Fréttatíminn - 22.07.2016, Blaðsíða 12

12 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 22. júlí 2016
Fólk liggjandi á götum. Það var
ofsahræðsla í loftinu. Bílstjórinn
okkar var í taugaáfalli. Þegar við
spurðum hann hvað væri að ger-
ast var svarið alltaf það sama. „Það
er mikil umferð í kvöld“. Og við
ákváðum að treysta því nokkurn
veginn, þó að við vissum að eitt-
hvað alvarlegt hefði gerst.
Við þurftum að labba síðasta
spölinn á hótelið. Kannski 10 mín-
útna leið. Þar gengum við í flasið á
risastórri mótmælagöngu stuðn-
ingsmanna Erdogans forseta sem
virtist stækka með hverri mínút-
unni. Stemningin var mjög herská
og við forðuðumst gönguna.
Ættingjar vissu meira
Þegar við komumst loks á hótelið
var valdaránið heimsfrétt. Fjöl-
skyldur okkar á Íslandi og í Bras-
ilíu vissu þá allt um atburðinn og
höfðu ítrekað reynt að hafa sam-
band við okkur. Ættingjarnir í
fjarlægum heimsálfum vissu því
meira en við sjálf sem höfðum ver-
ið í hring iðu atburðanna. Svona er
hnattvæðingin mögnuð.
Okkur var sagt að herinn hefði
lokað flugvellinum og við værum
því föst í landinu. Enn fremur að
við ættum að halda okkur innan-
dyra á hótelinu þangað til annað
kæmi í ljós. Starfsfólkið á hótelinu
þorði ekki einu sinni að fara heim
eftir vinnu. Það var erfitt að trúa
því að þessi staða væri komin upp.
„Coup d’état“ – gerist slíkt enn í
dag? Sannleikurinn er sá að um
30 valdaránstilraunir hafa verið
gerðar í heiminum síðan 2010. Ég
hafði lítt hugsað um það áður en
ég lenti sjálfur í að vera viðstaddur
slíkan atburð.
Herþotur og sprengiregn
Um nóttina var erfitt að festa svefn
enda vorum við, sem aðrir hótel-
gestir, mjög slegin yfir þessu. Um
klukkan 4 heyrðum við gífurlegan
hvell sem hlýtur að hafa verið
sprenging. Herþotur og herþyrl-
ur flugu stöðugt yfir. Hótelið var í
tveggja kílómetra fjarlægð frá flug-
vellinum en þar börðust stjórnvöld
við valdaránsklíkuna. Daginn eft-
ir kom í ljós að valdaránstilraun-
in hafði mistekist. Erdogan forseti
kom fram í sjónvarpinu og hélt
þrumuræðu. Hann endurtók það
sama og í hinni einkennilegu ræðu
sem hann hélt úr snjallsímanum
í sjónvarpinu. Hann hvatti stuðn-
ingsmenn sína til að streyma út á
götur og láta heyra í sér.
Flugvöllurinn var nú opinn aft-
ur eftir að hermenn höfðu verið
reknir þaðan. Við þurftum að fara
á hann til að tala við flugfélagið
og fá nýtt flug. Þar mætti okkur
gríðarstór stuðningssamkoma fyrir
Erdogan. Þúsundir manna veifuðu
tyrkneska fánanum og fóru með
íslömsk slagorð. Sumir í þessum
hópi voru mjög æstir og spörkuðu
í bílana sem keyrðu framhjá. Kon-
an sem afgreiddi fyrir okkur flug-
miðana titraði af hræðslu.
Hugsuðum til þjónanna
Við komumst úr landi á sunnudeg-
inum eftir tvo sólarhringa í Tyrk-
landi. Það var auðvitað stutt stopp
en okkur leið eins og við hefð-
um eytt mörgum árum þarna.
Við veltum helst fyrir okkur hvar
skemmtilegu þjónarnir á skipinu
væru staddir. Hvort frænkurnar
frá Kasakstan sem sátu með okkur
við kvöldverðarborðið sama kvöld
hefðu komist heilar heim eins og
við. Og svo framvegis.
Þegar heim var komið sáum við
hryllilega meðferð stjórnvalda
á hermönnunum sem tóku þátt í
valdaráninu. Það kom okkur ekki
á óvart því við höfðum fundið fyrir
þeim herskáa anda kvöldið sem við
þræddum Istanbúl þvera og endi-
langa, án þess þó að vita þá hvað
gerst hafði.
Bospórusbrú daginn eftir. Skriðdrekar valdaránsklíkunnar hafa verið fjarlægðir. Ég sigldi undir sömu brú kvöldið áður.
Tveir og hálfur klukku-
tími leið áður en við
komumst heim á hótelið.
Við vorum heppin að
lenda ekki í skotlínu eða
keyra í flasið á skriðdrek-
um á þessari leið. En við
vissum það ekki þá.
Erdogan forseti birtist á skjá snjallsíma sem fréttamaður heldur á í beinni út-
sendingu á tyrknesku útgáfu CNN. Hann hvetur þjóð sína til að fara út á götur og
mótmæla aðgerðum hersins.