Svava - 01.02.1898, Blaðsíða 20

356
H ILDIliK A.N' I)TÍ.
ialsveit liraðwa en œtla mætti af liinu ellilega útlití
lians, eu lianu gékk svo hljóðlaust, að Jjeir sem iust voru
í salnum tóku ekkert eftir honum.
’O, segið eklci að hann sé eiginmaðr minn/ gráthað
Angela. 0 segið það ekki !‘
’Jú, hann er oiginmaðr yðar, og ekkert vald megnar
að--------‘
XXV. KAPÍTULI.
ENDIR.
T7" ARDÍXÁLLINN sleit í sundr setninguna, því ltann
sú grámunkinn konm inu. Hann hafði kastað af
sér munkahettunni og festi hiu stóru, dökku, tindraudi
augu sín á hinum seka, stolta preláta.
’Lúdóvícó/ sagði munkrinn. ’Hefir þú gift dóttir
vora V
’Já,‘ svaraði lcardíuállinn og stóð á öndinni.
’Stattu upp harnið mitt/ mælti faðir Hugh hiíðlega
og hjálpaði Angelu á fætr. ’Varst þú gefin þessum
manni samkvæmt vilja þínum V
’Nei, nei, nei,‘ hljóðaði Angela. ’O, nei, — Eg var
neydd til þess. — Þcir sagðu mér De Móra væri dauðr.
— Ó, .getr þú frelsað mig 'i — 0, frelsaðu mig !‘