Víkurfréttir - 12.12.2002, Side 44

Lestu Víkurfréttir á Netinu daglega á slóðinni www.vf.is
jólabók
Bókarkynning - Suðurnesjamenn
Af kynnum
Dagbjarts
„I );inslcikir i (Iríniscy vom incö
nokkut) scrstökuin liætti. I>;ir
voru mællar ;i ball sc\ lil álla
slclpur cn 50 til 60 slrákar.
lip kynnlisl cinmill Itirnu minni
á danslcik i Cjriinscy. Viö pahhi
vorum á silil oy báturinn lá
|iarna lyrir ulan. < )kkur Ivcim
var bocSiö ;u) Svcinsstöbum lil
Ola al jiví ;u) Rjiirgvin cr giltur
Ingu scm cr syslir liirnu cins og
fram licfur koinii).
Svocrball um kvölilii). lig lialöi
nállúrulcga sci) Birnu |iarna
licima. lig var á ballinu mct)
paliba minum og pabba licnnar.
Mcr lcist nállúrulcga ckkcrl á
|iclla ]iyl |iat) voru svo fáar slclp-
ur á hallinu og margir um livcrja
svo |i;k) var crl'ilt at) koinasl i at)
ilnusa.
1 n |iá var |i;u) scm pablii hcnnar
lók afskarit) og sagöi liirnu at)
hún yn)i at) tlansa \ it) inig. I’at)
og Birnu
varckki cg scm álli frumkvæöit)
hcltlur var |iat) hann. Og þat)
cntlaöi mct) |ivi at) vit) fórum
saman hciin.
liirna var |iá at) vinna i Kaupl'é-
laginu hjá móöursyslur sinni,
Slcinunni Sigiirbjtirnsclóllur, cn
bún var kaupfclagssljóri í
(Iríinscy i mtirg ár. liirna svaf
]iar licima hjá hcnni á incöan
hún vann i Kauplclaginu.
Birna bauö mcr inct) scr |iangaö
hciin. lig vcil ckki hvort jiaö cr
prcnlhæft, cn citthvaö vorum vit)
svona, jæja, cg scgi ckki mcira
uin |iaö.
Nóllin líöur og cg lcr úl cltl-
sncnima uni niorguninn, svona
um fiinmlcyliö. I>;i cru |icir
|iarna niöur untlir bryggju, pablii
niinii og Oli, faöir Birnu, liáöir
cnn|iá vcl rakir cliir glcöina
kvöltliö á untlan. 1 g liilli |iá,
komsl ckki lijii |ivi.
Ellert Eiríksson rifjar upp
prakkarastrik úr siglingu
„Það voru náttúmlega gleðikonur
í boði í öllum hafharborgum.
Kristján (Oddsson smyijari) fór
alltaf einn í land. Hann sagðist
vera að skoða söfn og menning-
arstaði. Menn lögðu nú ekki
mikinn trúnað á það!
I Dísarfellinu voru tvö herbergi
fyrir farþega. Það kom stundum
fýrir að eiginkonumar fengu að
koma með.
Einu sinni kom kona Kristjáns
með i siglingu. Kristján var oft
búinn að vera að hrekkja okkur
messaguttana og gera okkur
skráveifur. Við vorum að reyna
að ná okkur niður á honum og
kannski gerðum við það ekki á
heiðarlegan máta. Okkur fannst
nú samt að hann ætti það alveg
skilið!
Við fórum til Rotterdam. Þar
voru næturklúbbar. Einn þeirra
hét Habanera og var klúbbur sem
Þjóðvetjar höfðu byggt á stríðs-
árunum.
Habanera var þannig að maður
gekk inn í stórt anddyri og siðan
inn í sal. Þetta var eins og félags-
heimili, svipað og að koma inn í
Stapa í Njarðvík. Síðan var upp-
hækkun og þar voru borð. Þetta
var næturklúbbur með kabarett-
sýningar og þama vom gleðikon-
ur.
Þegar við komum til Rotterdam
dettur okkur tveimur félögunum
það helst í hug að hlaupa niður á
Habanera og semja við gleðikon-
ur sem vom þar. Við sömdum
við þær; sögðum að í okkar hópi
væri með í för hár, gráhærður og
myndarlegur maður. Þegar þær
sæju hann ættu þær að segja:
„Hæ, Kristján Darling, hæ Krist-
ján Darling". Við æfðum þetta
meðþeim!
Við fómm svo upp i skip og
ræddum við Kristján: „Eigum
við ekki að fara á Habanera og
sjá skemmtilegt show. Konan þin
hefði líka gaman af því?“ Og
hann var til í það. Þar dmkku
menn genever og kók. Frú Inga
kemur með.
Við komum svo inn á Habanera,
gefúm merki og þær standa við
samninginn: „Hæ, Kristján Darl-
ing, hæ, Kristján Darling," kalla
þær.
Kristján sagði strax: „Hvað er
þetta eiginlega, ég þekki ekki
þessar konur.“
Þá sagði konan hans: „Leggur þú
lag þitt við svona kvenfólk,
Kristján?" Hann mótmælti auð-
vitað mjög hastarlega en það var
mjög þungt í Ingu. Við leiðrétt-
um þetta ekki strax.“
JOLABLAÐ VIKURFRETTA 2002
■
iÍSiS
Þaö fyrsla scm Oli scgir cttir aö mikill kvcnkostur, hún Birna. ckkcrt vcöur hafnarmcgin. Svo
liami liillir mig: „Jæja, voruö þiö Gáðu aö því, góöi!" fór að lægja. Þá kom kallinn og
Birna citthvaö að polasl i nótt?" I lann vildi sko alvcg örugglcga vildi reyna aö koma mér í land.
„Erlu alvcg liá þér," scgi ég. fá mig scm tengdason, cg cr „Þú vcröur að fá aö hitta kærust-
„I leldur þú aö cg sc svo mikill ckki í nokkrum vala um þaö. una, maöur." sagöi hann.
andskotans durtur aö cg fari I lann hclur auövitaö scö hvaö Þaö þólti svakalegur lúxus fyrir
fram á slíkl i fyrsta skipti scm cg cg var gott mannscfni! mig aö komast lil Grímscyjar og
hitti kvcnmann? I Ivílík spum- Birna fór út i Grímscy í mörg hitta konuna! „Þaö er aldeilis
ing!" sumur á mcöan cg var á síld lyr- lúxus á stýrimanninum," sögðu
I n svo sagöi hann: „Eg gcl sagl ir norðan. Yfirleill var cg liá knllarnir. Þcir öfunduöu mig svo
þcr þaö Dagbjartur niinn, bún miðjum júní fram í miöjan ágúst mikiö slrákarnir um horö scm
Birna cr clhilegasta liarniö milt. á síld. urðu að vcra kvcnmannslausir
I lún var hæsl í lcikfimi og sundi Viö lágum cinu sinni i lirælu nlll sumariö. Þaö cr ckki öllum
;i I .augum og svo ættiröu aö sjá auslan \ iö (irimscy. lig var þá gcl iö lániö, maöur!"
handavinnuna hcnnar. I lún cr slýrimaöur á bálnum. Þaö var
Hjálmar Árnason og 100 punda hrygnan
„Undanfarin sex ár höfúm við
farið I svokallaða hjónaferð I
Flekkudalsá á Fellsströndinni.
Hún er einhver fallegasta veiðiá
sem til er, umhverfið alveg dá-
samlegt, skógi vaxið alveg upp
að fjallsbrún. Fallegar Breiða-
fjarðareyjamar em rétt undan
ósnum.
Þar höfúm við þrenn hjón verið,
Valgerður og ég, Magnús og Ása
héðan af Suðumesjunum og
Konráð Konraðsson dýralæknir
og sérfræðingur í svínum og
kona hans Lóa. Vegna starfa síns
er Konráð ávallt kallaður Doctor
Bacon og gegnir því virðulega
kalli.
Það er mjög notaleg ferð og
afslöppuð veiði. Okkur hefúr
alltaf gengið vel í Flekkudalsá,
fengið okkar fiska og notið þess
að vera í góðum félagsskap í
gríðarlega fallegu umhverfi.
Þar fékk Valgerður sinn fyrsta
flugulax og þar setti ég í stærsta
fisk sem ég hef veitt.
Ég fékk nefnilega 100 punda
hrygnu og það var síðasta sumar.
Þá stóðum við Valgerður við
Torfúnesfoss þar sem var töluvert
af fiski, hann var í léttu töku-
stuði, tók afskaplega grannt svo
ég setti í marga fiska og missti.
Ég hafði sett í ágætan fisk sem
tók nokkrar rokur upp og niður
hylinn og Valgerður, sem verður
mjög æst og áköf í veiði, stendur
við hliðina á mér og fylgist með
þegar fiskurinn tekur roku og
stekkur neðst í hylnum. Við það
losnaði flugan og á örskotsstundu
skaust hún í varimar á Valgerði
og alveg í gegn!
Vom nú góð rað dýr og urðum
við að fara niður I Búðardal til
héraðslæknisins sem losaði
Rauða Frances úr hinni „pönk-
uðu“ Valgerði, en það má segja
að ég hafi landað þar rúmlega
100 punda hrygnu, sumir segja
örlitið leginni. En ég hvorki
blóðgaði hana, rotaði eða sleppti,
en tók með mér heim.
Við höfúm líka mikið veitt í
Laxá í Leirássveit í ein 12 ár.
Þangað fömm við á hveiju hausti
nokkrir skólafélagar og ágætir
ffamsóknarmenn, svo sem eins
og Finnur Ingólfsson, Steingrím-
ur Hermannsson, Gestur Jónsson
og fleiri gamlir félagar. Þar eig-
um við afskaplega notalega
stund.
Við Gestur emm alltaf saman á
stöng og emm eins og ffarn hefúr
komið, æskufélagar. I dagsins
önn höfúm við ekkert reglulegt
samband en þama endumýjum
við vináttuna, njótum félagsskap-
arsins og rifjum upp skemmtileg-
ar sögur ffá fyrri tíð, en umffam
allt ræktum vináttuböndin í dá-
samlegu umhverfi."