Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.05.2016, Qupperneq 17

Það var enginn annar en Roy Hodgson, nú landsliðs-
þjálfari Englands, sem fyrstur gaf Birki Bjarnasyni
tækifæri í meistaraflokki. Sá enski var þá við stjórnvöl-
inn hjá Viking frá Stafangri í Noregi. „Þetta var vetur-
inn sem ég varð 17 ára, útileikur á móti Sofia í Búlgar-
íu,“ rifjar Birkir upp. „Roy hafði orð á sér fyrir að vera
mjög skapvondur og harður þannig að ég, ungur og
feiminn strákurinn, var hálf hræddur við hann en hann
var alltaf mjög almennilegur við mig og ég lærði hell-
ing af honum þótt hann þjálfaði mig ekki nema í stutt-
an tíma, bara í sex mánuði, því hann fór frá Viking eftir
tímabilið.“
Birkir hrósar líka landsliðsþjálfurum Íslands, Lars
Lagerbäck og Heimi Hallgrímssyni, í hástert. „Það er
frábært að starfa með þeim. Þeir breyttu hugsunar-
hætti hópsins; hugarfarið er orðið annað en það var og
menn hafa miklu meiri trú á sér. Þeir hafa gert frábæra
hluti, eru t.d. báðir frábærir í taktík.“
Hann segir mikla reynslu Lars skila sér. „Hann er
alltaf rólegur og yfirvegaður, það skiptir mjög miklu
máli og smitast út í hópinn. Þótt við séum að tapa í
hálfleik er hann aldrei stressaður; segir bara það sem
hann þarf að segja á sinn rólega máta en heldur okkur
öllum alltaf vel á tánum.“
Hodgson, Heimir
og Lagerbäck
skorari en eftir sumarið flutti fjölskyldan aftur til Akureyrar.
Bjarni gekk til liðs við Þór á ný en Birkir hóf að æfa með KA.
„Ég man ekki hvort pabbi var mjög sáttur við það! Við bjuggum
rétt við KA-svæðið svo það var ekkert vit í öðru.“ Hann þekkti
svæðið reyndar vel. Móðir Birkis, Halla Halldórsdóttir, lék blak
með KA í mörg ár. „Ég fór oft með henni á æfingar og lék mér
með bolta úti í horni þegar ég var lítill. Ég fór líka oft með pabba
á fótboltaæfingar og var þá líka að leika mér með bolta.“
Blak var reyndar ein margra íþróttagreina sem Birkir mátaði
sig við á yngri árum. „Ég var til dæmis líka í handbolta og frjáls-
íþróttum; maður elti hina krakkana og margir prófuðu fleiri
greinar. Mér gekk til dæmis ágætlega í hlaupum og varð einu
sinni í öðru sæti í einhverju Akureyrarhlaupi rétt áður en við
fluttum til Noregs, ég hef líklega verið tíu ára þá. En fótboltinn
var alltaf númer eitt hjá mér.“
Birkir á tvö systkini sem líka æfðu fótbolta og hann grunar að
þar hafi hvatning foreldranna skipt miklu máli. „Það hlýtur að
vera. Við horfðum á marga leiki með pabba á Þórsvellinum og
þau mamma hafa bæði hvatt okkur og stutt mikið.“
Þakklátur foreldrunum
Birkir er þekktur fyrir mikinn dugnað og baráttukraft og segir,
aðspurður, að það hafi hann alveg örugglega úr móðurættinni!
Karl faðir hans hefur reyndar haldið því fram að hann hafi verið
lúmskt duglegur en fyrst og fremst var hann þekktur fyrir lipur-
lega takta og útsjónarsemi í vítateig andstæðinganna. „Ég man
lítið eftir honum sem leikmanni en hef heyrt af honum sögur. Ég
hef mikið lært af honum og reyndar þeim báðum, pabba og
mömmu, og pabbi hefur alla tíð sagt mér mikið til í sambandi við
fótboltann og gerir enn.“
Birkir var ellefu ára þegar fjölskyldan flutti til Noregs, þar
sem hún býr enn. „Það var mjög gott að vera í Noregi en ég fékk
að vísu svolítið sjokk þegar ég byrjaði að æfa fótbolta þar. Var
vanur að æfa fimm sinnum í viku á Akureyri en úti var bara ein
æfing á viku, í mesta lagi tvær, og strákarnir sem ég æfði með
ekki eins góðir og maður var vanur. Á Akureyri voru líka mjög
góðir þjálfarar en í Noregi sáu pabbar eða mömmur strákanna
um að þjálfa okkur.“
Þetta fannst okkar manni skrýtið og tók það m.a. til bragðs að
æfa líka með eldri strákum til að fá nauðsynlega æfingu.
Snemma kom í ljós hvað í honum býr og Birkir fékk ungur tæki-
færi með stórliði Víkings í Stafangri, en fjölskyldan settist að í
útjaðri borgarinnar.
Birkir var seldur til Standard Liege í Belgíu 2012 en staldraði
ekki lengi við. Útsendarar Pescara á Ítalíu hrifust af honum og
keyptu nokkrum mánuðum síðar. „Mér gekk mjög vel í Belgíu og
ætlaði mér að vera lengur. Belgarnir vildu halda mér en þegar
tilboð kom frá Ítalíu leist mér mjög vel á það og ákvað að láta
vaða. Það var eiginlega of gott tækifæri til að sleppa því.“ Birkir
lék um tíma með Sampdoria en fór svo aftur til Pescara og þaðan
til Sviss.
Allir vita að Birkir er mjög duglegur og kraftmikill leikmaður.
Spurður um eigin styrkleika segir hann: „Já, ég er mjög dugleg-
ur, vinn vel bæði í sókn og vörn, skora mörk, enda yfirleitt mætt-
ur inn í teig þegar boltinn kemur þangað.“
Hann segir margumtalaðan dugnað líklega einhverja gjöf frá
náttúrunnar hendi. „Ég hef heyrt að ég hafi alltaf verið svona.
Man reyndar eftir því einu sinni að ég var rekinn af velli þegar ég
var lítill; dómarinn vildi að ég tæki mér pásu, ekki vegna þess að
ég hefði gert neitt af mér heldur fannst honum ég of grimmur!“
Í viðtali við þann sem þetta skrifar sagði móðir Birkis fyrir
nokkrum árum að sonur hennar væri jákvæður, tilfinningaríkur
og geðgóður. „Þetta er rétt hjá mömmu. Hún ætti að þekkja
mig!“
Birkir getur ekki annað en játað þegar spurt er hvort EM í
Frakklandi sé honum ekki ofarlega í huga þessa dagana. „Ég hef
samt eiginlega varla gert mér grein fyrir því ennþá að við séum
að fara þangað! En það styttist og nú getur maður farið að
hlakka til þess að taka þátt í þessu verkefni.“
Deildarkeppninni í Sviss lýkur næsta miðvikudag en að því
loknu skýst Birkir heim til foreldra sinna og hittir síðan lands-
liðsfélagana í Ósló fyrir vináttuleik við Norðmenn.
„Ég hef hugsað dálítið um EM undanfarið en við vitum auðvit-
að ekkert hvernig þetta verður. Við höfum aldrei gert þetta áður
og það eina sem við vitum er að þetta verður gríðarlega stórt
dæmi fyrir okkur og reyndar Íslendinga alla. Ætli Ísland fari
ekki á annan endann í júní? Heldurðu að nokkrir verði á landinu
meðan EM fer fram nema erlendir túristar?“
Um þrjú þúsund Íslendingar fóru til Amsterdam í haust og
sáu Ísland sigra Holland. „Það var ótrúleg tilfinning að upplifa
þann mikla stuðning sem við fengum þar. Maður heyrði í Íslend-
ingum nánast allan leikinn og löngu eftir leik. Það var frábært.
Svona stuðningur gefur okkur mikið og við þurfum alla hjálp
sem við getum fengið.“
Samstaða og viljastyrkur
Birkir segir gríðarlegan vilja í landsliðshópnum. „Ég hef aldrei
verið í hópi þar sem er svona góð samstaða. Við erum allir til-
búnir að vinna hver fyrir annan og það skiptir engu máli hver
andstæðingurinn er, við höfum alltaf trú á því að við getum unnið
leikinn. Samt held ég að við verðum alltaf litla liðið í svona móti,
sérstaklega á móti Portúgal og Austurríki, en held reyndar að
við eigum góða möguleika á að standa okkur vel. Við vorum mjög
heppnir með riðil þótt í honum séu sterk lið og ég held að byrjun-
in skipti öllu máli. Ef við náum góðum úrslitum á móti Portúgal í
fyrsta leik gætum við gert góða hluti. Við vitum sjálfir að liðið er
sterkt en nú vita aðrir það líka. Það sem skiptir mestu máli er að
halda sig við leikskipulagið; ef við gerum það og leggjum allir
jafn mikið á okkur og við höfum gert hingað til eigum við séns í
öllum leikjum.“
Birkir segist vissulega vera í draumastarfinu. „Mér finnst ég
mjög heppinn að fá að vinna við að spila fótbolta í þessum gæða-
flokki,“ segir hann. Vinnudagurinn hefst klukkan hálf níu að
morgni þegar leikmenn og aðrir starfsmenn liðsins hittast og
snæða saman morgunmat. Æfing hefst um klukkan tíu og stend-
ur til tólf, að því loknu borðar hópurinn saman hádegismat og
vinnudegi lýkur um eittleytið. Góður tími gefst því í að hugsa um
annað en vinnuna þegar líður á daginn. „Ég geri dálítið af því að
spila golf,“ segir Birkir spurður um áhugamál. Heima á Akureyri
á hann hest og hefur afar gaman af því að ríða út. „Síðustu tvö ár
hef ég reyndar ekki farið á hestbak, vildi ekki taka neina sénsa
þegar ég var að skipta um lið og héðan af fer ég örugglega ekki á
hestbak fyrir EM. Maður tekur enga áhættu!“
Birkir fagnar 28 ára afmæli í næstu viku. Hann samdi við
Basel til þriggja ára síðasta sumar og verður því á sama stað
næstu tvö ár. Enginn veit hvað tekur við að því loknu og hann
segist raunar enn ekki vita hvað hann vilji verða þegar hann
verði stór ...
Birkir lætur vaða á
markið á fimmtudaginn,
á æfingasvæði FC Basel.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Lars Lagerbäck landsliðsþjálfari gefur Birki góð ráð í leik.
Ljósmynd/Kristján Bernburg
’Ég hef aldrei verið í hópi þar sem er svonagóð samstaða. Við erum allir tilbúnir aðvinna hver fyrir annan og það skiptir engumáli hver andstæðingurinn er, við höfum
alltaf trú á því að við getum unnið leikinn.
22.5. 2016 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17