Fréttatíminn - 04.03.2016, Qupperneq 12

Morguninn eftir kvaddi
Magnús konuna en ekkert varð úr
frekara sambandi þeirra enda átti
hann ekki eftir að tala við hana í
mörg ár.
Eilífur djöfulgangur
Húsið Bjarnaborg við Hverfisgötu,
þar sem fátækt fólk fékk leigt af
borginni, var sögufrægt að mörgu
leyti. Það var eitt fyrsta fjölbýlis-
húsið sem var reist á Íslandi en
líka fyrsta félagslega leiguhúsnæð-
ið. Það er einungis 270 fermetrar
að grunnfleti en þar höfðu búið
allt að 170 einstaklingar á þriðja
áratug 20. aldar, þegar mest var en
eftir kreppu, fækkaði íbúum nokk-
uð. Þegar komið var fram á sjötta
áratuginn, bjó þar barnafólk, þar
á meðal margar einstæðar mæður
í litlum íbúðum í húsinu, auk fólks
sem hafði farið halloka vegna
óreglu eða geðsjúkdóma. Þá höfðu
nokkrir drykkjumenn afdrep í her-
bergjum á loftinu með tilheyrandi
skarkala og háreysti.
Kolbrún, sem var nágranni
Sigurðar Hólm í æsku, flutti 12 ára í
Bjarnaborg árið 1962 ásamt móður
sinni og Hjálmari eldri bróður sín-
um. „Ég var alltaf hrædd í Bjarna-
borg, út af rónunum sem bjuggu á
loftinu, það var eilífur djöfulgang-
ur á nóttu sem degi, rifrildi, öskur
og drykkjulæti. Það var erfitt að
venjast því. Ég var líka hrædd að
nota aðalinnganginn í húsið, þar
var þröngur stigi upp á loftið, þar
sátu þeir oft og reyktu, þannig að
það var erfitt að komast um.“
Muna vel eftir Sigurði Hólm
Kolbrún segir að það hafi verið
hægt að komast bakdyramegin inn
en þar hafi verið gamlir kamrar
og skúrræflar á lóðinni sem henni
hafi fundist ógnvekjandi. Henni og
bróður hennar, Hjálmari, fannst
hinsvegar Bjarnaborgin eins og
höll í samanburði við braggann
í Laugarneskampi, þar sem þau
bjuggu áður. „Ljóminn fór þó fljót-
lega af þegar ég skildi hvernig hús
þetta var,“ segir hún.
„Í Bjarnaborg var hlýtt en í
bragganum frusu stundum saman
sæng og koddi,“ segir Hjálmar. „En
auðvitað var mjög sérkennilegt
að hafa þessa róna á efri hæðinni,
þeir voru iðulega að hrynja niður
stigana í ölæði eða fljúgast á með
tilheyrandi hávaða.“
Það var nýorðið hlýtt í Bjarna-
borg, bæjaryfirvöld höfðu nefnilega
sneitt hjá húsinu þegar lögð var
www.lyfja.is
Lágmúla
Laugavegi
Nýbýlavegi
Smáralind
Smáratorgi
Borgarnesi
Grundarfirði
Stykkishólmi
Búðardal
Patreksfirði
Ísafirði
Blönduósi
Hvammstanga
Skagaströnd
Sauðárkróki
Húsavík
Þórshöfn
Egilsstöðum
Seyðisfirði
Neskaupstað
Eskifirði
Reyðarfirði
Höfn
Laugarási
Selfossi
Grindavík
Keflavík
Amorolfin ratiopharm
fæst án lyfseðils í apótekum Lyfju
20% afslátturgildir til 31. mars 2016
Amorolfin er breiðvirkt sveppalyf sem er mjög
virkt gegn algengum tegundum af naglsveppum
og er ætlað á bæði fingur- og táneglur.
Amorolfinið smýgur úr lyfjalakkinu inn í og í
gegnum nöglina og getur þar af leiðandi útrýmt
sveppnum sem er illa aðgengilegur í naglbeðnum.
Þar sem meðferðin er staðbundin eru
aukaverkanir mjög sjaldgæfar og þá aðallega
svæðisbundnar, sem er mikill kostur fyrir
notandann.
Amorolfin ratiopharm er einungis notað einu
sinni í viku - munið að lesa leiðbeiningar í
fylgiseðli.
Lyfjalakk á neglur
Notkunarsvið: Amorolfin ratiopharm lyfjalakk inniheldur amorolfin og er notað til meðferðar við sveppasýkingum í nöglum sem
áður hafa verið greindar af lækni eða til meðferðar á endurteknum sveppasýkingum. Frábendingar: Ofnæmi fyrir amorolfini eða
einhverju öðru innihaldsefni lyfsins. Varúð: Forðast skal að lyfjalakkið komist í snertingu við augu, eyru og slímhúðir. Sjúklingar
með undirliggjandi sjúkdóma sem eru móttækilegir fyrir sveppasýkingum í nöglum ættu að ræða viðeigandi meðferð við lækni. Slíkir
sjúkdómar eru útlægir blóðrásarkvillar, sykursýki og ónæmisbæling. Sjúklingar með visnaðar neglur og ónýtar neglur ættu að ræða
viðeigandi meðferð við lækni. Eldfimt. Meðganga og brjóstagjöf: Notkun lyfsins skal ákveðin af lækni. Skömmtun: Lyfjalakkið er borið
á sýktar fingur- eða táneglur einu sinni í viku eða samkvæmt ráðleggingu læknis. Meðferð skal haldið áfram óslitið þar til nöglin
hefur endurnýjað sig og viðkomandi svæði er læknað. Ekki ætlað börnum. Aukaverkanir: Aukaverkanir eru mjög sjaldgæfar, helst
staðbundnar, s.s. neglur geta orðið mislitar eða losnað frá naglbeðnum. Lesið vandlega fylgiseðilinn sem fylgir lyfinu. SmPC: Mars 2014.
Naglsveppir?
hitaveita við Hverfisgötu, en séð sitt
óvænna eftir deilur í borgarstjórn
og lagt þangað hita allmörgum
árum seinna, þá hafði verið sett
klósett á jarðhæðina sem íbúarnir
notuðu í sameiningu en áður var
notast við kamra. Árið 1964 lét
borgin síðan setja vatnssalerni
í íbúðirnar og litlar handlaugar.
Drykkjumennirnir á loftinu notuðu
hinsvegar enn klósettið á jarðhæð-
inni og voru því sífellt á ferðinni.
Bæði systkinin muna vel
eftir Sigurði Hólm, sem átti heima
þarna fyrstu árin, smábarni með,
sem flestir höfðu oft orðið varir við
og jafnvel gaukað að því kexköku
eða klappað á ljósan kollinn.
„Mér finnst ótrúlegt að það hafi
verið hægt að misþyrma honum
svona, í öllu þessu nábýli en þarna
var mjög hljóðbært,“ segir Kol-
brún.
Hún segist muna eftir því að
hann hafi verið bólginn og með
marbletti á kinnunum þegar hann
var yngri.
Hún fór síðan á heimavistar-
skóla og var ekki mikið heimavið í
Bjarnaborg. Hjálmar bróðir hennar
var sjálfur kominn með kærustu
og tvö börn en bjó þar um nokk-
urra mánaða skeið hjá móður sinni
árið 1968. „Eldri strákurinn lék sér
við Sigurð Hólm, og við urðum vör
við að það var ekki allt með felldu,“
segir hann. „Honum var bannað
að fara inn í íbúðir annarra barna
og hann mátti ekki þiggja neinar
góðgerðir. Ef hann gerði það varð
hann mjög flóttalegur.“
Hjálmar segir að stundum hafi
verið mikill hávaði og grátur í
íbúðinni og það hafi verið hringt
oftar en einu sinni á lögregluna.
Það hafi verið hvíslað um að það
væri farið illa með hann en engan
hafi órað fyrir því sem gekk á í
raun og veru.
Hjálmar var fluttur burt frá
móður sinni og Kolbrún var farin
út á land og því lítið heima við
þegar Sigurður Hólm var fluttur
burtu í sjúkrabíl, handleggsbrot-
inn á báðum handleggjum með
mikla áverka eftir vanrækslu og
barsmíðar. Hún segir að sér hafi
verið mjög brugðið, hún hafi nán-
ast fengið taugaáfall þegar fréttir
voru sagðar af málinu. „Þetta var
lyginni líkast,“ segir hún.
„Mér krossbrá og ég ásakaði
sjálfan mig mikið að hafa ekki
brugðist rétt við. Það gerðu allir
sem þarna bjuggu. Það veit ég,“
segir Hjálmar.
Lifandi eftirmynd mín
„Rúmum átta árum eftir að ég
eyddi nóttinni hjá konunni í Bjarna-
borg, biður frændi minn mig um
að hjálpa sér að gera við bilaðan
eldhúsvask, heima hjá konu á
Bergstaðastrætinu,“ segir Magnús
Magnússon. „Þegar við komum
á staðinn og hringdum dyrabjöll-
unni, brá mér heldur betur í brún,
þegar konan sem ég hafði eytt nótt
hjá í Bjarnaborg, opnaði dyrnar.
Hún tók mig afsíðis fljótlega og
sagðist þurfa að tala við mig. Ég
man að hún sagði, „Hún virkaði
En auðvitað var
mjög sérkennilegt að
hafa þessa róna á efri
hæðinni, þeir voru
iðulega að hrynja
niður stigana.
Magnús
Magnússon um tvítugt.
Eina myndin sem Magnús
átti af Sigurði sem barni.
Kumbaravogsbörnin. Þarna er Sigurður Hólm um það bil átta
ára og hafði því verið á barnaheimilinu um árabil. Fyrir aftan
hann, lengst til hægri, er hinn alræmdi Karl Vignir Þorsteins-
son, sem var tíður gestur á heimilinu.
Bjarnaborg á sjöunda áratugnum.
12 | fréttatíminn | Helgin 4. mars–6. mars 2016