Víkurfréttir - 12.02.2015, Page 6

6 fimmtudagurinn 12. febrúar 2015 • VÍKURFRÉTTIR
Það eru stór tímamót hjá Keflavíkurkirkju sem fagnar aldarafmæli
á þessu ári. Við gerum þessum tímamótum góð skil í blaði, á vef
og í sjónvarpsþætti Víkurfrétta og munum gera áfram. Á þessum
tímamótum er gaman að velta fyrir sér þáttum í stórmerkri sögu
kirkjunnar en frá henni var greint ítarlega í síðusta blaði okkar.
Keflavík tilheyrði Útskálasókn til forna en tíu ára gömul kirkja í
Keflavík fauk í ofsaviðri árið 1902. Eftir stóðu miklar skuldir sem ný
Keflavíkursókn þurfti að taka á. Ótrúlegt en satt þá kom til sögunnar
Ólafur Á. Ólafsson, verslunarstjóri Duus verslunarinnar í Keflavík.
Hann bauðst til að greiða helming skuldanna eftir byggingu fyrstu
kirkjunnar ef bæjarbúar greiddu hinn. Hann gerði svo gott betur
þegar hann bauðst til að greiða helming af byggingarkostnaði nýrrar
kirkju ef heimamenn myndu safna hinum helmingnum áður en
hún yrði byggð. Þetta varð allt að veruleika. Kirkja var byggð fyrir
söfnunar- og gjafafé. Rögnvaldur Ólafsson sem þá hafði nýlokið við
að teikna Hafnarfjarðarkirkju vara fenginn til að teikna nýja Kefla-
víkurkirkju.
Í samantekt Ragnheiðar Ástu Magnúsdóttur formanns Keflavíkur-
sóknar sem hún skrifaði fyrir Víkurfréttir í síðustu viku segir: Það
má alveg velta fyrir sér rausnarskap Ólafs Á. Ólafssonar og líka hvað
lá að baki þeirri staðreynd að einn maður hafði burði til að gefa hálfa
kirkju og rúmlega það en kirkjan kostaði 17.000 krónur uppkomin.
Ólafur og systir hans, ekkjufrú Kristjana Duus, borguðu 10.000 kr.
Árin sem Ólafur var verslunarstjóri í Duusverslun bjó hann í Kaup-
mannahöfn á vetrum, en kom með vorskipum til Keflavíkur og átti
þar sitt sumarheimili ásamt eiginkonu sinni, Ástu Jacobsen. Ásta
sýndi umhyggju fyrir börnunum í þorpinu og hélt þeim veislu sumar
hvert.
Hvernig sem á það er litið verður aldrei hægt að komast hjá því að
dást að þeim stórhug sem að baki byggingar Keflavíkurkirkju var.
Kirkjan rúmaði meira en helming sóknarbarna í sæti þegar hún var
byggð og ef við ættum að byggja sambærilegt guðshús í dag þyrfti það
að rúma 3500 manns í sæti. Til þess dygði einungis Hallgrímskirkja
og varla þó.
Margir aðilar, einstaklingar og félög hafa komið að málefnum kirkj-
unnar í þessi hundrað ár. Kvenfélagið Freyja var t.d. stofnað til að
prýða kirkjuna áður en hún var vígð og hún fékk svo Ásgrím Jónsson
til að mála altaristöflu kirkjunnar af Fjallræðunni og umgjörð um
hana. Þetta voru stórverk fyrir hundrað árum í litlu bæjarfélagi.
Þegar við skoðum svo stöðuna núna á stórafmælinu þá eru afrekin
líka stór í seinni tíð. Eftir bankahrun stóð Keflavíkurkirkja að því
að stofna Velferðarsjóð á Suðurnesjum; sjóð sem skyldi styðja við
Suðurnesjamenn sem voru í sárum eftir efnahagshrun og brotthvarf
þess stóra vinnustaðar sem Varnarliðið var. Í dag hafa safnast frá upp-
hafi um 60 milljónir kr. í sjóðinn sem hefur verið deilt út til þeirra
sem mest hafa á þurft að halda samkvæmt reglum sem sjóðurinn
bjó til. Stjórn Velferðasjóðs vildi t.d. að öll börn fengju heita máltíð
í hádeginu og ungmenni gætu stundað íþróttir og nám með greiðslu
þátttökugjalda. Þetta er einstakt og sannarlega vitnisburður um það
samfélag sem getur áorkað slíku. Fyrirtæki, félög, einstaklingar og
börn hafa lagt sitt af mörkum í sjóðinn. Um 20 millj. söfnuðust strax
á fyrstu mánuðunum eftir stofnun hans. „Okkur hefur tekist að kalla
eftir þessum margfeldisáhrifum þar sem allir leggjast á eitt,“ segir
Skúli Ólafsson sóknarprestur í viðtali við VF um Velferðarsjóðinn en
hugmyndir um hann urðu til á stefnumótunarfundi fyrir Keflavíkur-
kirkju árið 2008. Á fundi sem haldinn var degi áður en hrunið brast á.
Kirkjan hefur alla tíð skipað stóran sess í lífi fólks og mun gera
það áfram. Hún hefur sýnt það í gegnum tíðina að hjá henni liggur
mikill styrkur þrátt fyrir að leiðin hafi ekki alltaf verið bein og breið
í hennar starfi. Í kirkjunni skírum við, fermum, giftum og jörðum.
Þannig getum við sagt að í kirkjunni búi systurnar gleði og sorg.
Systur okkar allra.
Til hamingju Keflavíkurkirkja með stórafmælið!
Hús systra
okkar allra
-ritstjórnarbréf
Páll Ketilsson skrifar
vf.is
Útgefandi: Víkurfréttir ehf., kt. 710183-0319 P Afgreiðsla og ritstjórn: Krossmóa 4a, 4. hæð, 260 Reykjanesbæ, sími 421 0000 P Ritstjóri og ábm.: Páll Ketilsson, sími 421 0004, pket@vf.is
Fréttastjóri: Hilmar Bragi Bárðarson, sími 421 0002, hilmar@vf.is P Blaðamenn: Olga Björt Þórðardóttir, sími 421 0002, olgabjort@vf.is, Eyþór Sæmundsson, eythor@vf.is
Auglýsingastjóri: Sigfús Aðalsteinsson, sími 421 0001, fusi@vf.is P Hönnun og umbrot: Þorsteinn Kristinsson, sími 421 0006, steini@vf.is, Afgreiðsla: Dóróthea Jónsdóttir, sími 421 0000,
dora@vf.is, Aldís Jónsdóttir, sími 421 0000, aldis@vf.is P Prentun: Landsprent hf. P Upplag: 9000 eintök P Dreifing: Íslandspóstur P Stafræn útgáfa: www.vf.is, www.kylfingur.is
Tekið er á móti auglýsingum á póstfangið fusi@vf.is. Auglýsingar berist fyrir kl. 17 á þriðjudegi fyrir útgáfudag sem er almennt á fimmtudögum. Móttaka smáauglýsinga fer fram á vef Víkurfrétta, vf.is.
Smáauglýsingar berist fyrir kl. 15 á þriðjudögum. Ekki er tekið á móti smáauglýsingum í síma. Sé fimmtudagur frídagur þá kemur blaðið út á miðvikudögum og þá færist skilafrestur auglýsinga fram um einn
sólarhring. Efni til Víkurfrétta skal sendast á póstfangið vf@vf.is. Aðsendar greinar birtast á vef Víkurfrétta, vf.is. Það er mat ritstjórnar hvaða aðsendu greinar birtast í prentaðri útgáfu blaðsins.
Ekki er greitt fyrir aðsent efni, texta eða myndir, hvort sem það birtist í blaðinu eða á vefsíðum Víkurfrétta.
SÍMI 421 0000
-viðtal pósturu olgabjort@vf.is
Ásdís Ármannsdóttir tók við embætti Sýslumannsins
á Suðurnesjum á síðasta ári og
flutti til Reykjanesbæjar um ára-
mótin. Hún festi kaup á húsi Sr.
Skúla S. Ólafssonar og Sigríðar
Bjarkar, fyrrum lögreglustjóra.
Henni líkar vel í starfinu, sem
hún segir mikið til ganga út á að
aðstoða fólk í erfiðum aðstæðum.
Hún segir það afar gefandi.
„Það er ekki góður leigumark-
aður hérna og okkur leist best á
hús Skúla og Sigríðar Bjarkar. Ég
flutti inn rétt eftir áramótin en
fjölskyldan er enn á Siglufirði, þar
sem ég var settur sýslumaður á
Akureyri í eitt ár og keyrði á milli.
Sonur minn að klára 10. bekk og
dóttirin í 9. bekk. Við vildum ekki
skipta um skóla svona á miðju ári,“
segir Ásdís, sem þekkti Suðurnesin
nánast ekkert áður en hún flutti
hingað. Hún kemur upphaflega frá
Stöðvarfirði og starfaði sem sýslu-
maður á Siglufirði í um átta ár og
þekkti svo sem ekkert þar til heldur
þegar hún var nýkomin þangað.
„Mér finnst ágætt líka að vera nær
höfuðborgarsvæðinu hérna, maður
þekkir alltaf einhvern þar. Það er
líka stutt í flug ef mann langar til
útlanda.“
Of neikvæð umræða
um svæðið
Ásdísi finnst víða of neikvæð um-
ræða vera um Suðurnesin. „Ef
maður þekkti ekkert til gæti maður
hafa haldið að hér væri ekkert
nema atvinnuleysi, nauðungar-
sölur, heimilisofbeldi og neysla.
Það er þetta sem maður hefur mest
heyrt af. Það eru reyndar helst aðrir
sem segja við mig: Hva ertu að fara
þangað að vinna? En komandi frá
Siglufirði þá eru þetta svo mikil
umskipti því umfjöllunin þar er
svo jákvæð víða í fjölmiðlum, enda
mikil uppbygging. Það er nú alls
staðar gott fólk, sem betur fer,“
segir Ásdís og bæti við að hún sé
ekki mikið farin að kynnast fólkinu
hér ennþá, aðallega samstarfsfólk-
inu. „Það hefur tekið mér mjög vel.
Svo dreif ég mig í leikfimi hérna í
Lífsstíl. Það er nálægt og hentugir
tímar. En helgarnar eru erfiðastar
þegar maður er ekki með fjölskyld-
una.“
Er ekki valdsmannstýpan
Sýslumannsembættunum á lands-
vísu var fækkað úr 24 í 9 í fyrra.
Þeim var breytt þannig að sýslu-
menn voru leystir undan verk-
efnum lögreglustjóra. „Hér á
Suðurnesjum var löngu búið
að aðskilja þau embætti og því í
raun engar nýjar breytingar. Þetta
embætti var ekki undir í þessum
breytingum en þegar Þórólfur fór
á höfuðborgarsvæðið þá losnaði
þessi staða. Ég þurfti bara að setjast
í stólinn og byrja að vinna,“ segir
Ásdís og brosir. Spurð um áherslu-
breytingar segir hún slíkar ekki
vera á teikniborðinu og fyrstu verk
hafi verið að hlusta á starfsfólkið;
heyra þeirra upplifun. Ég vil sjá
hvernig hlutirnir eru áður en ég
reyni að breyta einhverju. Ég er
ekki á því að breyta breytinganna
vegna. Mér sýnist þetta allt virka
vel.“ Þá finnst henni mikilvægt að
hlúa vel að starfsfólkinu. „Ánægt
starfsfólk veitir betri þjónustu. Að
mínu mati þarf týpa sýslumanns
að vera hjálpsöm, almennileg og
mannleg. Svo eru aðrir valdmanns-
legri, en ég vil ekki vera þannig.
Það gustar bara meira af sumum en
öðrum, það er bara þannig. Ég er
bara ein af starfsfólkinu.“
Líður best í
þjónustuhluverkinu
Ásdís hefur meira og minna starfað
í sýslumannsgeiranum frá því að
hún útskrifaðist sem lögfræðingur.
Um tíma starfaði hún þó sem lög-
maður þar sem rukkað var fyrir
hvert símtal. „Það átti ekki við mig
því ég er vön að vera í þjónustu-
hlutverki og sinna þeim sem koma
til mín. Ég er ánægð í þessu og það
er mest gefandi að geta aðstoðað
og fólk fari ánægðara frá mér en
þegar það kom óöruggt inn inn,
t.d. þegar verið er að skipta dánar-
búum. Einnig er alltaf gaman að
gifta. Erfðast er þó að eiga við þegar
einstaklingar eiga erfitt eins og við
nauðungarsölur, skilnaði og dauðs-
föll ungs fólks og ganga þarf frá
pappírum. Maður sér fólk í ýmsum
erfiðum stöðum að sinna pappírs-
vinnu. Það er gott að geta hjálpað
og við gerum okkar besta hér.“
Ásdís segir heilmikinn mun að sjá
sólina hér allt árið því hún skein
ekki á Siglufjörð fyrr en 28. janúar.
„Það er ekki margt sem skyggir á
hér. Hér er minni snjór en lognið
hreyfist meira. Þetta hefur allt sína
kosti og galla. Ég hef heyrt að hér
séu mjög góðir skólar. Það þarf að
leggja meiri áherslu á það góða -
enda lítur úr fyrir að mesta niður-
sveiflan sé að baki og bjart fram-
undan,“ segir Ásdís að endingu.
■■ Nýi sýslumaðurinn á Suðurnesjum skildi fjölskylduna tíma-
bundið eftir á Siglufirði:
Keypti hús prestsins
og lögreglustjórans
Að mínu
mati þarf
týpa sýslu-
manns að
vera hjálp-
söm, al-
mennileg og
mannleg