Morgunblaðið - 10.03.2018, Qupperneq 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MARS 2018
Hún Helga syst-
ir hefði orðið 61
árs 8. maí næst-
komandi.
Ég var aðeins
eins og hálfs árs þegar ég varð
stóra systir þín. Mamma sagði
mér að ég hefði verið algerlega
dáleidd af þér og tók titilinn
sem stóra systir mjög hátíðlega.
Í hvert skipti sem þú misstir
snudduna var ég þar til að gefa
þér hana aftur. Við urðum fljótt
mjög nánar systur og lékum
okkur saman í sandhrúgunni í
bakgarðinum þangað til við vor-
um orðnar nógu gamlar til að
fara á róló.
Við vorum mjög ólíkar að
eðlisfari og eiginlega snerist
hlutverkið litla systir/stóra
systir við á þessum tíma. Þú
varst sú sem safnaðir skóflun-
um og sandfötunum okkar sam-
an þegar við fórum heim frá
róló og boltunum og sippubönd-
unum þegar við urðum aðeins
eldri. Þú varst alltaf ótrúlega
dugleg að passa upp á dótið
okkar.
Á kvöldin færðum við rúmin
okkar saman og sú sem var síð-
ust í rúmið þurfti að gilla (kitla)
hina 100 sinnum á hendinni, þú
vannst næstum því alltaf og
yfirleitt varstu sofnuð áður en
ég komst upp í hundrað.
Þú varst yfirleitt glöð, kát og
skemmtileg og gast gleymt þér
heilu dagana í dúkku- og búðar-
leik. Oft reyndir þú að fá mig
með í leikinn en ég hafði bara
ekki þolinmæði til þess, nema
einu sinni. Þú hafðir fengið
svona litla búð og dollu með
Machintosh í jólagjöf. Búðin var
með fullt af litlum skúffum,
skápum og hillum. Þú varst
aldrei mikið fyrir að borða
nammi, alveg öfugt við mig sem
var alger nammigrís og þarna
sat ég allan daginn og keypti
nammimola þar til búðinni var
lokað kl. 18 og þú skemmtir þér
alveg konunglega.
Við systurnar fórum allar í
dans og þar varst þú í essinu
þínu. Að fara í fallegan kjól,
kápu og svarta glansandi
lakkskó, það varst bara þú. Ég
man eftir því að það var tekin
mynd af okkur og þá kipptir þú
Helga
Haraldsdóttir
✝ Helga Haralds-dóttir fæddist
8. maí 1957 í
Reykjavík. Hún lést
10. mars 2016.
Útför Helgu fór
fram í kyrrþey.
kjólnum aðeins út
fyrir kápuna svo
hann sæist.
Við áttum yndis-
legt sumar á
Seyðisfirði hjá
Helgu og Kalla
móðurbróður
okkar. Þú varst nú
alger grallari og til
í ýmislegt, eins og
þegar við fengum
róðrarbát póst-
meistarans að „láni“. Það vant-
aði nú reyndar árarnar, en við
fundum bara tvær flatar spýtur
og svo rerum við af stað. Einu
sinni lentum við undir bryggj-
unni og vorum rétt komnar
fram hjá holræsisrörum þegar
innihaldið gusaðist út úr þeim
og munaði aðeins hársbreidd að
við fengjum það yfir okkur, þá
sagðir þú stopp og póstmeist-
arinn fékk frið með bátinn sinn.
Við skiptum liði á unglingsár-
unum en væntumþykjan var
alltaf til staðar. Við giftumst og
eignuðumst börn og þar sem
samskipti voru ekki eins auð-
veld þá og í dag leið stundum
langur tími milli þess að við
hittumst, en þegar við svo kom-
um saman var glatt á hjalla.
Það var alltaf gott að koma til
þín og yndislegustu stundir sem
ég man eftir eru í eldhúsinu
þínu, fyrst á Bugðulæk og svo á
Rauðalæknum.
Þú bjóst alltaf yfir svo mikilli
ró ef á þurfti að halda en um
leið svo frábærlega skemmtileg
og með smitandi yndislegan
dillandi hlátur.
Síðustu árin leið varla svo
dagur að við værum ekki í sím-
sambandi. Við gátum talað sam-
an í tímavís og spiluðum bridge
á netinu. En fyrst og fremst
elskuðum við hvor aðra.
Helga mín litla systir. Það
hefur alltaf verið sérstakt band
á milli þín og mín. Það er svolít-
ið langt á milli endanna í augna-
blikinu, en það slitnar aldrei.
Ég sakna þín og þú munt alltaf
búa í hjarta mér og vera að ei-
lífu elsku litla systir mín.
Við systurnar fjórar áttum
yndislega æsku saman, Rann-
veig elst og Dagmar yngst. Það
var stórt skarð höggvið í
systrahópinn þegar þú kvaddir
og við söknum þín allar meira
en orð fá lýst, en geymum dýr-
mætar minningar um elsku
systur okkar í hjörtum okkar.
Þín systir
Sigrún Haraldsdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
á Gömlu Borg, þar sem þau Lísa
voru með skemmtanir og veit-
ingar við góðan orðstír. Við
Böðvar höfðum iðulega startað
þar dansinum hér áður fyrr.
Ógleymanleg eru ferðalögin
með Búrfellssystkinum og mök-
um þeirra. Bæði á Hornstrandir
og til Akureyrar, þaðan sem far-
ið var í Fjörður og gengið út að
Þönglabakka og á fleiri staði þar
um kring. Þau hafa fengið í
vöggugjöf skemmtilega frásagn-
argáfu og fróðleiksfýsn, þekktu
bæði gróður og landslag. Það
voru forréttindi að fá að vera
með þeim.
Við Sverrir vottum Lísu og
fjölskyldu innilega samúð.
Blessuð sé minning Böðvars
Pálssonar.
Kristrún Stefánsdóttir.
Látinn er sveitarhöfðinginn
og bóndinn Böðvar Pálsson, Búr-
felli, Grímsnesi.
Sveitirnar eystra verða óneit-
anlega snauðari við fráfall þeirra
sem þar hafa sett sterkan svip á
mannlífið og uppbygginguna til
langs tíma, samanber Böðvar, og
síðan hefur hver og einn sinn
sérstaka karakter sem gefur
svæðunum mikið gildi.
Vonandi halda aðrir áfram að
taka við keflinu eystra svo sveit-
irnar megi halda áfram að dafna
og blómstra.
Böðvar var stæðilegur á velli
og fastur fyrir þegar á þurfti að
halda, léttur í lund og bauð af sér
góðan þokka hvar sem hann fór.
Ég minnist þess að hafa komið
fyrst þá ungur að árum á höfð-
ingjasetrið Búrfell eftir kraft-
göngu yfir Búrfell með skóla-
félögum í Ljósafossskóla.
Síðan var farið í messu í Búr-
fellskirkju og drukkið kakó hjá
heiðurshjónunum þar á bæ
ásamt Böðvari og fleirum.
Jafnframt minnist ég Böðvars
sem hvatamanns í ungmenna-
félaginu Hvöt sem og í skóla,
íþrótta- og sveitarstjórnarmál-
um og ýmsum málum tengdum
bændasamtökunum og fleiru.
Einnig þegar spurðist um
sveitirnar eystra að Böðvar væri
búinn að ná sér í myndarlega
konu af norskum ættum og að
þau ætluðu sér að byggja upp
nýbýli á Búrfelli 3.
Að sjálfsögðu þótti þetta mjög
jákvætt fyrir sveitina, þ.e. þegar
ung og myndarleg hjón ætluðu
að setjast þar að með búskap og
annan rekstur.
Böðvar var einnig með jarðýtu
og fleiri tæki til hinna ýmsu
verka í Grímsnesi og víðar og
minnist ég þess þegar hann
ruddi mikla skafla síðla vetrar
upp Grafning eftir snjóþungan
vetur svo hægt væri að koma ol-
íu, fóðurbæti og fleiru á bæi í
uppsveitinni.
Þetta þótti merkisviðburður í
þá daga, því sjaldan höfðu vegir
verið ruddir með þessum hætti í
efri hluta Grafnings.
Yfirleitt urðu heimamenn að
handmoka sjálfir skafla í klifum
og víðar ef koma þurfti vörum á
vetrum á bæi sem og til annarra
ferða.
Willys-jepparnir voru liprir og
þrautseigir í þessum ferðum sem
stundum voru hálfgerðar hættu-
ferðir, t.d. þegar verið var að
þræða einstigi í mjóum klifum.
Að sjálfsögðu þáði Böðvar
kaffi og meðlæti hjá móður
minni á Nesjavöllum eftir ferð-
ina upp Grafning og síðan var
haldið til baka eftir gott spjall til
að breikka ruðningana í klifun-
um við Hagavík, Ölfus- og Úlf-
ljótsvatn sem voru mjó og mikill
bratti niður á jafnsléttu og því
varð að vanda til verka við ruðn-
inginn eins og Böðvari var einum
lagið.
Eins og fyrr er getið þá var
Böðvar ásamt bústörfum odda-
maður fyrr í sveitarstjórnar- og
landbúnaðarmálum fyrir héraðið
sem og hin síðari ár í ýmsum
nefndum allt til síðasta dags.
Hin síðari ár hafði Böðvar
snúið sér að öðrum þáttum á jörð
sinni og eiginkona hans að
rekstri á kaffihúsi til síðasta
sumars á Gömlu-Borg ásamt
fleiri kjarnakonum með aðstoð
Böðvars og fleiri kappa á svæð-
inu.
Gott og þarft framtak að
byggja upp gamla samkomuhús-
ið á Borg og fá líf í húsið á ný og
vonandi verður svo áfram.
Böðvari þökkum við góð kynni
og gott viðmót fyrr og síðar.
Megi Guð vernda Böðvar og
minningu hans og gefa fjölskyld-
unni ljós og styrk til framtíðar.
Lísu, fjölskyldunni og vinum
Böðvars sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd fjölskyldunnar frá
Nesjavöllum,
Ómar G. Jónsson.
Elskulegur bróðir minn er lát-
inn.
Þótt hann væri orðinn 81 árs
finnst mér hann kveðja alltof
fljótt. Hann hafði af svo miklu að
miðla, fróður, skemmtilegur,
hagmæltur og þessi ljúfmennska
sem gerði nærveru hans svo
notalega.
Ótal minningar frá bernsku-
dögum koma upp í hugann. Við
áttum umhyggjusama og góða
foreldra. Mikið var af kátum
krökkum á Búrfelli, við vorum
fimm systkinin, tvær frænkur í
austurbænum og margir sumar-
krakkar. Við krakkarnir áttum
bú út við læk, þar voru bakaðar
miklar blómakökur. Böðvar
stjórnaði vegagerð og smíði
vörubíla sem voru dregnir eftir
nýlögðum vegunum. Á vetrum
var skautasvell niður allar mýr-
ar, niður á tjarnir og skíðabrekk-
ur í fjallinu. Við vorum svo hepp-
in að við túnhliðið bjó maður sem
gaf okkur krökkunum bæði skíði
og skauta og tók okkur með í
slíkar ferðir þegar hann var
heima. Oft var ég send að sækja
hesta, sem voru stundum lengst
inn með fjalli. „Taktu Böðvar
með þér,“ sagði pabbi. Böðvar
tók á rás, því hann vildi ekki láta
trufla sig frá sínum leikjum en
ég náði honum fljótt, enda næst-
um fjórum árum eldri. Ég hafði
komið mér upp tveimur fanta-
brögðum, og spurði hvort hann
vildi gamla eða nýja lagið, hann
valdi. Aldrei kom til að beita
þyrfti þessum brögðum, því
hann var orðinn ljúfur eins og
lamb og við töltum af stað í
mesta bróðerni.
Böðvar og Lísa kynntust á
balli á Borg, hún var þá 17 ára
falleg blómarós og þau voru
glæsilegt par. „Elsku Lísa ljósið
mitt, ég læt mig um þig
dreyma.“ Í þessum dúr var kveð-
skapur Böðvars til Lísu.
Við systkinin og makar höfum
farið saman í ferðalag á hverju
sumri eftir að börnin okkar voru
vaxin úr grasi, t.d. Hornstrandir,
Lónsöræfi, Eyjabakka og Kan-
ada svo eitthvað sé nefnt og höf-
um við öll notið þessara ferða-
laga og samvista.
Nú seinni árin eftir að hægð-
ist um hjá Böðvari og hann var
að útrétta á Selfossi kom hann
oft til mín í morgunkaffi og voru
það gæðastundir.
Þau Lísa og Böðvar hafa verið
frábærir gestgjafar í gegnum
tíðina, Lísa meistarakokkur og
Böðvar þessi ljúfi húsbóndi, hef-
ur maður oft notið þess að vera
gestur þeirra. Þau hafa átt miklu
barnaláni að fagna, eiga einn son
og fjórar dætur, allt myndarlegt
og gott fólk.
Elsku Lísa og fjölskylda, inni-
legar samúðarkveðjur til ykkar
allra.
Ingunn Pálsdóttir.
Böðvar á Búrfelli, einn af
höfðingjum Grímsnesinga, er
fallinn frá. Eins og fréttin um lát
hans hér í blaðinu sl. þriðjudag
ber með sér munu þeir ekki
margir þættirnir í málefnum
sveitarinnar, þar sem hann kom
ekki að með mannkosti sína og
var þar oft bæði kjölfesta og
drifkraftur. Ég kynntist honum
ekki fyrr en á hans efstu árum,
en á þann veg, að ég hlýt að
minnast hans með virðingu og
þökk.
Ég á rætur í Grímsnesinu. Afi
minn, sr. Stefán „sterki“ Steph-
ensen, var prestur á Mosfelli. Ég
hef verið að skrifa sögu hans.
Meðal þeirra sem þar koma fram
eru báðir afar Böðvars. Annan
þeirra, næsta nágranna sinn,
Diðrik Stefánsson í Vatnsholti,
mat sr. Stefán svo mikils fyrir
manngildi, vináttu og hollustu,
að hann studdi Diðrik með ráð-
um og dáð og vildi allt fyrir hann
gera.
Við hinn, Böðvar Magnússon,
síðar bónda á Laugarvatni, lenti
sr. Stefán í ritdeilum og gekk
þar lengra en honum sæmdi.
Þetta var afa mínum erfitt, en
Böðvar kom á móti honum með
drengilega sátt, sem ekki verður
betur lýst en með orðum Sal-
ómons konungs: Sá sem sigrar
sjálfan sig er meiri en sá sem
vinnur borgir. Sú vinátta, er af
því spratt, varð svo mikil og ein-
læg, að aldrei var minnst á deilu-
málið, en þeir tveir tóku höndum
saman í hugsjónastarfi fyrir
Laugardalinn.
Þegar Laufey, dóttir Böðvars,
varð kirkjuhaldari við Dómkirkj-
una, kynntist ég Búrfellsfjöl-
skyldunni og fann þá fljótt, að
arfurinn frá Vatnsholti og Laug-
arvatni hefur verið þar auðlegð á
vöxtum og vex enn með yngstu
kynslóðinni. Það bættist svo við,
sem Lísa Thomsen eiginkona
Böðvars bar með sér. Þessi vel
menntaða 18 ára Reykjavíkur-
mær, er strax aðlagaðist sveita-
lífinu, hefur ekki bara staðið öfl-
ug við hlið manni sínum þar sem
þau hafa gefið börnum sínu
sterka og fagra framtíðarsýn.
Hún hefur einnig verið sveitung-
unum mikils virði á hinu félags-
lega sviði. Það hefur verið ynd-
islegt að sækja þau heim, njóta
veitinga hennar, syngja með
Böðvari við harmónikuleik hans
og skynja í leiðinni, hvers vegna
heimilið á Búrfelli var valið til að
sýna Raisu Gorbashevu, meðan
maður hennar sat fundinn í
Höfða, að íslensk bændaheimili
eru mörg höfðingjasetur.
Böðvari hafa verið mjög kær
hugsjónasamtök, sem eiga sér
kjörorðin: Vinátta, kærleikur,
sannleikur. Þetta eru þrír hlekk-
ir samtengdir og leiða af sér dýr-
mætar eigindir hvar sem þeir fá
að njóta sín í mannlegu lífi.
Böðvar Pálsson varð mér strax
sannur, kærleiksríkur vinur. Ég
veit, að þannig reyndist hann svo
víða, hinn góði drengur, sem
einnig sannaði fleyg orð: Þar
sem mannkostirnir eru, þar eru
mannalætin óþörf.
Ég bið góðan Guð að blessa
Böðvar á Búrfelli og gefa ást-
vinahringnum huggun trúarinn-
ar, sem segir okkur, að vinir
aldrei vinum týna, þótt víki til
hans heim.
Þórir Stephensen.
Kveðja frá Hásteinsbræðrum
Fallinn er frá einn af okkar
elstu og tryggustu bræðrum,
Böðvar Pálsson, bóndi. Böðvar
Pálsson var einn af burðarásun-
um í starfi Oddfellowstúkunnar
Hásteins á Selfossi frá stofnun
hennar árið 1992. Böðvar gekk
til liðs við Oddfellowregluna árið
1991 og varð svo einn af stofn-
félögum stúkunnar Hásteins árið
1992. Stúkan naut frá upphafi
elju og dugnaðar Böðvars í öllu
félagsstarfi. Böðvar varð yfir-
meistari stúkunnar árin 1996-
1998 og gegndi fjölmörgum öðr-
um trúnaðarstörfum innan henn-
ar. Böðvar var kallaður til búða
árið 1995. Böðvar tók Stórstúku-
stig árið 2001 og var varastór-
fulltrúi í stúkunni árin 2009-
2013. Böðvar gerðist stofnfélagi í
búðunum, Odda á Selfossi, árið
2014. Böðvari voru veittar við-
urkenningar fyrir störf sín innan
stúkunnar og Oddfellowreglunn-
ar, m.a. fyrrverandi meistara-
stjörnu og 25 ára fornliðamerki.
Böðvar beitti sér m.a. fyrir
því að stúkan fékk í hendur
landspildu í landi Ásgarðs í
Grímsnesi, þar sem stunduð var
skógrækt um langt árabil.
Böðvar var einnig prímus mótor
í starfi stúkunnar utan hins
reglulega Oddfellowstarfs og
mætti gjarnan með harmónik-
una sína og söng og spilaði
bræðrum og mökum til mikillar
ánægju. Böðvar og Lísa fóru yf-
irleitt með í ferðir stúkunnar
bæði innanlands og til útlanda.
Böðvar sótti stúkustarfið og
annað Oddfellowstarf af miklum
áhuga og lét sig yfirleitt aldrei
vanta þar sem við Hásteins-
bræður komum saman. Var til
þess tekið að þótt heilsa og
þróttur væri farinn að minnka
síðastliðið haust vantaði Böðvar
ekki og var hann mættur til
starfa fyrstur manna. Böðvar
var sveitarhöfðingi að gömlum
íslenskum hætti og bjó að Búr-
felli í Grímsnesi myndarbúi
ásamt konu sinni, Lísu Thom-
sen. Böðvar var mikill félags-
málamaður og þjónaði sveit
sinni um áratugaskeið sem
hreppsnefndarmaður, oddviti
og hreppstjóri. Vann hann á því
sviði mikil þrekvirki sem sveit-
arfélagið hefur notið alla tíð.
Böðvar tók virkan þátt í mann-
úðar- og líknarstörfum stúk-
unnar, en þau eru hornsteinn og
þungamiðja í starfi Oddfellow-
reglunnar. Ekki síst má minn-
ast þess að hann studdi og tók
þátt í því er stúkan gaf Sjúkra-
húsi Suðurlands kapellu í ný-
byggingu stofnunarinnar og á
síðasta ári þegar lífsmarkatæki
var gefið til sömu stofnunar í
samvinnu við systurstúku okkar
Þóru á Selfossi. Bæði þessi
verkefni eru stór og voru mikið
átak fyrir fámenn félög. Til-
greina mætti fjölmörg önnur
mannúðar- og líknarverkefni
sem stúkan tók þátt í, þó slíkur
listi væri of langur í þessa
grein, en Böðvar átti þar alla tíð
drjúgan hlut að máli og gekk oft
fram fyrir skjöldu á þeim vett-
vangi. Við ferðalok kveðjum við
Hásteinsbræður Böðvar með
miklum söknuði og jafnframt
þakklæti fyrir ógleymanleg 26
ár í samstarfi bæði við alvöru-
þrungnar aðstæður og í léttum
leik á góðum stundum. Eigin-
konu Böðvars, Lísu Thomsen,
börnum þeirra, tengdabörnum
og afkomendum færum við inni-
legar samúðarkveðjur með
kærri þökk fyrir áralanga,
ánægjulega og góða samfylgd
sem stúkan okkar og Oddfel-
lowreglan okkar hefur átt með
fjölskyldunni.
Guðmundur Ingi Gunn-
laugsson, yfirmeistari st.
nr. 17 Hásteins á Selfossi.
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Sigrún Óskarsdóttir,
guðfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Elsku pabbi okkar, tengdapabbi, bróðir, afi
og langafi,
ÁRNI EYVINDSSON,
Sólteig, Hrafnistu,
lést fimmtudaginn 8. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Fjóla Valdís Árnadóttir