Morgunblaðið - 28.10.2015, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. OKTÓBER 2015
✝ ArnheiðurAnna Ólafs-
dóttir fæddist 16.
mars 1960. Hún
lést á heimili sínu
13. október 2015.
Foreldrar henn-
ar eru Guðlaug
Erla Jónsdóttir,
fædd 5.12. 1936, og
Ólafur Gunnars-
son, fæddur 26.11.
1933, d. 18.6. 2009.
Systkini Önnu eru Hafþór
Ólafsson, f. 28.1. 1964, kvæntur
Ásthildi Þórsdóttur og þau eiga
tvo syni, og Bjargey Ólafsdóttir,
fædd 27.11. 1972.
Arnheiður Anna giftist Jóni
Páli Baldvinssyni f. 3.7. 1963,
þau skildu. Börn þeirra eru
Guðlaug Erla, f. 5.11. 1989,
læknir, og Ólafur Baldvin, f.
8.2. 1993, nemi.
Arnheiður Anna ólst upp í
Kópavogi en dvaldi flest sumur
æsku sinnar á Hafrafelli á
Fljótsdalshéraði
hjá afa sínum og
ömmu, Jóni og
Önnu. Hún gekk í
Kársnesskóla en
var tvo vetur í
skóla á Núpi í
Dýrafirði. Hún
vann í Landsbank-
anum og með
þeirri vinnu fór
hún í MH í kvöld-
skóla og lauk það-
an stúdentsprófi.
Anna ferðaðist töluvert,
dvaldi í Frakklandi um tíma og
einnig í Tyrklandi og víðar.
Hún lærði félagsfræði og síð-
an kennslufræði í HÍ og starfaði
lengi í skólum á Seltjarnarnesi,
mest við nýbúakennslu.
Útför Arnheiðar Önnu er
gerð frá Dómkirkjunni í dag,
28. október 2015, klukkan 15.
Síðar verður aska hennar jarð-
sett í heimagrafreit á Hafra-
felli.
Kæra dóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð blessi þig og varðveiti og
vísi þér leið í ljósið.
Mamma.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Ég á enga systur, þ.e.a.s. ekki
líffræðilega, en nú þarf ég að
kveðja hinstu kveðju þá konu sem
hefur að mörgu leyti verið mér
sem systir. Anna frænka mín
sagði líka oft að ég væri stóra
systirin hennar.
Lífshlaup okkar Önnu hefur
legið saman meira eða minna frá
því ég fyrst man eftir mér. Ég
held að fyrsta minningin um
hana sé þegar hún datt niður
stigann í skúrnum heima á
Hafrafelli, ég man ekki hvað við
vorum gamlar né hvernig þetta
atvikaðist, en ég man að ég varð
mjög hrædd um litlu frænku
mína. Ég man líka að stundum
þegar amma okkar var að búa til
smjör í hrærivélinni sinni feng-
um við þeyttan rjóma í glas og
hrærðum sykri saman við – þetta
var hið besta sælgæti. Minning-
arnar frá því að við vorum börn
tengjast mest afa og ömmu enda
héldum við mikið til hjá þeim.
Svo fór ég í skóla „suður“ og
þá varð Hraunbrautin mitt annað
heimili. Árin liðu, ég eignaðist
mann og börn en Anna fór að
þvælast út í heim. Ég man að hún
sagði mér hryllingssögur um
risakóngulær í Frakklandi, og
hún kom með ýmsa dýrgripi frá
Tyrklandi og á ég einmitt eyrna-
lokka þaðan sem hún gaf mér.
Margar aðrar minningar
streyma um hugann núna og erf-
itt er að átta sig á að við frænkur/
systur eigum aldrei aftur eftir að
hittast og spjalla yfir kaffibolla –
hlæja saman og/eða gráta saman.
Ég vildi svo óska þess að ég hefði
getað verið henni meiri og betri
systir.
Í lífinu skiptast á skin og skúr-
ir. Anna mín fékk eins og allir
margar sólskinsstundir, margar
þessara sólskinsstunda tengjast
sveitinni sem hún unni svo mjög,
en hún fékk líka mikið af þungum
éljum á sig.
Ég trúi því og treysti að hún sé
nú komin á betri stað, að hún sé
laus við sársaukann. Ég trúi því
líka að afi og amma hafi tekið á
móti henni að ógleymdri litlu
Billý – og kannski er Sigrún
ömmusystir (eins og mamma mín
var gjarnan kölluð í fjölskyldu
Önnu) líka með henni núna.
Sá dagur mun koma að ég á ekki aftur
að vakna
aldrei framar að gleðjast, þrá eða
sakna.
Og sorg mín og angist og allt það, sem
ég hefi kviðið
í óminnisdvalanum týnist, því nú er
það liðið.
Og ósigrar mínir og örvænting hverfa
með mér.
En áfram um jörðina skínandi
dagsljóminn fer
af blessaðri sólinni. Aðrir til annríkis
vakna
unnast og gleðjast, missa, þjást og
sakna.
Og töp mín og glöp til gleymskunnar
hverfa fljótt.
Svo gjöfult er lífið og voldug hin eilífa
nótt.
(Jakobína Sigurðardóttir.)
Elsku Erla og Óli, Gulla mín
og allir aðrir sem nú syrgja og
sakna, þið eigið alla mína samúð.
Guð veri með okkur öllum.
Margrét Brynjólfsdóttir
(Magga frænka).
Ást Andý.
Þannig enduðu yfirleitt bréfin
þín og þannig munum við eftir
þér.
Skemmtileg og litrík vinkona
sem elskaði menningu og listir,
þú varst alltaf tilbúin að ræða
málefni líðandi stundar og hafðir
skemmtilegar og oft öðruvísi
skoðanir á hlutunum.
Venjulegum hlutum gafstu
nýtt líf og gerðir þá áhugaverða.
Til dæmis að vínber bragðast
eins og sorbet-ís þegar þau eru
frosin og að saltfiskur bragðast
allt öðruvísi og betur þegar hann
er eldaður á portúgalskan hátt.
Kaffið þitt var mun betra með
smá kanil á toppnum. Þú krydd-
aðir líf okkar allra.
Þú áttir stóran hlut í uppvexti
okkar systranna, og samleið okk-
ar þessi rúmlega 40 ár er fyrir
okkur ógleymanleg, því að í
kringum þig var húmor og lita-
dýrð.
Hjónabandssæla og árlega
laufabrauðið, siðir sem komu frá
barnæskuheimilinu, blönduðust
spennandi franskri matargerð og
áhrifum frá þeim tíma sem þú
dvaldist erlendis. Þú varst mikill
bókaormur og við gátum alltaf
spurt þig hvaða bækur væru góð-
ar þessi jólin, þú hafðir lesið þær
allar.
Hafi einhver sagt að eitthvað
væri ekki hægt fannstu samt leið
til þess, og sem dæmi um það
voru bæði hindber og lavender
ræktuð í garðinum þínum.
Við systurnar kynntumst þér á
æskuheimilinu í Kópavogi og
vorum þar báðar heimagangar.
Gunnhildur jafnaldra þín og Haf-
dís jafnaldra Baddýar litlu systur
þinnar. Fjölskylda þín er því fyr-
ir okkur systurnar sem hluti af
okkar eigin fjölskyldu og eru
börnin þín ævinlega velkomin á
heimili okkar í Danmörku. Hug-
ur okkar er hjá þeim á þessum
erfiðu tímum.
Móðir þín, systir og bróðir eru
öll fólk sem stendur okkur nærri
og eru stór hluti af lífi okkar og
uppvexti. Sendum við þeim einn-
ig okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Ævin er stundum stutt en
minningarnar sitja eftir og við
munum gera okkar til að minnast
þín með börnunum þínum. Þú
varst hugmyndarík kona er lit-
aðir ævina okkar, sem hefði verið
mun fátæklegri án þín.
Hinsta kveðja,
Gunnhildur og Hafdís.
Er hægt að lýsa brosi? Brún-
um augum sem tindra og hlýju
brosi? Andý var bæði hlý og
brosmild og fljót að kynnast
fólki. Hún var lífskúnstner og
listamaður fram í fingurgóma.
Andý var ein af þeim listamönn-
um sem skilja ekki eftir sig hefð-
bundin listaverk því hún var
listamaður hversdagslífsins. Ef
það væri hægt að mæla sköpun-
arkraft þá hefði hún eflaust
sprengt skalann.
Á góðum dögum var lífið hjá
henni í undursamlegu flæði með
skapandi spuna þar sem komu
saman undrun, tilviljanir og
lausnir. Tilfinningaskalinn var
stór og ég var svo heppin að fá að
sjá hann allan og þar ríkti mikil
fegurð. Hún var alltaf að rækta
eitthvað spennandi, að lesa nýj-
ustu bækurnar, með handavinnu
og litla hunda í kringum sig.
Einu sinni heimsóttum við
börnin hana rétt fyrir jólin og
börnin fengu að skreyta jólatréð.
Það var eins og að stíga inn í
töfraveröld þegar þau fengu að
gramsa í boxi með hnöppum og
borðum og Andý hjálpaði þeim
að búa til jólaskraut sem fór á
tréð. Síðustu vikurnar hennar
náðum við að bralla saman ým-
islegt og fyrir það er ég óend-
anlega þakklát. Hún bauð mér í
mat og færði mér risastórt potta-
blóm og bleikan varalit sem hún
þurfti að losna við. Mig grunar að
fáir hafi fengið að fara tómhentir
frá henni. Við ætluðum saman á
tónleika í nóvember og hlökkuð-
um mikið til. Þegar við hittumst í
síðasta skipti var ósköp venjuleg-
ur þriðjudagur og hefðbundin
haustrigning í byrjun október.
Ég færði henni kók og mjólk úr
búðinni og við settumst niður yfir
kaffibolla. Andý var nýbúin að
kaupa sér hátalara því nú ætlaði
hún að byrja að hlusta meira á
tónlist og uppgötva nýja tóna.
Við flettum í gegnum heimsatlas
og létum okkur dreyma um fram-
andi slóðir. Þegar við knúsuð-
umst og kvöddumst grunaði okk-
ur ekki að framundan væri
langur aðskilnaður, að hennar
biðu allt aðrar framandi slóðir
með nýjum tónum. Þau þrettán
ár sem við fylgdumst að kenndi
hún mér svo margt – um allt milli
himins jarðar, um allan þann
stóra heim sem ríkir á milli gleði
og sorgar.
Börnum hennar og fjölskyldu
allri sendi ég dýpstu samúðar-
kveðjur og sömuleiðis vinum og
kunningjum. Er hægt að lýsa
brosi? Ég veit það ekki en ég veit
að brosið hennar Andýjar var
einstakt, það breytti heiminum
og þeim sem fengu að njóta þess.
Sigurlín Bjarney Gísladóttir.
Haustlitaferð á Þingvelli. Við
tökum inn litina. Þeir flæða inn í
hjarta mitt, höfuð þitt.
Og á meðan brjóstkassi minn
bærist undan spikfeitu hjarta af
haustlaufum iðar hugur þinn af
hugmyndum og fræðilegum
kenningum.
Hei! Þarna er Andrés Önd,
segir þú og bendir upp í kletta-
vegginn.
Þú haltrar undan hnjánum. Ég
haltra undan hryggnum.
Á bakaleiðinni berjumst við
upp bratta brekku og foruga.
Í tré eftir tré ríghöldum við
okkur uppréttum. Þau eru okkar
bak og hné. Við erum eins og
hálfvitar, segir þú, hvað ætli fólk
hugsi um okkur? Ég stoppa, tek
tré í fangið og faðma fast. Segi
þér að það sé í tísku að faðma tré.
Beri vott um hugljómun og and-
lega velþenkjandi einstaklinga.
Við föðmum okkur upp brekk-
una. Hlæjandi.
Sterkar konur en viðkvæmar.
Arnheiður Anna
Ólafsdóttir
ERFIDRYKKJUR AF ALÚÐ
Hótel Saga annast erfidrykkjur af virðingu og hlýju
Fágað umhverfi, góðar veitingar og styrk þjónusta
Sími: 525 9930 • hotelsaga@hotelsaga.is • www.hotelsaga.is
á Hótel Borg
Hlý og persónuleg þjónusta
Hótel Borg | Pósthússtræti 11| Sími 578-2020
Móðir okkar,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli föstudaginn
23. október. Úförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd ástvina.
.
Kristín Gísladóttir, Guðmundur Þór Gíslason.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BÖÐVAR GUÐMUNDSSON
frá Tjörn,
síðast til heimilis á Höfða, hjúkrunar-
og dvalarheimili, Akranesi,
lést 24. október. Útförin fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn
29. október klukkan 14.
.
Hrefna Aðalsteinsdóttir,
börn, tengdabörn og afabörn.
Þökkum af öllu hjarta fyrir hlýhug, samúð
og vináttu vegna andláts og útfarar
ástkærrar eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ARNLAUGAR LÁRU
ÞORGEIRSDÓTTUR,
Láru frá Sælundi,
.
Sveinn Valdimarsson,
Guðfinna Sveinsdóttir, Ásgeir Þorvaldsson,
Margrét Sveinsdóttir, Guðmundur Guðmundsson,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR JÓNASSON,
skipasmiður og verkstjóri,
lengst í Básenda 7,
lést hinn 14. október í Sóltúni 2.
Hann verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 30.
október klukkan 13.
.
Guðjón Guðmundsson, Karen Christensen,
Margrét Guðmundsdóttir, Þórarinn Hjartarson,
Snorri Steinn Guðjónsson, Marín Sörens Madsen,
Dóróthe Guðjónsdóttir,
og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN JÚLÍUSDÓTTIR,
áður til heimilis í Kirkjulundi 6,
Garðabæ,
lést laugardaginn 24. október á Eir,
hjúkrunarheimili.
.
Júlíus Jónsson, Björk Garðarsdóttir,
Jón Gunnar Jónsson, Fríða Birna Kristinsdóttir,
Erla Jónsdóttir, Grétar Helgason,
Guðrún Axelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku mamma okkar, tengdamamma og
amma,
AÐALHEIÐUR BÓASDÓTTIR,
Skúlagötu 40,
Reykjavík,
lést aðfararnótt þriðjudagsins 27. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
.
Anna J. Hilmarsdóttir, Guðjón Þór Guðjónsson,
Ásdís H. Hilmarsdóttir, Gunnfríður Ingimundard.,
Hjörleifur Heimir Hilmarsson,
Diðrik Hilmar og Trygve Heimir,
Davíð Örn Guðjónsson, Marija Guðjónsson.