Svava - 01.02.1898, Blaðsíða 30

Uoltle Fell’s leyndarmálið.
Eftir Giiaulotte M. Bh.vemís.
[í'ramliald frá 7. hefti.J
lig lieyrði einhVern liafa á móti því, og eillhvei' éagði
lika : "þessi ákæra cr ncegileg til J)ess að koma snörunni
lun iiáis hverjum sein iiliit ætti að ináli.“ 0g svo dó
híinn, án ])ess ég kæmist til lians. Pað er satt, að ég
elskaði haun áldrei, og að hjónabaud okkar var ekki
hamiugusamt. En samt langaði mig á Jjvl augnabliki að
krjúpa á kné fyt'ir honum og sannfæra hann umj að ég
Væri saklaus — að ég æt'ti ei'gait hlut t dauða hatis, eu til
J)ess vftr euginn tími. Einhvor kom inn með bollann sem
hann drakk úr, og læknirinn, með skörpu, dökku augun
ranusakaðt leyfarnar í lionuim ’Hcr or arsenica,' ltrópaðí
hann, og eins og ósjálfrátt fjarlægðust mig allir-. Pað var
eins og eittlivort ógt'legt afi drægi oklcr saman, liinn dauða
mann og mig, og að við værutrt algcrlegá eiu í Jjessti
skelfilegft bíbýli dauðans. Sir Jobn pg lvapteinn JaniáS