Norðurslóð - 14.12.1984, Side 15

írið Svarfaðardalur
yggvason, London
starí'aði hjá, hélt ég kvöld-
námskeið fyrir hljóðí'æraleikara.
Smám saman óx þetta starf'
þannig að árið 1958 var komin
nokkuð stór hljómsveit, sem ég
stjórnaði og kallaðist hún „The
Jóhann Tryggvason Orchestra.
,,Kór var starfandi með hljóm-
sveitinni. Við héldum marga
konserta á þessum árum og
ýmsir einleikarar léku með t.d.
Askenasy. Allt var þetta áhuga-
fólk, og margir ágætir músikant-
ar. En þegar stef'nan hennar
Margrétar Thatchers í menn-
ingarmálum fór að ráða ríkjum,
var tekið fyrir styrki til svona
áhugamennsku og hljómsveitin
varð að hætta, að vísu ekki
aðeins þessi heldurýmsaraðrar.
Þú sagöir sögu, sem lengist
hœfileikum Doclýar ú tónlistar-
sviðinu, þeir hœj'ileikar komu
snemma J'ram hjú henni?
Já, tveggja ára byrjaði hún að
spila, og þriggja ára spilaði hún í
barnatíma í útvarpinu. Þegartil
London kom varð hún fullgildur
nemandi í Royal Academy of
Music sjö ára. Ferill hennarvar
um margt sérstakur. Átján ára
útskrif aðist hún með gull-
medalíu, en þá þegar hafði hún
haldið yf'ir 500 konserta á
íslandi og víða í Bretlandi. Ég
get minnst á tvo konserta sem
haldnir voru við talsvert mis-
jaf'nar aðstæður. Annar var í
Tree Trade Hall í Manchester.
Þar var hún einleikari með
synfoníuhljómsveit sem hin
frægi hljómsveitarstjóri John
Barberolli stjórnaði. Þá var hún
ellefu ára. Þessi konsert vakti
mikla athygli.
Hinn konsertinn var í Ungó á
Dalvík. Þar var gamla píanóið
notað sem konsertflygill.
En hvað með J'rekara núm
hennar?
Ef'tir að hún útskrifaöist hér
bauð ágæt vinkona okkar að
kosta hana til frekara náms,
hvar sem hún vildi. Fyrir valinu
varð skóli í Moskvu, sem var og
raunar er enn sá besti fyrir
píanóleikara. Þar kynntist hún
Valdimar Askenasy. Fyrst bjuggu
þau í Rússlandi og eignast þar
sitt fyrsta barn. Með miklum
eftirgangsmunum féngu þau
síðar að flytja til London og
fóru ekki til Rússlands af'tur.
Það ríkti mikil spenna bæði
fyrir þau og okkur meðan ekki
var ljóst hvort þau fengju öll að
koma. Við vorum að vísu vön
því, að Dódý væri miðpunktur
ijölskyldulífs okkar en þarna
gengu hlutirnir iengra en við
vildum.
Það var hreint ótrúlegt hvað
f'réttamenn hér voru aðgangs-
harðir við okkur. Þessu máli
fylgdi pólitísk spenna sem var
mjög ógeðfelld.
Þegar hér var komið sögu var
Dódý hœtt að spila, og orðin
húsmóðir, var ekki újall Jýrir
ykkur að hún héli ekki új'ram?
Sjálfsagt snerti þetta mann
tilfinningalega, ef þú villt stilla
þessu rómantískt upp. Fyrir
mér er þetta allt mjög raunveru-
legt, og mér lætur betur að
hugsa þetta þannig.
Hún er hætt að spila, en ekki
hætt í músik. Hennar líl' snýst
allt um músik. Þú kallar hana
húsmóður og auðvitað er hún
það, en líka miklu meira.
Hennar nám og kunnátta
endurspeglast í list Valdimars
því hún er hans ráðgjafi og
gagnrýnandi.
Hvar eru börnin ykkar búsett
núna'?
Dódý býr með fjölskyldu
sinni í Luzern í Sviss, en þau eru
mjög mikið á f'erðalögum. Sól-
veig er þar líka. Hún var’gift
breskum manni og þau bjuggu
um tíma í Reykjavík. Síðan
skildu þau, og hún l'lutti til
Sviss, en maðurinn varð eftir
heima á íslandi, þar sem hann
býr enn.
Tryggvi býr í Norwich, og
vinnur þar við háskóla sem sér-
fræðingur í upptökum.
Stef’án, sem hef'ur háskóla-
próf' í tölvufræðum, vinnur nú í
Dubay, en var áður í Kuwait.
Sigrún, sem nú býr í Reykja-
% k V %
■MÉÉÉI feHKi "
Þórunn Jóhannsdóttir við hljóðfærið tólf ára gömul.
Getut
{ Lonion
'éV
'to0“ n i,n. X
' °S lem baWn'.v v«ru
mtnv ien\ Mustc,
Xcut ®l 'concerto '
n Mimatme ev ^
* Ale0vdtesu-a und'u
]umov seinni lrljotn-
aeSl ^eC hddnir voru »
r, ^enr pórunni
H.». "'"^a sumu Von-
beifiur, 'su s p^ony °r'
:« Londou ■ Ernest
einnig und \ London
Þeir. sem \ e* \-ta bezt,
otvy °rchfeSlr sú lrljómsveit
t úáar tao u s.nna> 0g er
til e[nXel Z\Y.W viðurV-enn-
bess vegna oiartósniUing-
L hinn unga ^
Or öldinni okkar 1931-1950. Árið 1948 bls. 272.
vík, bjó einu sinni á Dalvík,
þegar maður hennar Einar
Arnalds kenndi þar.
Yngst er svo Kolbrún, en hún
er fjögurra barna móðir og býr
hér í London.
Nú býr einungis eitt barna
ykkar hér í London, en ú tíma-
bili voru þrjúr dœturnar ú
íslandi. Datl ykkur aldrei í hug
aðJlytja heim'?
Nei, í rauninni aldrei. Satt
best að segja hefur manni liðið
vel hér. Þrátt fyrir allt er
London þannig í sveit sett að
börnin og barnabörnin koma
hér oft við.
Er stórborgarlijið kannski
svona ejiirsóknarvert, eða
hvernig er það í samanburði við
Svarjaðardalinn'?
Ja, nú er stórt spurt, og
verður svarið líklega lítið. Öll
veröldin getur verið Svarfaðar-
dalur, þar getur þú fundið flest
tilbrigði lífsins.
Stærra umhverfi veitir til-
brigðununt meira svigrúm svo
„Nei, það er ekki
stórborgin sem
heillar mig, síður
en svo. Heldur lífið.
Lífið sem vex og
skapar og þróast. “
ölgur koma betur Iram, til ills
eða góðs eftir aðstæðum.
En svo er á hitt að líta að
raunverulega býr maður í smá
umhverfj þótt í stórborg sé, en
einhvern veginn er það svo, að
mig varðar meira um hvað erað
gerast í heiminum almennt en í
mínu næsta nágrenni.
Það er þú ekki ti/viljun að þú
ilengdist ekki í Svar/aóardal eða
Reykjavík?
Ja, ég veit ekki hvað skal
segja. Fjallahringurinn í Svarf-
aðardal þarl ekki að þrengjaað
þér frekar en þú villt, en ósjálf-
rátt verðurþú uppteknari af því,
sern er að gerast í srnáu sam-
félagi, en þú endilega vilt og
það takmarkar þig alltaf eitt-
livað.
Allavega hvað mig varðar,
meira en ég vildi.
Hins vegar voru menn í
Reykjavík, eins og í öðrurn smá-
borgum alltaf að reyna að gera
eitthvað sem þeir héldu að væri
stórt, en í rauninni gátu ekki.
Er stórborgin þú algóð?
Guð hjálpi okkur, nei. Það er
nú eitthvað annað. Þar finnur
þú það ömurlegasta af öllu, þar
koma öfgarnar fram.
Ég átti við, að þegar smá-
borgirnar eru að stæla stór-
borgirnar verður einfaldlega til
afskræmi.
Nei, það er ekki stórborgin
sent heillar mig, síður en svo.
Heldur lílið. Lífið sem vex og
skapar og þróast.
Hejðir þú þú ekki verið betur
settur sem bóndi íSvarjaðardal?
Sjá gróöurinn vaxa og elta
helvítis rollurnar? Ég á nú
frekar við þróun mannsandans
en gróðursins, alla vega ekki
tækniþróunina sem ntér finnst
hefta lífið frekar en hjálpa því.
Auðvitað líður mér vel, þegar
ég kem í Svarfaðardal og skrepp
suður í Græntóna ognýt fegurð-
arinnar. Fólkið er afskaplega
elsk-ulegt og margir garnlir
sveitungar eru mér minnis-
stæðir, ekki síst þeir sem voru
hjá mér í kórunum.
En það breytir ekki því sem ég
sagöi áðan um það í hvers konar
umhverfi ég vil helst búa.
Norðurslóð þakkar viðtalið
og sendir þeim hjónunum svarf-
dælskar jólakveðjur.
Um leið komum við á fram-
færi frá þeim kærum kveðjum
til vina og kunningja.
J.A.
Klara og Jóhann í heimsókn á Ytra-Hvarfi 1966. Tryggvi faðir Jóhanns er
með þcim á myndinni. Jóhann varð fimmtugur 20. janúar það ár.
NORÐURSLÓÐ - 15