Morgunblaðið - 30.07.2016, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. JÚLÍ 2016
✝ Auður Stefáns-dóttir fæddist
á Hamri í Hamars-
firði 27. október
1925. Hún andaðist
á dvalarheimilinu
Uppsölum,
Fáskrúðsfirði, 7.
júlí 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Jónína
Sigurðardóttir, f.
1891, d. 1969, og
Stefán Stefánsson, f. 1891, d.
1975. Bræður Auðar voru: 1)
Aðalsteinn, f. 1917, d. 2001, 2)
Ásgeir, f. 1919, d. 2007, 3) Stef-
án, f. 1930, d. 2014.
Eiginmaður Auðar var Birg-
ir Ari Einarsson, fyrrverandi
skólastjóri á Breiðdalsvík, f. 11.
apríl 1928, d. 29. maí 2016.
Börn þeirra eru: 1) Anna Mar-
grét, f. 1960, 2) Einar Heiðar,
f. 1962, 3) Jónína Björg, f.
1966, maki Hermann M. Arn-
þórsson, f. 1966. Börn: a) Birg-
ir Jónsson, f. 1984, maki Jó-
hanna Rut Stefánsdóttir, f.
1986. Börn þeirra eru Gunn-
hildur Anna, f. 2009, og Hákon
Hrafn, f. 2014. b) Aðalheiður
Kristín Hermannsdóttir, f.
1987, sambýlismaður Daniel
Senese, f. 1985. c) Arnþór Ingi
Hermannsson, f. 1988, sam-
býliskona Karítas
Ósk Valgeirsdóttir,
f. 1994. Barn
þeirra er Hlynur
Logi, f. 2014. d)
Auður Hermanns-
dóttir, f. 1993,
sambýlismaður
Pétur Viðarsson, f.
1982.
Auður ólst upp á
Hamri í faðmi stór-
fjölskyldunnar
fyrstu æviárin en fluttist með
foreldrum sínum og bræðrum
að Fagradal í Breiðdal vorið
1935. Hún naut almennrar far-
skólakennslu en veturinn 1946-
1947 lá leiðin í húsmæðraskól-
ann að Staðarfelli í Dölum.
Auður var um tíma á Akureyri
þar sem hún gætti barna og
vann í fataverksmiðju Gefjun-
ar. Hún starfaði við mötuneyti
Staðarborgarskóla í Breiðdal
um skeið, rak sumarhótel í
Staðarborg, ásamt fleirum, í
nokkur sumur og vann í fiski í
mörg ár auk þess að vera hús-
móðir á gestkvæmu heimili.
Síðasta árið dvaldist Auður á
dvalarheimilinu Uppsölum á
Fáskrúðsfirði.
Útför Auðar fer fram frá
Heydalakirkju í Breiðdal í dag,
30. júlí 2016, klukkan 14.
Elsku besta amma. Þegar við
sátum saman upp frá fyrir tveim-
ur mánuðum að skoða myndir af
mér með ykkur afa gat ég ekki
ímyndað mér að mánuði síðar
hefðir þú sameinast honum að
nýju. Mér datt þó helst í hug að
hann gæti ekki hafa verið lengur
án þín en í þennan mánuð sem
leið frá því að hann kvaddi. Þegar
við skoðuðum þessar myndir rifj-
uðum við um leið upp ótal minn-
ingar af ferðalögunum sem við
fórum í saman og þótt það væru
kannski 20 ár síðan þau höfðu
verið farin gast þú lýst þeim eins
og þau hefðu verið farin daginn
áður. Ég hef yfirleitt verið talinn
hafa gott minni, sem ég fæ líklega
frá þér, en ég hef samt ekki tærn-
ar þar sem þú hafðir hælana. Þú
mundir allt sem þú last og gast
rakið ættir og lífshlaup fólks sem
þú hafðir kannski aðeins lesið
eina grein um í blaðinu.
Ég hugsaði oft að ef þú hefðir
haft kost á að ganga menntaveg-
inn hefðir þú farið alla leið þar og
skapað þér enn meiri frama utan
veggja heimilisins. Hlutskipti
þitt innan veggja heimilisins var
ekki síður mikilvægt og það sem
ég minnist hvað best. Þú passaðir
alltaf upp á að ég væri vel til fara
og síðan var afar mikilvægt að ég
fengi nóg að borða. Ég vandist
því aldrei að sofa lengur en fram
að hádegi í fríum þar sem ég
þurfti að vera vaknaður til að
borða hádegismat sem var eldað-
ur í hverju einasta hádegi. Síðan
var passað upp á að maður fengi
eitthvað með kaffinu og yfirleitt
var kvöldmatur líka. Þegar ég
var kominn í menntaskóla og síð-
an suður í háskóla passaðir þú að
hafa alltaf eitthvað sem mér
þætti gott að borða þegar ég kom
heim í fríum. Ég get sagt að ég
hafi aldrei fengið eins góðan mat
og bakstur og þann sem þú gerðir
og var ekki einn um þá skoðun.
Ég man eftir því þegar þú fékkst
til þess að selja flatbrauðið þitt á
útimarkaðnum þá seldist það yf-
irleitt upp sama hversu mikið var
gert. Ég man svo vel eftir því
þegar ég hafði setið með þér
kvöldið fyrir, þar sem þú pakk-
aðir flatbrauðinu og ég setti
merkimiðana á það.
Þú lagðir þó ekki bara áherslu
á að ég fengi að borða því þú lagð-
ir alla tíð hart að mér að standa
mig vel í skóla. Það gekk þó brös-
uglega á tímabili þar sem ég veit
að þú varðst fyrir vonbrigðum en
síðan rétti ég mig við aftur og þú
varst mjög stolt af mér síðustu ár
þótt þú hafir ekki haft mörg orð
um það. Þú varst lítið fyrir að
segja þína skoðun á mönnum og
málefnum og til dæmis vildirðu
aldrei segja mér hvað þú kysir í
kosningum. Það var ekki fyrr en
eftir forsetakosningarnar í sum-
ar sem þú sagðir að okkar maður
hefði unnið.
Elsku amma, ég gæti ekki ver-
ið þakklátari fyrir að hafa verið
alinn upp af ykkur afa. Þið
kennduð mér svo margt sem ég á
eftir að búa að alla ævi. Ásamt
öllum góðu siðunum má nefna
góða íslensku og áhuga á landa-
fræði og sögu. Þú kenndir mér
líka það hugarfar sem einkenndi
þig sem er að hugsa vel um þá
sem eru í kringum sig og líta allt-
af fram á veginn þótt eitthvað
slæmt gerist. Ég veit ekki um
neina manneskju sem er harðari
af sér en þú varst. Ég veit að þið
afi fylgist saman með okkur og
þú passar vel upp á hann.
Þinn
Birgir.
Elsku amma og afi.
Það er svo margt sem hægt er
að minnast. Minningar um elsku-
leg hjón sem voru alltaf svo góð
við litla pattaralega ömmu- og
afastrákinn sinn. Þið kennduð
mér svo margt og leiðbeinduð
mér í gegnum bernskuárin, þeg-
ar ég var að ana út í einhverja vit-
leysu.
Minningarnar eru allar svo fal-
legar og góðar. Minningin um all-
ar símhringingarnar sem mér
þóttu stundum vera of margar,
afi minn, eru af hinu góða. Ég
veit að þú meintir vel með þeim
og þú varst bara að hugsa um
krakkana sem þér þótti svo vænt
um.
Ég minnist bílferðanna sem
við áttum inn í sveit og eru mér
mjög kærar, þar sem þú leyfðir
mér að æfa mig að keyra á gömlu
Lödunni, var ég ekki nema 10-12
ára býst ég við, en allt er leyfilegt
í sveitinni. Einnig eru vitjanirnar
í netin út á Meleyri mjög minn-
isstæðar. Oftar en ekki var sil-
ungur í netinu og fórum við með
aflann heim til ömmu sem gerði
að honum og verkaði. Þú varst
alltaf svo dugleg amma mín,
tilbúin með matinn í hádeginu
handa liðinu og stóðst þína vakt í
eldhúsinu frá morgni til kvölds.
Ég skil ekki hvernig þú fórst að
þessu öllu saman. Þegar fólk bar
að dyrum varstu farin inn í eld-
hús að græja kræsingarnar á
borðið og var þetta yfirleitt
stærðarinnar hlaðborð sem eng-
inn mátti yfirgefa fyrr en hann
væri að minnsta kosti búinn með
þrjá diska. Skipti það ekki máli
hvernig þú varst upplögð, alltaf
stóðstu fyrir þínu. Ég minnist
þess að þegar ég fór heim frá
ykkur þá sendir þú mig alltaf
með kleinur eða köku með mér í
„nesti“, eins og þú varst vön að
kalla það, því ekki mátti litli patt-
aralegi drengurinn svelta.
Þið voruð alltaf svo hreinskilin
og góð hjón og verður ykkar sárt
saknað af öllum þeim sem þið
tengdust vinaböndum í gegnum
tíðina. Ég á eftir að sakna sam-
verustundanna okkar saman.
Þegar ég og þú, afi, þrættum um
alls konar málefni sem snerust í
hausnum á mér og þegar þú,
amma, sast við eldhúsborðið og
leystir krossgátur á meðan ég sat
og drakk kalda mjólk og borðaði
heitar kleinur.
Núna eruð þið komin á betri
stað og veit ég að ykkur líður vel.
Beddinn á sínum stað og eldavél-
in örugglega ekki langt undan.
Ykkar
Arnþór (Addi).
Auður kvaddi snöggt á góðum
sumardegi aðeins rúmum mánuði
á eftir eiginmanni sínum. Í okkar
fjölskyldu var sjaldan talað um
annað þeirra nema nefna þau
bæði enda voru þau hjón sam-
rýnd en þó á margan hátt ólík.
Þau sýndu hvort öðru virðingu og
áttu farsælt hjónaband. Við sem
yngri erum gætum gert heiminn
betri ef við tileinkuðum okkur
mannkosti þeirra hjóna, eða gildi
eins og nú er stundum talað um.
Auður var gædd gáfum á mörg-
um sviðum, fróð og minnug.
Heimili þeirra Birgis var gest-
kvæmt og þegar gesti bar að
garði voru þjóðmálin rædd. Eig-
inmaður hennar hafði sterkar
skoðanir, hún hafði ákveðnar
skoðanir sem hún setti fram á
hæverskari hátt. Okkur er minn-
isstætt hversu vel hún var inni í
þjóð- og dægurmálum og setti
okkur yngra fólkið á gat í um-
ræðu um t.d. íslenskar hljóm-
sveitir sem væru að gera það gott
úti í heimi. Auður var víðlesin,
fylgdist vel með fjölmiðlum alla
tíð og með „límheila“ eins og það
er stundum kallað í dag og gaf lít-
ið eftir þrátt fyrir að vera komin á
tíræðisaldur. Nú síðast í erfi-
drykkju eiginmanns síns rifjaði
Auður upp ýmis minningabrot og
örnefni í sveitinni sem hún ólst
upp í fyrstu æviárin, en sagðist
nú lítið muna samanborið við
bróður sinn, Ásgeir. Auður var
ákaflega gestrisin og bar á borð
fallegustu og bestu kræsingar
sem þekkjast. Hin síðari ári var
hvergi slakað á þegar gesti bar að
garði, þrátt fyrir að líkaminn
væri orðinn þreyttur. Auður
studdi sig við hækju og borðbrún
og dró fram allar tegundir. Ekki
skipti máli þó að gesti bæri óvænt
að eða hvaða árstíð væri. Auður
virtist ávallt eiga birgðir af góð-
gæti handa öllum, hún vissi hvað
börnunum og Birgi þótti best og
okkur öllum hinum. Flest af því
sem var borið á borð þurfti tals-
verðrar fyrirhafnar við en það
stöðvaði ekki Auði. Napóleons-
kökur, gyðingakökur, heimsins
besta flatbrauð (sem þau bökuðu
saman hjónin) og fleira var töfrað
fram við minnsta tilefni. Við vor-
um sennilega ansi mörg sem
höfðum matarást á Auði og því
ekki skrýtið að ein fyrsta minn-
ing bróður míns sé tengd veislu-
höldum og að telja kökurnar sem
Auður bakaði fyrir erfidrykkju
tengdaföður síns í Hamri. Þó það
væri líf hennar og yndi að taka á
móti gestum og fólkinu sínu voru
viðfangsefnin mörg. Auður var
mjög fróð um land og þjóð,
frændrækin, barngóð og bar
mikla virðingu fyrir börnum.
Hún var dýravinur eins og bræð-
ur hennar. Auður hugsaði vel um
foreldra sína og bræður eftir að
hún fluttist frá Fagradal. Allt lék
í höndum hennar og var hún
hörkudugleg til vinnu utan heim-
ilis þegar hún hafði tök á að sinna
því. Auður hafði fallega rithönd
allt fram á síðasta dag. Jólakortin
sem hún skrifaði verða varðveitt
á mínu heimili og sýna ákveðna
fullkomnun sem hægt er að ná í
þeirri list, sem ber kannski vott
um þann metnað, vandvirkni og
alúð sem Auður lagði í verk sín.
Við erum mörg sem erum þakk-
lát fyrir frændsemi og vináttu
þeirra hjóna og kveðjum þau með
virðingu og miklum söknuði. Við
systkinin og fjölskylda sendum
börnum Auðar og Birgis og öðr-
um aðstandendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Sigrún (Sirra) og fjölskylda.
Kær vinkona, Auður Stefáns-
dóttir frá Fagradal í Breiðdal, er
fallin frá á 91. aldursári, aðeins
fjórum vikum eftir að maður
hennar, Birgir Einarsson, var
borinn til grafar. Kallið kom
snöggt, en í stíl við þessa ein-
stöku konu, sem vildi aldrei láta
hafa fyrir sér heldur fórnaði sér
fyrir aðra alla tíð. Í mínum aug-
um var Auður hetja, sem fannst
hún aldrei gera nógu vel við aðra,
hvort sem það var fjölskylda
hennar, bræður og aðrir ættingj-
ar eða stór vinahópur. Í minning-
unni sitja eflaust lengst innilegar
móttökur í hvert skipti sem við
hittumst, óðara var ráðist í að
bera fram góðgjörðir og ósjaldan
hringdi hún og sagðist vera búin
að elda mat og hvort ég vildi ekki
skreppa yfir. Gestrisni Auðar og
elskulegs manns hennar átti sér
engin takmörk. Þau nutu sín best
þegar þau gátu veitt gestum sín-
um háum sem lágum veitingar og
hlýju sem nóg var til af hjá þeim.
Auður var afar vel gefin, var
stálminnug fram til síðasta dags,
las mikið og mundi allt sem hún
las.
Á fyrri hluta síðustu aldar átti
alþýðufólk ekki kost á að ganga
menntaveginn, jafnvel þótt geta
og áhugi væri til staðar. Þannig
var það með Auði en hún fór þó í
húsmæðraskóla á yngri árum og
bjó að þeirri reynslu æ síðan.
Þegar ég heimsótti hana í síð-
asta sinn á hjúkrunarheimilinu
Uppsölum viku fyrir andlátið lá
hún í rúmi sínu og var að lesa
Heima er best þegar ég kom. Við
spjölluðum lengi saman, hún
hlakkaði mikið til að hitta frænku
sína sem búsett er í Kanada en
hugðist koma heim til að halda
upp á stórafmæli hér. Þegar Auð-
ur sagði frá þessu ljómaði hún af
tilhlökkun og sagðist ætla að vera
með Hrönn heima í Fagradal í
nokkra daga.
Leitt er að ekki varð af þessum
endurfundum en Hrönn var Auði
afar kær og talaði hún oft um
hana.
Í minningargrein um Birgi
sagði ég: Allir voru ætíð vel-
komnir til þeirra hjóna og var
ekki laust við að manni fyndist
stundum ótrúlegt hvað þau gátu
gefið mikið af sér. Þetta átti jafn-
vel enn frekar við Auði, sem virt-
ist óþreytandi og fannst hún aldr-
ei veita nógu vel.
Umhyggja fyrir fjölskyldunni,
eiginmanni, börnum, barnabörn-
um og barnabarnabörnum, var
ómæld en einnig voru heimsóknir
hennar í Fagradal til bræðra
hennar mikilvægar og ekki lá hún
þar á liði sínu við að aðstoða þá á
allan hátt.
Auður fór ekki varhluta af
heilsubresti, um sextugt lær-
brotnaði hún og fór í aðgerð sem
mistókst og leiddi til þess að hún
þurfti að fara fjórum sinnum í lið-
skipti á mjaðmarlið og fyrir rúmu
ári lærbrotnaði hún, en þessi
sterka kona komst aftur á fætur
og sýndi þar ótrúlegan viljastyrk
og elju. Hún missti heyrn á öðru
eyra fyrir mörgum árum og háði
það henni, ekki síst þar sem
heyrn á hinu eyranu dapraðist
smám saman.
Nú eru allir þessir kæru vinir
mínir fallnir frá og mun ég sann-
Auður
Stefánsdóttir
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Snævar Jón Andrésson
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Við önnumst alla þætti
undirbúnings og framkvæmd
útfarar ásamt vinnu við dánar-
bússkiptin. Við þjónum með
virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
NJÁLL ÞÓRÐARSON,
Hólabraut 3, Blönduósi,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Blönduósi 21. júlí. Jarðarförin hefur farið
fram. Við þökkum fyrir auðsýnda samúð og hlýhug. Sérstakar
þakkir fær starfsfólk Heilbrigðisstofnunar Norðurlands á
Blönduósi fyrir einstaklega hlýja og góða umönnun síðastliðin
ár.
.
Gréta Jósefsdóttir,
Arís Njálsdóttir, Þórður Daði Njálsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir,
systir og frænka,
DAGNÝ MARÍA SIGURÐARDÓTTIR,
félagsráðgjafi MA og sjúkraliði,
Þrastarási 26, Hafnarfirði,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
mánudaginn 25. júlí. Útförin verður frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 5. ágúst klukkan 13. Blóm og kransar afþökkuð en
þeir sem vildu minnast hennar láti Dýraverndunarfélag
Hafnfirðinga njóta þess. Reikningur 0544-14-700311 og kt.
680880-0269.
.
Jón Garðar Hafsteinsson,
Ragnar Heiðar Jónsson,
Axel Ingi Jónsson, Birna Styrmisdóttir,
Páll Grétar Jónsson,
Ingibjörg St. Sigurðardóttir, Jóhann Sigurðsson,
Sigurður K. Sigurðsson, Hallfríður G. Blöndal
og fjölskylda.
Móðir okkar og tengdamóðir,
HALLDÓRA BJARNADÓTTIR,
Sólvöllum, Eyrarbakka,
áður búsett á Selfossi,
er látin. Útförin verður auglýst síðar.
.
Erna Kristín Jónsdóttir, Bjarnfinnur Hjaltason,
Bjarni Jónsson, Vilhelmína Þór
og fjölskyldur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MAGNFRÍÐUR PERLA
GÚSTAFSDÓTTIR,
lést þriðjudaginn 26. júlí á
Droplaugarstöðum. Útförin fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík mánudaginn
8. ágúst klukkan 13.
.
Börn hinnar látnu og fjölskyldur.