Morgunblaðið - 29.11.2016, Side 21

21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. NÓVEMBER 2016
Reykjavíkurhöfn Þegar litið er yfir höfnina í Reykjavík í átt að Esjunni eru íslensku fánalitirnir áberandi í samspili mannanna verka og náttúrunnar en guli liturinn minnir á blíðuna.
Ómar
Fyrr á þessu ári var
ég í sendinefnd, undir
forystu forseta Alþing-
is, sem heimsótti
breska þingið í Lund-
únum og hið velska í
Cardiff.
Þetta var afar fróð-
leg ferð enda hittum
við fulltrúa ólíkra
flokka og sjónarmiða.
Eitt áttu gestgjafar
okkar sameiginlegt, nefnilega að
telja að Íslendingar standi samein-
aðir að baki óskum um að fá sæ-
streng lagðan til Bretlands til að
flytja um íslenskt raf-
magn. Ég hafði á til-
finningunni að þegar
gestgjafar okkar – og
það átti við um fulltrúa
allra flokka – vildu
gleðja okkur, þá sögðu
þeir að mikilvægt væri
að skoða með jákvæðu
hugarfari lagningu
slíks strengs.
Nú fáum við fréttir
af því að breskir fjár-
festar biðja ríkisstjórn
sína um stuðning við
slík áform. Í kjölfar Brexit þurfi að
horfa til nýrra uppspretta verðmæt-
anna.
Ég tók það að mér í Bretlands-
ferðinni – og létu ferðafélagar mínir
það óátalið – að benda á að þetta
væri síður en svo óumdeilt á Íslandi.
Þannig væru margir þessu mjög
andvígir og væri ég þeirra á meðal.
Tal um græna orku í þessu sam-
bandi væri ekki bara hvimleitt held-
ur hreint tilræði við íslenska nátt-
úru. Enginn vafi léki á því að með
sæstreng myndi magnast til mikilla
muna þrýstingur á frekari stórvirkj-
anir á Íslandi. Grænustu orkulindir
landsins könnuðust margir við, Gull-
foss væri þannig mjög grænn enda
myndi hann framleiða endurnýj-
anlega orku. Það ætti líka við um
Dettifoss og Goðafoss. Land-
mannalaugar væru einnig án efa eft-
irsóknarverður kostur. Ég nefndi
engin dæmi þótt ég vilji í þessu
greinarkorni minna lesendur á hve
villandi þessi græna bábilja er.
Þegar inn í þennan kokteil kæmu
síðan stjórnarskrárákvæði, sem
margir kalla eftir, að allar auðlindir,
ekki bara sjávarútvegurinn, heldur
allar auðlindir Íslands, orkan og
vatnið þar með talið, verði látnar
gefa af sér þann arð sem að hámarki
mætti ná á markaði, þá væri ekki að
sökum að spyrja. Þegar þrengdi að
ríkissjóði, þá yrði háværari krafan
um meiri virkjanir svo fá mætti
meiri arð. Þetta liggur í augum
uppi.
En í ljósi þess hve umdeilt málið
er og hve afvegaleidd bresk stjórn-
völd hafa verið í þessu máli, leyfi ég
mér að óska eftir því að sendiherra
Bretlands á Íslandi upplýsi stjórn-
völd heima fyrir um hve umdeild
þessi framkvæmd yrði hér á Íslandi.
Og að óskir um sæstreng til Bret-
lands hefðu engan veginn verið sett-
ar fram í nafni okkar allra.
Eftir Ögmund
Jónasson »Enginn vafi léki á
því að með sæstreng
myndi magnast til
mikilla muna þrýstingur
á frekari stórvirkjanir
á Íslandi.
Ögmundur Jónasson
Höfundur er fv. alþingismaður.
Orðsending til sendiherra Breta á Íslandi
Ég tel mig svona al-
mennt bera mikla virð-
ingu fyrir skoðunum
fólks og vonandi trúar-
skoðunum þar með tal-
ið. Alla vega svo fram-
arlega sem mannúð og
mildi, umburðarlyndi
en þó fyrst og fremst
virðing fyrir náungan-
um og samhjálp er í há-
vegum höfð.
Ég viðurkenni þó að öfgar finnast
mér ekki bara varasamar heldur óá-
sættanlegar. Þar sem fólk er kúgað
til skoðana eða hrætt til hlýðni við
einhvern meintan málstað sem eru
túlkunaratriði og vafasamar seinni
tíma kenningar manna.
Sagan kennir okkur og dæmin
sanna að vissulega sé hægt og það
afar auðvelt að mis-
nota trúarbrögð sér í
hag og/eða til þess að
drottna yfir náung-
anum eða tilteknum
hópum fólks. Slík
framkoma finnst mér
óeðlileg með öllu og
hugnast mér engan
veginn.
Í fylgd frelsarans
Ég tek það hins-
vegar mjög alvarlega
að fá að velja það að
vera kristinnar trúar. Eða öllu held-
ur að hafa frelsi til þess daglega að
gera Jesú Krist að leiðtoga lífs míns.
Ég fékk samfélagið við Jesú beint
í æð, sem þakkarverðan trúararf.
Arf sem ég hef leitast við að rækta
með mér daglega og ávaxta með því
að horfa umkomulaus og smár en
með þakklæti í augun á Jesú. Og
leitast við í mínum veika mætti að
sjá samferðafólk með hjartanu.
Kynni mín af Jesú, hans skilyrð-
islausi kærleikur og hin djúpa og
varanlega vinátta sem ég hef fundið
í honum eru mér jafn dýrmæt og líf-
ið sjálft.
Hann dó ekki aðeins í minn stað
heldur reis upp frá dauðum og til-
einkaði mér og öllum þeim sem
þiggja vilja sigur lífsins. Líf um
eilífð. Líf utan efnis, tíma og rúms.
Líf þar sem tárin verða þerruð og
spurningunum svarað. Þar sem við
fáum að njóta fegurðar kærleikans
og lífsins í friði.
Vinur sem ekki yfirgefur
Þótt ég hafi valið það að vera
kristinnar trúar þýðir það ekki að
ég telji mig hafa einhverja yfirburði
yfir aðra eða telji mig vita eða skilja
eitthvað betur en aðrir. Í raun og
veru kann ég fátt, veit lítið og skil í
rauninni ekki neitt.
En ég veit þó að mér finnst gott
að eiga vin sem gefst ekki upp á mér
og yfirgefur mig ekki. Sama hvað.
Jafnvel þótt ég bregðist, kunni að
villast af vegi eða reika frá honum
um tíma.
Eilífan vin, þótt ósýnilegur sé og
ósnertanlegur á mannlegan mæli-
kvarða. Þá finn ég samt að hann
heldur í höndina á mér og leiðir mig
um torfæra móa og grýtta mela. Og
ég trúi því og treysti að hann muni
taka mig sér í faðm þegar kraftar
mínir þrjóta og beri mig inn til
sinnar himnesku eilífu dýrðar þeg-
ar sá tími rennur upp.
Aðventa og svo koma jólin
Á aðventunni finnst mér svo gott
að mega þiggja kærleikann, fyr-
irgefninguna, friðinn og lífið sem
frelsarinn býður mér og ég má
hvíla í og njóta. Nokkuð sem æðra
er mínum mannlega skilningi og
enginn getur sjálfkrafa tekið sér.
Jesús Kristur er í mínum huga
og hjarta svarið sem ég þarf á að
halda og má náðarsamlegast
þiggja.
Njótum aðventunnar. Það er
eitthvað gott alveg að fara að ger-
ast. Það er líf í vændum.
Með friðar og kærleikskveðju!
Lifi lífið!
Friður, líf og framtíð
Eftir Sigurbjörn
Þorkelsson
Sigurbjörn Þorkelsson
»Kynni mín af skilyrð-
islausum kærleika
Jesú Krists og hans
djúpu og varanlegu
vináttu eru mér jafn
dýrmæt og lífið sjálft.
Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur
og aðdáandi lífsins.