Svava - 01.02.1898, Blaðsíða 19

BlI.ljlBftANbft.
355
svo rniklu leyti sem það kemr þér við, Lorenzó de
Móra,‘ liélt hanii afram og snéri sér að sjóræningjanum
ttkkar. ’Jif uppgjafa-skjal þitt er ekki falsað, getr þú
náttúrlega farið heiinj en varaðu þig að tala okki of
mikið. Ég hýst við að þú hafir nógu mikið vit, til að
•setja þig ekki upp á móti kardmúlauum í Palermó; þú
dirfist varla að sína lioniun opinherann fjandskap, það
kynni að hafa illar afleiðingar fyrir þig.‘
’Pramtíðin skal sína þér hvað ég þori, og hvað ég
tkki þori-,‘ svaraði gamli maðrinn reiðulega. ’En að því
ter snertir minn göfuglynda son, þá átt þú enn effcir að
gora upp þá reikninga. Þú, drambláti preláti ! Hvern-
'g skyldir þú geta í-éttlfett meðferð þína á þessari sak-
laúsu stúlku, sem þú hefir gert þitt hezta til að eyði-
jggja.‘
Fyrirlitningar hros lék um varir kardínálans.
’Hún heimtar réttarbót af ntanni símnn en ekki af
hér, cf nokkur hefir gert henni rangt til,‘ svaraði kardín-
llinn.
’Miskunnsami guð!‘ lirápaði aumingja slúlkan, og
tökk upp eins og sært dýr og kraup að fóíum kardínáh
ns. ’A óg 'þá engrar viðreisnar von.‘
’Maðrinn yðar sér um yðr,‘ svaraði prolátiun.
IhHt í þessu kom gráinunkriun inn. Hann gékk