Morgunblaðið - 08.02.2018, Page 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. FEBRÚAR 2018
✝ Sherry Curlfæddist 27. júlí
1957 í Joplin í Mis-
souri í Bandaríkj-
unum. Sherry varð
bráðkvödd 30. des-
ember 2017.
Hún var elsta
dóttir James A. og
Anna Curl. Yngri
systur Sherryjar
voru Mary Guinn
og Patricia Curl.
Öll eru þau enn á lífi.
Sherry giftist Þresti Eysteins-
syni skógræktarstjóra árið 1975
og áttu þau tvö börn: 1) Sóley
Þrastardóttir tónlistarskóla-
stjóri, f. 21. desember 1980,
maki Erik Þórðarson, börn
þeirra eru Markús Rafn Er-
iksson, f. 26. júní 2009, og Tóm-
as Haukur Eriksson, f. 13. júní
2014. 2) Kveldúlfur Þrastarson
tölvufræðingur, f. 28. maí 1983.
Til Íslands flutti Sherry árið
1978. Hún bjó á
Húsavík um tíma
og kenndi þar
hannyrðir, m.a.
bútasaum. Sherry
nam mannfræði við
Maine-háskóla í
Bandaríkjunum og
útskrifaðist þaðan
með BA (honors)
gráðu árið 1990.
Hún var síðan fyrst
allra til að úrskrif-
ast með MS-gráðu í skógfræði
frá Landbúnaðarháskóla Ís-
lands, árið 2008. Hún vann sem
kortagerðarmaður og síðan sem
skógræktarráðgjafi hjá Héraðs-
og Austurlandsskógum og síðan
Skógræktinni, þar sem hún bar
faglega ábyrgð á skógrækt á
lögbýlum á Austurlandi. Hún
skilur eftir sig umtalsvert og
mikilvægt framlag til skógrækt-
ar á Íslandi.
Útförin fór fram í kyrrþey.
„Psshhh, psshhhh!“ Eins og
hendi væri veifað umluktu hana
forvitnir smáfuglar. Tæknin
klikkaði aldrei, blístur sem ein-
ungis hún notaði. Músarrindillinn
tók sérstaklega eftir þessu, enda
í eðli sínu forvitinn og gjarnan
með okkur þegar við ráfuðum um
ungskóga Héraðs. Árin 2009 til
2015 vorum við oft úti að mæla
ungskóga fyrir skógarhögg.
Þetta er einhver skemmtilegasta
vinna sem til er, að brölta um
skóga í öllum veðrum á öllum árs-
tímum og lifa og njóta. Þá var
Sherry besti félagsskapur sem
hugsast gat, enda í essinu sínu.
Kaffibrúsinn hennar var oft með,
en hún gerði einstaklega gott
kaffi.
Við kynntumst víðfeðmum
skógunum vel, þekktum mörg
einstök tré og áttum okkar uppá-
höld. Oft voru tré snyrt í kaffi-
pásum og hlaut eitt þeirra nafnið
Lawrence í slíkri pásu. Við hlóg-
um og grínuðumst og afrakstur-
inn varð einstaklingur sem bar
af, á sinn hátt. Eftirleiðis heils-
uðum við honum alltaf þegar við
áttum leið hjá. Sjaldan fannst
nokkuð í náttúrunni sem hún
þekkti ekki. Ef það gerðist gat
hún frætt mig daginn eftir, eftir
að hafa kynnt sér málið í millitíð-
inni.
Hún var morgunpersóna. Það
kom sér vel þegar ég var að
skrifa lokaritgerðina mína.
Sherry var einn leiðbeinenda
minna, sá sem kenndi mér mest.
Ég varði kvöldum og nóttum við
skrif og sendi tölvupóst á Sherry
fyrir svefninn. Þá var hún einmitt
að vakna.
Hún byrjaði daginn á að lesa
yfir og lagfæra hjá mér. Eitt af
mörgu sem ég meðtók hjá henni
var KISS-reglan, „keep it simple,
stupid“.
Hún ýtti mér áfram, hvatti mig
og var alltaf til taks. Ef Sherryjar
hefði ekki notið við hefði ég ein-
faldlega ekki klárað þessi skrif.
Ég er henni ævinlega þakklátur,
ekki bara fyrir það, heldur líka
fyrir að bjóða mig velkominn inn
í líf sitt. Hún var ekki bara eld-
klár, heldur hafði hún mikla
gæsku. Það sá ég margsinnis.
Eitt sinn er við gengum í
skógarjaðri þegar hún stað-
næmdist skyndilega og tók upp
nær ósýnilegan hrossagauk-
sunga. Í því augnabliki varð ég
vitni að einhverju ólýsanlegu
jafnvægi milli hennar og náttúr-
unnar. Hún stóð hundrað prósent
með náttúrunni, eins og sannur
indíáni. Skipulögð var hún með
eindæmum enda komst hún í
gegnum fjölmörg ótrúleg verk-
efni.
Allt frá því að rífa í sundur,
pússa og endurraða klukkuverki í
gömlum klukkum yfir í að skipu-
leggja umfangsmiklar utanlands-
ferðir eins og þá til Vesturheims
þar sem við sáum m.a. stærstu,
hæstu og elstu tré heims.
Sherry var klettur, viska og
hennar uppáhalds trjátegund var
blágreni. Þegar ég hugsa heim á
Hérað sé ég hana fyrir mér víða
um skógana. Ég sé hana fyrir
mér sem stórt tré, enda var hún
hugrökk, vís og hjartahlý í lif-
anda lífi.
Ég sé hana líka fyrir mér sem
músarrindil; lítinn hellisbúa sem
ávallt var til staðar. „Psshhh,
psshhhh!“.
Sér í skógi vinum vafin
vakna iðnir fingur.
Döggin yfir daginn hafin,
digurt þröstur syngur.
Lyngbrekka með ber og blómi
blágreni vindinn stöðvar.
Flautuljóð með langspilshljómi
ljúft til allra höfðar
Köllun lífs með ljóma getur,
liggur sól að kveldi.
Músarrindill veit að vetur
vaknar upp með eldi.
Hlynur Gauti Sigurðsson.
Það er skarð fyrir skildi á að-
alskrifstofu Skógræktarinnar á
Egilsstöðum. Fyrirvaralaust
hefur góður samstarfsfélagi fall-
ið frá, langt fyrir aldur fram, og
orða er vant. Einhvern veginn
erum við ekki reiðubúin til að
setjast niður saman og fara að
rifja upp minningar um Sherry
Curl, ræða alla hennar mörgu
kosti og hæfileika, sterkan per-
sónuleikann, fagmanninn, hann-
yrðakonuna.
En enginn fær umflúið þá
þræði sem skapanornirnar hafa
spunnið. Hversu erfitt sem það
er, verðum við að kveðja þessa
smávöxnu, snaggaralegu og
duglegu konu sem alltaf virtist
hafa allt á hreinu, hafði sterkar
skoðanir sem hún lét óhikað í
ljós en var þó alltaf reiðubúin að
ræða málin. Og Sherry ræddi
málin á íslensku, þessu erfiða
tungumáli sem hún hafði náð svo
góðum tökum á.
Fjölhæfni Sherryjar var við-
brugðið; hún var mannfræðing-
ur og vann á árum áður við forn-
leifauppgröft á Austurlandi,
síðar lærði hún til skógfræðings
og segja má að Sherry hafi helg-
að líf sitt skógræktinni og
kannski ekki síður skógræktar-
bændunum sínum, eins og hún
kallaði þá gjarnan, Sherry var
vakin og sofin yfir verkefnum
sínum með þeim. Færri vissu ef
til vill hversu mikil handverks-
kona hún var. Sherry hafði sér-
staklega gaman af bútasaum og
þeirri þekkingu sinni deildi hún
gjarnan, m.a. með samstarfs-
félögum sínum sem hún smitaði
af áhuga sínum og gleði. Færni
hennar, skipulag og natni kom
vel fram í handverki hennar.
Sherry var, í raun eðli máls-
ins samkvæmt, góður kennari
sem sýndi nemendum sínum
mikla þolinmæði, hún vildi upp-
fræða. Það var gott að leita til
hennar og fá ráð, Sherry var
dugleg að finna lausnir og hún
veigraði sér ekki við neinu,
hvort sem um var að ræða erfið
útistörf, smíðavinnu eða sauma-
skap.
Ef til vill er það þetta ótta-
leysi sem við ættum helst að
minnast þegar við kveðjum okk-
ar góðu samstarfskonu.
Þresti og fjölskyldunni allri
viljum við votta okkar dýpstu
samúð með orðum þjóðskáldsins
Matthíasar Jochumssonar. Þó
skáldið sitji í skóginum við Hall-
ormsstað, má rétt eins ímynda
sér að Sherry sitji í Höfðaskóg-
inum sem henni var svo kær.
Sit ég og sé, hvernig sólin sindrar, –
sit hér í skóginum við Hallormsstað.
Ljómandi fegurð! í ljósi tindrar
limið á kvistunum, en skelfur blað!
Op niðr að Leginum þarna – þarna!
þar fann ég lund, sem mér geðjast að.
Sit því og sé, hvernig sólin sindrar,
sit hér í skóginum við Hallormsstað.
Yngdu þig, yngdu þig, hrygðum hafna!
hér sérðu lundinn þinn, hinn gamla
skóg!
Himininn elti þig alla jafna,
alstaðar boðar hann oss líkn og fró.
Elskaðu, starfaðu, leiktu, lifðu!
lífið er spilandi, þekkir ei ró.
Sit ég því glaður og sorgum hafna,
syng um hinn fagurlaufga Hallorms-
skóg.
Samstarfsfólk á aðalskrifstofu
Skógræktarinnar á Egilsstöðum,
Aðalheiður, Anna, Vala,
Björg, Lárus, Borja, Ólöf og
Gunnlaugur.
Alein grær þú gaddinn við,
greniskógarhlíðin,
sem þar óhult eigi grið
útlæg sumartíðin.
Blettur lífs á líki fróns,
lands og vetrar prýðin!
Stephan G. Stephansson sá á
bak ættjörð sinni og bjó í Am-
eríku. Þar eru miklar skógarhlíð-
ar með öllu því lífi sem þeim
fylgir á sumri og vetri. Mikilfeng-
lega skóga Ameríku þekkti líka
starfsystir okkar sem nú er geng-
in langt um aldur fram, Sherry
Curl, skógfræðingur og skóg-
ræktarráðgjafi á Egilsstöðum.
Líkt og skáldið sá Sherry á bak
ættjörð sinni og bjó á Íslandi þar
sem skógarnir hurfu fyrir tilstilli
mannsins.
Taldi hún það skyldu sína að
klæða landið skógi á ný, gæða
það nýju lífi.
Sherry var nákvæm og sam-
viskusöm í störfum sínum og bar
í brjósti mikinn metnað fyrir
skógrækt á Íslandi. Hún sá fyrr
en flestir hérlendis gildi skóg-
anna fyrir samfélagið, útivist, sál
og líkama.
Sömuleiðis skildi hún vel að
lengi býr að fyrstu gerð, talaði
mjög fyrir góðri skógarumhirðu,
aðhlynningu á fyrstu árum skóg-
arins og réttri grisjun. Þrátt fyrir
að aurana skorti beitti hún sér
fyrir grisjunarverkefnum í
bændaskógum eystra og stóð
einnig fyrir námskeiðum um ung-
skógarumhirðu. Sherry vann
frumkvöðlastarf og hafði glöggt
auga gests en hjarta heima-
manns.
Starfsfólk Skógræktarinnar
sér nú á bak góðum samherja í
baráttunni fyrir meiri og betri
skógum á Íslandi. Vandfyllt verð-
ur það skarð sem Sherry Curl
skilur eftir en veganesti gott er
eldmóðurinn sem hún bar í
brjósti fyrir skógræktarstarfinu.
Fyrir það erum við þakklát.
Skógræktarstjóra, fjölskyldu og
vinum er vottuð innileg samúð.
Kveðja frá starfsfólki
Skógræktarinnar,
Pétur Halldórsson.
Meira: mbl.is/minningar
Sherry Curl
Einn merkasti
frumkvöðull í ís-
lenskri flugsögu er fallinn frá.
Gunnar Björgvinsson hélt út í
flugvirkjanám með tvær hendur
tómar aðeins 15 ára gamall og
lærði sitt fag bæði í Noregi og
Bandaríkjunum.
Í kjölfarið varð hann þátttak-
andi í helstu ævintýrum ís-
lenskra flugmála.
Hann starfaði sem flugvirki
og flugvélstjóri á uppgangstíma
Gunnar M. Björg
✝ Gunnar M.Björg (Björg-
vinsson) kaupsýslu-
maður fæddist 28.
júní 1939. Hann lést
27. janúar 2018.
Útför Gunnars
fór fram 2. febrúar
2018.
Loftleiða og var síð-
an yfirmaður
tæknideildar
Cargolux í Lúxem-
borg um árabil.
Gunnar tók þátt í
hjálparflugi íslend-
inga í Biafra stríð-
inu og flaug margar
flugferðir þar sem
vélstjóri við hættu-
legar aðstæður.
Rúmlega fertug-
ur ákvað Gunnar að hætta störf-
um hjá Cargolux og hefja eigin
rekstur.
Með því að nýta tækniþekk-
ingu sína, viðskiptasambönd og
reynslu varð hann einn af um-
svifameiri flugvélasölum Evrópu
og á ferli sínum átti hann við-
skipti með rúmlega 250 flugvélar
og þyrlur.
Gott gengi í flugvélaviðskipt-
um gerði Gunnari kleift að hefja
fjárfestingar í bandarískum
sprotafyrirtækjum, einkum á
sviði lækningatækja. Gæfa hans
sem sprotafjárfestis var engu
minni en í flugvélaviðskiptum.
Hann átti þátt í að ýta úr vör
nokkrum félögum sem náð hafa
miklum árangri og stórbætt lífs-
gæði fjölmargra.
Þá styrkti hann rausnarlega
háskóla á Íslandi og í Bandaríkj-
unum og lagði fjármuni til efni-
legra námsmanna á vísindasvið-
inu.
Gunnar var einnig auðnumað-
ur í einkalífi og eignaðist tvo
syni, Marc og Steve, með eig-
inkonu sinni Evelyne. Þau reistu
sér fallegt heimili í Liechten-
stein en dvöldu einnig talsvert í
Bandaríkjunum. Þó að Gunnar
hafi búið megnið af sinni ævi er-
lendis hafði hann ætíð sterkar
taugar til Íslands og heimsótti
ættingja og vini á hverju ári
meðan hann hafði heilsu til.
Fyrir nokkrum árum var ég
svo heppinn að fá að kynnast
Gunnari er hann bað mig um að
taka saman æviminningar sínar,
sem hann gaf síðan vinum sínum
og fjölskyldu. Við áttum fjöl-
mörgum samtöl og maður gat
ekki annað en hrifist af sögum
hans af ævintýralegu lífshlaupi
og stórbrotnum viðskiptaferli.
Gunnar var einstaklega hóg-
vær maður og lítið fyrir að blása
í eigin lúður, enda veitti hann
nánast aldrei viðtöl þó að oft
væri eftir því leitað.
Ítrekað þurfti ég að draga úr
lofsamlegum lýsingum sam-
ferðamanna hans í ævisögu hans
og það lýsir honum vel að hann
ákvað ekki að gefa hana út held-
ur færði einungis vinum og ætt-
ingjum hana að gjöf.
Ég votta Evelyne og fjöl-
skyldu samúð mína. Eftir lifir
minningin um dugmikinn og
merkilegan mann sem við ævilok
sín gat litið stoltur yfir farinn
veg.
Ármann Þorvaldsson.
Ótal minningar
streyma að þegar
við systur setjumst
niður og hugsum
um hann afa. Við vorum mikið hjá
ömmu og afa sem krakkar og er-
um endalaust þakklátar fyrir
þann tíma. Á þeim tíma bjuggu
þau á „Smyrló“ og okkur þótti
fátt skemmtilegra en að fara til
þeirra í heimsókn. Afi var einn sá
barnbesti sem sögur fara af og
voru börn, barnabörn og barna-
barnabörn ávallt hans stolt og
yndi.
Hann hafði allan tímann í
heiminum fyrir okkur þegar við
vorum hjá þeim; lá á gólfinu með
okkur og litaði ansi skrautlegar
myndir en hann kenndi okkur að
það væri í lagi að lita út fyrir eða
lita marglitt hár eða blátt gras og
græna sól. Hann lærði með okkur
fyrir próf, fór með okkur á snjó-
þotu og leyfði okkur alltaf að
hjálpa til við að gróðursetja öll
sumarblómin sem hann ræktaði í
bílskúrnum og setti svo niður á
hverju sumri. Oft sátum við sam-
an og spiluðum á orgelið eða
skoðuðum landafræðibækur.
Hann kenndi okkur svo margt og
sagði sögur frá öllum ferðalögum
sínum og ömmu, sumt situr eftir
en landafræðiþekkingin því mið-
ur ekki.
Allt eru þetta minningar sem
Baldur Viðar
Guðjónsson
✝ Baldur ViðarGuðjónsson
fæddist 3. október
1936. Hann lést 29.
janúar 2018.
Útför hans fór
fram 7. febrúar
2018.
streyma um hugann
og veita okkur
ómetanlega hlýju.
Þegar við svo eign-
uðumst okkar börn
fengu þau tækifæri
til að búa til sínar
eigin minningar
með langafa sínum,
nú á „Gulló“. Hann
lá með þeim á gólf-
inu og lék og litaði
og var sagan sú
sama, afi útskýrði fyrir þeim að
mislitt hár væri í lagi og að það
þyrfti ekki alltaf að lita eftir regl-
unum. Á meðan krakkarnir og afi
léku sér spjöllum við amma sam-
an, afi hlustaði vel og greip inn í
annað slagið með sögur af okkur
systrum frá því við vorum litlar.
Þegar hann talaði um okkur
barnabörnin eða barnabarna-
börnin var svo mikið stolt og
þakklæti sem skein frá honum
enda tók alltaf á móti okkur svo
mikil gleði í hverri heimsókn.
Síðustu mánuði tóku veikindin
yfir og að sitja á gólfinu með
krökkunum varð erfiðara, þó að
hann væri nú ekki mikið að tala
um það, því jákvæðnin og dugn-
aðurinn kom honum í gegnum
ótrúlega tíma. Nú er afi farinn og
verðum við systur duglegar að
heimsækja elsku ömmu, söknuð-
urinn verður mikill en minningin
gefur okkur svo margt. Erfitt
verður að sjá hann ekki úti á svöl-
um að veifa bless en það gerði
hann í hvert skipti sem við kom-
um í heimsókn. Við kveðjum í dag
yndislegan afa og langafa sem
mun lifa í minningum okkar um
ókomna tíð.
Elva Guðrún og Erla Sylvía.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
SIGURBJÖRG GÍSLADÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 36,
sem lést miðvikudaginn 31. janúar, verður
jarðsungin frá Útskálakirkju í Garði
föstudaginn 9. febrúar klukkan 13.
Oddný Ólafia Sigurðardóttir
Gísli Sigurðsson Jón Árni Jóhannesson
Sigurbjörg M. Ingólfsdóttir Böðvar Páll Jónsson
Linda Ingólfsdóttir
Helena Ingólfsdóttir Povilas Traškevicius
Eyjólfur Ingólfsson
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar elskulegrar móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
EYRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Dalsmynni, Flóahreppi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
og dvalarheimilinu Lundi fyrir góða umönnun.
Alda Einarsdóttir Magnús Gíslason
Ólafur Einarsson Kristín Stefánsdóttir
Jóhanna Júlía Einarsdóttir
Ingibjörg Einarsdóttir Hjálmar Ágústsson
Þuríður Einarsdóttir Steinþór Guðmundsson
Svava Einarsdóttir Halldór G. Halldórsson
Sigurður Ólafsson Kristrún Bjarnadóttir
og ömmubörnin öll
Elskuleg mamma okkar,
MAGNÚSÍNA BJARNADÓTTIR,
Stórholti 26,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
mánudaginn 5. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sólrún og Heiða Ragnarsdætur