Feykir - 23.10.2014, Qupperneq 6

6 40/2014
Þórarinn er fæddur árið 1968,
hann er sonur Ingvars Karls
Sigtryggssonar frá Kringlu og
Karitas Laufeyjar Ólafsdóttur frá
Kúvíkum á Ströndunum. Hann
segir það hafa verið ofsalega gott
að alast upp á Skagaströnd og
rifjar æskuminningarnar upp
með hlýju og segir leik, gleði og
hamingju hafa einkennt æsku
hans.
„Þeir tímar koma aldrei aftur
þegar mamma var heima,
maður vaknaði og fékk eitthvað
gott í kroppinn, fór út að leika og
kom svo aftur inn í hádegismat.
Svo var aftur farið út að leika og
þegar komið var aftur inn var
VIÐTAL
Berglind Þorsteinsdóttir
nemi og starfaði þar í tvö ár.
„Það var mikil lukka. Á Lækjar-
brekku fékk ég að kynnast öllu
því sem tengdist a la carte, það er
þegar fólk pantar
og allt er borið
fram á diskum.
Þaðan fór ég á
Holiday Inn hótel-
ið og tók seinni
árin mín tvö þar,
en þar voru stór
hlaðborð og stórar
veislur daglegt
brauð. Eftir á að
hyggja voru hvor
um sig mikil og
góð reynsla,“ segir
Þórarinn sem
úrskrifaðist árið
1993.
Síðan þá hefur
maður drifinn í þvott og svo upp
í rúm,“ segir hann með dreym-
andi málrómi og talar um lífið á
bryggjunni, karlana, leikina í
fjörunni, sjávarniðinn og íþrótt-
irnar. Það voru einmitt þessar
hlýju minningar úr æskunni, og
það að fylgjast með móður sinni
við eldamennskuna, sem varð
kveikjan að því að hann vildi
gerast kokkur. „Ég dáðist alltaf
að því hvað allir voru sælir og
glaðir þegar mamma var búin
að gefa fólki að borða, ég hugsaði
með mér: „Af hverju ekki að
vera kokkur?“ Þessi gleði sem
umlykur mann þegar maður sér
fólk standa upp frá borðum og
þakka fyrir sig.“
Sjómannslífið heillaði Þórar-
inn einnig, og eftir að hann
kláraði grunnskólann vildi hann
ólmur komast á sjó og í nokkur
ár var sjómennska vinnan hans
á Skagaströnd og þá var stefnan
tekin á Stýrimannaskólann.
Hann réð sig á bát
fyrir sunnan og
starfaði þar sem
kokkur og gafst þá
færi á að blanda
saman þessum
tveimur helstu
á h u g a m á l u m
sínum. Í kjölfarið
ákvað hann að fara
í Hótel- og veit-
ingaskólann á
Hótel Esju og læra
kokkinn. Hann
fékk inni á veit-
i n g a h ú s i n u
Lækjarbrekku í
Reykjavík sem
Þórarinn starfað víða og aflað
sér fjölbreyttrar starfsreynslu
en hann bjó meðal annars og
starfaði í Danmörku og þar
prófaði hann alla flórunna í
dönskum störfum og sankaði að
sér reynslu. „Ég var að vinna á
hóteli, veitingahúsum, sláturhúsi
og á krá. Alveg frá því að elda
góðan gamaldags og vel útilátinn
danskan mat, í fínustu rétti.“
Þórarinn starfaði til dæmis á
grillhúsi Jensens Bøfhus, sem er
ein stærsta steikhúsakeðja í
Danmörku, og í Herning hallen
en þar voru gjarnan haldnar
stórar sýningar, svo sem bænda-,
landbúnaðar- og sjávarútvegs-
sýningar. Húsnæðið er gríðar-
stórt, um 15-20 þúsund fer-
metrar hver höll og segir
Þórarinn þar oft á tíðum haldnar
stórar veislur fyrir 1500, 2500
eða 3500 manns.
„Einu sinni afgreiddum við
7500 manns, þrjá daga í röð. Á
þeim tveimur árum sem ég var
þar var þetta langsamlega stærsta
dæmið og ég fékk að gera sósuna
fyrir þessa veislu. Þá var kálfakjöt
í matinn borið fram á fati, ásamt
grænmeti og kartöflum og sósan
var í skál með. Þegar svona er
þarf að gera meiri sósu en notuð
er þannig að ég gerði 1100 lítra af
sósu þennan dag. Ég sauð 300
lítra í einu, það gerði ég þrisvar.
Á sama tíma sauð ég tvisvar
sinnum sósu í 100 lítra potti, það
var mitt verkefni þennan dag og
ég gerði ekkert annað,“ segir
hann og hlær. „Þetta var svo
yfirgengileg stærð en svona er
þetta þegar þú ert að elda fyrir
marga. Þarna lærði maður
gríðarlega mikið um mikilvægi
þess að hugsa vel um hráefni sitt
– þarna eru engar flýtileiðir og
þú bregður hvergi útaf. Hreinlæti
er í hávegum haft, þetta var
gífurleg reynsla sem ég fékk
þarna en líka gríðarlega
skemmtilegt og gaman að taka
þátt í.“

Villibráðaveislur
og jólamatseðill á
danskan máta
Þórarinn segir ákvörðunina að
flytja aftur til Skagastrandar hafa
verið auðvelda, það væri líkt og
að honum hefði verið ætlað að
koma aftur heim. „Það er svo
skrítið, frá þeirri stundu sem ég
ákvað að koma tilbaka hefur allt
gengið eins og í sögu,“ segir
hann þegar hann hefur
frásögnina um það hvernig hann
ákvað að slá til og flytja aftur
heim. Honum barst símtal þar
sem hann var beðinn um að
íhuga að taka að sér rekstur
Þórarinn Brynjar Ingvarsson fyrir utan veitingahúsið Borgina á Skagaströnd. MYNDIR: ÁRNI GEIR
„Ég dáðist alltaf af
því hvað allir voru
sælir og glaðir
þegar mamma
var búin að gefa
fólki að borða, ég
hugsaði með mér:
„Af hverju ekki
að vera kokkur?“
Þessi gleði sem
umlykur mann
þegar maður sér
fólk standa upp
frá borðum og
þakka fyrir sig.“
Rætt við Borgar-stjórann Þórarinn Brynjar Ingvarsson um nýtt veitingahús á Skagaströnd
og það sem framundan er á Borginni
Þórarinn Brynjar Ingvarsson snéri aftur á æskuslóðirnar á Skagaströnd nú á haustmánuðum eftir 27 ára
fjarveru og hefur opnað veitingastaðinn Borgina. Hann segist spenntur yfir því að vera kominn aftur á
Skagaströnd þar sem hann sleit barnsskónum og gerði öll sín skammarstrik, eins og hann orðar það, ekki
síst vegna þess að nú geti hann gefið samfélaginu sem ól hann eitthvað til baka og orðið að góðu gagni.
„Finnst mér hafa verið ætlað
að koma hingað aftur“