Núkynslóð - 01.01.1968, Síða 61

einfalt. Þú hefur fléttur, sagði hún undrandi.
Maður safnaði hári, sagði ókunnuga konan. Það var
víst selt.
Hverjum, spurði konan. Ég hélt hárkollur vera úr plasti.
Stundum held ég stelpurnar hérna vera á leið f kvikmyndaver
en ekki fiskiðjuverin. Mér veitti varla af hári. Hálf sköllótt.
Þú hefur háralitinn minn, sagði ókunnuga konan og
leysti úr fléttu.
Kannski litinn, sagði konan, en þitt er snarpara. Má
ég sjá.
ókunnuga konan þvoði sér úr balanum. Hún snerti dreng-
inn lauslega. Hann sletti höfði. Konan lyfti honum á borðið.
Hvorugur vill þýðast mig, sagði ókunnuga konan. Mér
finnst vera blý í" fingrunum.
Leyfðu manneskjunni, sagði konan.
Ég hef engin snert fþrjatíú ár, sagði ókunnuga konan.
Þfn böm hljóta að vera orðin fullorðin, sagði konan.
Ég hef enga hugmynd um það, sagði ókunnuga konan
áhugalaust. Mér er sagt að tvíburarnir séu f lögreglunni.
Olli og Doddi, spurði konan. Það eru vfst ekki þeir
sem fengnir eru hingað á böll.
Ég gleymdi að drekka vatnið, sagði ókunnuga konan.
Þú lézt buna á höfuðið, sagði konan. Mér fannst það
líka skrýtið.
Hún þurrkaði drengnum hátt og lágt og bar hann f fang-
inu f rúmið. Drengurinn reis upp f sænginni og spurði:
Mamma, hvaða kerling er þetta.
Konan lagðist undir sængina hjá drengjunum. Hún geisp-
aði værðarlega. ókunnuga.konan sönglaði lágt.
Hættið, sagði konan skipandi. Hættið og hugsið um að
loka augunum.
Guð minn, sagði konan og missti geispann.
Hún strauk glýju af augunum. ókunnuga konan lá fram
á borðið.
Eigðu, sagði hún. Þær þrengdu að gagnaugunum. Mér
varð ómótt og stundum ætlaði ég að kafna.
En hárið, sagði konan. Hver er nú að flækjast.
Hún leit til dyranna.
Maðurinn af sfmstöðinni stakk höfði inn um gáttina.
Stutta stund virtist myrkrið fylgja honum eins og tægjur. En
þær gufuðu af honum f ljósinu.
Banka ekki fremur en draugurinn, sagði maðurinn.
Kom eitthvað fyrir, spurði konan.
Gert er boð fyrir þig f sfma, sagði hann og horfði á ■
ókunnugu konuna.
Mig f síma, spurði hún.
Hana, sagði maðurinn og strauk loðna, slútandi auga-
brún. Þetta er mágkona þfn eða systir.
Þú þekkir þær, sagði konan og smeygði skó á annan
fótinn.
Eru þær ekki alltaf búsettar á Selfossi, spurði maður-
inn.
Kannski þú þekkir þær, spurði konan og smeygði skó
á hinn fótinn. Ein fékk gallsteina og einhver ósköp og þeir
fóru f höfuðið, og það var sagt af of mikilli mjólk.
ókunnuga konan hristi höfuðið.
Selfoss hefur stækkað, sagði maðurinn og hleypti kon-
unni fram, orðinn heljarmikill bær. Um leið hættir fólk að
þekkjast.
Líklega, sagði ókunnuga konan. Á ekki flest hérna að
vera orðið stórt og svo mikið.
Maðurinn lokaði hurðinni. Konan fylgdi honum út f
myrkrið. Þau gleymdu að kveikja útiljósið. Konan missteig
sig og ætlaði að snúa við. Maðurinn tók undir hönd hennar
og studdi hana að húshorninu. Þau námu staðar.
Þetta er nóg, sagði hann.
Hefur orðið slys, spurði konan.
Veiztu hver situr þarna, spurði maðurinn.
Já, svaraði konan undrandi.
Nú hver, spurði maðurinn.
Enginn, sagði konan. Einhver manneskja á leið til
Keflavfkur auralaus.
Þú hefur ekki tekið eftir útvarpinu, sagði maðurinn.
Þaðan kemur einungis suð úr þessum stöngum frá kan-
anum onf manni, sagði konan.
Truflanir stafa af sólblettum, sagði maðurinn, en ekki
kananum.
Sólin hefur alltaf verið á sfnum stað, sagði konan.
Ég vil ekkert þjark, sagði nrjaðurinn. f gær tilkynnti
lögreglan hvarf stúlku. Og f kvöld auglýsti hún eftir konu án
[jcs.s að segja hvort hin væri komin fram. Nema hér.
Komin fram hér, sagði konan og lagði öxl að húsveggn-
um.
Bílstjórinn með póstinn sagði frá þessari manneskju
og ég sfmaði ffólk, sagði maðurinn. En þið eruð sfmalaus.
Hann er f vinnu og ég ein, svaraði konan.
Vertu eðlileg og láttu eðliíega, sagði maðurinn. Ég
sfma f Keflavík. Þangað er styzt.
Ég hélt þú værir að tilkynna dauðsfall, sagði konan.
Ég er ekki presturinn, sagði maðurinn.
Ég er enginn tukthúsvörður, sagði konan.
Reyndu samt að hemja hana þangað til þeir koma, sagði
maðurinn. Láttu hana hátta viljirðu hana ekki nálicgt þér.
A ég að láta binda hana sofandi, spurði konan.
Þér er f sjálfsvald sett, sagði maðurinn. Málið er skylt
þér. Þú hýstir hana. Svona er að vera úr tengslum, sfmalaus.
Maðurinn a’tlaði að ganga út á veginn. Konan hélt aftur
af honum.
Veiztu nokkuð hvort þetta sé su, spurði konan. Hún.
Hefði hún annars spurt um Ásgarð og snoðklippt sig,
svaraði maðurinn.
Ég vil ekkert um þetta vita, tautaði konan.
Lögin segja sitt, sagði maðurinn. Og haltu ekki þú
vinnir góðverk með einhverri ákvörðun.
Konan missti mátt úr hnjánum. Hún strauk lófa um
nefið. Maðurinn klöngraðist yfir á veginn.
Ég hef staðið f þessu áður, sagði hann.
Konan beið f myrkrinu og hugsaði.
Svipuðu batt á hjólbörur f æði ók æpandi henni hvern-
ig hún æpti á börunum gegnum þorpið og kom henni niður f
hesthúsþróna æpandi bundin á hjólbörurnar
ókunnuga konan var farin. Konan ætlaði að leggjast
stundarkom við hlið drengjanna. Hún hugsaði á leið inn gang-
inn.
oft finna oft ýmislegt á sér
ókunnuga konan sat á rúmstokknum. Ljós logaði á nátt-
lampa. Drengirnir sátu upp við svæfla. Þeir teygðu hendurn-
ar frá sér út á sængina. Höpd ókunnugu konunnar lá f hæfi-
legri fjarlægð frá höndum drengjanna. Þeir muðluðu á ein-
hverju. Þeir smjöttuðu.
Var eitthvað slæmt, spurði ókunnuga konan.
Maður er fréttalaus og veit ekkert, svaraði konan.