Norðurslóð - 15.12.1987, Blaðsíða 15

Arshátíð á
erlendri gnrnd
- Ferðasaga -
Innkaupin geri).
Pað var brosmildur hópur 96
starfsmanna og maka frystihúss
ÚKED ásamt Hjalteyringum
sem mætti galvaskur í Flugstöð
Leifs Eiríkssonar kl. 06.00
fimmtudagsmorguninn 19.
nóvember sl. á leið sinni til Trier
í Þýskalandi, þar sem halda
skyldi árshátíð með pomp og
pragt. Þegar var orðin hálftíma
seinkun á flugi, en menn létu það
ekki hafa áhrif á sig og fengu því
sumir kærkominn aukatíma á
barnum eða við verslun í fríhöfn-
inni.
Er út í vél var komið þurfti
fólk að sitja í rólegheitum í heila
klukkustund vegna bilunar í vél-
inni, en eins og máltækið segir:
„Fall er fararheill“, og loks rann
upp sú langþráða stund að vélin
fór í loftið, og var ekki laust við
að sumir gæfu frá sér ánægju-
stunu eftir að hafa lagt af stað
rúmum 12 klst. áður, með rútubíl
frá Dalvík. Er komið var út fyrir
lofthelgi íslands voru barir flug-
vélarinnar opnaðir og ljúffengar
veitingar runnu létt niður þreytta
ferðahálsa Dalvíkinga og Hjalt-
eyringa, enda fór svo að 10-15
metra biðröð var við snyrtingar
vélarinnar, er líða tók á ferðina.
Eftir tveggja og hálfstíma flug
var lent heilu og höldnu á Lux-
emborgarflugvelli þar sem við
tók passaskoðun og var ekki laust
við að sumir settu upp sparisvip-
inn, er gengið var fram hjá vega-
bréfaskoðuninni, og þótt ótrúlegt
megi virðast komst þessi glæsilegi
96 manna hópur í gegn áfalla-
laust.
Fyrir utan flugstöðina biðu
okkar tvær glæsilegar rútur og
var lagt af stað sem leið lá yfir
þýsku landamærin til Trier, en
þangað er u.þ.b. 45 mín. keyrsla
frá Lux. Það voru þreyttir ferða-
langar sem skriðu upp tröppurn-
ar á hótelinu og „tékkuðu" sig
inn á Hótel Porta Nigra (Hótel
svörtu dyr) en sú þreyta varði
ekki lengi því að eftir að menn
höfðu skolað af sér ferðarykið
þurstu menn og konur eins og
beljur sem sleppt er út á vorin, út
í búðir og versluðu óspart, og
voru það ótrúlegustu hlutir sem
hurfu ofan í innkaupapokana, og
var ekki laust við að verslunar-
eigendur neru saman lófum með
sælusvip í andlitum enda hafa
þeir vafalaust aldrei séð fólk með
aðra eins yfirferð, nema ef vera
skyldi landslið þeirra V.-Þjóð-
verja í knattspyrnu.
Eftir lokun verslana þennan
daginn fór fólk heim á hótelið til
að kasta af sér varningi og taka
sig til fyrir kvöldmatinn, sem
smakkaðist, ja svona ágætlega
nema það helst að undirrituðum
fannst lyktin af súpunni minna
helst til rnikið á ullarsokka sem
hafa ekki verið þvegnir í 2 mán-
uði, þannig að súpan var að
mestu látin ósnert í þetta skiptið.
Það er óhætt að segja að það
hafi verið útkeyrðir ferðalangar
sem gengu til hvílu þetta kvöldið,
þó svo að þeir alhraustustu með
aldursforsetann, Sævald Sig. í
fararbroddi, hafi skundað á krá
til að svala þorsta sínum.
Sjálfur árshátíðardagurinn
föstudagurinn 20. nóvember,
rann upp bjartur og fagur, að
vísu með smá rigningarskúrum af
ur yröi stoppaður upp honum til
heiðurs. En þctta var nú smá
útúrdúr.
Er þessi dagur var að kveldi
kominn og verslanir höfðu lokaði
hafði ég talið allt frá þremur og
upp í fjórar ferðir sem sumir
höfðu farið upp á hótel til að losa
sig við ýmsan verslunarvarning.
En nú fór fólk að þvo sér og
snyrta fyrir árshátíðina sem
skyldi byrja á slaginu kl. 20.00 aö
staðartíma.
Það var glæsileg sjón, þegar
prúðbúnir Dalvíkingar og Hjalt-
eyringar fóru að tfnast inn í
veislusalinn þar sem hátíðin
skyldi fara fram.
Hátíðin byrjaði með setningu
fyrstihússtjóra Gunnars Aðal-
björnssonar sem bauð síðan þeim
veislustjórum, Arnari Símonar-
syni og Albert Ágústssyni, að
taka við stjórninni.
Meðal efnis var ferðabæn utan-
landsfara, annáll, söngur og
ferðasaga að ógleymdri fegurðar-
samkeppni um titilinn Miss Tríer
’87, og þvílíkir skrokkar sem
komu fram!! Ég leyfi mér að
efast um að nokkurn tíma eigi
eftir að fara fram önnur eins
keppni og þarna fór fram. Sigur-
vegari eftir harða keppni varð
ungfrú Hrafnkell Valdimarsson,
og vildu sumir meina að það sem
gerði útslagið með kjör Hrafn-
kels hefði verið þegar hópurinn
kom fram á sundbolum ásamt
hárkollum og öðru lauslegu, en
þar sýndi Hrafnkell ótrúlegt vaxt-
arlag og limaburð!!!!
Eftir krýninguna var síðan
dansað fram á nótt, þó svo að
vísu hafi sumir læðst á næstu krá
og dvalið þar fram eftir nóttu í
góðu yfirlæti.
Nú gekk í garð laugardagur,
yndisfagur dagur þó svo að rigndi
af og til. Það verður nú að segjast
eins og er að hópurinn sem mætti
í morgunverð frá kl. 7-10 var
gjörólíkur þeim hópi sem var að
skemmta sér 10 tímum áður. Mér
fannst einhvern veginn að eitt-
hvað vantaði á þann glæsileik
sem einkenndi þann hóp, það
gæti kannski bara hafa vantað
sparifötin.
En kl. 13.30 var farin stór-
skemmtileg skoðunarferð um
Móseldalinn, að sögn þeirra sem
fóru þá ferð. (Ég komst ekki þar
sem var bein útsending frá þýsku
knattspyrnunni!!) Og þar sem
undirritaður er nú annálaður
bindindismaður sleppti hann
ennig vínsmökkunarferð í ein-
hvern vínkjallara, þar sem menn
fengu aö bragða á þcim guða-
veigum scm þar eru framleiddar
og var ekki laust við að stækustu
bindindismenn kæmu heim með
vissa glóð í augum og smá viprur
í munnvikjum eftir smakkið.
Er menn komu heim gafsl tak-
markaður tími til að skipta um
föt áður en farið skyldi út í bæ til
að snæða kvöldverð. Verð ég að
segja að sjaldan eða aldrei hef ég
upplifað skemmtilegri kvöld-
stund en þetta kvöld.
Nú var komið að leiðarlokum,
og menn þurftu að vakna eld-
snemma sunnudaginn 22.
nóvember í morgunmat áður en
halda skyldi heim á leið.
Lagt var af stað frá hótelinu
um kl. 10 áleiðis til Luxemborgar
þar sem skyldi skoða borgina á
hálfgerðri hraðferð. Það er mjög
margt áhugavert á þessum slóð-
um og er undirritaður ákveðinn í
að leggja leið sína þangað ein-
hvern tímann í nánustu framtíð
til að skoða betur.
Komið var á Luxemborgar-
flugvöll klukkan rúmlcga 12 á
hádegi, en við áttum flug heim
kl. 13.30 með DC 8 þotu Flug-
leiða.
Heimferðin gckk mjög vel og
var lent á Keflavíkurflugvelli kl.
rúmlega 16.00. Það varekkilaust
við að sumir hræddust þá hugsun
að verða stoppaðir í tollskoðun-
inni, en sem betur fór var þaö nú
ekki. Þegar rúturnar höfðu verið
troðnar fullar af farangri var lagt
af stað heim á leið og tók sú ferð
ótrúlega stuttan tíma, eða rúm-
lega fimm og hálfa klukkustund á
keyrslu og skildist mér að gengið
hefði vel á bjórbirgðir sumra á
leiðinni til að róa taugarnar.
Komu rúturnar til Dalvíkur
um kl. 02.00 um nóttina og lauk
þar með þessari ógleymanlegu
ferð sem ég vona að verði aðeins
sú fyrsta af fleiri slíkum.
Ég vil að lokum þakka sam-
ferðafólki mínu kærlega fyrir
samfylgdina og vona að ég sjái
sem flesta (og fleiri) í næstu árs-
hátíðarferð, hvert sem hún nú
verður farin.
Gleðileg jól!
Albert Agústsson.
Kvoldverður í kjullariinum. Frá vinstri: Kristniunn «g Hólnirriður, liiniiin invgin Heiða
og Albcrt.
Fcgurðarkcppni í Trier. Sigurvegarar frá vinstri: Gunnar Aðalbjiirnsson, ungfrú
Hrafnkell Valdimarsson og Sigurvin Jónsson.
og til. Og nú þusti hópurinn allur
eins og hann lagði sig í verslunar-
leiðangur og nú var sko fyrst
verslað almennilega! Undirritað-
ur verslaði náttúrlega eins og
aðrir, en með smá hléum þó, þar
sem að niðri í kjallara „stór-
magasíns" nokkurs var þessi
stórglæsilegi bjórkjallari frá dög-
um Rómverja, og fannst mér
nokkuð skondin saga á bak við
hvernig hann fannst: Verkamað-
ur nokkur sem var við vinnu sína
í byggingu stórmarkaðarins var
eitthvað að brjóta upp með járn-
karli í grunni hússins, missti
skyndilega járnkarlinn úr hönd-
um sér, og skipti engum togum
að járnkarlinn hvarf ofan í jörð-
ina og er farið var að athuga mál-
ið kom í Ijós að undir var þessi þá
líka glæsilega hvelfing frá dögum
Rómverja og var henni seinna
breytt í krá, og kæmi mér ekki á
óvart þó að þessi sami verkamað-
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
Frystihús K.E.A.
Dalvík
sendir starfsfólki og
viðskiptavinum bestu jóla- og
nýárskveðjur og
þakkar vel unnin störf á árinu.
Gleðileg jól, farscelt komandi ár.
★★★★★★*★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★J?
NORÐURSLÓÐ 15
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
★
*
*
*
★
*
★
*
★
★