Morgunblaðið - 10.10.2015, Qupperneq 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 2015
✝ Helga JóhannaJónsdóttir var
fædd í Reykjavík
11. mars 1925. Hún
lést á heimili sínu
28. september
2015. Hún var dótt-
ir hjónanna Guð-
leifar Ólafsdóttur
frá Jafnaskarði á
Mýrum og Jóns
Pálssonar frá Vall-
arhúsum í Gerða-
hreppi. Hún átti fjögur systkini,
þau Þóru Sigríði, Kristínu Olgu,
Pál Marel og Sigurð Svein og er
Kristín ein á lífi.
Þann 7. maí 1949 giftist Helga
Þórði Magnússyni, sem fæddur
var og uppalin í Borgarnesi. Þau
hófu búskap nokkru fyrr og
barnabarnabörn sex.
Magnús Þórðarson, f. 29.10.
1945, ógiftur og barnlaus. Gunn-
ar Leifur Þórðarson, f. 28.12.
1948, börn Gunnars og fyrrver-
andi maka, Mundu Kristínar
Aagestad, eru Guðmundur Þór,
Þórður og Katrín Aagestad og
eru barnabörnin tvö.
Hörður Þórðarson, f. 14.3.
1952, maki Anna María Krist-
jánsdóttir og eru börn þeirra
Kristjana Margrét og Helga Jó-
hanna og eru barnabörnin þrjú.
Þórður Þórðarson, f. 26.6.
1955, maki Inga Sigurðardóttir
og eiga þau Kristínu, Helgu og
Magnús Örn og eru barnabörnin
fjögur.
Guðrún Hildur Þórðardóttir,
f. 14.12. 1957, börn hennar og
fyrrverandi maka, Guðjóns
Björns Kristjánssonar, eru Hall-
dóra, Þórður Helgi og Daði
Freyr.
Útför Helgu fer fram frá
Borgarneskirkju í dag, 10. októ-
ber 2015, kl. 14.
hafði þeirra sam-
búð staðið í 45 ár er
Þórður féll frá
1990. Í Borgarnesi
bjuggu Helga og
Þórður sér notalegt
heimili, fyrst í Ar-
abíu og síðar að
Böðvarsgötu 4.
Heimilið hefur alla
tíð borið mynd-
arskap Helgu vitni.
Afkomendur
Helgu eru: Jón Björnsson, f. 7.9.
1941, en faðir hans var Björn R.
Einarsson, maki Jóns er María
Alexandersdóttir. Börn Jóns og
fyrrverandi maka, Hrefnu Indr-
iðadóttur, eru þrjú, Indriði,
Helga Rósenkranz og Guðleif,
og eru barnabörn hans 11 og
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Elsku Helga amma mín hefur
nú kvatt okkur. Núna er hún
komin í faðminn hans afa og unir
sér örugglega vel. Það var svo
gaman að koma til þeirra í Borg-
arnesið og var alltaf mikil til-
hlökkun að fara til þeirra. Ég var
svo heppin þegar ég var yngri að
fá að fara nokkrum sinnum ein
til þeirra og vera í nokkra daga.
Þá var alltaf sama rútínan hjá
okkur. Afi sótti mig kl 10 á
morgnana og fékk ég að fara
með honum á sjúkrabílnum á
pósthúsið og svo á heilsugæsluna
að bleyta í. Eftir smá stúss á
heilsugæslunni fórum við og
sóttum ömmu í vinnuna. Það
brást ekki að þegar ég kom í nes-
ið var alltaf búið að baka handa
mér prinsessukökur. Amma vissi
hvað mér þóttu þær góðar með
ískaldri mjólk. Svo var alltaf
skellt í vöfflur líka. Ég átti alltaf
dásamlega tíma hjá ömmu og
afa. Eftir að afi kvaddi okkur átt-
um við amma einnig góða tíma
saman. Við gátum talað saman
um heima og geima. Það var allt-
af svo gott að tala við hana. Ég
gæti skrifað svo miklu meira en
allar góðu minningarnar mun ég
geyma í hjarta mínu.
Með þessum örfáu orðum
langaði mig að kveðja þig, elsku
amma mín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Þín,
Kristjana Margrét.
Elsku amma. Minningarnar
um þig eru margar og gleðilegar
og þegar ég hugsa til þín læðist
ósjálfrátt bros á andlitið.
Það voru góðir dagar þegar
fjölskyldan gerði sér ferð í Borg-
arnes. Eftir því sem ég varð eldri
varð ferðin styttri, bæði vega-
lengdin sjálf og svo leið tíminn
líka bara hraðar. Það var ynd-
islegt að koma á Böðvarsgötuna
til ykkar. Á meðan afi Þórður var
á lífi held ég reyndar að hann
hafi fengið mesta athyglina, en
það varst samt þú sem sást um
okkur. Passaðir upp á að við
fengjum nóg að borða, settir á
rúmin og burstaðir tennurnar.
Nýbakað ömmubrauð með
hnausþykku lagi af smjöri og
snúður með alvöru súkkulaði
voru iðulega á boðstólum þegar
maður kom í Borgarnesið. Það
var svo mikið líf og fjör hjá ykk-
ur, alltaf nóg að gera. Oftast fór-
um við á Bjössaróló – flottasta
róló á Íslandi að mínu mati. Og
reglulega setti ég upp búð á
Böðvarsgötunni. Þar var hinn
ýmsa varning að finna. Slæður
og hanska af þér og hatta og
trefla af afa. Viðskiptin voru
býsna ábatasöm enda seldi ég
ykkur vörurnar á uppsprengdu
verði fyrir alvörupeninga.
Við spiluðum oft saman þú og
ég. Afi hafði oftast leyft mér að
svindla og vinna en það var ekki í
boði hjá þér. Það tók því svolítið
á fyrir litlu ömmustelpuna að
venjast þessum umskiptum.
Lærdómurinn var þó nauðsyn-
legur og hefur fylgt mér æ síðan.
Þegar ég var unglingur fór ég
nokkrum sinnum ein í heimsókn
til þín og gisti. Þá komst ég að
því að þú horfðir alltaf á Glæstar
vonir og máttir ekki missa úr
þátt. Það var auðvitað ekki ann-
að í stöðunni en að horfa bara
með þér og upp frá því varð ég
forfallinn aðdáandi. Að vísu fylg-
ist ég ekki reglulega með lengur
en í hvert skipti sem ég sé brot
úr þessum þáttum í sjónvarpinu
verður mér hugsað til þín.
Elsku besta amma mín. Þú
varst svo hlý, góð, hafðir ynd-
islega nærveru og heilsaðir alltaf
með innilegu faðmlagi. Við áttum
góð og gleðirík ár saman og ég á
eftir að sakna þín sárt. Ég veit
að afi hefur tekið svo vel á móti
þér og að þið passið upp á okkur
sem eftir erum.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Bob Dylan þýð. Ingibjörg Gunn-
arsdóttir.)
Elska þig alltaf. Þín ömmu-
stelpa,
Helga Þ.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund hugsa ég hvað ég get
skrifað um hana elsku Helgu
ömmu mína og kemur margt fal-
legt í hugann. Ég man hvað ég
var spennt að fá að fara í Borg-
arnes á sumrin til ömmu. Við átt-
um svo margar góðar stundir
saman. Amma vildi að sjálfsögðu
dekra við mig út í eitt og vildi
hafa mat sem mér þótti góður og
gerðum við margoft pitsur sam-
an. Einnig átti hún það til að
rétta mér budduna sína og segja
mér að fara í Hyrnuna og kaupa
mér gott og kannski smá sterkan
brjóstsykur handa ömmu í leið-
inni. Ég man líka að mér fannst
amma vera ofursvöl því hún gat
borðað sítrónur eins og hún væri
að borða appelsínu. Það var líka
alltaf svo notalegt að fá að gista
hjá ömmu. Þá fékk maður að
sofa í afaholu og amma kom og
sat hjá mér og fór með bænirnar
og sagði mér eitthvað skemmti-
legt fyrir svefninn. Eitt er mér
líka ferskt í minni, en það var
þegar afi var hjá okkur líka og
hann átti það nú til að gefa okkur
aðeins of mikið nammi. Þá sá
maður ömmu stundum setja
bremsuna á afa og maður hugs-
aði hvað hún væri nú að skipta
sér af.
En í dag þegar ég er sjálf orð-
in móðir þá skil ég svo vel af
hverju amma var að skamma afa.
Auðvitað var hún bara að fara
eftir reglum foreldranna. Það
var nú heldur ekki leiðinlegt
þegar við barnabörnin fengum
að kafa í fataskápana og búa til
búðarleik og hvað þá þegar við
fengum að kíkja upp á háaloft.
Elsku amma mín, mér þykir svo
afar vænt um þig og minning-
arnar um þig mun ég alltaf
geyma.
Helga Jóhanna
Harðardóttir.
Helga Jóhanna
Jónsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Við kveðjum þig, amma, með
söknuð í hjarta,
en minning um faðmlag og brosið
þitt bjarta.
Allar liðnar stundir um þig okkur
dreymi
og algóður Guð á himnum þig
geymi.
(Sigfríður Sigurjónsdóttir.)
Elsku amma Helga, takk
fyrir allt, ég veit að afi hef-
ur tekið brosandi á móti
þér.
Kristín.
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Minningar er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem
birst hafa frá árinu 2000 og til dagsins í dag.
Ég á drengja-
heimilinu við
Ástjörn í Keldu-
hverfi seint í júní
1973, eitthvað að
bisast við að veiða hornsíli í tjarn-
arendanum, þegar gamall og
ryðgaður Land Rover silaðist
niður heimreiðina. Út úr bílnum
steig feitlagin kona með úfið hár,
klædd í kakíbuxur, rúllukragabol
og lopapeysu, skótauið var ekki
af dýrari endanum, nefnilega
gúmmískór með hvítri rönd. Ég
spurði eldri strákana hver þetta
væri eiginlega, ekki stóð á svari:
„Þetta er Gunna á Meiðavöllum,“
og þeir byrjuðu að syngja
„Gunna á Meiðavöllum keyrir
hratt“ o.s.frv. Þetta var auðvitað
Guðrún Árnadóttir bóndi á
Meiðavöllum. Ég sá hana nokkr-
um sinnum þetta sumar og gerði
óspart grín að henni ásamt hinum
strákunum. Það var svo á vor-
mánuðum árið eftir að mamma
mín tjáði mér að hún væri búin að
finna handa mér pláss í sveit þá
um sumarið.
Mér leist ekkert sérstaklega
vel á það. Það var svo í byrjun
júní að foreldrar mínir óku mér í
Kelduhverfið, það var ekki laust
við að ég væri með hnút í mag-
anum þegar ég steig út á hlaðinu
fyrir framan Meiðavelli. Þarna
stóðu þau Gunna, Óskar, maður-
inn hennar, og Árni sonur þeirra,
sem báðir eru látnir, og buðu
okkur til stofu.
Fljótlega tók að slakna á
hnútnum sem ég var með í mag-
anum, því fjölskyldan hafði afar
góða nærveru og þó sérstaklega
Gunna. Hún bar fram smurt
brauð, kökur og kruðerí þar til
foreldrar mínir hurfu á braut.
Það var þokkalega stórt bú, ná-
lægt 30 mjólkandi kýr, slatti af
Guðrún Árnadóttir
✝ Guðrún Árna-dóttir fæddist
24. júlí 1922. Hún
lést 27. ágúst 2015.
Jarðarförin fór
fram 19. september
2015.
rollum, kálfarækt,
nokkrar geitur og
ekki má gleyma
hænunum. Gunna
hafði í nógu að snú-
ast allan daginn við
bústörfin, auk þess
að sjá um heimilið.
Dugnaðurinn var
aðdáunarverður.
Við Guðrún urðum
strax hinir mestu
mátar og einhvern
veginn held ég að henni hafi þótt
verulega vænt um mig allt upp
frá þessu, það var gagnkvæmt.
Mér leið hreint frábærlega þetta
sumar og Guðrún sá til þess að ég
dafnaði vel í þessari fallegu sveit
með því að gefa mér góðan mat
og sinna mér af alúð.
Eftir dvöl mína á Meiðavöllum
kom ég í fjölmargar heimsóknir
þangað, bæði til að ganga til
rjúpna og svo bara til að eiga
samverustund með þessu eðal-
fólki. Harkan og eljan skein úr
augnaráði Guðrúnar þegar heils-
unni tók að hraka, hún varð helst
til fótafúin, og staulaðist hún um
bæinn sem var á þrem hæðum og
studdi sig við olíubrúsa til að
halda jafnvæginu. Það var Guð-
rúnu mikið áfall þegar sonur
hennar Árni féll frá og uppúr því
var ljóst að erfitt yrði fyrir hana
að halda úti búskap á Meiðavöll-
um. Með góðri aðstoð tókst henni
þó að klóra sig fram úr þessu í
nokkur misseri áður en hún varð
að játa sig sigraða og flytja á elli-
heimilið á Húsavík.
Við héldum góðu sambandi
fram á síðasta dag en undir það
síðasta voru samskipti okkar að-
allega í gegnum síma. Guðrún var
skörp í kollinum þegar ég talaði
við hana í síma fyrir nokkrum
vikum síðan og ekki var hægt að
merkja að komið væri að leiðar-
lokum. En enginn veit sína ævina
fyrr en öll er.
Ég kveð Guðrúnu Árnadóttur
bónda frá Meiðavöllum með
söknuði.
Ragnar Gunnarsson
(Raggi Sót).
Innilegar þakkir fyrir auðsýndan hlýhug og
samúð við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
BALDURS LOFTSSONAR,
Selvogsbraut 33,
Þorlákshöfn.
Sérstakar þakkir viljum við færa
starfsfólkinu á sjúkrahúsi Selfoss fyrir hlýju og góða umönnun í
veikindum hans.
.
Alda S. Joensen
og aðstandendur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs
sambýlismanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
JÓHANNS KARLS BJARNASONAR,
Svarthömrum 68,
Reykjavík.
.
Þórunn K. Jónsdóttir,
Álfhildur S. Jóhannsdóttir, Þórarinn Gunnarsson,
Gunnar Þór Jóhannsson, Þóra Egilsdóttir,
Guðmundur Ingi Jóhannsson,
Jóna G. Ragnarsdóttir, Ísak J. Ólafsson,
Kristín G. Jóhannsdóttir, Sumarliði Kristmundsson,
Bjarni Jóhann Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Heittelskuð mamma okkar, tengdamamma,
amma, dóttir og systir,
DAGMAR SÆVALDSDÓTTIR,
sjúkraliði, nuddfræðingur,
leiðsögumaður og ævintýrakona,
lést á Landspítala Íslands mánudaginn
21. september. Útförin hefur farið fram frá Kópavogskirkju.
Innilegar þakkir til starfsfólks 11E, 11G og heimahjúkrunar
Karítas. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á minningarsjóð
Sjúkraliðafélags Íslands.
.
Sóley Guðmundsdóttir,
Bjarni Bjarnason, Erla Þórey Ólafsdóttir,
Sævaldur Bjarnason, Rakel Sveinsdóttir,
Theodór Bjarnason, Íris Hlín Bjarnadóttir,
Sævaldur Runólfsson, Sigurbirna Hafliðadóttir,
Þór Sævaldsson
og ömmubörn.
Eiginkona mín, móðir okkar og amma
RIET KRISTINSSON-REITSEMA,
arkitekt,
Noordenbergsingel 9 7411se,
Deventer, Hollandi,
lést á heimili sínu 25. september.
Jarðarförin fór fram 1. október 2015 frá Grote Lebuïnus kirkju í
Deventer.
.
Jón Kristinsson,
Rúloff og Miran, Kris og Marleen,
Ika Maí og Geert-Jan, Ásta og Martijn.