Víkurfréttir - 26.02.2005, Side 13

VÍKURFRÉTTIR I 8. TÖLUBLAÐ I FIMMTUDAGURINN 24. FEBRÚAR 2005 I 13
Því hefur verið haldið fram af byggingaverkamönnum að kranastjórar séu ákveðinn þjóðflokkur. Þeir sitja oftast einir í nokkurra tuga metra hæð og segja kunnugir að
þegar þeir koma niður á jörðina eftir langa veru í krananum hafi
þeir haft tækifæri til að hugsa ýmis þjóðfélagsmál og láta þá yf-
irleitt móðan mása. Torfi Magnússon einn af kranastjórunum á
virkjunarsvæðinu á Reykjanesi líður vel hátt uppi í krananum.
Torfi segir að það sé ekki fyrir lofthrædda menn að starfa í 35 metra
hæð í krananum. Hann segir að starfið venjist þokkalega. „Þetta er
misleiðinlegt en ég hef gaman af þessu,” segir Torfi og veðrið uppi í
krananum getur verið slæmt. „Jú, það getur verið helvíti slæmt. Það
er oft smá veltingur en notalegt samt.
Byggingarkranarnir gegna mikilvægu hlutverki á byggingarsvæðum,
það væri hreinlega ekki hægt að reisa byggingarnar án krananna.
Torfi er nánast stanslaust í hífingum fyrir kallana niðri. „Maður fær
nú samt smá frí svona inn á milli og þá notar maður tímann til að
líta í bók eða hlusta á geisladisk. Það er ágætt.”
Kranastjórinn hátt uppi
Fréttavefurinn
www.vf.is