Víkurfréttir - 11.12.2003, Qupperneq 33

VÍKURFRÉTTIR I 50. TÖLUBLAÐ I FIMMTUDAGURINN 11. DESEMBER 2003 I 33
legu Neanderdalsmenn, Kolröss-
urnar og fleiri góð bönd lög. Það
var mikil gerjun í gangi þarna og
mikið að ske. Þessar hljómsveitir
gerðu til dæmis mikið af því að
halda tónleika saman.”
- Ertu formlega menntaður í gít-
arleik eða hefurðu tileinkað þér
hann alveg upp á eigin spýtur?
„Í þessu grúski mínu fór ég í tón-
listarskóla og tók upp klassíska
gítarinn. Ég er að vinna í fimmta
stigi núna. En maður hefur ekki
nógu mikinn tíma til að æfa sig
þó maður sé alltaf að spila eitt-
hvað.”
- Verður klassíska námið tekið
föstum tökum seinna þegar
meiri tími gefst?
„Já, ég held það. Maður er svo
sem alltaf annað slagið að fara
yfir lögin. Þetta klassíska dæmi
er þannig að maður getur enda-
laust velt sér upp úr því. Í rokk-
inu er það agaleysið sem ræður
ríkjum en klassíkin gengur svo
mikið út að aga sig og sitja við.
Það getur tekið á taugarnar, en
um leið og maður kemst á flug,
þá er það mjög gaman.”
- Er þá lagt upp úr því að æfa
sömu hlutina aftur og aftur og
liggja yfir smáatriðum?
„Já, það tilheyrir og er að vissu
leyti nýr flötur á að takast á við
tónlistina. Reyndar hefur maður
rekið sig á það í þessum hljóm-
sveitabransa, að þar er þolin-
mæðin lykilatriði. Í rauninni má
segja að þolinmóðasta bandið sé
besta bandið. Auðvitað var mað-
ur alltaf að hugsa um það þegar
maður var ungur að slá í gegn, en
það er ekkert atriði. Málið er að
finna sig í því að gera tónlist og
það getur verið ansans kúnst að
klára dæmið. Það er til dæmis
frábært mál þegar tekst að ljúka
plötu en það gengur á ýmsu í
ferlinu.”
- Má kannski segja að góðar
hljómsveitir búi yfir einhverjum
sérstökum félagslegum hæfi-
leikum sem haldi bandinu sam-
an?
„Jú, hljómsveit er ákveðin gerð
af samfélagi. Ef ég tek Unaðsdal,
þá erum við allir með okkar bak-
grunna í músík, komum sinn úr
hverri áttinni en erum einhverra
hluta vegna allir staddir hérna.
Við erum afslappaðir og gerum
þetta ánægjunnar vegna. Það er
að skila sér í tónlistinni. Reyndar
höfum við lítið verið í því að búa
til frumsamið efni en mig grunar
að við eigum eftir að gera eitt-
hvað meira í því. Allavega á léttu
nótunum. En við eigum þó orðið
eitt lag sem gefur tóninn fyrir
það sem koma skal.”
Klassíkin hentar betur fjárhag fjöl-
skyldufólks
- Hvernig atvikast það að þú
flyst til Ísafjarðar?
„Konan mín sá til þess. Hún flutti
suður til að byrja með og var þar
í ellefu ár og tengdamamma
sagði að ég þyrfti að borga það til
baka.
Mér finnst tónlistaráhugi gríðar-
lega mikill hér á Ísafirði og það
hefur bærinn til dæmis fram yfir
Keflavík. Maður finnur kannski
ekki mikið fyrir því í poppinu, en
hér er hellingur að gerast, margir
kórar starfandi og heilmikið líf í
kringum tónlistarskólann. Þetta
er afskaplega gott að eiga í bak-
hendinni þegar meiri tími gefst.
Ég hef alltaf viljað gefa mig að
hlutunum þegar ég fer út í þá á
annað borð.
Reyndar hef ég sungið aðeins
með Sunnukórnum en hafði til
dæmis ekki tíma til að taka þátt í
þessu heljartaki sem plötuútgáf-
an hjá þeim er.”
- En hvað líturðu á sem þinn
heimavöll í tónlistinni? Er það
ef til vill gítarleikurinn?
„Ég lít nú alls ekki á mig sem
gítarleikarara þó að gítarinn sé
mitt helsta tæki til að koma tón-
listinni á framfæri. En ég hef
mjög gaman af því að semja tón-
list og pæla dálítið í því. Mér
finnst eins og ég hafi heilmikið
fram að færa í þeim efnum sem
ég eigi eftir að skila frá mér síðar.
Auðvitað er það lykilatriði, því ef
maður fær á tilfinninguna að
maður hafi ekkert að segja, þá
náttúrlega gerist ekki neitt - hvor-
ki í tónlistinni né á öðrum svið-
um.”
- Þegar þú semur, ertu þá að
taka tónlistina niður á blað til
að eiga til seinni tíma eða hvaða
farveg hefurðu fyrir hana?
„Þetta vill safnast upp í skúffunni
hjá mér. Ég á slatta af efni sem er
búið að vera í geymslu lengi og
verður það sjálfsagt eitthvað
áfram. Maður er alltaf að leita.
Um það snýst þetta tónlistar-
vafstur - að leita og skapa. Þess
vegna heldur maður áfram að
spila og brjóta hlutina til mergjar.
Einhvern tíma kemur að því að
maður veit hvað maður ætlar að
segja og kemur því frá sér á plötu
en gerir það ekki fyrr en maður
er tilbúinn.”
- Hlustarðu mikið á tónlist?
Áttu stórt plötusafn og ert jafn-
vel sífellt að leita að nýju efni?
„Ég hlusta mjög mikið á tónlist
en ég er hættur að vera sífellt að
leita að nýju efni. Þegar maður
var ungur var maður alltaf að
reyna að finna ný bönd og með-
taka nýjar stefnur. En ég er mjög
hrifinn af klassíkinni og hlusta
mikið á hana í dag. Reyndar sta-
far það að hluta til af öðrum
ástæðum. Klassíska diska er oft
hægt að fá á góðu verði og mað-
ur hefur helst haft efni á henni
þessi búskaparár. Auðvitað er
líka alls konar öðruvísi tónlist í
gangi, til dæmis mikið af djassi
og blús. Síðan fylgir maður að
sjálfsögðu eftir sínum mönnum.
Nick Cave er þannig alveg
magnað dæmi um mann sem
hefur þroskast úr alveg gríðar-
legri reiði yfir í alveg yndislegan
tónlistarmann. Dylan er líka
alltaf eftirlæti hjá mér. Hann er
kannski töluvert á skjön við ann-
að sem ég hef verið að grúska í
en flytur og túlkar tónlist á alveg
frábæran hátt. Hann býr yfir
mikilli einlægni í því sem hann
gerir.”
Þreytan leysir sköpunargáfuna
úr læðingi
- En hvernig er veraldlega hlið-
in á tónlistarmanninum? Mér
skilst að þú sért á leiðinni að
a faðir í rokkinu
VF 50. tbl.03/ 48p heima 10.12.2003 8:42 Page 33