Dagblaðið Vísir - DV - 08.05.2015, Blaðsíða 34

Helgarblað 8.–11. maí 201534 Fólk Viðtal
aftur, en börnin og barnabörnin fimm
hafa haldið henni á Íslandi. Hún vill
vera nálægt þeim og til staðar ef eitt-
hvað kemur upp á. Nú eru hins vegar
báðir synir hennar að flytja til Sví-
þjóðar svo það er aldrei að vita hvað
framtíðin ber í skauti sér.
Með ríka réttlætiskennd
Nína telur það hafa gert henni gott
að alast upp yngst í níu systkina hópi.
„Það er örugglega þess vegna sem ég
er með svona sterka rödd og vil láta
taka eftir mér. Ég er alltaf óhrædd að
tala við fólk. En þó að ég sé óhrædd
við að opna á mér kjaftinn þá vil ég
samt helst hafa alla góða. Mér finnst
það mikilvægt. Ég er yfirleitt geðgóð
og létt í skapi en fólk valtar ekkert yfir
mig eða mína. Og ef ég verð reið þá
er mér yfirleitt skítsama um stað og
stund,“ segir Nína sem einnig hefur
tilhneigingu til að reyna að stilla til
friðar ef hún verður vitni að deilum.
Hún segist hafa mjög ríka réttlætis-
kennd sem hún erfði frá báðum for-
eldrum sínum. Sem barni var henni
kennt að vera góð við minni máttar
og að allir ættu sinni tilverurétt, hvar
sem þeir stæðu í þjóðfélaginu. „Ég
stend upp og segi eitthvað frekar en
að sleppa því. Það skiptir mig engu
máli þó að ég sé sett út í horn fyrir vik-
ið. Ég gæti ekki lifað með því að hafa
ekki staðið upp fyrir minni máttar ef
ég yrði vitni að því að brotið væri á
einhverjum.“
Glímir við matarfíkn
Nína segist hafa átt góða æsku á
Skaganum. Hún átti auðvelt með
að standa uppi í hárinu á hverjum
þeim sem reyndi að stríða henni.
Sem kom stundum fyrir. Hún svaraði
einfaldlega fyrir sig og kaffærði jafn-
vel strákana í snjónum ef þess þurfti.
Hún segir að einelti hafi viðgengist í
grunnskólum á Akranesi á fyrri tíð, og
systkini hennar hafi lent í því. En nú
sé markvisst tekið á slíkum málum,
sem henni finnst frábært. „En það er
auðvitað aldrei hægt að koma alveg í
veg fyrir þetta. Frekar en að ætla sér
að hafa vímuefnalaust Ísland.“
Við leiðumst út í umræðu um
fíknisjúkdóma og Nína viðurkenn-
ir fyrir blaðamanni að hún sé matar-
fíkill. Segist reyndar ekki hafa feng-
ið formlega greiningu, en þess þurfi
ekki, enda fari fíknin ekki á milli mála.
„Ég er fegin að það er bara matur-
inn og að ég er farin að ná tökum á
vandanum. Ég er þó ekki meðlimur
í neinum samtökum eða slíkt. Þegar
ég byrjaði að vinna hérna fyrir fimm
árum þá var ég 113 kíló, en er núna
96. Ég eyði ekki tíma mínum í að vera
á fullu í ræktinni, ég hef stigana hérna
og nota þá. Svo fór ég að horfa í kring-
um mig, á það hvernig fólk borðar.
Og í staðinn fyrir að fara tvær ferð-
ir og troða í mig, þá fer ég einu sinni.
Borða kannski eina skál af grænmeti
og aðra af grjónagraut og slátri. Ég
verð reyndar að passa mig á sykrinum
því ég er með sykursýki 2, en ég er
ekki alltaf nógu dugleg við það. Ef ég
stend mig á daginn þá leyfi ég mér
oft að fá eitthvað gott á kvöldin,“ seg-
ir Nína hreinskilin. Að fá sér eitthvað
gott þýðir þó ekki endilega að fá sér
nammi, enda hefur hún lært að meta
að fá sér hollara millimál.
Nær að stýra reiðinni
„Það sem ég er að gera skilar smám
saman árangri. Það hefur líka
hjálpað mér mjög mikið að hlusta
á XA-Radíó.“ En þar er um að ræða
útvarpsstöð fyrir óvirka alkóhólista
sem deila gjarnan sögum sínum
með hlustendum. „Þetta róar mig
þegar það er pirringur í mér. Ég
gat alveg verið brjálaða kerlingin í
horninu þegar ég var að vinna. En
þar kom útvarpið mér til bjargar og
ég áttaði mig á því að ég gat valið
að vera pirruð eða ekki. Ég hef svo
gaman af lífsreynslu- og ævisögum
og þykir gott að hlusta á fólk segja
sögurnar sínar. Oft hef ég líka hugs-
að með mér hvað ég sé að væla,
þegar þetta fólk gerir það ekki. Ég er
mjög ánægð með árangurinn sem
þetta hefur skilað,“ segir hún.
Nína átti í raun við reiðistjórn-
unarvandamál að stríða sem hún
hefur smám saman verið að ná
tökum á samhliða matarfíkninni.
„Þau skipti sem ég er virkilega reið
eru færri og færri. Ég hef líka alltaf
verið frekar fljótfær en það hefur
dregið úr því samhliða.
Eyddi öllu í mat og nammi
Nína hefur verið of þung frá því hún
var unglingur og fór sjálf að vinna
sér inn pening sem hún gat eytt í
það sem hún vildi. „Þegar ég fór að
fá pening fyrir að passa, notaði ég
hann til að kaupa mér góðan mat og
nammi. Vinir mínir söfnuðu alltaf
í ferðasjóð en hann hvarf strax hjá
mér, í nammi, ávaxtasafa og fleira.
Og ef ég fór í veislur þá reyndi ég
alltaf að borða eins mikið og ég gat.“
Í gegnum tíðina hefur hún oft
reynt að létta sig og fór til að mynda
á Danska kúrinn þegar hann var
hvað vinsælastur á Íslandi. Hún seg-
ist hafa lært mikið af kúrnum þó
að hún hafi þyngst aftur þegar hún
hætti á honum. Hún hefur í raun
aldrei verið þyngri en á þeim tíma,
eða rúm 117 kíló, enda missti hún sig
alveg í óhollustunni eftir að kúrnum
sleppti. Nína er ekki nema 165 senti-
metrar á hæð svo þyngdin var ansi
mikil. „Það var vendipunkturinn.
Ég sagði hingað og ekki lengra. Ég er
ekkert feimin við að segja fólki hvað
ég er þung. Mér er skítsama,“ segir
hún ákveðin. „Auðvitað er ég ekkert
að fara niður í 65 kíló strax. Það þýð-
ir ekkert að hugsa þannig. Maður
á frekar að hugsa með sér að mað-
ur ætli að breyta einhverju hjá sjálf-
um sér og standa við það. En maður
má ekki ætla sér of mikið, frekar að
breyta einhverju sem maður ræður
við og gera það í litlum skrefum.“
Kann vel við líkamlega vinnu
Í ágúst verða fimm ár frá því Nína
hóf störf hjá HB Granda, en hún seg-
ir líkamlega vinnu alltaf hafa hent-
að sér vel. Hún greindist hins vegar
með vefjagigt fyrir nokkrum árum og
finnur að hún er ekki tvítug lengur.
Stundum er hún það slæm af verkj-
um á nóttunni að hún neyðist til að
tilkynna veikindi daginn eftir, vegna
svefnleysis. „Það getur verið hættu-
legt að vera þreyttur og ekki með
athyglina í lagi hérna í vinnunni. Það
er meiri hætta á að maður slasi sjálf-
an sig og aðra,“ útskýrir hún.
Nína hafði verið undir miklu
álagi þegar hún fór fyrst að finna
fyrir einkennum vefjagigtar, þá ný-
byrjuð að vinna hjá HB Granda.
Meðal áfalla sem hún varð fyrir á
skömmum tíma, var að missa móð-
ur sína og tengdamóður. En slík áföll
geta komið vefjagigt af stað. Breytt
mataræði hefur hins vegar haft góð
áhrif á vefjagigtina og það er lengra
milli verkja en áður. Síðustu mánuði
hefur hún því verið nokkuð góð þó
að kuldinn geti haft slæm áhrif
Með 206 þúsund útborgað
„Þrátt fyrir vefjagigtina uni ég mér
alltaf best í vélasalnum. Þar stend
ég og er á hreyfingu. Fiskarnir sem
eru of stórir til að passa vélarnar – þá
þarf að handflaka – og það finnst mér
langskemmtilegast. Ég hef metnað
til að skila mínu starfi vel. Ég var
mikil kennarasleikja í skóla og gjörn
á að sýna kennaranum hvað ég væri
dugleg. Það er svolítið þannig hérna
líka. En flestir sem vinna hérna gera
sitt besta, og eins og ég kom inn á
áður, þá finnst okkur það ekki metið
að verðleikum. Að vinna fulla vinnu,
taka á sig yfirvinnu, vinnutarnir – allt
upp í tólf tíma vaktir – og það kem-
ur ekkert í staðinn. Svo þeim mun
meira sem maður vinnur, fer meira í
skatt. Að lokum er það nefnilega það
sem maður hefur á milli handanna,
sem skiptir máli,“ segir Nína sem fær
um 206 þúsund krónur útborgaðar,
fyrir fulla vinnu.
Svo þjálfar hún börn og unglinga
í keilu þrjú kvöld í viku, en hún og
maðurinn hennar opnuðu keilusal
á Akranesi þegar þau kom heim frá
Svíþjóð. Hann byrjaði að æfa keilu
úti, dró Nínu með sér í sportið og á
endanum var öll fjölskyldan komin
á kaf í keilu. „Keilan er okkar önn-
ur vinna, og yfirleitt er um sjálf-
boðavinnu að ræða. Við prófuðum
að greiða okkur laun í upphafi, en
það gekk ekki upp.“ Nína segir keilu-
starfið mjög öflugt á Akranesi og að
yfirleitt komist einhverjir úr þeirra
hópi í landsliðið. Þá fái þau oft til sín
börn sem eru félagslega illa stödd og
keilan hefur gert þeim gott. „Það gef-
ur okkur líka mikið að sjá þennan ár-
angur,“ bætir hún við.
Alltaf rautt
Verkalýðs-Nína hefur tekið þátt í
verkalýðsbaráttunni frá því hún
man eftir sér. Hún dróst inn í Al-
þýðubandalagið í gegnum fjölskyldu
sína, en stefna þeirra samrýmdist
ekki bara hennar hugmyndafræði,
heldur var mikið sungið í þeim fé-
lagsskap, og það heillaði Nínu. „Ég
byrjaði að vinna í Rein, húsnæði Al-
þýðubandalagsins hérna á Akranesi,
og var í æskulýðsnefndinni. Þannig
að rautt hefur það verið alla tíð,“
segir þessi skelegga fiskverkakona
að lokum. n
Baráttukona Nína
hefur ríka réttlætis-
kennd og lætur ekki
valta yfir sig og sína.
„Ég gat
alveg
verið brjálaða
kerlingin í horn-
inu þegar ég var
að vinna
Hótel Saga, Hagatorgi • 107 Reykjavík • Sími: 511 2111 og 862 0822 (utan opnunartíma)
Láttu þér líða vel
meccaspa.is
Opnunartími
Virka daga frá kl. 7.00 - 20.00
Laugardaga frá kl. 9.00 - 18.00
Sunnudaga frá kl. 10.00 - 14.00
Tökum vel á móti hópum af öllum stærðum, einnig utan hefðbundins opnunartíma. Dekur í boði.