Víkurfréttir - 21.12.1999, Blaðsíða 16

Ástríður Helga Sigurðardóttir lýkur guðfræðinámi í sumar. Hún hefur ekki
farið auðveldustu leiðina í gegnum háskólanámeið:
Námið hálmstra i har
Æföi mig að tóna bakvið hús
Ásta segir að það hafi e.t.v.
blundað lengi í henni að verða
prestur og séra Bjartmar Krist-
jánsson, sem var prestur á
Mælifelli á árunum 1947-68,
hafði sín áhrif á að hún fór í
guðfræðinámið. „Bjartmar var
stórmerkilegur karl. Mér fannst
hann alltaf vera svona prestur
Astnður Helga Sigurðardott-
ir er Skagfirðingur en hefur
búið í Keflavík í 25 ár. For-
eldrar hennar eru Sigurður
Ginarsson og Helga Stein-
dórsdóttir en þau bjuggu á
bænum Fitjum í Lýtings-
staðahreppi þar sem Ásta,
eins og hún er alltaf kölluð, er
fædd og uppalin. Ásta hefur
iöngurn farið ótroðnar slóðir í
lífinu. Hún er með próf á
vörubfl og rútu og fór í frani-
haldsnánt á fuliorðinsaldri.
Hún greindist með krabba-
mein rétt rúmlega fertug,
skagfirsk þrjóska hefur fleytt
henni í gegnum erfiðleikana
og nú er hún að ljúka fimm
ára guðfræðinámi. Silja Dögg
Gunnarsdóttir heimsótti Ástu
á heimili hennar og ræddi við
hana unt Iflið og tilveruna.
Kom suður a vertið sem
stendur enn
„Mamma og pabbi eignuðust
sjö böm saman og pabbi átti tvö
böm fyrir. Þau eignuðust e.t.v.
meira af bömum og skuldum
heldur en búfé. Þegar ég var
þriggja mánaða fór pabbi því
suður á Keflavíkurflugvöll að
vinna til að grynnka á skuldum.
Hann ætlaði að vera í eitt ár en
árin urðu tíu. Hann kom heim
þegar ég var tíu ára og dó þegar
ég var 15 ára. Eg kynntist
pabba því frekar lítið. Mamma
var aðalbondinn a heimnmu“,
segir Ástav Flest systkinin fluttu
suður og Ásta segir að þau hafi
upphaflega komið vegna þess
að faðir þeirra var hérna. Á
tímabili voru þau fimm fyrir
sunnan en nú em þær tvær eftir
systurnar, Ásta og Anna. „Eg
kom hingað árið 1974 þá 21 árs
gömul. Eg fór á vertíð og ver-
tíðin stendur enn“, segir Ásta
og hlær. Hún giftist Bjarka
Leifssyni en þau skildu eftir 10
ára hjónaband. Saman eignuð-
ust þau tvö börn, Ásgerði
Bjarklind og Einar Birgi. Auk
þeirra skipar tfkin Tekla heið-
urssess á heimilinu.
Meiraprófið nytsamlegra
en saumadótið
Ásta hefur fengist við eitt og
annað í gegnum tíðina. Lengst
af vann hún á skrifstofunni hjá
Verkalýðs- og sjómannafélagi
Keflavíkur og nágrennis. Hún
viðurkennir að hafa ekki alltaf
farið hefðbundnar leiðir.
„Kunningjakona mín bað mig
einu sinni uni að koma í saunta-
klúbb. ég harðneitaði og fór í
meiraprófið. Það fannst henni
fáránlegt og sagði að ég myndi
aldrei koma til með að nota
meiraprófið. Ég sagði henni að
ég væri viss um að ég myndi
nota það meira en þetta sauma-
dót. Það kom á daginn að ég
hafði rétt fyrir mér því ég hef
keyrt rútur af og til gegnum
árin ýmist með annarri vinnu
eða sem aðalstarf."
Einstæð móðir í skóla og tull-
ri vinnu
Framhaldsskólaganga Ástu
hófst árið 1976 þegar hún gekk
með fyrra bam sitt, en þá fór
hún í öldungadeild F.S. Hún
segir að hún hafi ekki verið
búin að ákveða að fara í skóla,
hvað þá að hefja langskólanám
á þessum tíma, en alltaf þegar
hún heyrði auglýsingar í út-
varpinu á haustin að skólamir
væru að byrja fékk hún fiðring í
magann. „Kunningjakona mín
bað ntig að koma með sér í
Námsflokkana. Ég fór með
henni og tók líka eitt fag í öld-
ungadeildinni. Hún hætti en ég
hélt áfram.“ Ásta eignað-
ist sitt annað barn
1979 og tók sér
þá hlé frá námi
en byrjaði
svo aftur af
f u 1 1 u m
k r a f t i
19 8 6.
Hún út-
skrifað-
ist sent
stúdent
19 9 2
af fé-
lags-
fræði-
og hagfræðibraut og þriggja ára
tölvufræðibraut og tveggja ára
viðskiptafræðibraut. Allan tím-
ann var hún í fullri vinnu og
aukavinnu og sá urn heimili og
tvö börn. „Hjá mér er aldrei
neitt sem heitir í ökkla, það er
alltaf upp að eyra“, segir Ásta
og brosir.
Ætlar að verða prestur
Þegar Ásta var komin með
stúdentspróf langaði hana til að
læra eitthvað rneira. En það
kostar peninga svo hún vann
eins mikið og hún orkaði til að
eiga fyrir náminu. „Mér fannst
vera mgl að halda ekki áfram í
skóla þegar ég var búin með
stúdentinn. Stúdentspróf er í
raun bara áfangi til að halda
áfram í skóla, það gefur engin
réttindi eitt og sér“, segir
Ásta. Hún hóf guðfræði-
nám í Háskóla Is-
lands 1995 en þá
var hún orðin 42
ára. „Ég sá að
ég var að bren-
na út á tíma ef
ég ætlaði að
vinna við
mitt fag í
nokkur ár.
Það tók
m i g
I n o k k u r n
tíma að
finna út
hvað ég
vildi læra.
Ég var löngu
læknuð af því
að fara í við-
skiptafræði eða
hagfræði, ég hef
alltaf haft meiri
áhuga á því mann-
lega. Guðfræði kom því
sterklega til greina", segir
Ásta.
eins og prestar eiga að vera. Ég
veit að prestar eru bara venju-
legir menn en þegar ég horfði á
hann í hempunni og hlustaði á
hann tóna blessunarorðin, þá
fannst mér sem hann væri sá
næsti við guð. Hann var svo
tignarlegur og gerði þetta svo
vel. Mér fannst hann vera stór-
kostlegur. Þegar heim kom eftir
messu fór ég alein út fyrir hús
þar sem var öruggt að enginn
heyrði í ntér því það var ekki
árennilegt að láta bræður sína
heyra í sér. Þeir höfðu það fyrir
sið að lumbra á mér ef ég var
ekki eins og þeir vildu að ég
væri. Ég æfði mig að tóna bak
við hús og hætti ekki fyrr en
mér fannst ég hafa náð séra
Bjartmari alveg fullkomlega.
Kannski var þetta byrjunin",
segir Ásta og yppir öxlurn. Hún
segir að messur í þá daga hafi
haft önnur áhrif en í dag. „Þá
vom engin bíó og ekkert sjón-
varp og þetta var okkar helsta
skemmtun. Maður horfði bara á
prestinn og fylgdist með og
enginn dottaði. Þá voru allir
stilltir í messu“, segir Ásta og
glottir.
Óskemmtilegir
skemmtistaðir
Aðspurð segir Ásta að henni
finnist það ekki vera óþægileg
tilhugsun að verða prestur og
þurfa þar með að sýna gott for-
dæmi. Hún segist alltaf hafa
reynt að vera góð fyrirmynd
fyrir bömin síh og hún hafi t.d.
alitáf verið heima um helgar.
„Ég vann á skemmtistöðum um
tíma og sú reynsla læknaði mig
af því að vilja fara út að
skemmta mér. Ég sá þá hve
margir voru í raun ekki að
skemmta sér. Undir það síðasta
þurfti ég að taka á honum stóra
mínum til að fara í vinnuna,
standa þar á bak við borðið og
hella ólyfjan í glös fyrir fólk
sem maður vissi að hafði þörf
fyrir eitthvað allt annað", segir
Ásta alvarleg í bragði.
Fann ber í brjóstinu
Rétt áður en jólaprófin í H.I.
hófust veturinn 1995, fann Ásta
ber í brjóstinu og fór strax í
skoðun til Konráðs læknis. „Ég