Femina - 01.11.1946, Side 7

FRED MCMURRAY er fæddur í Illinois-fylki í Bandarikjunum 30. ágúst 1908. Hann er rúmar 3
álnir á hæð, heíur hrúnt hár og hrún augu. Hann hefur nú ieikið í kvikmyndum um margra ára
íkeið. en áður en hann lagði út á þá braut, var hann saxófónleikari í danshljómsveitum. Hann er
nú afar vinsæll leikari. Sagt er, að hann sé með hæstu ieikurum í Holiywood, jafnvel hærri en
Cary' Cooper. — Og hann er ágæt skytta.— Me Murray er kvæntur Lillian Lamont.
steinhætii að véiða á sunnudöguni,
~ hann fór til kirkju í staðinn. Aldrei
heyrðist svo mikið sem hálft blótsyrði
af vörum hans. Þetta gekk jafnvel svo
langt, að hann reitti blómagarðinn
fyrir mömmu og færði þeim Natalíu
°g henni kaffi í rúmið á sunnudags-
tnorgnunum. — Heimilislífið leið á-
fram eins og lygn lækjarspræna. Há-
kon Elías kom reyndar aftur. í s'ann-
leika sagt toldi hann varla annars
staðar en hjá okkur. Þeir pabbi og
hann eyddu tímanum í háfleygar og
langar viðræður, og ég fór að líta Há-
kon illu auga, því að ég áleit. að hann
væri undirrótin að afturhvarfi pabba.
•Eg vildi ekki leyfa honum að snerta
fótboltann minn. Ég varð stundum
ofsareiður, þegar ég stóð hann að því
að stara á pabba, rétt eins og hann
væri að furða sig á því, hvers vegna
hann hrærðist ennþá hér á jörðu.
Einti sinni heyrði ég hann segja
við Natalíu: — „Ég botna ekkert í
honum pabba þínum. Hann — nú.
mér sýnist hann blátt áfram vera
steinrunninn. .
Ég skikli ekki, hvað hann átti við
með orðinii „steinrunninn“, en hat-
aði hann ekki minna fyrir þetta. Ég
var afar óhamingjusamur, og í hrein-
skilni sagt, þá held ég, að mömmu og
Natalíu hafi ekki verið sérlega rótt
tnnanbrjósts heldur. — Pabbi var orð-
*nn eins og skuggi at' sjálfum sér.
Hann var steinhættur að vera
skennntilegur.
Jæja, einn góðan veðurdag kom
Hákon F.lías aftur til kvöldverðar.
Hamma og Natalía voru frammi í eld-
húsi, en við feðgarnir og Hákon lét-
tirn okkur leiðast í setustofunni. Há-
kon reyndi að tala um stjórnmál við
pabba, og síðan fitjaði hann upp á
‘þróttaumræðum. En pabbi sat bara
°g starði framundan sér, þögull og
hfskiptalaus. — „Eruð þér lasinn?"
spurði Hákon Fllías. — Pabbi anzaði
ekki. — Hákon starði áhyggjufullur á
Eann. Þá kallaði mamma á okkur í
matinn og var heldur dauft í henni
hljóðið. Mamma hafði haft fremur
h’tinn áhuga fyrir lífinu yfirleitt í
shtni tíð. Við settumst að borðum og
hófum átið steinþegjandi. Hákon Elí-
as leit af einuni á annan, og nú kom
þessi andstyggðar glampi ennþá einu
sinni í augun á honum.
„Gjörið svo vel að rétta mér rjóni-
ann", sagði hann allt í einu. Mamma
rétti honum könnuna í þetta skipti.
Hákon F.lías var fingrafimur og hefði
því átt að geta valdið könnukrílinu.
F.n — samt rann hún úr hendi hans.
Ég held, að hann hljóti að hafa gert
þetta viljandi. Þaulvanur knatt-
spyrrtúmaður er ekki vanur að vera
taugaóstyrkur. — Jæja, kannan skopp-
aði eftir borðinu og hafnaði með öllu
saman í kjöltu Natalíu.
Hákon F.lías \ar guðfræðinemi.
Hann æpti því ekki upp yfir sig:
„Hver fj. . .!“ — en rauk þó á fætur,
þreif könnuna úr kjöltu Nantalíu og
fleygði henni beint út um suðurglugg-
ann á borðstofunni. Ég heyri enn fyr-
ir eyrum mér unaðsóma af brestandi
gléri.
„Jæja!" sagði mamma. „Éger svo. .
„Ó, kjóllinn minn!“ vældi Natalía.
„Ja, aldrei á ævi minni ..." stundi
pabbi.
„Farðu upp, yndið mitt, og hafðu
kjólaskipti“, sagði Hákon Elías. Síð-
an gekk hann til mÖmmu, sem sat við
borðsendann, og þrýsti kossi á enni
hennar. „Þú skuldar mér 25 aura“,
sagði hann, og mér dettur ekki í liug
að borga rúðuna“. — Svo leit hann á
pabba, og þeir horfðu livor á annan
um stund. Ég efast um, að dýpri skiln-
ángur hafi nokkurn tíma ríkt útilli
tveggja persóna.
Mamma og Natalía litu líka hvor
á aðra. — „Er hann Hákon rninn ekki
dásamlegur?“ andvarpaði Natalía, og
mamma hreytti út úr sér: — „Svei
mér, ef hann skarar ekki fram úr
honum föður jtínum, þegar honum
tekst bezt upp“. — Hvað mér viðkorn,
harmaði ég það mest af öllu, að
dimmt var orðið úti, svo að Hákon
Elías gat ekki kennt mér rétta að-
ferð til þess að sparka boltanum end-
anna á milli á vellinum.
EEMIN A
7