Feykir - 04.05.2016, Blaðsíða 9

17/2016 9
og fara út að borða. Það tæki alla ævi að
skoða allt sem er í boði hér í L.A. Svo
höfum við gaman af því að ferðast. Við
hjónin höfum farið víða um hér í
Kalíforníu, t.d. til San Francisco,
Sacramento, Santa Barbara og Las
Vegas. Allt saman magnaðir staðir sem
er mjög gaman að heimsækja.
Hvers saknar þú mest að heiman? -Ég
sakna aðallega fjölskyldunnar minnar
og auðvitað vina minna... jú og einstaka
matur sem ég væri til í að hafa hér eins
og skyr og íslenska lambakjötið.
Ég vill senda kveðjur á alla vini og
kunningja a Blönduósi og víðar. Von-
andi mun ég kíkja á Húnavöku eitt árið
og hitta ykkur.
Gísli Torfi Gunnarsson er fæddur og
uppalin á Blönduósi, sonur Braga
Arnarsonar og Svandísar Torfadóttur.
Gísli elti ástina til Los Angeles í
Bandaríkjunum, þar sem hann býr nú
með bandarískri konu sinni, Lizeth
Cartagena. Hann nýtur lífsins í Kaliforníu
en segist sakna skyrsins og íslenska
lambakjötsins. Gísli segir Feyki frá því
hvernig það kom til að hann fluttist
vestur um haf og gefur lesendum innsýn
í daglegt líf sitt þar ytra.
-Það kom þannig til að ég byrjaði að
tala við konuna mína, sem er amerísk, í
gegnum netið á sínum tíma. Eftir u.þ.b.
sex ára netsamband með heimsóknum
á víxl, þar sem hún kom til Íslands og ég
fór til Los Angeles, flutti ég alfarið til
hennar í júní 2014. Við giftum okkur
stuttu síðar og lífið er yndislegt. Konan
mín er kennari og ég er yfirmaður á
næturvakt hjá J.W. Marriott hóteli í
Santa Monica. Hótelið er með bílaverk-
stæði og bellboys ásamt barþjónum og
eldhúsfólki á vakt allan sólarhringinn.
Síðan ég kom hingað fyrir næstum
því tveimur árum hefur þetta verið eitt
stórt ævintýri. Fyrir strák sem ólst upp
á Blönduósi að vera kominn alla leið í
stóra borg eins og L.A. er ansi mikil
breyting. Hér í L.A. er traffíkin ein sú
mesta í allri Ameríku og það sem
stundum tekur tíu mínútur að keyra
getur á einu augnabliki orðið að einni
klukkustundar keyrslu, hér er allt mælt
í traffík.
Venjulegur dagur hjá okkur er
mismunandi en ég vinn aðallega á
nóttunni og dagurinn minn hefst því
oftast um kl. 13-14:00 eftir sex
klukkustunda svefn. Á virkum dögum
gerir maður lítið annað en að vinna og
slaka á eftir ræktina sem ég fer alltaf í
seinni partinn og versla í matinn. Við
búum svo vel að hafa sundlaug hér hjá
okkur og heitan pott og kunnum við
virkilega vel að meta það enda er hér
ávallt frekar sólríkt og gott veður. Við
búum nálægt ströndinni og það er
frábært að hjóla þangað og slaka á við
sjóinn, fara í labbitúr eða skokka við
ströndina. Hápunktur dagsins er þegar
konan mín kemur heim úr vinnunni og
við höfum það gott.
Hvað gerið þið í frístundum? -Við
förum í kirkju á hverjum sunnudegi. Ég
stunda crossfit oftast fimm sinnum í
viku og við höfum gaman að því að
skoða okkur um hér og kíkja á tónleika
( DAGUR Í LÍFI BROTTFLUTTRA ) berglind@feykir.is
Eitt stórt ævintýri fyrir
strák sem ólst upp á
Blönduósi
Gísli Torfi Gunnarsson / frá Blönduósi / býr í Bandaríkjunum
Gísli Torfi og Lizeth. MYND: ÚR EINKASAFNI
Íslenskan er okkar mál,
enginn má því gleyma,
að útlenskan er heldur hál,
og hérna áttu heima.
A.J.L.
Þessi vísa eftir hann afa
minn, Agnar J. Levy kemur
oft upp í huga mér þegar
ég hlusta á fólk tala saman.
Það er alveg ótrúlegt að
heyra hvað fólk er farið að
tala skakkt og sletta talsvert
meira en það gerði. Snapchat
er vinsæll samfélagsmiðill
í dag, en það er smáforrit
sem hlaðið er niður i farsíma
og þú getur sent mynd- eða
myndbandsskilaboð sem
endast bara í smá tíma.
Það eru margir sem
eru velvirkir á þessum
samfélagsmiðli og eru sumir
notendur vinsælli en aðrir og
hafa marga fylgjendur. Þetta
er oft áhugafólk um ákveðna
hluti s.s. förðunarfræðingar,
íþróttafólk, guðfræðingar og
ungir bændur. Þetta er þó
allt gott og blessað og margt
mjög áhugavert sem fer fram
á snappinu (eins og Snapchat
kallast oft) en sorglegt þykir
mér þegar þessir aðilar muna
ekki eða kunna jafnvel ekki
íslensk orð sem ná yfir málefni
sem eru til umræðu hverju
sinni og nota því mikið af
enskuslettum.
Einnig þykir mér ótrúlegt að
heyra fólk tala í „ný þolmynd“.
Það er að verða sí algengara,
það er eins og „það var sagt
mér“ í stað þess að segja
„mér var sagt“. Það þykir það
afar sérstakt að það sé búið
að búa til viðurkennt hugtak í
kringum þá sem tala skakkt.
Mér þykir það alltaf jafn fallegt
þegar fólk er með fjölbreyttan
orðaforða, getur notað
hann rétt og með skýran
framburð. Það vantar ansi oft
þessa fjölbreytni hjá fólki og
skýrleika. Á síðustu vikum voru
stjórnmál mikið í umræðunni
í fjölmiðlum. Burt séð frá
afstöðu minni í öllum þeim
látum þá þótti mér alltaf jafn
kjánalegt þegar fréttamenn
fjölluðu um Bjaddna Ben og
Áddna Pál Áddnason. Þetta
er auðvitað bara linmæli en
þótti mér þá alltof margir
fjölmiðlamenn vera orðnir
linmæltir.
Allt þetta er þó bara skoðun
og ef til vill einhverjir
ósammála og vilja fjölga
hugtökum í íslensku máli til að
auðvelda fólki að ná tökum á
því og auka orðaforðann með
enskuslettum. Við þurfum
þó að fara varlega í það og
standa áfram vörð um okkar
fallega tungumál.
- - - - -
Ég skora á Sveinbjörgu Rut
Pétursdóttur, Hvammstanga,
að koma með næsta pistil
Ragnar Bragi Ægisson, Jörfa í Húnaþingi vestra
Íslenskt mál og ungt fólk
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJÓN kristin@feykir.is