Víkurfréttir - 12.12.2002, Blaðsíða 28

Lestu Víkurfréttir á Netinu daglega á slóðinni www.vf.is
- segir Guðrún Erlendsdóttir um jólin fyrir 80 árum í viðtali við jólablað Víkurfrétta.
w
hjúkrunarheimiiinu Víðihlíð í Grindavík búa
hjónin Guðrún Erlendsdóttir og Hjalti Jóns-
son, en Guðrún er 88 ára gömul og Hjalti 89
ára. Um 40 ára skeið rak Hjalti Vélsmiðju Grinda-
víkur og tók sonur hans Viðar Hjaltason við rekstr-
inum þegar Hjalti hætti að vinna. Guðrún fæddist
sama ár og fyrri heimsstyrjöldin hófst en hún er ein
ijórtán systkina. Guðrún er fædd í Húnavatnssýsl-
unni, á bænum Auðólfsstöðum í Langadal og hún
segist muna vel eftir jólunum sem barn: „A jóla-
föstunni var allt þrifið hátt og lágt og það var saum-
að á alla krakkana, en það vill til að móðir mín var
mjög handlagin kona. Það voru alltaf einhver lítil
börn sem þurfti að sauma á og eldri systur mínar
voru duglegar að hjálpa móður minni,“ segir Guð-
rún.
Þegar búið er á sveitabæ þar sem hugsa þarf um fé og
annan búpening er aldrei frí og segir Guðrún að alltaf
hafi verið hugsað vel um skepnumar: „Það skipti engu
máli þó jólin væm komin, það var unnið alla daga og
skepnunum var sinnt af alúð. Það getur vel verið að
þeim hafi verið gefið eitthvað gott í tilefni jólanna, en
það var í mesta lagi betra hey sem skepnumar fengu.“
A Þorláksmessu var mikill spenningur í bömunum og
þau byrjuðu að spyrja eldri systkini sín og foreldra
hvort jólin væm nú komin: „Pabbi minn var organisti í
kirkjunni og það var mikið sungið og spilað öll jólin
heima. Pabbi kenndi okkur sálma og við sungum mik-
ið. Eg kann ennþá alla sálmana sem ég lærði á þessum
ámm,“ segir Guðrún en hún man ekki eftir því að það
hafi verið skata á borðum á Þorláksmessu: „Það var
bakað þessi lifandis ósköp og alltaf var hangikjöt soð-
ið. Bökunarlyktin og hangikjötslyktin þýddi að jólin
vom að nálgast og krakkamir spenntust upp.“
Á aðfangadag segir Guðrún að hangikjötið hafi verið
borðað og það þótti bömunum besta máltíð ársins: ,Á
eftir fengum við svo búðing. Ég man einu sinni eftir að
það hafi verið jólatré heima. Mamma gaf okkur smá
gjafir, en það var ekki fyrr en ég kom til Reykjavíkur
að ég kynntist jólagjöfum," segir Guðrún og þegar hún
er spurð hvort þau hafi fengið kerti og spil svarar hún:
„Það var alltaf mikið af kertum á jólunum heima því
ég man eftir því að það var fylgst með yngstu bömun-
um að þau kveiktu ekki í.“
Jóladagur var mesti hátíðisdagurinn en þá hélt öll fjöl-
skyldan til kirkju þar sem sálmar voru sungnir og
presturinn predikaði: „Það vom allir í sínu finasta pússi
og þetta var sannkölluð hátíðarstund fynr alla. Okkur
þótti mjög gaman að fara til kirkju og sérstaklega að
syngja sálmana sem pabbi var búinn að kenna okkur.
Eftir messuna fengum við svo smákökur og annað
góðgæti.“
Guðrún segir að jólin hafí breyst mikið ffá þeim tíma
sem hún var ung og að vissu leyti finnst henni helgi-
bragurinn horfinn af jólunum: „Það var ekki þessi
gnægð af öllu eins og það er núna. En okkur leið
óskaplega vel í gamla daga um jólin, okkur líður vel
héma í Víðihlíð og hlakkar til jólanna," sagði Guðrún
að lokum.
JÓLABLAÐ VIKURFRETTA 2002
■ .....................
I* Á.M > ÍI.Í. '