Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1967, Síða 14

Fyrirspurnir til sjúklinga:
Hvað álítið þér mikilvægast til að yður geti liðið vel á spítala?
Hversu stórar álítið þér að stofurnar eigi að vera, sem þér viljið
dvelja á?
Hafið þér verið kynntar fyrir meðsjúklingum yðar?
Vitið þér nöfnin á læknum og hjúkrunarkonum, sem stunda yður?
Hafa hjúkrunarkonurnar tíma til að tala við yður?
Fáið þér tækifæri til að tala við lækninn eins oft og þér óskið?
Hvers óskið þér af læknum og hjúkrunarkonum?
sjúkrahúsið. Yfir 50% svöruðu
neitandi. Þótt reikna megi með,
að einhverjir hafi verið of sjúk-
ir fyrir slíka kynningu, er þetta
of há tala.
Kynnir starfslið og læknarnir
sig?
Svörin voru mismunandi, eft-
ir því frá hvoru sjúkrahúsinu
þau bárust. H j úkrunarkonur
kynntu sig oftar, en læknarnir,
sjúkraliðar oftar en hjúkrunar-
konur. Þegar spurt var um sam-
band lækna og sjúklinga,
töldu 60%, að þeir fengju að
ræða við lækninn eins oft og
þeir óskuðu. Á báðum sjúkra-
húsunum töldu sjúklingar á
lyfjadeild, að þeir fengju fleiri
tækifæri til þess að tala við
lækna en sjúklingar á hand-
læknisdeild. Þjóðfélagsstaða
sjúklinganna og álit þeirra á
starfi læknisins og tíma h?.ns
til að umgangast þá, leiddi ýmis-
legt fróðlegt í ljós.
Hefur hjúkrunarkonan tíma
til þess að tala við sjúklingana?
Hæsta prósentuhlutfallið fékkst
úr svörum sjúklinga úr annarri
stétt, sjúklingar af þriðju stétt
segjast eiga auðveldast með að
kynnast sjúkraliðum. Dr. Israel
segir, að svipuð þjóðfélagsað-
staða sjúklinga og stai'fsliðs
hafi áhrif á kynningu þeirra.
I rannsókninni voru einnig
lagðar fram spurningar, sem
skyldu gefa upplýsingar um,
hvers sjúklingurinn væntir sér
af læknunum og hjúkrunarkon-
unum, því að það er ekki vitað
hvernig sjúklingurinn hugsar
sér að læknar og hjúkrunarkon-
ur eigi að vera.
Hægt er að hugsa sér svarið
viðkomandi læknum, þeir eiga
að vera færir í sínu starfi, hafa
þekkingu og leikni.
En niðurstaðan varð mjög
óvænt. Helmingur sjúklinganna
ætlaðist beinlínis til að læknir-
inn sýndi þeim ástúðlegt viðmót
að fyrra bragði. Þeir álitu að
hann ætti að vera vingjarnleg-
ur, vorkunnlátur, hughreysta þá
með ýmsu móti. Ennfremur gefa
þeim upplýsingar um sjúkdóm-
inn og þróun hans.
Aðeins 9% komu með þær
hugmyndir að læknirinn ætti að
vera hæfur í starfi.
Docent Israel skýrir þetta þó
á þann veg, að mönnum finnst
það augljóst, að iæknirinn sé
hæfur, þannig að ástæðulaust sé
að taka þetta fram.
Ennþá ákveðnari voru óskir
um elskulegt viðmót hjúkrunar-
kvenna. En hins vegar koma
fram óskir um, að þær eigi að
vera ákveðnar, að þær eigi að
gæta þess að regla sé á deild-
inni, óskir um myndugleika o. s.
frv. Að vísu er það aðeins 10%
af svörunum, sem beinast í
þessa átt, en það er samt sem
áður mikið. Þetta eru aðeins fá
atriði úr skýrslu þar sem margt
athyglisvert kemur fram. Þeir
sem vita vilja meira um þessi
efni, má benda á bókina: Hur
patienten upplever sjukhuset,
eftir Joachim Israel, útgefin af
Almqvist og Wiksell, Uppsala
1962.
Þýtt og endursagt úr
danska hjúkrunarblaðinu.
G. Bl.
*
Ur hjúkrunarlögunum
Af gefnu tilefni, vil ég vekja
athygli á eftirfarandi greinum
Hjúkrunarlaga, sem samþykkt
voru á Alþingi 1965.
1. gr.
Rétt til að kalla sig hjúkr-
unarkonur hafa þær konur ein-
ar hér á landi, sem stundað
hafa nám tilskilinn tíma í
Hjúkrunarskóla íslands í
Reykjavík eða öðrum viður-
kenndum hjúkrunarskóla hér á
landi og að loknu prófi eru
taldar hæfar til hjúkrunar-
starfa.
Ráðherra getur og veitt öðr-
um hjúkrunarkonum leyfi til
hjúkrunarstarfa, ef þær hafa
lokið jafngildu námi og eru
að öðru leyti hæfar til starfs-
ins að dómi skólastjóra Hjúkr-
unarskóla íslands og land-
læknis.
2. gr.
Ekki má ráða aðrar konur en
þær, sem eru fullgildar hjúkr-
unarkonur samkvæmt 1. gr., til
sjálfstæðra hjúkrunarstarfa
við sjúkrahús, sjúkraskýli, elli-
heimili, barnaheimili, að heilsu-
verndarstörfum og við hjúkrun
í heimahúsum, né til starfa að
öðrum tilsvarandi almennum
hjúkrunarstörf um.
Ráðherra getur veitt undan-
þágur frá ákvæðum þessum,
þegar sérstakar ástæður eru
fyrir hendi.
10. gr.
Brot gegn lögum þessum og
reglugerðum settum samkvæmt
þeim varða sektum, nema
þyngri refsing liggi við sam-
kvæmt öðrum lögum.
M. P.
LEIÐRÉTTING:
í jólahugleiðingu Gunnars
Kristjánssonar í síðasta tbl.,
bls. 88, er prentvilla í 14. línu
frá byrjun. Stendur þar „við
erum miðpunktur tilverunnar",
en á að vera „við erum ekki
miðpunktur tilverunnar".
12 TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS