Víkurfréttir - 21.12.2017, Blaðsíða 33

33MANNLÍF Á SUÐURNESJUM f immtudagur 21. desember 2017 // 50. tbl. // 38. árg.
Tónlistin á ennþá stóran stað í hjarta
mínu og á síðustu árum hef ég endur-
nýjað kynnin við tónfræðina í gegnum
tónlistarnám barna minna. Ég á
marga vini meðal starfandi tónlistar-
manna á Íslandi og hef síðustu árin
skipulagt tónleikaröð með íslenskum
jazztónlistarmönnum í Lúxemborg
og komið að framkvæmd Jazzhátíðar
Reykjavíkur sem stjórnarmaður. Tón-
listin heldur áfram að auðga líf mitt.
UNA STEINSDÓTTIR
Framkvæmdastjóri
Ætli ég endi ekki sem
undirleikari hjá Kór
eldri borgara
Ég var 10 ára
gömul þegar
ég hóf nám í
tónlistarskól-
anum og klár-
aði minnir mig
6. stig en hætti
þegar ég hóf
nám í Háskóla
Íslands. Þessi ár mín í skólanum
eru mér mjög eftirminnileg. Bæði
var námið skemmtilegt en um leið
erfitt. Ég held að það sé óhætt að segja
að Tónlistarskóli Keflavíkur, síðar
Reykjanesbæjar, hafi verið í fram-
varðasveit tónlistarskóla á landinu.
Þarna var einvalalið kennara og upp-
eldið í skólanum nokkuð strangt, þá
undir stjórn Herberts H. Ágústs-
sonar. Hann var ekkert lamb að leika
við, svona í minningunni, og einn
af þessum sterku landnemum á Ís-
landi í tónlistinni, kom frá Þýskalandi.
Maður lærði nú á hann svona eftir
því sem maður varð eldri og sjálfs-
traustið jókst. Það voru nú stundir
þar sem manni langaði nú bara að
hætta þessu en íþróttir voru t.a.m.
annað áhugasvið hjá mér. Ég man að
ég reiddist skólastjóranum verulega
þegar hann vildi ekki gefa mér frí í
hljómfræði á miðvikudögum til að
sækja æfingar í unglingalandsliðinu
á sama tíma, það voru stærstu von-
brigðin. En ekki sé ég eftir því að
hafa haft úthaldið og í dag er tónlistin
mér mikið áhugamál. Bæði glamra
ég mér til gamans á píanóið og hefur
áhugi minn á klassíska tónlist fylgt
mér í lífinu.
Námið mitt í tónlistarskólanum var
mjög góð fjárfesting, sem mér þykir
vænt um. Helga Laxness er líklega
sá kennari sem ég man mest eftir
en hún var systir skáldsins Halldórs
Kiljan Laxness. Ég man sérstaklega
eftir því hvað neglurnar hennar voru
langar og það var pínu vont þegar
hún var að stjórna puttunum á mér
á píanóinu, það var hennar aðferð.
Aðrir kennarar komu til sögunnar,
eins og Rögnvaldur Sigurjónsson, en
Ragnheiður Skúladóttir var nú mesta
stjarnan í mínum huga. Bæði var hún
róleg og yfirveguð og kenndi manni
mikið með sinni hægversku ró, sem
átti vel við mig.
Það sem mér fannst mesta stemningin
og skemmtunin í skólanum var þegar
maður var að spila undir eða með
samnemendum sínum eða almennt
í samfélaginu, eins og í kirkjunni
eða með kórum, við skólaslit o.s.frv.
Kannski verð ég bara undirleikari ein-
hvern tímann hjá kór eldri borgara,
hver veit?
SIGURÐUR SÆVARSSON
Tónskáld og skólastjóri
Kennarinn át smur-
brauð og reykti tvær
sígarettur á eftir
Mamma kenndi
alla tíð í Tón-
listarskólanum í
Keflavík, þannig
að það má segja
að ég hafi alist
upp þar.
Ég byrjaði sex
ára í forskóla.
Síðan tók við fiðlunám hjá gömlum
Þjóðverja sem kom hingað til lands
til að spila með Sinfóníuhljómsveit-
inni, Feldman að nafni. Hann kenndi
í kjallaranum í gamla Sjálfstæðishús-
inu við Hafnargötu. Spilatíminn minn
lenti á kaffitímanum hans þannig
að hann borðaði smurbrauðið sitt á
meðan ég spilaði og reykti svo tvær
sígarettur á eftir. Þetta varð til þess
að ég náði mikilli leikni í að lesa nótur
í slæmu skyggni. Ég stundaði nám á
fiðlu þangað til um 12 ára aldur. Þá
tók við ansi gott hlé, eða þar til ég hóf
söngnám hjá Árna Sighvatssyni. Eftir
nokkur ár hjá honum hóf ég söngnám
í Nýja tónlistarskólanum, þar sem ég
er núna skólastjóri, og lauk þaðan 8.
stigs prófi. Eftir það stundaði ég nám
í söng og tónsmíðum við Boston Uni-
versity og lauk þaðan meistaraprófi
í báðum greinum.
Ég fór strax að kenna eftir námið: í
Keflavík, Njarðvík, Garði og Reykja-
vík. Síðan var ég ráðinn skólastjóri
í Garði árið 2000 og árið 2002 var
ég svo ráðinn skólastjóri Nýja tón-
listarskólans.
Hvað varðar tónsmíðarnar hef ég
mest einbeitt mér að mannsröddinni.
Má þar nefna tvær óperur og nokkur
stór verk fyrir kór, hljómsveit og ein-
söngvara. Áhugasamir geta hlustað
á tóndæmi á heimasíðu minni www.
sigurdursaevarsson.com.
HULDA G. GEIRSDÓTTIR
Dagskrárgerðarmaður á RÚV
Að dröslast með tenór-
horn úr efstu byggðum
Ég stundaði
nám í tónlistar-
skólanum sam-
hliða grunn-
skólanáminu,
byrjaði í blokk-
f l a u t u n á m i
eins og flestir
og lærði svo á
bæði fiðlu og tenórhorn.
Ég minnist tónlistarskólans alltaf
með hlýju þó þetta hafi oft og tíðum
verið hörkupúl, ekki síst að labba
úr efstu byggðum bæjarins alla leið
niður að sjó nánast, dröslandi hljóð-
færunum með sér (tenórhornið er
ágætlega stórt sko!) en það var alveg
þess virði. Tónlistarnámið hefur nýst
mér á margan máta í gegnum tíðina
og ég hef lengi séð eftir því að hafa
ekki haldið áfram að spila. Kannski ég
taki upp þráðinn og gangi í lúðrasveit
á gamals aldri, aldrei að vita! Kennar-
arnir voru vissulega eftirminnilegir,
en þeir Viðar Alfreðsson og Jónas
Dagbjartsson voru mínir uppáhalds-
kennarar, hlýir og skemmtilegir og
frábærir tónlistarmenn báðir tveir.
Herbert H. Ágústsson var vissulega
eftirminnilegur og hann kom inn með
aga sem við pottormarnir höfðum
kannski gott af því að kynnast. Svo var
ofsalega gaman að vera í lúðrasveit-
inni og þar átti maður marga góða
félaga sem maður heldur jafnvel enn
sambandi við í dag. Þó það hafi ekki
verið svo gaman í rauntíma þá brosir
maður nú í kampinn þegar maður
hugsar um allar skrúðgöngurnar í
skítaveðri og kulda þar sem maður
þrammaði með lúðurinn um bæinn.
Það má segja að ég starfi óbeint við
tónlist í dag í starfi mínu sem dag-
skrárgerðarmaður í útvarpi. Ég hef
líka verið viðriðin hljómsveitabrans-
ann og verið umboðsmaður hljóm-
sveita svo dæmi sé tekið og tónlist
er eitt af mínum aðaláhugamálum.
Þó rokkið- og poppið séu þar fyrir-
ferðarmest þá kenndi tónlistarnámið
mér að meta klassíkina líka og ég er
mjög þakklát fyrir allt sem ég lærði
í Tónlistarskólanum í Keflavík því
það hefur nýst mér á ótal mörgum
sviðum í lífinu. Ég gleðst mikið yfir
bættri aðstöðu Tónlistarskólans í dag
og hvet alla til að nýta sér möguleika
til tónlistarnáms því það er frábært.
Frá skreyttum sölum bresku yfirstéttarinnar yfir í
lokaðar geðdeildir fyrir börn og unglinga
SIGRÚN SÆVARSDÓTTIR
Stjórnandi við Guildhall School of Music
and Drama
Ég hóf tónlistarnám 5 ára en þá fékk
ég að vera hálfgerð „súkkulaðikleina“
í forskólanum hjá Viðari Alfreðssyni
horn- og trompetleikara. Eftir það
tók við nám á hin ýmsu hljóðfæri
þar til ég snéri mér að píanóinu. Svo
stofnaði Karen Sturlaugsson létt-
sveitina og vantaði básúnuleikara.
Hún tilkynnti mér að ég gæti alveg
tekið það hlutverk að mér, og þar
sem ég var afskaplega hlýðið barn,
bættist básúnan við. Í tónlistarskól-
anum eignaðist ég ævilanga vini og
lærði svo ótal margt sem ég ekki
hefði lært í annarskonar námi eða
tómstundaiðju.
Í dag rek ég meistaranám við einn
virtasta tónlistarháskóla í heimi,
Guildhall School of Music and Drama
í London. Það er hlutverk sem mig
hefði aldrei órað fyrir að myndi
liggja fyrir mér, en einhvern veginn
þróuðust hlutirnir þannig. Námið
sem ég stýri heitir Masters in Lead-
ership, þar sem nemendur læra að
skapa ný verk í samstarfi við listafólk
frá öðrum listgreinum, menningar-
heimum eða hinn almenna borgara.
Á 20 ára ferli mínum hef ég samið
tónlist með fólki á öllum aldri og í
stórkostlega mismunandi aðstæðum.
Andstæðurnar í því umhverfi sem
ég fæ aðgang að eru lyginni líkastar.
Frá skreyttum sölum bresku yfir-
stéttarinnar yfir í lokaðar geðdeildir
fyrir börn og unglinga. Frá kvenna-
fangelsi í Portúgal yfir í listasetur í
regnskógum Balí - og allt þar á milli.
Verkefnið sem stendur mér næst
er hljómsveitin The Messengers,
sem er 25 manna hljómsveit skipuð
nemendum Guildhall og fólki sem
er að vinna sig upp úr heimilisleysi.
Hljómsveitin hefur tekið upp fyrir
alþjóðlegt útgáfufyrirtæki í eigu Da-
vid Byrne, spilað á þekktasta jazz
klúbbi London, The Jazz Cafe, og
spilað á aðalsviðinu á útifestivali
fyrir 19 þúsund manns. Tækifærin
koma ekki vegna bakgrunns hljóm-
sveitarmeðlima, heldur vegna þess
að hljómsveitin er góð og fólk vill
heyra í henni. Ég er stolt af því.
Ég er afskaplega þakklát fyrir það
uppeldi og þau tækifæri sem ég fékk
í Tónlistarskóla Reykjanesbæjar.
Þar fékk ég ekki eingöngu tónlistar-
menntun, heldur einnig að þróa með
mér það sjálfstraust og leiðtoga- og
samskiptahæfni sem hefur gert mér
kleift að starfa með öllum þeim ara-
grúa af fólki sem ég hef kynnst í
mínu starfi. Ég vona að skólinn haldi
áfram að hlúa að þroska og menntun
komandi kynslóða um ókomna tíð.
Til hamingju með áfangann.
Karlakór Keflavíkur, Keflavíkurkvartett, Jón Kristinsson, Ólafur Guðmundsson, Haukur Þórðarson, Ragnheiður
Skúladóttir. Ljósm.: Heimir Stígsson
Sjómannadaguruinn 4. júní 1950 á Hafnargötunni í Keflavík.