Feykir - 07.03.2013, Page 18

18 Feykir 09/2013

Heilir og sælir lesendur góðir.
Þar sem góa er nú gengin í garð er við hæfi
að rifja fyrst upp kunna vísu henni til heiðurs
sem reyndar er víst til í fleiri en einni útgáfu.
Ef hún Góa öll er góð
að því gái mengi.
Þá mun Harpa, hennar jóð
herða snjóa – strengi.
Það mun hafa verið Ingibjörg Sigfúsdóttir
frá Forsæludal í Vatnsdal sem orti svo ein-
hverju sinni á fyrsta degi góu í vondri hríð.
Lætur flakka fönn um skeið
fyllir slakka og móa,
heldur blakkan hristir, reið
hríðarstakkinn Góa.
Á öðrum degi góu skánaði heldur veður og
orti þá Ingibjörg þessa.
Góa mín, þótt geisir hart
geðið nær að hlýna.
Þegar sólarbrosið bjart
blíðkar ásýnd þína.
Í góulokin yrkir Ingibjörg svo laglega
hringhendu.
Kveður Góa land og lýð
lítið þróar gæði.
Fast að mó og fjallahlíð
fellir snjóaklæði.
Kannski við hæfi að rifja þá næst upp þessa
sannleiksríku vísu, Hans Natanssonar sem
kenndur var við Þóreyjarnúp og hugsaði svo
vel til nágranna sinna í Vatnsdalnum.
Vatnsdælingar veita óspart
vegfarendum beina.
Elska heiður hefð og skart
og hrundir eðalsteina.
Gaman þykir mér að muna næst eftir
vísum sem Björn Sigurðsson heimilismaður
í Grímstungu mun hafa ort. Kunnari
undir nafninu Björn S. Blöndal. Finnst
undirrituðum merkilegt að hægt skuli vera
að klára vísu með slíkri byrjun.
Minnst ég ævi ómenntað vit
mín vill gæfan skeika.
Dagsins kæfir stríð og strit
stirða hæfileika.
Heldur fer að liðkast um mál hjá þeim snjalla
Birni þegar hann yrkir þessar fallegu og vel
gerðu hringhendur.
Kær þótt rósin kefjist mjöll
kvöldsins hrós ei þrotna.
Fremst við ós, og innst við fjöll
öldur ljósa brotna.
Tvær vísur koma hér í viðbót eftir Björn,
báðar hringhentar.
Æskan greiða götu sér
geisla í heiði drauma.
Flestum eyðist eins og mér
óvart leiðin, nauma.
Vísnaþáttur 589 Lýist mund og þróttur þverþví vill lendin harna.
Ég sé undur eftir þér
æskustundin farna.
Aðalheiður Kristinsdóttir (Bjarnasonar)
frá Ási í Vatnsdal þurfti ekki langt að sækja
hagmælskuna. Held að rétt sé með farið að
næstu vísur séu eftir hana.
Mín er hæsta hjartans þrá
heims í ölduróti.
Að þræða veginn, þoka ei frá
þó að næði á móti.
Þó að hjartað kuldi og kíf
kæli gegnum árin,
bölið ei mitt bugar líf
brosi ég gegnum tárin.
Þrái ég gjarnan glaum og dans
gleði er í því falin.
Að kveikja leiftur kærleikans
og kasta því í valinn.
Víst ég rökkrið elska æ
yndi margt það geymir.
Kossa og armlög flest ég fæ
í fylgsnum sitt hvað dreymir.
Ef ég sveina að mér vef
- er það list að máta-
mótleik þann ég hlotið hef
að hlægja en ekki gráta.
Valdimar Benediktsson sem kenndur var
við Syðri-Ey mun hafa ort þessa.
Heimskan þræðir beina braut
blínir skammt á veginn.
En viskan krækir leiti og laut
og lítur báðu megin.
Önnur vísa kemur hér eftir Valdimar og
má segja, að þrátt fyrir að áratugir séu liðnir
síðan hún var ort, er hún í fulli gildi í dag.
Ef að lifa Ísland má
og eiga þroskaskilyrðin,
treystum ei né trúum á
tvíbýli við stórveldin.
Mörgum hafa hin ýmsu vetrarveður orðið
að yrkisefni. Þorsteinn Jóhannsson bóndi
á Svínafelli í Öræfum yrkir svo.
Húmið þokast nær og nær
nepjur doka í blænum.
Augum lokar lindin fær
„loftur“ mokar snænum.
Þegar Þorsteinn finnur að vorið fer að
nálgast yrkir hann svo fallega, sem verður
lokavísa þáttarins í þetta sinn.
Hýrnar geð við hörpuklið
hörfar kaldur vetur.
Sjálfur breðinn viknar við
vatni ei haldið getur.
Verið þar með
sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON )
Dagný Huld Gunnarsdóttir skrifar frá Sauðárkróki
Börn eru snillingar
Ég hef frá unga aldri haft
mjög gaman af börnum.
Byrjaði mjög ung að labba
í hús og biðja um að fá
börnin á heimilinu lánuð
til að fara út að labba. Ég
var búin að ákveða þegar
ég var 10 ára að ég ætlaði
að verða dagmamma. Ég
fór því stundum til mömmu
vinkonu minnar eftir skóla
sem var dagmamma og
hjálpaði henni með börnin.
Þegar skyldunámi hjá
mér lauk var áhuginn fyrir
áframhaldandi námi ekki
mikill. Ég tók mér því hvíld
frá skólanum en útskrifaðist
síðan árið 2007 og þá orðin
24 ára. Ég ákvað að sækja
um vinnu á leikskóla eftir
fæðingarorlof, sem ég var
þá í, og byrjaði að vinna á
Furukoti í desember 2007.
Eftir að ég byrjaði að vinna
þar var ég alveg viss um hvað
mig langaði að verða þegar
ég væri orðin stór og auðvitað
var valið Leikskólakennari. Ég
hóf fjarnám frá Háskólanum
á Akureyri haustið 2008
og vorum við fjórar héðan
úr Skagafirði saman. Þetta
var mjög skemmtilegur tími
og frábært að geta stundað
námið í fjarnámi þar sem
ég er komin með fjölskyldu
og því ekki auðvelt að fara
í burtu í nám. Farskólinn
er með frábæra aðstöðu
fyrir nemendur og notaði
ég aðstöðuna mikið þegar
ég var að læra og einnig
sótti ég tíma í gegnum
fjarfundabúnað oftast
tvisvar sinnum í viku. Námið
gekk mjög vel og kynntist
ég frábærum konum sem
voru með mér í náminu. Við
þurftum nokkrum sinnum
að fara til Akureyrar í
námslotur og var það hálfgert
húsmæðraorlof fyrir okkur.
Við vorum alltaf saman
nokkrar í íbúð og höfðum
gaman.
Með náminu var ég alltaf að
vinna til korter yfir tvö þannig
að nóg var að gera. Í náminu
voru tvö verknám og fyrra
var fimm vikur og þá fórum
við allar saman á Blönduós
og keyrðum á milli. En í
lengra verknáminu, sem var
í tíu vikur, ákvað ég að fara
suður og kom bara heim um
helgar. Þetta hefði ekki verið
hægt nema með aðstoð vina
og fjölskyldu. Þessi tími sem
ég átti fyrir sunnan var mjög
lærdómsríkur fyrir mig og á
eftir að nýtast í mínu starfi.
Starf leikskólakennarans
er mjög skemmtilegt og
gefandi. Börn eru náttúrulega
snillingar og gefa svo mikið
af sér. Mestu máli skiptir
þegar kemur að menntun að
maður velji hana eftir því hvar
áhugasviðið er. Ég verð aldrei
ríkur leikskólakennari en mér
finnst svo gaman í vinnunni
og ég er viss um að ég væri
ekkert hamingjusamari þó
að ég væri með milljón á
mánuði, þó svo mér finnist
launin mega vera hærri.
Mestu máli skiptir að bera
virðingu fyrir menntun og
muna að öll menntun er
góð. Ég mæli með því að
stunda fjarnám og opnar
það möguleika fyrir fólk á
landsbyggðinni að mennta
sig.
- - - -
Ég vil skora á lögfræðinginn
vinkonu mína Elsu Rún
Gísladóttir að taka við
pennanum af mér.
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJ berglindth@feykir.is
Minningarsjóður Aðalheiðar Erlu Gunnarsdóttur
frá Syðra-Vallholti
Þakkarávarp
Stjórn minningarsjóðs Aðalheiðar Erlu Gunnars-
dóttur frá Syðra-Vallholti vill þakka öllum þeim sem
sóttu styrktartónleikana í Miðgarði sl. fimmtudag
fyrir komuna. Jafnframt þakkar stjórn sjóðsins
öllum þeim sem lögðu sitt af mörkum til að gera
tónleikana eins vel úr garði og raun varð.
Þakkir fá nemendur og kennarar Tónlistarskóla
Skagafjarðar, eldri nemendur Varmahlíðarskóla og
Helga Rós, Thomas Higgerson, Fúsi Ben og Sigurlaug
Vordís, Kvennakórinn Sóldís, Stefán Gísli og Unnur.
Allir gáfu vinnu sína. Þá er fjölskyldu Aðalheiðar Erlu
og Kvenfélagi Seyluhrepps þakkaðar veittar veitingar að
loknum tónleikunum. /ÁÓ