Víkurfréttir - 23.01.2014, Síða 14

fimmtudagurinn 23. janúar 2014 • VÍKURFRÉTTIR14
n Þóra Jónsdóttir, áttræður listmálari segir sköpun besta meðalið:
Er eiginlega svolítill flippari
-viðtal pósturu olgabjort@vf.is
Myndlistarkonan Þóra Jónsdóttir er fædd árið 1933. Hún fékk
áhuga á að mála fyrir 30 árum þegar
hún var fimmtug og segir að það sé
aldrei of seint að finna sér áhugamál
eins og sköpun. Hún sér á eftir Guð-
mundi Rúnari sem kennara og óskar
þess að hann komi aftur.
Lærði að hekla á
fimmtugsaldri
„Ég ögra sjálfri mér. Ég verð alltaf að
byrja á því sem ég eiginlega á að gera
í lokin. Ég er bara svona. Það hefur
gengið, annars væri ég löngu hætt,“
segir Þóra hlæjandi. Hún segir það
kannski vera einhverja frekju í sér að
krefjast of mikils af sjálfri sér, en hún sé
svona í öllu. Þóra var t.a.m. komin yfir
fertugt þegar hún byrjaði að hekla. Hún
bjó þá í Danmörku og systir Hemma
Gunn, sem bjó í sama húsi, kenndi
henni að hekla. „Ég byrjaði á því að
hekla skírnarkjól með breiðri blúndu
að neðan. Ætlaði mér að gera þennan
kjól. Hún las alltaf upphátt uppskriftina
fyrir mig og enn þann dag í dag les ég
upphátt ef ég geri einhverja vitleysu
þegar ég hekla,“ segir Þóra og brosir.
Léttast að skapa út
frá sjálfri sér
Þóra segir listamanninn og Suður-
nesjamanninn Kristin Má Pálmason
hafa haft mest áhrif á sig. Hann sé alltaf
efstur í huga sér því hann hafi ögrað
henni mest. Kristinn er meðal þeirra
sem hafa kennt á námskeiðum á vegum
Myndlistarfélags Reykjanesbæjar, sem
stofnað var árið 1995. Þóra hefur verið
félagi frá byrjun. Áður var hún í Bað-
stofunni þar sem m.a. Eiríkur Smith
kenndi.
„Það er svo skemmtilegt hvað kennar-
arnir eru ósammála. Mér hefur líkað
við þá alla. Eitt sinn málaði ég lauf blá
og einn kennari sagði mér að mála yfir
þau. Öðrum kennara fannst bara flott
að hafa þau blá. Ég er eiginlega svolítill
flippari og mest hrifin af abstract. Mér
liggur léttast að gera eitthvað frá sjálfri
mér.“ Þrír til fjórir listamenn kenna
hjá Myndlistarfélaginu yfir veturinn
og hver með sín áhrif. „Svo kenna þeir
ekki endilega eins og þeir vinna sjálfir
verkin sín og eru þekktir fyrir. Daði
Guðbjörnsson, sem þekktur er fyrir
sínar krúsidúllur, lét okkur til dæmis
teikna landslagsmyndir,“ segir Þóra.
Sér mikið eftir
Guðmundi Rúnari
Listamaðurinn Guðmundur Rúnar
Lúðvíksson kenndi á síðasta námskeiði
og afrakstur þeirrar kennslu er sýndur
í Kjarnanum undir heitinu Húsin
í bænum. Þegar Guðmundur Rúnar
afhenti nemendum sínum skírteinin
segir Þóra það hafa slegið sig þegar
hann sagði í leiðinni að hann ætlaði að
taka sér frí. Hún vissi ekki hvort hann
væri að hætta eða ekki.
„Það má ekki missa svona orkubolta
úr samfélaginu. Hann er alveg sér-
stakur maður og hefur gert svo mikið
fyrir nemendur. Mér finnst hann ekki
vaða úr einu í annað eins og sumir vilja
halda fram. Hann segir ekki mikið en
hann gefur þeim sem eru að byrja svo
mikinn tíma. Sumir kennarar verða
þreyttir ef einhver einn spyr margs en
Guðmundur Rúnar missir aldrei þolin-
mæðina. Svo reynir hann alltaf að hafa
allt á sem ódýrastan máta,“ segir Þóra
sem bersýnilega saknar kennara síns.
Hann klári öll námskeið með nem-
endasýningu og það sé svo mikilvægt.
„Við áttum bara að hafa 2 tíma í viku
en hann hafði 4 daga í viku. Án þess að
þiggja aukagreiðslu fyrir það. Hann er
eins og hálmstráið mitt.“
Eins og að fara til sálfræðings
Frá því að Þóra byrjaði að mála hefur
henni fundist hún hverfa úr þessu dag-
lega lífi og yfir í heim þar sem henni
líður svo vel. „Þegar maður byrjar þá
gefur maður svo mikið af sér og er svo
alveg búin á því og líður samt svo vel.
Þetta er heimur sem er svo gaman að
fara í. Ég er búin að ganga í gegnum
veikindi fullorðinna barna minna og
ýmislegt. Það að skapa er mér eins
og að fara til sálfræðings. Hálfgert
pensillín. Tilfinningarnar brjótast fram
í gegnum sköpunina og hægt er að sjá
í litunum hvað er að. Við sem erum
eitthvað í þessu sjáum í myndum hvers
annars hvort eitthvað hefur gengið á.“
Þóra segir að á meðan hún geti gert
þetta þá ætli hún ekki að hætta því.
„Þetta er svo yndislegt fólk. Við erum
öll saman og þótt ég sé 25 árum eldri
en sá næstelsti þá get ég aldrei fundið
að ég sé sú gamla. Þetta er yndislegur
félagsskapur og ótrúlegur kjarni. Við
erum 12 - 15 manns að mála, málum
steinþegjandi og svo hljómum við eins
og kríugarg þegar það kemur kaffi-
pása,“ segir Þóra og hlær dátt.
Áhugamál öllum nauðsynleg
Þóru finnst fullorðið fólk eiga að hafa
áhugamál. Margir viti ekki hvað þeir
eigi að gera við tímann. Hætta sé á því
að þegar horft er mikið á sjónvarp þá sé
erfitt að standa upp aftur. Gott sé fyrir
alla að hafa eitthvað fyrir stafni. „Ef
það er ekki gert þá verða allir hinir svo
leiðinlegir. Ég hef einfaldlega ekki upp-
lifað það ennþá. Ég hef heldur aldrei
hugsað um að verða eitthvað. Ég geri
þetta ánægjunnar og selskapsins vegna.
Stundum byrja ég á einhverju sem ég
er viss um að geta ekki klárað en þá er
spennan svo mikil að ég get ekki hætt,“
segir Þóra og líkir málverkum við jazz
að því leyti að þau eru aldrei búin. Það
sé endalaust hægt að horfa á og skapa
og bæta við þau. „Það er aldrei hægt að
vera kvöldstund með olíumálverk, það
getur farið upp í marga mánuði.“
Vinsælasta herbergið í húsinu
Sjálf segist Þóra samt ekki vera með
sérstaka aðstöðu. „Lítið herbergi með
saumavélinni og öllu mínu drasli. Mér
líður ógurlega vel þar. Stundum er ég
með mörg verk í gangi, raða þeim þá
á gólfið eða bak við hurð.“ Hún segir
þetta vera vinsælasta herbergið í hús-
inu og að kannski sé einkennilegt fyrir
svona gamla konu að vera með leik-
herbergi.
„Samt er maður voða fátækur ef
ímyndunaraflið vantar. Ég stoppa til
dæmis oft á Reykjanesbrautinni bara
til að horfa á himininn. Hann er svo
stórkostlegur,“ segir hún dreymin á
svip. Hún hvetur alla á öllum aldri að
láta drauma sína rætast og segir það
einfaldlega aldrei of seint. „Það eru svo
margir sem hafa mikla hæfileika sem
sjást aldrei. Það er miður. Stundum
sjáum við voðalega stutt miðað við allt
það sem við höfum í kringum okkur,“
segir Þóra að lokum.
Það eru svo margir sem hafa mikla
hæfileika sem sjást aldrei.
Það er miður
Hér má sjá þrjú málverk eftir Þóru frá
kunnuglegum stöðum á svæðinu