Ófeigur - 01.03.1908, Blaðsíða 18
18
velt myndi verða að fá hið ráðgerða verð fyrir ket-
ið, og framvegis yrði það ómögulegt, því að nú byðu
íslenzkir kaupmenn, hver í kapp við annan linsaltað,
fslenzkt ket við miklu lægra verði. Kaupendur kets-
ins séu því nú orðnir mjög óánægðir, þótt þeir
áður væru vel ánægðir með kaupið, saman borið við
önnur matvælakaup þar í Iandi. Það kom svo upp
úr köfunum, að umboðsmenn fslenzkra smákaupmanna
keptust um að bjóða dönsku kaupfélögunum íslenzkt
ket, með sama nafni og kaupfélagaketið. Einn þess-
ara umboðsmanna er Jakob Gunnlaugsson, er marg-
ír þekkja. Hann er umboðsmaður A. K. og hefir
sjálfsagt haft ket hans á boðstólum. Sömu dagana, sem
verið var að selja ket kaupfélaganna, bauð hann út
íslenzkt ket — jafnvel frá sláturhúsi* — fyrir 52 —
54 kr. tunnuna, eða fyrir 12—14 kr. Iægra verð, en
kaupfélögin hefðu auðveldlega getað fengið, ef kaup-
menn hefðu ekki, hver í kapp við annan, troðið sér
inn á þennan nýja og þrönga markað með undirboð
sín og misjafna vöru, yfirfylt hann, og þannig þurk-
að út árangurinn af umbótatilraunum kaupfélaganna,
bæði að því er snertir álit og verð, og það ekki
einungis í haust, heldur framvegis, hver veit hve
tengi.** Ekki er nú furða þótt A. K. tali digurbark-
lega um frammistöðu sína og starfsbræðra sinna!!
Og þetta dæmi er svo sem ekkert einsdæmi, því að
*) Eru ekki talsverðar líkur til, að það hafi einmitt verið
ket A. K.?
**) Sbr. ritgerð B. Th. Melsted í síðasta hefti búnaðarrits-
ins. 1907. o. fl.