Ljóðormur - 01.10.1985, Side 14

GYRÐIR ELÍASSON:
Við rætur ararat
velkist milli húsa í ausandi regni rennur
kalt vatn milli skinns og hörunds
flókahatturinn orðinn líkastur marglyttu
æðandi fyrir horn kemur svartklæddur mað-
ur rekur sig í öxl mina biðst ekki afsök-
unar er von bráðar gufaður upp í suddanum
eftir götunni miðri rennur stórfljót ég
næ að skjótast upp að vegg tipla meðfram
þúngbúnum múrsteinum sem liggja hver ofan
á öðrum og þykjast sofa yfir bláleitri
kirkjunni háleitri grúfir spáský niður
árinnar fer hækkandi fölar raddir taka
að seytla inn I eyru mín
breiðstrætið opnast einsog gegnsósa blæ-
vængur autt utan beljandi vatnsflaumur
ógreinilegir skuggar titra á sjónhimnunni
snöggt á við flóðljós vita er sá dökki
kominn aftur upp að mér biður lágróma um
eld
12