Svava - 01.02.1898, Blaðsíða 7

NY LYSINGARADFERÐ.
343
Þegar raeta skal gagnsomd lýsingaraðferðav þessaraf,
þá verðr dómrinn að vera bygðr á því-sem yfirburðir
lieunar eru aðallega fólgniv í, en það er dreifing ljóssins.
Til þessa tíma hafa lýsingaraðferðir helzt hneigzt í þá átt
að lýsa upp vissa bletti eða svæði innan ákveðinnar fjar-
lægðar frá ljósúnum, en láta svo myrkrið drottna alstaðar
annarsstaðar. En nýja aðferðin umhveríir þessu. Litfeg-
nrð ljóss þessa er óviðjafnanleg; ijósið á vel við aug-un
og er notalegt fyrir taugarnar, og kemr vitunum fyrir
sera óaðskiljanlegr hluti loftsins sjálfs. Fyrst mun það
alraent verða tekið upp til að lýsa upp hús, þar scm sér-
staklega mun þykja raikið koraa til litfegurðar þess, Lit-
blær þess, sem virðist eins og samlaga sig loftinu, er í
hæsta máta töfrandi, einkum þar sem löngu pípurnar eru
huldar sjónum og ijósið kerar mest alt som endurskin,
eins og til dæmis þegar Ijósaröðin er látin ganga milli
framstandandi múrbrúnar og lofts í liúsi. Það er liægt
að breyta til um litblæ ljóssins, alla vega, með því að
auka eða minka liið þunna loft sem er í pípunum, oða
með því að breyta til um rafstrauminn. Þannig er hægt
lýsa upp herbergi raeð marglitu ljósi, eð.i láta lit
Ijóssins eiga við lit veggtjaldanua og liúsgagnaniiti. Það
cr til áæmis hæg't að géra Ijósið dimt og bjart eftir
vild, ún þess að suerta pípurnar.
Það er ómögulegt í svona stuttu ágripi að tolja upp