Morgunblaðið - 05.03.2016, Síða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. MARS 2016
✝ Ólafía ElísabetAgnarsdóttir
fæddist á Skógum í
Glæsibæjarhreppi í
Eyjafirði 6. maí
1932. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Eyri, Ísafirði
26. febrúar 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Agnar Ás-
björn Jónsson, f.
13. febrúar 1907 á
Akureyri, d. 6. október 1974, og
Þuríður Vilborg Rósantsdóttir,
f. 5. júní 1904 á Gíslabala í Ár-
neshreppi, Strandasýslu, d. 1.
október 1989. Elísabet átti tvö
systkini, þau Róslaugu Jónínu,
f. 19. maí 1940, d. 1. apríl 2015,
og Guðmund Magnús, f. 20. maí
1942. Fljótlega eftir fæðingu
Elísabetar fluttust foreldrar
hennar í Skagafjörð, þau
bjuggu í ríflega tvö ár á Sjáv-
arborg og síðan á Sauðárkróki.
Rétt fyrir fermingu hennar árið
1946 flutti fjölskyldan til Ísa-
fjarðar þar sem faðir hennar
tók við bústjórastöðu á
Seljalandsbúinu. Eftir almenna
skólagöngu stundaði hún nám
við Húsmæðraskólann Ósk á
Ísafirði veturinn 1950-51. El-
ísabet giftist Ebeneser Þór-
f. 15. janúar 1957. Þau eiga tvö
börn. 6) Auður Kristín, f. 17.
maí 1969. Hún á þrjú börn. 7)
Ósk Ingibjörg, f. 17. maí 1969.
Maki Sigvaldi Karlsson, f. 28.
maí 1960, hann á fyrir tvö börn
og eitt barnabarn. Elísabet var
heimavinnandi á meðan börnin
voru að komast á legg. Hún
vann sem aðstoðarbókari á
Orkubúi Vestfjarðar frá 1987
til loka árs 2002. Þar áður vann
hún ýmis störf, meðal annars í
rækjuvinnslu og verslunarstörf.
Elísabet var einn af stofnendum
Styrktarsjóðs Tónlistarskólans.
Hún var í stjórn Sjálfstæðis-
kvennafélags Ísafjarðar. Hún
var formaður og stjórnarfor-
maður Kvenfélagsins Hlífar í
mörg ár. Var í sóknarnefnd Ísa-
fjarðarkirkju og leysti af þar
sem meðhjálpari á tímabili. Hún
var í Kvenfélagi Ísafjarðar-
kirkju og ein af stofnendum
þess. Hún var í barnavernd-
arnefnd Ísafjarðar. Hún söng
með Sunnukórnum til fjölda ára
og var í kirkjukórnum. Elísabet
var félagi í Oddfellowstúkunni
Þórey á Ísafirði í 35 ár og
gegndi þar ýmsum trúnaðar-
störfum. Fljótlega eftir að
Ebeneser lést fór að bera á
minnisglöpum hjá Elísabetu og
var hún greind með alzheimer.
Hún var vistuð á öldrunardeild
Sjúkrahúss Ísafjarðar 2011.
Ólafía Elísabet verður jarð-
sungin frá Ísafjarðarkirkju í
dag, 5. mars 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
arinssyni 4. júlí
1953. Ebeneser var
fæddur 27. ágúst
1931, hann lést 9.
febrúar 2003. El-
ísabet og Ebeneser
eignuðust sjö börn.
Þau eru:
1) Agnar, f. 17.
maí 1953. Hann á
fimm börn og níu
barnabörn. Maki
Margrét Lilja Pét-
ursdóttir, f. 22. nóvember 1964.
Þau eiga engin börn saman en
Margrét á tvö börn og fjögur
barnabörn. 2) Halldór, f. 4.
október 1954. Maki Ásgerður
Kristjánsdóttir, f. 2. október
1955. Þau eiga þrjú börn og tvö
barnabörn.
3) Kristinn Guðni, f. 13. ágúst
1956. Maki Margrét Bjarndís
Jensdóttir, f. 25. janúar 1959.
Þau eiga þrjú börn og þrjú
barnabörn. Kristinn á eina dótt-
ir fyrir og hún á tvö börn. 4)
Guðrún Sólveig, f. 6. nóvember
1959. Maki Þorgeir Guðbjörns-
son, f. 28. maí 1957. Þau eiga
tvo syni og fyrir á hún tvo syni
og þrjú barnabörn og hann á
fyrir tvö börn og þrjú barna-
börn. 5) Þuríður, f. 2. desember
1962. Maki Magnús Snorrason,
Nú er Beta amma okkar horf-
in á brott. Það eru nú komin
nokkur ár síðan hún greindist
með alzheimer sem hafði því
miður leikið hana grátt síðustu
ár, hún hefur því verið hvíldinni
fegin en söknuðurinn er engu að
síður gífurlega sár. Hún elsku
amma var góð kona með gott
hjarta. Hún hugsaði vel um okk-
ur og kenndi okkur margt og
mikið. Það var alltaf mikil til-
hlökkun í loftinu þegar ferðinni
var heitið til ömmu á Ísafirði,
þar var alltaf gott að vera og
amma tók okkur alltaf opnum
örmum. Einnig sakaði ekki að
hún var langbesti aðalbláberja-
tínarinn og pönnukökumeistari
allra Vestfjarða og þótt víða
væri leitað. Nú hvílir hún hjá
Guði og liggur í faðmlögum með
Ebba afa eftir langa bið. Við vit-
um að nú er amma á betri stað
og vakir yfir okkur allar nætur.
Við elskum þig og söknum
þín.
Arnaldur Karl, Eyjólfur
Jóhann og Ólafía Elísabet.
Hún Beta móðursystir mín er
dáin.
Hún var elst af systkinunum
og nú hefur Guðmundur misst
báðar systur sínar á innan við
ári. Beta frænka var atkvæða-
mikil og í raun sjálfkrafa höfuð
ættarinnar og bar þann titil með
sóma. Hún var hrókur alls fagn-
aðar og glaðlynd. Allir sem
þekkja Betu frænku muna eftir
hlátri hennar. Stundum lá við að
hún hreinlega kafnaði úr hlátri.
Við litum öll upp til hennar. Beta
var mikil söngkona og var alltaf
syngjandi. Ég held að hún hafi
kunnað alla íslenska lagatexta.
Mér er minnisstætt þegar Beta
frænka var viðstödd skírn
barnanna minna. Gestirnir óvan-
ir að syngja, hvað þá sálma. Það
endaði alltaf með því að Beta
frænka söng einsöng án þess að
lagt hefði verið upp með það.
Það breyttist mikið þegar hún
missti hann Ebba sinn fyrir 13
árum. Fljótlega eftir það fórum
við að taka eftir breytingum á
henni. Hún greindist svo með
alzheimer nokkrum árum
seinna. Það var alltaf gott að
koma til Betu frænku, hún var
ekki lengi að reiða fram veislu.
Fyrir um það bil 15 árum var ég
ásamt eiginmanni mínum og
vinafólki að koma heim af
Sunnukórsballi. Mér datt þá sú
snilldarhugmynd í hug að heim-
sækja Betu frænku klukkan
rúmlega þrjú að nóttu. Það var
jú kveikt ljósið heima hjá henni
og því bara ósköp eðlilegt að
fara í kaffi eða það fannst mér
allavega. Hún tók svo vel á móti
okkur, bauð okkur inn, vakti
Ebba og sagði honum að það
væru komnir gestir. Þarna sát-
um við eitthvað frameftir og
fengum kaffi og með því. Yngsta
dóttir mín bankaði reglulega
uppá hjá henni þegar hún var lít-
il til að fá ís og alltaf var hann til.
Svo voru margir krakkar í hverf-
inu farnir að banka upp á og
spyrja eftir Betu frænku því þau
voru alveg örugg á því að þarna
fengju þau ís. Já, hún Beta
frænka var einstök kona. Takk
fyrir allt.
Ég votta börnum hennar og
fjölskyldum þeirra mína dýpstu
samúð.
Alma Björk.
Kallið er komið og við kveðj-
um góða konu í dag. Elísabet
Agnarsdóttir, eða Beta eins og
hún var alltaf kölluð, var stór-
kostleg kona. Ég var svo hepp-
inn að vera nágranni hennar í
mörg ár, þegar börnin mín uxu
úr grasi, og kynntumst við vel
því samgangur var mikill á milli
minnar yngstu dóttur og tvíbur-
anna hennar og margar bílferð-
irnar í skólann voru farnar á
gamla Willys. Ég þekkti ekki
Betu mikið þá þegar hún flutti í
nágrennið en hún þekkti vel fjöl-
skyldu mína og tengdafólk og tók
hún mér ótrúlega vel. Ég fann
strax hve góð hún var við okkur,
t.d. þegar ferming var hjá mér
þá spurði ég Betu hvort hún gæti
hjálpað mér að baka kransaköku
þá svaraði hún: „Þú veist að ég
gef fermingarbarninu kransa-
köku.“ Höfðingleg gjöf.
Við nágrannakonurnar sátum
oft hjá Betu yfir kaffibolla og
stundum var slegið í dýrindis
pönnukökur, 6-8 egg, hún var
ótrúleg. Og það var alveg sama
hvað það var, ef matar- eða kaffi-
boð voru þá var ekkert til sparað.
Það var ekki bara sem ná-
granni sem ég kynntist Betu, ég
var svo heppin að vera með
henni í Kvenfélaginu Hlíf og
Sambandi vestfirskra kvenna.
Þar sat hún í stjórn í mörg ár og
var formaður kvenfélagsins í
fjögur ár og einmitt nú þegar við
kvenfélagskonur erum að undir-
búa okkar árlega samsæti, sem
hún var hvað duglegust að vinna
að á sínum tíma, þá kveður hún
okkur.
Hlífarkonur minnast góðrar
félagskonu og votta börnum
hennar samúð.
Beta var einnig virk í Odd-
fellowreglunni og vann hún þar
vel eins og í öðrum félögum.
Beta hefði góða söngrödd og
söng með Sunnukórnum í mörg
ár og einnig Hlífarkórnum.
Kunni hún ógrynni af söngtext-
um utanbókar. Ég átti þess kost
að njóta samvistar við hana í
nokkurn tíma þegar amma lá á
öldrun á sama tíma og hún, þá
gátum við stytt okkur stundir við
að lesa Skólaljóðin og ef ég byrj-
aði á vísu héldu þær áfram því
þær kunnu allt og er mér sér-
staklega minnisstætt Skúlaskeið,
en hún fór sérlega vel með það.
Nú er komið að kveðjustund
og hún komin til Ebba síns. Því
miður get ég ekki fylgt henni síð-
asta spölinn en Rósin, sem sung-
in verður, verður líka kveðja frá
mér. Kæra fjölskylda, innilegar
samúðarkveðjur sendi ég ykkur.
Blessuð sé minning hennar.
Kristjana Sigurðardóttir.
Árið 1972 var ég stödd á Ísa-
firði að undirbúa fermingu hjá
Agnesi systur minni og Agnes
segir við mig: „Þú verður að fara
niður í Heklu og baka kransa-
kökuna með henni Betu Agnars.“
Þetta voru okkar fyrstu kynni
og byrjunin á miklum vinskap
sem aldrei féll skuggi á.
Beta og Ebbi ferðuðust mikið
– stundum vorum við hjónin með
í för.
Til marks um ræktarsemi
þeirra hjóna þá komu þau alltaf
við hjá okkur ef leiðin lá um
Reykjavík, alveg sama hvort
stoppið var stutt eða langt, og
oftast komu þau færandi hendi.
Þegar Beta var orðin veik, gat
ég oft fengið hana á flug með því
að segja henni frá aðfangadags-
kvöldi á okkar heimili, en það má
með sanni segja að þau hjón hafi
verið viðstödd þau kvöld, því að
margir nytjahlutir á borðinu
voru gjafir sem þau höfðu fært
okkur eftir ferðalög erlendis.
Það er engin veisla á okkar heim-
ili nema rjóminn sé borinn fram í
þykku kristalsskálinni frá Rúss-
landi og rifshlaupið í litlu sultus-
kálinni frá Ítalíu. Við fórum aldr-
ei til Ísafjarðar án þess að hitta
þau Betu og Ebba og er mér
kærust minning hláturinn henn-
ar Betu. Hún átti það til að vera
einstaklega hnyttin og orðhepp-
in. Vísur og kvæði veltust upp úr
henni enda var hún hagmælt
sjálf.
Eitt sinn er ég á Ísafirði, sem
oftar og sé nokkur falleg staup í
Kaupfélaginu sem ég bað um að
fá send í póstkröfu, en Beta mun
hafa gengið frá pakkanum og
komið í póst. Nokkru seinna þá
kemur tilkynning frá póstinum
um pakkann og ég fer að sækja.
Starfsfólkið á pósthúsinu horfði
eitthvað undarlega á mig og ég
vissi ekki alveg hvað var um að
vera. Þegar heim var komið þá
skoðaði ég pakkann nánar og sá
að utan á honum stóð stórum
stöfum:
Vínið þínar vætir kverkar,
vermi þig um leið og verkar.
Við hjónin hnoðuðum saman
botninum:
Eina ættirðu að senda mér
svo óskir þínar rætist hér.
Vísuna í heild skrifaði ég á fal-
legt bréfsefni og sendi Betu án
undirskriftar. Þetta vakti mikla
forvitni og um leið mikinn hlátur.
Þegar Ebbi var sjötugur var
haldin mikil veisla í Bolungarvík.
Mikið var um ræðuhöld og ég
ákvað að standa upp og segja
smá sögu:
Á fimmtugsafmæli mínu fékk
ég sendan pakka frá Betu og
Ebba. Í honum var nærfatapoki
úr silki, en þegar betur var að
gáð þá voru vínrauð blúndunær-
föt af flottustu gerð í pokanum
og hjartalaga kort sem á stóð.
Sérstök gjöf frá Ebba.
Sumarið eftir fór ég með vin-
konum í okkar árlegu 19. júní
göngu um Snæfellsnes.
Eftir ánægjulegan göngudag
fórum við í sund og ég dró upp
vínrauðu nærfötin. Augun ætl-
uðu út úr höfðinu á þeim og þær
spurðu hvar fékkstu þetta. Ég
sagði þetta er það nýjasta frá
Ebba. Stuttu seinna segir ein
vinkvenna minna við mig: „Árný,
hvar fékkstu þetta Ebba merki?
Ég er búin að leita og leita og
enginn kannast við þetta.“
Það þarf ekki að orða það
frekar, en Ebbi afmælisbarn stóð
eldrauður í framan undir þessari
tölu, því hann hafði ekki hug-
mynd um að hans spaugsama
kona hefði bardúsað með fimm-
tugsafmælisgjöfina mína.
Minningarnar um Betu okkar
og þau hjón eru ekkert annað en
hlýja og gleði.
Kveðja,
Árný og Logi.
Ólafía Elísabet
Agnarsdóttir
Kveðjuorð til
þín, elsku stóra
systir.
Þú varst besta systir sem
hægt er að hugsa sér. Við áttum
svo margar skemmtilegar stund-
ir í heimsóknum mínum til þín
og heimsóknum þínum hingað
heim. Þú varst svo viljug að fara
með mig út um allt og sýna mér
Kaliforníu. Eins og þú sagðir
oft, þá kom okkur svo vel saman
því við vorum báðar jafn vitlaus-
ar. Ég þakka skype fyrir að við
gátum verið í sambandi og átt
skemmtilegt tal saman og alltaf
mikið hlegið að glappaskotum
sem við vorum að lenda í.
Unnur Björgvins-
dóttir Morgan
✝ Unnur Björg-vinsdóttir
fæddist 3. maí
1941. Hún lést 14.
desember 2015.
Kveðjuathöfn fór
fram í Háteigs-
kirkju 26. febrúar
2016.
Spenningurinn var í
hámarki er ég
ræddi við þig laug-
ardaginn 12. des-
ember, þú nýkomin
af spítala og varst
að ná heilsu á ný og
líka að jafna þig
eftir erfiða flutn-
inga. Þú spurðir
hvort ég væri farin
að pakka niður því
við vorum farnar að
plana ferð mína til þín í júní og
tilhlökkun mikil að sjá nýja
heimilið þitt í Kingsburg. Mánu-
daginn 14. desember fæ ég sím-
hringingu um að þú hefðir látist
í svefni þá um nóttina. Það var
mikið áfall og var táraflóð hér í
nokkra daga á eftir. Heimsókn
mín bíður betri tíma, kannski
getum við þá farið saman. Hvíl í
friði, elsku systir, og takk fyrir
allt. Sjáumst seinna í Blóma-
brekkunni.
Þín systir,
Steinunn.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og auðsýnda
samúð við andlát elskulegs eiginmanns,
föður, tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR ELÍASSONAR
endurskoðanda,
Miðleiti 7, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til þeirra fjölmörgu
vina sem heiðruðu minningu hans við útförina
með nærveru sinni. Guð blessi ykkur öll.
.
Margrét Eggertsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Geir Newman,
Kristín Magnúsdóttir, Sigurður Einarsson,
Margrét Seema, Bjarki Már og Margrét Eva.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
AUÐAR JÖRUNDSDÓTTUR,
Kópavogsbraut 1a, Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
skurðlækningadeildar 12G
á Landspítalanum fyrir góða umönnun og umhyggju.
.
Sigurður Guðjónsson, Guðríður Guðfinnsdóttir,
Þjóðbjörg Guðjónsdóttir,
Ágústa Guðjónsdóttir,
Gerður Guðjónsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR PÁLMADÓTTUR,
Víðilundi 20, Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Einihlíðar fyrir
einstaka alúð og umönnun.
.
Stefán Lárusson, Pálmi Lárusson,
Elín Lárusdóttir, Baldvin Haraldsson,
Sigrún Lárusdóttir, Davíð Hjálmar Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vináttu við fráfall og útför
RÖGNU G. ÁGÚSTSDÓTTUR
lífeindafræðings,
Gullsmára 7, Kópavogi.
.
Elísabet Kristbergsdóttir, Guðmundur Hjaltason,
Halldóra Kristbergsdóttir,
Magnús Kristbergsson, Helena Bjarman
ömmubörn og langömmubörn.