Ófeigur - 01.03.1908, Blaðsíða 16

16
með sölu á henni, þá bjóði kaupmenn hærra en
ella í þá vöru, og fái meira af henni til meðferðar.
— Eg hélt nú, satt að segja, að A. K. væri skyn-
samari en svo, að hann réðist á þennan einfalda og
augljósa sannleika, en þarna stendur það í ritinu, og
það með svo geystum og glamrandi orðum, að það
minnir á skröltið sem einusinni heyrðist á Pingvöll-
um. En hversvegna ætli kaupmenn sé annars að
auglýsa, að þeir borgi hærra verð en aðrir, fyrir
þessa eða hina vöruna? Það mun þó aldrei veia
til þess, að ná í meira af henni hjá seljendum en
aðrir? Eða ætli kaupmenn geri það helzt þegar var-
an er að falla, og litlar Iíkur eru til þess að hún seljist
vel? Hversvegna fékk A. K. svo mikið af gærum í
haust sem leið? F*að er hrapallegt að þurfa að eyða
orðum um annað eins og þetta, og það við menn,
sem þykjast vera með öllu viti, og í flestan sjó fær-
ir. —
Ekki gengur A. K. betur að skilja það, sem eg
sagði um afleiðingar af fallandi verði íslenzkra af-
urða, og framboði þeirra af mörgum smákaup-
mönnum. Spyr hann með spekingssvip hvernig
eigi «að botna þá lokleysu.» Pað er nú auðveldara
en A. K. hyggur, og skal eg nú hjálpa skilnings-
leysi hans með sönnu dæmi, sem eg vona fastlega
að hann skilji, og geti notað fyrir «botn» í sínar
eigin «Iokleysur.»
K. f*. færðist lengi undan að fást við saltkjöts-
sölu til útlanda, því að kaupfélagsmenn álitu, að eins
og kaupmenn hefðu rekið liana, væri hún óheppi-