Svava - 01.02.1898, Blaðsíða 42

32S
COLDE FELL’s LETNDARMALID.
eama Iiciniili. Yinnukonunum var öllum vísað liurt, og
tókum við við st-örfum þeirra. Yinnumenn ímíttum við
til að hafa, cða gefa upp jarðyrkjuna með öllu, við vor-
um fátæk, svo fátæk, að stundúin var erfitt að vita hvað
eta skyldi þann og þ.rnn daginn, saint hárum við pkkr
vel, en föður mínum hnignaði dag frá degi. Eg Vissi að
hann var húinn að fé'yna alt sem mögulegt var. Þegar
ég var sextán ára fór ég með úr og úrfesti föðurmíns til
að selja það. Svo fórgullstáss móðursystir niinnar, hækr,
stólar, horð, skrautmyndiruar af stofuveggjunum, alt var
selt..
Gamla húsið var nú orðið autt og snautt. Einu
morgun kallaði faðir niinn á mig og sýndi mér opið bréf
sem liann hélt á, og sem hanu þegar iiafði vætt mörgum
tárum.
’Hestir/ sagði liann, ’það er úti um okkr. Eg hef
barist eins lengi og eins hart og ég gat og er nú yfir-
bugaðr. Eg get ekkert meir/
Eg kysti haun og huggaði sem bezt ég gat. Eg sagð-
ist vera ung og hraust, og geta unnið fyrir okkr háðum.
Hann hrosti þunglyudislega og stundi við.
’Kæra Hestir, sagði hann, ’þú þekkir okki heiminn
eins og óg.‘ Svo sýndi hann mér hvað um var að veia.
llann liafði nefnilega ekki borgað rentu í tvö ár, og land-