryi '/.jij. ijrqnumu njGyuu ujr.Hfu AUfujy qi.unb u{ pouriiu• j/oiiuu
|/ou;nj 8J.G1I1 mjijii. puuqrrj.j/J.jpu cjj.gu'Shiuh- jjrrmj fibi.i
Konan greip undir handarkrika drengsins. Hann sprikl-
aði yfir balanum meðan mesta vatnið draup af honum. Konan
þreyttist f handleggjunum og dröslaði drengnum á borðið.Hún
skipaði hinum að fara í* balann.
Þrjú högg heyrðust. Konan leit að dyrtmum. Hún hlust-
aði.
Handklæði fljótt, sagði drengurinn á borðinu.
Hver er úti, spurði konan.
Drengurinn forðaði sér fbalann.
Ég. var svarað hikandi. ókunnug kona.
ókunnug hér á þessum slóðum um haust f náttmyrkri
núna. ,
Konan deplaði augvmum hugsandi.
Ég er að baða, sagði hún.
Þögn. Konan rifaði dyrnar og skyggndist gætilega fram
á dimman ganginn.
Ég fer úr kápunni, var sagt f myrkrinu. Komdu sæl.
Svo enginn kuldi berist með mér.
Konan svaraði engu. Hún starði á aðkomukonuna.
Ég get hinkrað, sagði ókunnuga konan.
Nei komdu f hlýjuna til okkar, svaraði konan.
Hún hleypti henni fram hjá sér og lokaði hurðinni. .
ókunnuga konan bar gust inn á nakinn drenginn. Hann titraði,
þreif borðtusku og skýldi sér.
Nú verð ég að skola aftur af þér, sagði konan.
Af hverju komstu ekki með handklæði, spurði drengur-

Guðbergur
Bergsson
inn.
Þú ert þó ekki farinn að hafa blygðun, spurði konan.
Drenguriim var argur. Hann skalf. Konan tók hann f
bóndabeygju. Hún virtist ætla að halda honum yfir balanum,
en dýðfi honum f vatnið. Hiim drengurinn húkti lúpulegur f
balanum og hélt um brúnirnar.
Hún kemur snemma, sagði ókunnuga konan.
Bara þeir kyimu að blygðast sfn á réttan hátt, sagði
konan.
Ég hef átt böm, sagði ókunnuga konan. Mirmsta kosti
tvö. Það þriðja er kannski fmyndun. En það ætti að vera
yngst. Á hans aldri.