Morgunblaðið - 08.08.2017, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. ÁGÚST 2017
✝ Kristján Jó-hann Ólafsson
fæddist í Reykjavík
24. desember 1932.
Hann lést á heimili
sínu 26. júlí 2017.
Foreldrar hans
voru Ólafur Ein-
arsson sjómaður, f.
í Reykjavík 8. apríl
1888, d. 5. febrúar
1980, og Sigrún
Kristín Kristjáns-
dóttir matráðskona, f. 19. nóv-
ember 1896 í Vigur í Ísafjarð-
ardjúpi, d. 11. janúar 1968.
Kristján átti sex systkini, þar
af þrjú alsystkini. Systir Krist-
jáns er Hulda Guðrún Ólafs-
dóttir Getz, búsett í Los Angel-
es, f. 1. nóvember 1926. Bræður
fag m.a. hjá Bólstrun Gunnars
Helgasonar og hjá Stál-
húsgögnum. Í lok starfsævinnar
vann Kristján Jóhann hjá Plast-
prenti hf.
Hinn 2. júlí 1955 kvæntist
Kristján Jóhann eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Jórunni Önnu Sig-
urjónsdóttur frá Reykjavík, f.
18. júlí 1934. Þau hjónin eiga
fjögur börn, Önnu Hlíf, f. 6. apr-
íl 1952, maki hennar er Jón
Sveinsson, f. 12. febrúar 1945,
Ólaf, f. 23. apríl 1957, Sigurjón,
f. 11. desember 1964, maki hans
er Ásta G. Björnsdóttir, f. 8.
nóvember 1963, Fríðu, f. 29.
mars 1973, maki hennar er
Ragnar Reynisson, f. 14. nóv-
ember 1972.
Einnig lætur Kristján Jóhann
eftir sig 15 barnabörn, 24 barna-
barnabörn og eitt barnabarna-
barnabarn.
Útför Kristjáns Jóhanns fer
fram frá kirkju Óháða safnaðar-
ins í dag, 8. ágúst 2017, og hefst
athöfnin kl. 13.
Kristjáns voru
Ólafur Einar, f. 21.
nóvember 1928, d.
16. september
1974, og Kristinn, f.
27. desember 1935,
d. 28. júlí 1963.
Hálfsystkini Krist-
jáns, sammæðra,
voru Guðmundur,
Sólveig og Hanni-
bal.
Kristján Jóhann
ólst upp frá tveggja ára aldri á
Ingunnarstöðum í Brynjudal hjá
hjónunum Lúther Lárussyni og
Guðrúnu Sigtryggsdóttur.
Kristján Jóhann lærði hús-
gagnabólstrun í Iðnskólanum í
Reykjavík og í Nýju bólst-
urgerðinni. Hann stundaði sitt
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Elsku pabbi minn, ég er ekki
enn farinn að trúa því að þú sért
farinn frá okkur.
Þótt heilsan hafi verið slæm
hjá þér síðustu ár var hugur
þinn alltaf skýr og við vonuð-
umst til að hafa þig hjá okkur
lengur.
Þegar ég skrifa þessar línur
hrannast upp minningar frá því
að ég var lítill strákur að alast
upp í Rofabænum hjá ykkur
mömmu, hvað þú varst alltaf þol-
inmóður og góður við mig.
Ég man eftir því að þú fórst
með mig í sunnudagaskólann,
spilaðir við mig körfubolta úti á
skólavelli og margt fleira. Minn-
isstæðar eru allar ferðirnar á
æskuslóðir þínar í Brynjudal.
Þar fórum við í ógleymanlegar
fjallgöngur upp að Hvalvatni og
Sandvatni. Þú varst mikið nátt-
úrubarn og undir þér alltaf best í
sveitinni, hlaupandi upp um
fjallshlíðar með sjónaukann um
hálsinn.
Þú varst jafnlyndur, heiðar-
legur og góður maður, sást alltaf
það besta í fólki og hallmæltir
ekki nokkrum manni. Stelpunum
mínum varstu góður afi. Hafðir
alltaf tíma fyrir þær og þær
fundu hvað þér þótti vænt um
þær. Þær hafa misst mikið. Þeim
þykir svo vænt um þig og sakna
þín mikið, eins og við öll.
Þið mamma hafið alltaf verið
hjá okkur á öllum hátíðum og
sambandið alltaf verið náið og
gott. Það verður skrítið að halda
jól og enginn pabbi spenntur að
borða möndluísinn.
Þið mamma áttuð yndislegt og
gott hjónaband og missir hennar
er mikill, þið voruð sem eitt.
Elsku pabbi, þakka þér fyrir
alla þá ást og umhyggju sem þú
hefur alltaf sýnt mér, betri föður
hefði ég ekki getað eignast.
Ég lofa þér því að við Ásta og
stelpurnar munum hugsa vel um
mömmu. Ég mun alltaf elska
þig, pabbi minn.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
Kristján Jóhann
Ólafsson
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
HALLGRÍMS BOGASONAR,
Heiðarhrauni 28,
Grindavík.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Þóhildur Rut Einarsdóttir
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS BÖÐVARSSONAR
frá Brennu.
Róbert Hilmir Anna María
Böðvar Páll Ásthildur Björg
Jóhanna Kristín Lilja Björk
Soffía Eyrún
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
✝ Halldóra Sig-urgeirsdóttir
fæddist í Bolung-
arvík 8. ágúst
1936. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 29. júlí 2017.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Margrét Guðfinns-
dóttir, f. 29. mars
1909 í Litlabæ í
Ögursveit, d. 3. okt. 1994, og
Sigurgeir Guðmundur Sigurðs-
son, f. 22. júlí 1902 á Markeyri í
Skötufirði, d. 28. júlí 1995.
Systkini Halldóru eru Evlalía, f.
13. apríl 1927, d. 1. des. 2014,
Guðfinnur, f. 28. apríl 1929, d.
17. ágúst 1930, Guðfinna Sig-
urborg, f. 7. ágúst 1931, Erla, f.
24. des. 1932, Jón Eggert, f. 17.
okt. 1937, d. 15. des. 1995, Þór-
arinn, f. 12. maí 1939, d. 9. feb.
1961, Guðmundur Baldur, f. 20.
júní 1941, Svenna Rakel, f. 31.
mars 1943, d. 16. feb. 2008,
Heiðrún, f. 1. mars 1946. Upp-
eldisbróðir Ásgeir Guðmunds-
son, f. 12. des. 1919, d. 13. jan.
1997.
Halldóra giftist 15. jan. 1960
Erling Sigurlaugssyni bifvéla-
virkjameistara, f. 4. apríl 1936
einn son, Jóhann Atla, c) Jó-
hönnu, f. 23. sept. 1992, d) Mar-
gréti, f. 10. jan. 1995, og e) Júl-
íönu Karitas, f. 20. júní 2003. 3)
Rúnar, starfsmaður í Ási Kópa-
vogi, f. 10. jan. 1970.
Halldóra ólst upp í Bolung-
arvík og stundaði þar hefð-
bundna skólagöngu. Hún hélt
áfram námi eftir miðjan aldur
og lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum við Hamrahlíð
árið 1994 og BA í almennri
bókmenntafræði frá Háskóla Ís-
lands árið 2000.
Halldóra vann ýmis skrif-
stofustörf, lengst af hjá Lands-
samtökunum Þroskahjálp, og
var ritstjóri tímaritsins Þroska-
hjálpar í mörg ár. Hún var
fulltrúi samtakanna í norrænu
samstarfi til margra ára og
sótti fjölda ráðstefna fyrir
þeirra hönd á erlendri grundu.
Hún var einnig formaður ým-
issa nefnda samtakanna um
sértæk verkefni. Þá lét Hall-
dóra einnig mikið til sín taka í
réttindabaráttu fatlaðra um
árabil en hún var einn af stofn-
félögum Landssamtakanna
Þroskahjálpar.
Halldóra og Erling hófu bú-
skap á Ísafirði og bjuggu þar
sín fyrstu ellefu hjúskaparár en
fluttu síðan á Seltjarnarnes árið
1971 og bjuggu þar það sem
eftir lifði.
Útför Halldóru fer fram frá
Seltjarnarneskirkju í dag, 8.
ágúst 2017, og hefst athöfnin
kl. 15.
á Ísafirði, d. 21.
des. 2010. For-
eldrar hans voru
hjónin Karitas
Ingibjörg Rósenk-
arsdóttir, f. 17.
september 1909 í
Súðavík, d. 9. ágúst
1994, og Sig-
urlaugur Þorleifur
Sigurlaugsson, f.
20. ágúst 1903 á
Ísafirði, d. 28 júlí
1965.
Halldóra og Erling eignuðust
þrjú börn, þau eru: 1) Reynir
fasteignasali, f. 3. júlí 1960,
kvæntist Jóhönnu Ingadóttur, f.
8. mars 1963, þau skildu, þau
eiga tvo syni a) Inga Karl, f. 19.
júlí 1981, maki: Sara Björk
Hauksdóttir, f. 7. jan. 1977.
Hún á tvær dætur, Sigríði Ylfu
og Þorgerði, og saman eiga þau
Jóhönnu. b) Erling, f. 8. maí
1989. 2) Ingilaug grunnskóla-
kennari, f. 18. feb. 1963, gift Jó-
hanni Kjartanssyni, f. 13. maí
1959, þau eiga fimm dætur: a)
Halldóru Elínu, f. 24. sept.
1985, maki Atli Jóhannesson, f.
15. júní 1988, þau eiga eina
dóttur, Þóreyju, b) Snjólaugu, f.
13. nóv. 1987, maki Einar Ósk-
arsson, f. 3. júní 1987, þau eiga
Kveðja til ástkærrar móður
okkar.
Þú ert ljúfasta ljóðið
og lagið, sem yfir töfrunum býr.
Þú setur brunann í blóðið,
boðar frelsi og ævintýr,
kveikir gneistann, glóðina magnar,
og gefur hjartanu ljós og yl.
Þú fagnar –
fagnar því öll að vera til.
Á liminu laufið titrar
og lofsyngur hvern þinn andardrátt.
Steinninn starir og glitrar,
stráin fá nýjan mátt.
Návist þína þrá naktir sandar,
nábleikar heiðar og akurrein.
Hvert sem þú ferð, til fjalls eða
strandar
–
þú andar –
andar lífi í mold og stein.
Þú hlærð, svo himnarnir ljóma.
Á heillandi dans minna öll þín spor.
Orð þitt er ilmur blóma,
ást þín gróandi vor,
sál þín ljósið, sem ljóma vefur
löndin og bræðir hjarnið kalt.
Í hvílunni engin jafn-sólhvít sefur.
Þú gefur –
og gefur – allt.
(Davíð Stefánsson)
Reynir, Ingilaug og Rúnar.
Kær tengdarmóðir mín hefur
kvatt. Henni var alla tíð umhug-
að um sitt nánasta fólk, vegferð
þess og lífsins gang. Var sann-
arlega lifandi í sínu lífi, spurði
spurninga og sýndi áhuga á
mönnum og málefnum. Trygg-
lyndi var henni í blóð borið. Mér
var hún afskaplega kær, ljúf og
góð.
Tengdamóður mína kveð ég
með virðingu og hlýju og þakka
samfylgdina.
Jóhann Kjartansson.
Elsku amma Dóra. Alltaf þeg-
ar ég hef sest niður fyrir framan
tölvu til að setja saman texta, af
hvaða tilefni sem er, hef ég feng-
ið ömmu Dóru til að lesa hann yf-
ir. Einu sinni átti ég að skila rit-
gerð í menntaskóla um bók sem
mér þótti afskaplega leiðinleg og
skildi eiginlega varla um hvað
fjallaði. Ég fór niðurlútur til
ömmu og bað um hjálp og hana
munaði nú ekki um það að að-
stoða drenginn við að snara sam-
an texta á einu kvöldi. Fyrir
þessa ritgerð fékk ég sérstakt
hrós frá kennaranum fyrir fram-
an bekkinn.
Amma var snillingur og frá-
bær manneskja. Hún kláraði
bókmenntafræði í Háskólanum á
sjötugsaldri. Hún hafði alltaf
tíma fyrir öll barnabörnin og
þótti ekkert skemmtilegra en að
hafa okkur öll í kringum sig. Það
var alveg sama hvað bjátaði á,
alltaf gat maður leitað til ömmu.
Nú er amma Dóra fallin frá
eftir stutta og snarpa baráttu við
krabbamein. Ég mun minnast
ömmu með hlýju og söknuði.
Ömmumaturinn, þar sem öll fjöl-
skyldan kom saman og borðaði
góðan mat, var í sérstöku uppá-
haldi og við barnabörnin höfum
ákveðið að halda í þá hefð. Guð
geymi þig og afa.
Ingi Karl.
Elsku amma. Þvílíkur heiður
sem það hefur verið að eiga þig
að og ég er stolt af því að vera
barnabarn þitt. Þú varst einlæg,
hjálpsöm, traust og einstaklega
ástkær en fyrst og fremst hafðir
þú þann góða kost að draga fram
það besta sem í hverjum og ein-
um bjó. Svo varstu líka bara svo
skemmtileg, eins og ein af vin-
konunum, enda þegar ég hélt
upp á afmælið mitt síðasta haust
og ég ætlaði bara að hafa smá
kaffiboð fyrir vinkonur mínar
kom ekki annað til greina en að
bjóða þér líka. Þú varst og verð-
ur alltaf höfðinginn í fjölskyld-
unni, og þú varst alltaf til staðar
svo við, fólkið sem þú elskaðir,
gætum blómstrað og notið okkar
í daglega lífinu. Manni fannst
kannski sjálfsagt að fara í ömm-
umat í öll þessi skipti en þegar
ég lít til baka var þetta ekki
sjálfsagður hlutur, heldur for-
réttindi. Þú lagðir hart að þér við
að rækta fjölskyldutengslin og
þeir sem þér þótti vænt um
fundu fyrir væntumþykju í orði
þínu og verki. Til dæmis hafði
hver einasti jóla- og afmælis-
pakki frá þér verið valinn af
kostgæfni fyrir þann sem pakk-
ann átti að fá og þú nostraðir við
innpökkun og að skrifa falleg orð
á kort. Þú varst líka boðin og bú-
in að hjálpa, og gott dæmi um
það var þegar ég var í algjöru
veseni að finna kjól fyrir fiðlu-
ballið í MR. Fyrir þér var þetta
ekkert vandamál heldur
skemmtileg áskorun, þú skelltir
bara upp saumastofu heima á
Stekkjarflötinni og saumaðir á
mig síðkjól á tveimur dögum.
Kjóllinn var ótrúlega flottur.
Hjá þér var gott að vera og
njóta líðandi stundar yfir rjúk-
andi heitum kaffibolla eða góm-
sætu snarli sem þú tíndir til úr
frystinum. Bestu stundirnar
voru í sumarbústaðnum ykkar
afa, þar bjuggum við til enda-
lausar minningar sem ég mun
seint gleyma. Á páskunum í bú-
staðnum voru iðulega borðuð
mörg páskaegg, og mér eru sér-
staklega minnisstæð viðbrögð
þín þegar málshættirnir sem
komu úr eggjunum voru lesnir
upp. „Já, það er sko alveg rétt!“
sagðir þú sama hversu fáránleg-
ir málshættirnir voru og út-
skýrðir innhald þeirra fyrir okk-
ur þannig að hægt væri að draga
lærdóm af þeim. Af þér lærði ég
svo margt.
Elsku amma mín, það er svo
sárt að kveðja þig. Alveg eins og
þú breiddir heklað sjal yfir axl-
irnar á mér þegar ég var þreytt
eða mér var kalt, þá breiði ég yf-
ir þig núna til að hlýja þér svo
þér líði vel. Þú ert fallegasti eng-
illinn á himnum.
Þín einlæg,
Jóhanna.
Mér finnst svo óraunverulegt
að þú sért farin, elsku amma
mín. Þú varst stór hluti af mínu
lífi og það er erfitt að hugsa til
þess að ég fái ekki að sjá þig aft-
ur. Ég á eftir að sakna þinnar
einstöku nærveru og hlýju. Þú
varst alltaf til staðar með opinn
faðminn og góð ráð þegar ég
þurfti á að halda.
Þegar ég bjó í Danmörku vor-
um við duglegar að skrifa hvor
annarri. Þú sýndir öllu því sem
ég tók mér fyrir hendur svo mik-
inn áhuga og veittir mér ómæld-
an stuðning. Í einum tölvupóst-
inum skrifaðir þú: „Njóttu lífsins
eins og þú best getur. Tíminn líð-
ur hratt. Trúðu mér.“ Þetta eru
orð að sönnu og þessi orð mun ég
hafa að leiðarljósi í lífinu.
Ég vona að þér líði vel núna,
elsku amma mín. Takk fyrir allt.
Ég elska þig.
Margrét Jóhannsdóttir.
„Gjörið svo vel“ söng amma
alltaf í dyrasímann á Hrólfs-
skálamelnum. Í dyragættinni
stóð hún og tók á móti manni
með stóran og mjúkan faðminn.
Svona var amma, alltaf svo hlý
og góð. Alltaf til í að hlusta á það
sem maður hafði frá að segja úr
sínu lífi. Það er svo ótalmargt
sem mig langar til að segja um
ömmu. Hún var svo dugleg, allt-
af að. Þegar við fórum í mán-
aðarlega ömmumatinn stóð
amma í eldhúsinu allan daginn
og undirbjó matinn. Allt var gert
frá grunni. Það var alvöru
heimilismatur á boðstólum. Eng-
inn tískumatur eins og hún kall-
aði það. Iðulega bauð hún upp á
heimabakaðar bollur eða brauð
og síðan var eftirréttur. Oftast
var fullt af ávöxtum og eitthvað
sætt með. Amma hélt fjölskyld-
unni saman með ömmumatnum
og það var ómetanlegt.
Amma var alltaf með eitthvað
í höndunum. Hún prjónaði, hekl-
aði og saumaði töskur, svuntur,
teppi og margt fleira. Margt af
því sem hún gerði var hennar
hönnun. Hún var stundum spurð
hvort hún vildi ekki selja hönn-
unina sína. En hún var alls ekki
til í það, vildi bara að sínir nán-
ustu fengu að njóta. Það var svo
gaman að fá pakka frá ömmu því
þeir voru sannkölluð listaverk.
Hún vandaði sig við hvern ein-
asta pakka.
Amma var svo þakklát þegar
maður bauðst til að hjálpa. Síð-
astliðin jól bauðst ég til að hjálpa
henni að þrífa. Þegar við mamma
kláruðum að þrífa sagði hún
„Snjólaug mín, þú gerir það ekki
endasleppt“ og gaf mér svuntu
sem hún hafði hannað og saumað
sjálf. Þetta var síðasta gjöfin, af
svo ótalmörgum í gegnum árin,
sem ég fékk frá henni. Hana
mun ég alltaf eiga, setja hana
upp um jólin og baka eitthvað
gott, eins og amma.
Ég átti stórkostlega ömmu.
Hún var svo mikil fyrirmynd og
mun ég ávallt minnast hennar
sem einstakrar ömmu. Elsku
amma, ég sakna þín.
Snjólaug Jóhannsdóttir.
Hún hét Halldóra eins og
móðuramma okkar, en við systk-
inin kölluðum hana alltaf Dóru.
Við andlát hennar leitar hugur-
inn til æskuáranna í Bolungarvík
þar sem við ólumst upp í stórum
hópi systkina við mjög gott at-
læti og mikið öryggi. Foreldr-
arnir stunduðu búskap meðfram
sjómennsku pabba og vandist
Dóra snemma á að sinna heim-
ilisstörfum jafnt og vinnu við bú-
skapinn. Margar góðar minning-
Halldóra
Sigurgeirsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
VALDÍS BRANDSDÓTTIR
Bólstaðarhlíð 45, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
mánudaginn 31. júlí.
Jarðsungið verður frá Háteigskirkju
föstudaginn 11. ágúst klukkan 13.
Brandur St. Guðmundsson Edda G. Ríkharðsdóttir
Margrét Guðmundsdóttir Þórhallur Halldórsson
Ríkharður Þór Brandsson Guðrún Sigurbjörnsd. Cooper
Lilja Brandsdóttir
Valdís Guðrún Þórhallsdóttir
Halldór Bjarni Þórhallsson
Mikael Aron Ríkharðsson