Morgunblaðið - 02.02.2017, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2017
✝ Jón HaukdalÞorgeirsson
var fæddur á Þing-
eyri við Dýrafjörð
14. ágúst 1923.
Hann andaðist á
Hrafnistu í Reykja-
vík 21. janúar 2017.
Foreldrar hans
voru Þorgeir Einar
Jónsson, vélstjóri úr
Haukadal í Dýra-
firði, f. 2.7. 1902, d.
19.10. 1974, og Bjarnhildur
María Bjarnadóttir, f. 14.8. 1900
á Svalbarði í Arnarfirði, d. 19.4.
1944.
Foreldrar Jóns voru Þorgeir
Einar Jónsson vélstjóri, f. 2.7.
1902, og María Bjarnhildur
Bjarnadóttir, f. 14.8. 1900, d.
19.4. 1944.
Systkini Jóns: Hálfdán Hauk-
dal Þorgeirsson, f. 8. okt. 1922,
d. 21. jan. 1988, Friðþjófur
Haukdal Þorgeirsson, f. 19.5.
1931, d. 6.10. 2006, Kristján
Haukdal Þorgeirsson, f. 4.12.
1934, Styrmir Haukdal Þorgeirs-
son, f. 14.10. 1936. Hálfsystir
þeirra er Guðfinna Haukdal Þor-
geirsdóttir.
Jón kvæntist Maríu Guðrúnu
Konráðsdóttur 14.10. 1948, f.
11.10. 1930, d. 9.8. 2003.
Þau eignuðust sjö börn. Þau
eru: 1) María Þ. Haukdal, f. 31.3.
hann á fjögur börn, og Eva
María. 4) Böðvar Haukdal, f.
14.2. 1953, maki Fjóla Sigurþórs-
dóttir, f. 10.2. 1954, börn: Sævar
Haukdal, f. 27.10. 1972, hann á
tvö börn, María Guðrún, f. 17.9.
1981, hún á þrjú börn. 5) Anna
Haukdal, f. 9.8. 1957, maki
Brynjar Víkingsson, f. 24.6.
1956, börn þeirra Sigurbjörn
Sigurðsson, f. 11.12. 1975, d. 5.9.
1993, Birgitta Haukdal, f. 28.7.
1979, hún á tvö börn, og Silvía
Haukdal, f. 12.3. 1976, hún á eina
dóttur. 6) Jóna B. Haukdal, f. 4.8.
1958, maki Reynir Þórarinsson,
f. 1.4 . 1962, börn Berglind Hólm,
f. 20.11. 1975, hún á þrjár dætur.
Heiðdís Haukdal Reynisdóttir, f.
26.7. 1990. 7) Þorgeir L. Hauk-
dal, f. 13.1. 1960, maki Þórunn
Þorláksdóttir, börn: Jón Hauk-
dal, f. 20.1. 1979, og á hann tvær
dætur. Þorlákur Heiðar, f. 30.1.
1984, og Katrín Svava, f. 17.1.
1996.
Jón fór ungur að vinna við vél-
gæslu og viðgerðir, meðal ann-
ars á bifreiðaverkstæðum í
Hafnarfirði og tók mótorvél-
stjórapróf á Þingeyri 1948.
Hann sá um frystihúsvélarnar
hjá Hólanesi hf. á Skagaströnd
frá 1948-54 og aftur 1957-1968,
en starfaði hjá Síldar- og fiski-
mjölsverksmiðjunni Kletti í
Reykjavík 1954-1957. Hann
gerðist vélstjóri hjá Skagstrend-
ingi hf. 1969 og var þar til starfs-
loka 1993.
Útför Jóns verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 2.
febrúar 2017, og hefst athöfnin
klukkan 13.
1948, maki Ívar
Þórarinsson, f. 14.2.
1947, börn þeirra
eru: Jóna Guðrún,
hún á fjögur börn
og þrjú barnabörn.
Jóhann Rúnar, f.
19.9. 1969, hann á
þrjú börn og þrjú
barnabörn, Heimir
Þór, f. 7.7. 1972,
hann á fimm börn
og eitt barnabarn.
Víðir Ingi, f. 20.6. 1975, hann á
þrjú börn, Lína Björk, f. 6.6.
1984, hún á þrjár dætur og Lilja
María, f. 6.6. 1984, hún á þrjár
dætur. 2) Kolbrún M. Haukdal, f.
28.9. 1949, maki Þorvaldur Á
Hauksson, f. 28.2. 1949, börn:
Hafrún Mara Zoldos, f. 7.11.
1969, hún á fjögur börn. Arndís,
f. 4.7. 1972, hún á fjögur börn.
Karen Sif, f. 12.3. 1976, hún á
þrjá syni. Jón Ásgeir Haukdal, f.
22.3. 1989, og Lísa Margrét, f.
2.7. 1990, hún á tvær dætur. 3)
Særún Haukdal, f. 19.9. 1950,
maki Þórarinn Eggertsson, f.
16.12. 1948. Börn: Birgir Særún-
arson, f. 28.7. 1973, hann á fjög-
ur börn, Linda Rós Særún-
ardóttir, f. 27.2. 1975, og Arnþór
Særúnarson, f. 8.9. 1980, hann á
einn son. Fósturbörn: Jóhannes,
f. 28.10. 1972, hann á þrjá
drengi. Eggert, f. 14.5. 1974,
Eigi maður góðar minningar
um fólk, þá fór þar gott fólk sem
eftirsóknarvert var að umgang-
ast. Þetta flaug um hugann þegar
tengdafaðir minn til fjörutíu og
fimm ára, Jón Haukdal Þorgeirs-
son, féll frá í hárri elli, sáttur við
Guð og menn.
Jón var vélstjóri að mennt líkt
og faðir hans. Hann var vélstjóri í
frystihúsinu á Skagaströnd og
síðar á Arnari HU frá Skaga-
strönd. Jón var mikill áhugamað-
ur um allt sem tengdist vélum,
var vélamaður af guðs náð.
Jón stundaði grásleppuveiðar
meðfram fastri vinnu um árabil.
Krepptir fingur báru þess merki
að oft hefðu nú bunkuð gráslepp-
unetin sigið í á lítilli bátskelinni í
misjöfnu veðri á Húnaflóanum.
Ökukennslu stundaði Jón í hjá-
verkum enda veitti ekki af auka-
tekjum til að framfleyta níu
manna fjölskyldu. Það var eins
gott að vanda sig við aksturinn ef
maður bauð gamla ökukennaran-
um á rúntinn.
Hann lét menn alveg heyra það
ef menn óku ekki sómasamlega.
Eitt sinn sagði hann mér á
bryggjurúntinum að ég væri bara
ágætur ökumaður.
Gullhamrarnir gerðust víst
ekki háværari frá honum skildist
mér.
Jón var lágur maður vexti,
kvikur, léttur á fæti og áberandi
dökkur yfirlitum. Jón eltist mjög
vel, var eiginlega ungur þar til
hann varð gamall og ellin staldr-
aði stutt við þótt á tíræðisaldur
væri kominn. Á honum sannaðist
að ellin er afstæð.
Jón ók bíl framundir nírætt og
varð aldrei á í messunni, ákvað
sjálfur að hætta akstri af
skynsemisástæðum einum sam-
an.
Jón var vélstjóri á Arnari HU
þegar gaus í Vestmannaeyjum,
skipið var nærstatt og var fyrst
skipa að sigla með fólk til lands.
Um borð var kona ein ófrísk rétt
komin að því að fæða. Skipstjór-
inn kvað upp dóm. Jón, þú átt
flest börnin, þú verður ljósmóðir,
punktur.
Aldrei sagðist Jón hafa þanið
vél skipsins annað eins, bæði til
þess að koma fólkinu í land og
sjálfsagt líka til að koma þeirri
ófrísku í hendur einhvers sem
hafði hentugri réttindi en vél-
stjóraréttindi á skuttogara.
Ekki er ég í vafa um að Jón
hefði græjað ljósmóðurembættið
af sinni yfirvegun og stillingu sem
einkenndi hann
Á ferð okkar hjóna um Frakk-
land rákumst við oft á tvífara
Jóns, merkilega líka honum. Ekki
þurfti neinn erfðafræðing til að
gizka á að á öldum áður hafi með
sunnanvindinum rekið á land
framandi gen sem ekki státuðu af
freknum og bleikum nefjum held-
ur blóðhita og smekk fyrir góðu
rauðvíni. Hafi svo verið þá voru
það greinilega góð gen og vel-
komin í einangraðar byggðir
Vestfjarða.
Jón var dæmigerð alþýðuhetja,
sívinnandi fyrir stórri fjölskyldu,
sprangaði ekki um með tóma
skjalatösku og montprik, þóttist
ekki vera neitt annað en hann var.
Jón hafði gaman af því að lyfta
sér upp þegar það átti við, tók
hann þá gjarnan upp munnhörp-
una og lék gömlu slagarana af lífi
og sál.
Sem unglingur spilaði hann
jafnvel á böllum og komst þannig
inn á ballið sem annars var hon-
um lokað.
Jón dvaldi á Hrafnistu síðustu
árin, fyrst með Maríu konu sinni
og síðan einn í þjónustuherbergi
þar sem hann naut góðrar þjón-
ustu starfsfólks.
Börn Jóns og aðrir afkomend-
ur voru iðin við að heimsækja
hann.
Þar skal sérstaklega nefna
Jónu Bjarnhildi dóttur hans, sem
sinnti föður sínum af einstakri
natni og umhyggju. Í dag er mað-
ur niðurlútur og hugsi. Á morgun
verð ég aftur glaður. Glaður yfir
því að hafa átt samleið með Jóni
Haukdal.
Vertu sæll, Jón, og gangi þér
vel á nýjum miðum.
Góðar kveðjur sendi ég öllu
hans fólki.
Þorvaldur Ásgeir Hauksson.
Það er skrítið að hugsa til þess
að fá ekki að heyra hláturinn hans
afa lengur nema í minningunni.
Hann afi Jón var alveg einstakur,
hugljúfur, hjartahlýr og alltaf
stutt í brosið.
Fjölskyldan var þeim afa og
ömmu hin stærsta gersemi. Þau
voru öllum sínum börnum, barna-
börnum, barnabarnabörnum og
barnabarnabarnabörnum svo
hugulsöm og góð. Enda kölluðu
þau okkur gullin sín.
Það eru svo margar fallegar
minningar sem vakna þegar ég
hugsa til þín, elsku afi.
Ég man hvað það var alltaf
innilega ánægjulegt að koma í
heimsókn til ykkar. Hvort sem
við fórum að veiða, í ísbíltúr eða á
bryggjuna að skoða bátana. Þú
gafst mér fyrsta hundraðkallinn
minn, kenndir mér að borða
reyktan rauðmaga og að það er
best að drekka appelsín með
lakkrísröri. Þú varst ávallt svo
glaðlyndur og gast alltaf komið
mér til að hlæja.
En nú kveðjumst við í bili. Það
er sárt, en eins og ég sagði 13 ára
gömul í minningargrein ömmu
Mæju: „Maður á ekki alltaf að
hugsa um sorgina heldur góðu
minningarnar um manneskjuna
og þú skildir eftir fullt af fallegum
minningum sem ég gleymi aldr-
ei.“ Það mun ég svo sannarlega
gera, ég mun minnast ykkar
beggja með hlýju og kærleika.
Það kætir mig að hugsa til þess að
nú eruð þið amma sameinuð á ný
á himnum, syngjandi og hlæjandi
saman, og vakið yfir okkur öllum.
Faðminn breiðir faðir góður
færir Mæju manninn sinn.
Mikils metinn er sá sjóður
minningin um afa minn.
Heiðdís Haukdal
Reynisdóttir.
Okkur þykir við vera einstak-
lega heppin að hafa haldið góðu
sambandi við Jón afa allt frá því
við vorum börn. Fyrst með reglu-
legum heimsóknum á Skaga-
strönd í Sænska húsið, svo fækk-
aði þeim ekki þegar amma og afi
fluttu í sömu götu og við. Á þeim
tíma voru þau alltaf nálægt okkur
og lítill friður fyrir okkur gris-
lingunum. Aldrei hafði maður
annað á tilfinningunni en að við
værum velkomin og fengum fullt
frelsi til að leika okkur í kringum
þau og með þeim. Einna eftir-
minnilegastir, ásamt veitingun-
um hennar ömmu, eru rúntarnir
sem farnir voru með afa eftir app-
elsíni í gleri og lakkrísröri. Það
var best.
Við erum heppin að hafa átt
hann afa okkar að eins lengi og
raun ber vitni og var hann hraust-
ur fram á síðasta spölinn. Afi lét
lítið stoppa sig, nema kannski
gardínusaum. En hann fékk dæt-
ur sínar til þess. Langt fram á ní-
ræðisaldur fór afi í ferðalög á
nýja bílnum sínum, þræddi Vest-
firðina, stoppaði þegar hann vildi
hvíla sig, dró fyrir með sérsaum-
uðum gardínum og lagði sig.
Afi ljómaði alltaf þegar gestir
komu til hans og þótti allra
skemmtilegast þegar barna-
barnabörn og barnabarnabarna-
börnin komu með. Afi stóðst alltaf
þá freistingu sem við föllum flest
fyrir. Hann tók frá og geymdi allt
súkkulaði sem hann fékk að gjöf
til að gefa gestum og gangandi
með kaffinu, sem hann hellti stöð-
ugt upp á. Stundum lenti maður
þó í vandræðum þegar maður var
nýbúinn að borða og gekk út með
fulla vasa af linu súkkulaði. Það
var aldrei óþægileg þögn þegar
maður fór í heimsókn til afa, hann
átti alltaf góðar sögur að segja og
hafði maður jafn mikla unun af
því að hlusta og hann hafði af því
að segja frá.
Minningarnar sem við eigum
með afa Jóni eru allar góðar og
þær munu ylja okkur nú eftir að
hann hefur kvatt okkur. Appelsín
í gleri með lakkrísröri, munn-
hörpuspil, félagsvistin, hjólhýsið í
Þjórsárdal, gestrisnin, hlýja bros-
ið hans og faðmlagið.
Bless afi minn, takk fyrir sam-
fylgdina.
Jón Ásgeir Haukdal
og Lísa Margrét.
Jón Haukdal
Þorgeirsson
✝ Hjördís ÓskHaraldsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 28. október
1984. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 26. jan-
úar 2017.
Foreldrar Hjör-
dísar eru Haraldur
Hjaltalín og
Brynja Péturs-
dóttir, fósturfaðir
Hjördísar var Davíð Gunnar
Jónsson. Systkini Hjördísar
sammæðra eru Halldór Pétur,
f. 20.6. 1989, Davíð Agnar, f.
17.12. 1990, og Óli
Atli, f. 28.8. 1992,
Davíðssynir. Hjör-
dís giftist Roger
Phea 2004, þau
slitu hjúskap
2014. Hjördís
eignaðist þrjú
börn, þau Alyssu
Lilju, f. 18.5.
2005, Amý Lynn,
f. 11.2. 2007, og
Aron Raiden, f.
30.9. 2011.
Útför Hjördísar fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag, 2.
febrúar 2017, klukkan 13.
Þó það sé óraunverulegt að
sitja hér og skrifa þessi orð og
koma þeim frá okkur þá viljum
við þakka þér fyrir samfylgdina í
gegnum öll þessi ár sem við höf-
um þekkt þig. Þótt við vitum að
þú verðir hjá okkur áfram. Það er
samt gott að hugsa til þess að þú
ert laus við veikindin, en mjög
erfitt að kveðja.
Sjáumst síðar.
Þín litlu systkini,
Fríða Dendý, Sigurður
Reynir og Sigríður Guðný.
Hjördís, stjúpdóttir Davíðs
bróður, er látin. Þetta er hræði-
leg staðreynd og erfitt að sætta
sig við. En það var yndislegt að fá
Hjördísi í fjölskylduna tæplega
fjögurra ára gamla. Davíð og
Hjördís áttu gott samband, þó
sérstaklega í seinni tíð. Þau leit-
uðu hvort til annars og reyndust
hvort öðru vel. Davíð aðstoðaði
hana með allt sem hann mögu-
lega gat, enda var hún dóttir hans
í huga og verki.
Á þessum tímamótum get ég
ekki annað en þakkað fyrir þær
dýrmætu stundir sem við fjöl-
skyldan áttum með Hjördísi. Í
dag er ég þakklátust fyrir sam-
veruna á síðasta ári og daglegu
stundirnar okkar Hjördísar á
líknardeildinni núna í janúar. Síð-
asta sumar kom Hjördís vestur á
Tálknafjörð, sem var nánast ár-
legur viðburður hjá fjölskyld-
unni, að fara vestur og kom hún
alltaf ef hún mögulega gat. Síð-
asta sumar var ættarmót og
deildum ég, Gústi og börnin mín
húsi með Hjördísi og hennar
bræðrum. Það var svo dýrmætt
að fá hana vestur og eiga daga
með henni. Þrátt fyrir að hún hafi
verið mjög lasin og veikburða
kom ekki annað til greina hjá
henni en að koma vestur. Aldrei
hefði mér dottið í hug að þetta
hefði verið hennar síðasta ferð
vestur með okkur.
Önnur dýrmæt stund var þeg-
ar Hjördís kom í afmæli heim til
mín í nóvember, þá full bjartsýni
á að vera búin að losa sig við
krabbameinið og komin með
dásamlegan kærasta, hann Úlv.
Hún gat ekki verið lánsamari
með kærasta, hann stóð þétt við
bakið á henni í gegnum öll veik-
indin og fram á síðustu stundu.
Þriðja og dýrmætasta minn-
ingin er frá í síðasta sinn sem
Hjördís gat talað við mig á líkn-
ardeildinni. Hún var svo þakklát
og jákvæð þrátt fyrir að þurfa að
berjast fyrir að koma hverju orði
upp vegna þess hversu veikburða
hún var orðin. Ég reisti rúmið
hennar aðeins upp og hún sagði
að sér þætti svo gott að liggja
þannig og horfa á fallegu mynd-
irnar af börnunum sínum í
gluggakistunni. Hún fór að tala
um hverjum börnin sín líktust og
við nutum þessarar stundar
virkilega vel. Við töluðum um
hversu yndislegur Úlvur, kær-
astinn hennar, væri og hún hepp-
in með hann. Hjördís sagði mér
hvað hún væri ánægð með Davíð
Agnar bróður sinn sem hefur
verið stuðningsfulltrúi með börn-
in hennar í gegnum veikindi
hennar. Henni þótti gaman hvað
Davíð Agnar hefði komið henni á
óvart, hvað hann væri duglegur
með börnin. Lokaorð Hjördísar
við mig í þessu lífi voru: „Það er
svo gaman þegar fólk kemur á
óvart.“
Lífið er ósanngjarnt þegar 32
ára kona er rifin burt frá þremur
ungum börnum. Sorgin er yfir-
þyrmandi en við eigum dýrmæt-
ar minningar og Hjördís skildi
eftir sig þrjú yndisleg börn. Lexí-
an er, lífið er í dag og því full
ástæða að njóta þess meðan við
getum.
Blessuð sé minning elsku
Hjördísar okkar, við biðjum fyrir
henni og okkur öllum sem elsk-
uðum hana.
Þar til næst.
Sólrún Anna Jónsdóttir og
fjölskylda.
Elskulega frænka okkar,
Hjördís Ósk, beið lægri hlut fyrir
krabbameini. Við vorum heppin
að Davíð bróðir fékk meðgjöf er
hann kynntist barnsmóður sinni
því henni fylgdi Hjördís Ósk
rúmlega þriggja ára gömul. Þessi
litla hnáta var ófeimin, málglöð,
ákveðin og ljúft barn. Síðan hefur
Hjördís fylgt okkur og var ynd-
islegur meðlimur fjölskyldunnar.
Hún m.a. elskaði að koma með
okkur fjölskyldunni vestur á
Tálknafjörð og dveljast með okk-
ur að Sellátrum.
Einkenni Hjördísar í gegnum
tíðina og allt fram á síðustu
stundu var sterkur persónuleiki
og framar öllu viljastyrkur, já-
kvæðni, hugrekki og þrautseigja.
Á sinni stuttu ævi fékk Hjördís
að reyna ýmislegt en stóð allt af
sér af miklum sóma. Barnsföður
sínum kynntist Hjördís í San
Fransisco þar sem hún dvaldist
sem au pair. Þau eignuðust þrjú
dásamlegu börn, fyrst Alyssu ár-
ið 2005, þá Amy árið 2007 og son-
inn Aron árið 2011. Aron litli
fæddist með fæðingargalla í
meltingarvegi og þurfti að dvelj-
ast fyrsta ár lífs síns á Barnaspít-
alanum. Árið 2007 ákveða ungu
hjónin að flytjast búferlum í
heimabæ Rogers í Pittsburgh
Pennsylvania og þar menntaði
Hjördís sig sem leikskólakenn-
ara. Fjölskyldan flytur aftur
heim árið 2010 eftir lærdómsrík
en fjárhagslega erfið ár og árið
2014 skilja leiðir Hjördísar og
Roger. Hjónin höfðu komið sér
fyrir í fallegri íbúð í Hafnarfirði
og Hjördís bjó þar áfram með
börnunum.
Þessi tímamót voru nýtt upp-
haf en fljótlega dró fyrir sólu því
árið 2015 greinist fyrsta meinið í
höfði Hjördísar sem reyndist
vera góðkynja. Ekki óraði nokk-
urn mann fyrir því að það væri
upphafið að endalokum lífs Hjör-
dísar. Ekki leið á löngu þar til
næsta mein gerði vart við sig og
nú illkynja. Hjördís fór í gegnum
stranga lyfja- og geislameðferð,
með jákvæðni og hugrekki að
vopni. Þeirri meðferð lauk síðla
hausts 2016 og var meinið þá far-
ið. Það var mikill léttir fyrir alla,
þá átti uppbyggingarferlið að
taka við.
Hjördís Ósk
Haraldsdóttir
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HAFSTEINN MAGNÚSSON
vélvirkjameistari,
Skólagerði 56,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum 29. janúar.
Jarðsett verður frá Kópavogskirkju mánudaginn 6. febrúar
klukkan 13.
Gróa Steinunn Guðjónsdóttir
Guðjón Helgi Hafsteinsson Hrafnhildur Þórðardóttir
Kári Hafsteinsson
Magnús Hafsteinsson Dóra Kristín Hjálmarsdóttir
Guðmundur Ómar
Hafsteinsson
Arnfríður Henrýsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn