Morgunblaðið - 27.03.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. MARS 2018
✝ Grétar MagnúsGrétarsson
fæddist í Reykjavík
3. júlí 1974. Hann
lést í Kaupmanna-
höfn 12. mars 2018.
Foreldrar hans
eru Bjarney Jónína
Friðriksdóttir, f.
26. ágúst 1948, gift
Magnúsi Thejll, f.
19. júní 1935, og
Grétar Magnús
Guðmundsson, f. 14. júlí 1944,
giftur Katrínu Svölu Jensdóttur,
f. 22. mars 1951.
Systkini Grétars eru Sólveig
Jóhanna Grétarsdóttir, f. 4. júlí
1966, maki Hörður Þór Harð-
arson, f. 12. ágúst 1967, Sóley
Dögg Grétarsdóttir f. 27. maí
1972, maki Egill Darri Brynj-
starfaði á ýmsum auglýsinga-
stofum við grafíska hönnun í
nokkur ár ásamt skiltagerð. Ár-
ið 2003 lærði hann dúklagningar
sem hann starfaði við um tíma.
Grétar fór í Kvikmyndaskóla
Íslands og útskrifaðist árið
2014. Útskriftarmynd Grétars
var Sjúkdómarinn sem var valin
á kvikmyndahátíðina Stockfish
Film Festival og í framhaldi var
hún sýnd víða í Bandaríkjunum.
Eftir útskriftina gerði hann
heimildarmyndina „Meistari
Tarnús og hús“, sem var sýnd á
kvikmyndahátíðinni Skjaldborg
2015.
Grétar fékk styrk frá Mann-
réttindaráði Reykjavíkurborgar
2014 fyrir stuttmyndina Sperðill
sem sýnd var í Bíó Paradís sama
ár.
Grétar Magnús starfaði einn-
ig mikið við tónlist, gaf út tvo
geisladiska og var með þann
þriðja í bígerð.
Útför Grétars fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
27. mars 2018, klukkan 13.
ólfsson, f. 23. maí
1973. Friðrik Sig-
mundur Grét-
arsson, f. 27. maí
1972, maki Erla
Ragnarsdóttir, f.
30. september 1979,
Linda Ösp Grét-
arsdóttir, f. 1. júní
1987, maki Svein-
björn Rúnar Magn-
ússon, f. 18. janúar
1987.
Grétar Magnús sleit barns-
skónum í Breiðholtinu og bjó í
Rjúpufelli lengst af. Þaðan lá
leið hans í miðbæ Reykjavíkur
þar sem hann bjó síðustu árin.
Hann hóf skólagöngu sína í
Fellaskóla og síðar í Iðnskóla
Reykjavíkur þar sem hann lagði
stund á grafíska hönnun. Hann
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum
mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
Æ, tak nú, Drottinn, föður og
móður mína
í mildiríka náðarverndan þína,
og ættlið mitt og ættjörð virstu geyma
og engu þínu minnsta barni gleyma.
Ó, sólarfaðir, signdu nú hvert auga,
en sér í lagi þau, sem tárin lauga,
og sýndu miskunn öllu því, sem andar,
en einkum því, sem böl og voði
grandar.
Þín líknarásján lýsi dimmum heimi,
þitt ljósið blessað gef í nótt mig
dreymi.
Í Jesú nafni vil ég væran sofa
og vakna snemma þína dýrð að lofa.
(Matthías Jochumsson)
Takk fyrir allt, hjartans barnið
mitt. Þú verður alltaf í hjarta
mínu, ég elska þig.
Þín
mamma og Magnús.
Elsku besti litli bróðir minn, ég
á erfitt með að koma tilfinningum
mínum í orð. Óskaplega á ég eftir
að sakna þín. Við sem vorum svo
náin og þegar þú áttir erfitt fannst
þér gott að eiga mig til að leita til.
Það var gagnkvæmt, það var alltaf
svo auðvelt að tala við þig, þú áttir
svo auðvelt með að koma hlutum í
orð og varst svo blíður og góður.
Ég veit að það er reynsla sem aðr-
ir hafa af þér og sérstaklega börn-
in mín, þú varst með eindæmum
barngóð og hlý manneskja. Mér
þótti alltaf svo vænt um þegar þú
gafst þér tíma til að mála sólkerfið
á veggina í herberginu hans Há-
konar Darra. Hann var afskap-
lega ánægður með það og leit upp
til frænda síns með stolti. Svo
teiknaðirðu Pet Shop-myndir fyr-
ir Andreu Dögg og varst enda-
laust þolinmóður þegar kom að
börnum. Enda löðuðust þau að
þér og þeim fannst þú vera ótrú-
lega skemmtilegur.
Ég á svo margar skemmtilegar
minningar frá okkar samveru sem
ég geymi hjá mér og kem til með
að minnast þín með bros á vör. Þó
að tíminn nú sé erfiður og sérstak-
lega fyrir móður okkar og föður
þá er lífið eins og það er og minn-
ist ég ánægjulegra samveru-
stunda. En því miður verð ég að
horfa á eftir þér í hinsta sinn.
Elsku Maggi Mús eða Maggi sæti
eins og þú varst oft kallaður, ég
minnist þín með söknuði og sorg í
hjarta.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín gæta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(höf. ók.)
Þín systir og „litla mamma“
Sóley Dögg Grétarsdóttir.
Elsku yndislegi litli bróðir
minn Maggi er dáinn, ég sit og
stari á tölvuskjáinn minn og græt,
get ekki hætt að gráta. Þetta er
svo sárt og óraunverulegt.
Við fáum að kveðja þig í dag,
loksins ertu kominn heim aftur og
það verður mjög erfitt. Ég skoða
enn símann minn og bíð eftir
skemmtilegu skilaboðunum þín-
um sem þú sendir svo oft. Það sem
þú gast bullað og grínast enda-
laust, þetta er geymt á góðum stað
í hjarta mínu.
Þú ert staddur í Kaupmanna-
höfn þegar þú kveður þetta jarðlíf,
þitt fallega, góða og stóra hjarta
hætti að slá, rúmum sólarhring
áður en þú ætlaðir að koma heim.
Þín biðu mörg skemmtileg
verkefni sem þú varst svo ánægð-
ur og spenntur með að fara að
gera. Listsköpun var þín ástríða,
hvort sem um var að ræða mynd-
list, tónlist eða kvikmyndagerð,
þarna varstu á heimavelli og
blómstraðir.
Maggi, þú varst með risastórt
hjarta, og góður fjölskyldunni
okkar, alltaf varstu til í að rétta
hjálparhönd. Þú ert búinn að
hjálpa stóru systur oft, þegar við
tókum upp á því að flytja og ég
þurfti að brjóta og breyta. Takk
fyrir, elsku Maggi.
Síðan ætluðum við saman að
gera tennisvöll heima í sumar sem
þú hafðir pantað í afmælisgjöf, allt
í gríni að sjálfsögðu hjá okkur, en
hefði samt verið skemmtilegt
verkefni.
Við eigum svo margar
skemmtilegar minningar saman
systkinin úr Rjúpufellinu sem
krakkar, ég er elst og passaði Sól-
eyju, Frikka og þig . Þú og Frikki
að leika slagsmál þar sem við átt-
um að ná andartakinu á filmu þeg-
ar þið voru að falla til jarðar, og
svo biðuð þið eftir framkölluninni
til að sjá árangurinn, við gátum
endalaust brallað eitthvað saman
og hlegið og rifist eins og stórum
systkinahóp sæmir.
En lífið var ekki alltaf dans á
rósum hjá þér, elsku Maggi, þú
áttir einn óvin og það var fíknin,
sem fór oft illa með líf þitt. Þú
varst búinn að vera edrú í meira
en eitt ár núna þegar þú féllst í
Kaupmannahöfn sem varð senni-
lega til þess að hjarta þitt gafst
upp.
Þig langaði svo mikið að kom-
ast út úr þessari fíkn og stofna
fjölskyldu, þú sagðir á gamlárs-
kvöld núna síðast að þú ætlaðir að
koma með fullt af börnum, helst
þríbura. Góður varstu við
mömmu, Magga Thejll og pabba
sem og frændsystkinin þín, og
hafðir mjög gaman af börnum.
Elsku hjartans litli bróðir sem
kveður okkur allt of ungur, ég á
eftir að sakna þín á hverjum degi,
takk fyrir alla þá gleði og vænt-
umþykju sem þú áttir og gafst
okkur.
Megi guð gefa okkur styrk á
þessari erfiðu stundu, núna þegar
við kveðjum þig.
Hvíldu í friði, elsku Maggi
minn, og megi englar alheimsins
vaka yfir þér.
Sorgin er gríma gleðinnar.
Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum.
Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?
Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig í
hjarta manns, þeim mun meiri gleði get-
ur það rúmað.
(Úr Spámanninum e. Khalil Gibran)
Þín stóra systir,
Sólveig Grétarsdóttir.
Alltaf þegar ég hugsa um
Magga finn ég fyrir ákveðnum
gleðiyl og get oftast hlegið að ein-
hverju sem hann fann upp á að
gera. Það var einmitt markmið
hans, að láta öllum í kringum sig
líða vel, hlæja eða gleyma dagsins
amstri í örlitla stund. Það spilaði
litla rullu hvernig hann sjálfur
hafði það, hann skemmti öllum í
kringum sig af mikilli einurð og
gerði það vel. Hann var áhuga-
samur um margt og þar af leið-
andi mjög fjölhæfur. Hvort það
var að baka með mér pítsu, mála
allar reikistjörnur sólkerfisins á
veggina í herberginu mínu, kenna
mér á gítar eða spila tölvuleiki
með mér, þá hafði hann brennandi
áhuga á því.
Ég á eftir að sakna hans Magga
á jólunum. Hann var svo oft hjá
okkur og gerði í raun jólin að enn
meira tilhlökkunarefni en þau eru
nú þegar. Hann hafði í för með sér
einhvern óútskýranlegan jóla-
anda. Kannski var það það að
maður þurfti að fullvissa hann um
að það væru ekki sveppir í sós-
unni, annars prumpaði hann allt
kvöldið. Kannski voru það gjafirn-
ar sem hann gaf, mispraktískar,
en allar minna þær mann á
Magga. Gjöfunum var alltaf pakk-
að inn í dagblöð, helst með stórri
mynd af Sigmundi Davíð ofan á,
og gjafirnar voru vægast sagt
frumlegar. Eftirminnilegasta jóla-
gjöfin, og sú sem mér þykir vænst
um, er sjálfsmynd sem hann
teiknaði af sér og gaf mömmu.
Hann sagðist ekki hafa tíma til að
klára hárið, þannig hann notaði
klipptu hárin úr jólaklippingunni
og límdi þau á myndina.
Magga fannst lögin í Söngva-
keppni sjónvarpsins í ár frekar
óspennandi og eftir smá spjall um
lögin núna í febrúar ákváðum við
að við skyldum senda lag inn á
næsta ári. Ég fel mér það verkefni
að klára lagið með þann litla
grunn sem við ákváðum í minn-
ingu hans. Ég hugsa til þín á
hverjum degi, elsku besti frændi
minn. Hvíldu í friði, ég sé þig hin-
um megin, elska þig.
Hákon Darri Egilsson.
Elsku Maggi.
Við kynntumst stuttlega í sum-
arstarfi hjá Vatnsveitunni í gamla
daga en leiðir okkar áttu eftir að
liggja saman með öðrum og
skemmtilegri hætti nokkrum ár-
um seinna þegar ég kynntist syst-
ur þinni. Síðan þá hefur þú verið
skemmtilegi og uppátækjasami
frændinn sem kom sífellt á óvart
með óvæntum uppákomum. Ég
minnist þess sérstaklega að hafa
fengið krukku merkta DNA í jóla-
gjöf. Sem betur fer var hún full af
hári en ekki einhverju öðru. Ég
þykist líka vita að þú hafir staðið á
bak við það á einn eða annan hátt
að fá þá félaga Geir Ólafsson og
Herbert Guðmundsson til að
syngja í brúðkaupi okkar systur
þinnar. Þá var nú kátt á hjalla.
Hugmyndaauðgi var aldrei
vandamál hjá þér og listhneigður
varstu með afbrigðum. Allt sem
viðkom listum lék í höndum þér,
myndlist, tónlist og kvikmynda-
gerð. Við þá iðju undir þú þér best
og þar fannstu þína ró. Það er gott
til þess að hugsa að þú hafir skilið
alla þessa list eftir þig og að þú
hafir hlotið þó nokkra viðurkenn-
ingu fyrir þín verk. Það var gaman
að fylgjast með þér fara í gegnum
kvikmyndaskólann og mér fannst
sérstaklega gaman þegar þú varst
að spyrja mig álits á hinum og
þessum verkefnum sem þú varst
að gera í tengslum við skólann,
áhuginn og metnaðurinn var aug-
ljós. Reyndar varstu áhugasamur
um allt, þú varst mjög forvitinn
um heiminn í kringum þig og sást
yfirleitt spaugilegu hliðarnar á
honum. Pælingarnar sem ultu upp
úr þér voru oft á tíðum óborgan-
legar og komu viðstöddum til að
hlæja.
Þú varst líka alltaf boðinn og
búinn að hjálpa og aldrei fór mað-
ur til þín bónleiður til búðar.
Hvort sem það var að hjálpa til við
flutninga eða meira krefjandi verk
eins og að flota háaloftið eða að
teppaleggja stigaholið.
Þegar ég hugsa um þig á ég erf-
itt með að ímynda mér betri
manneskju. Auðvitað áttir þú þinn
djöful að draga eins og við öll en
góðmennskan, hjálpsemin og
skemmtilegheitin gerðu það að
verkum að ég er mjög þakklátur
fyrir að hafa kynnst þér og að hafa
þekkt þig rúmlega hálfa ævina og
ég veit að systir þín og börnin okk-
ar eru sama sinnis. Elsku kallinn
minn, mikið er erfitt að sjá á eftir
þér og að geta ekki reitt sig á
óstöðvandi hláturinn til að létta
manni lífið, ég vona bara að þú
sért á góðum stað, þú ert að
minnsta kosti í hjarta mínu.
Egill Darri Brynjólfsson.
Grétar Magnús
Grétarsson ✝ Dýrleif Jóns-dóttir fæddist
8. desember árið
1924 á Silfrastöð-
um í Skagafirði.
Hún lést 5. mars
2018 á dvalarheim-
ilinu Hlíð.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Oddný Hjartar-
dóttir, f. 24. sept-
ember 1888, d. 2.
maí 1963, og Jón Steinmóður
Sigurðsson, f. 11. júlí 1877, d.
14. janúar 1932. Systkini Dýr-
leifar voru: a) Guðrún, f. 8. des-
ember 1908, d. 6. mars 1989,
ógift og barnlaus. b) Brynhild-
ur, f. 31. október 1910, d. 8. des-
ember 1993, maki Jón Jónsson
og átti hún þrjár dætur. c) Ein-
ar, f. 13. október 1911, d. 7.
mars 1965, ógiftur og átti eina
dóttur. d) Jóhanna, f. 9. janúar
1919, d. 15. október 1987, maki
Bjarni Stefánsson og eignuðust
þau fimm syni.
Dýrleif ólst upp í Grundar-
koti í Skagafirði til sjö ára ald-
urs en þá fluttist fjölskyldan til
Akureyrar. Þar gekk hún í
Barnaskóla Akureyrar en lengri
varð skólagangan ekki heldur
farið að vinna fyrir sér. Á Ak-
ureyri kynntist hún svo manns-
efni sínu, Friðriki Baldvinssyni,
og gengu þau í hjónaband 8.
desember árið 1946. Fyrst
bjuggu þau í Oddeyrargötu 3 en
eftir það í Norðurgötu 41b.
Friðrik lést árið 1992 og eftir
það fluttist Dýrleif í Lindarsíðu
2. Síðustu tvö árin hefur hún
verið á dvalarheimilinu Hlíð.
Dýrleif og Friðrik eignuðust
sex börn: 1) Jón Smári, f. 16.
desember 1943, d. 15. desember
2010. Eftirlifandi eiginkona
hans er María Daníelsdóttir.
Þau eignuðust fjögur börn, Dýr-
leifu, Kolbrúnu, d. 2016, Guð-
rúnu og Rúnar. 2) Númi, f. 2.
mars 1945, kona hans var Svan-
dís Stefánsdóttir, en hún lést
2012. Þau eignuðust tvær dæt-
ur, Elvu Dögg og
Telmu Hrönn. Fyr-
ir átti Númi dótt-
urina Maríu Sif. 3)
Oddný Guðrún, f.
29. júní 1946, gift
Sverri Pálmasyni.
Þeirra börn eru,
Svandís, Friðrik
Viðar og Guð-
mundur Örn. 4) Sæ-
mundur, f. 1. maí
1949, kvæntur
Huldu Friðjónsdóttur. Þau eiga
tvo syni Eggert og Hákon. 5)
Magnea Sigurjóna, f. 2. júní
1958. Hennar dætur eru Katrín
og Hildur Marín. 6) Þórey, f. 26.
apríl 1964, gift Gunnari Torfa-
syni. Þau eiga tvær dætur, Guð-
nýju Björk og Berglindi.
Barnabörn Dýrleifar eru 16
og er eitt þeirra látið. Lang-
ömmubörnin eru 32 og er einnig
eitt þeirra látið. Þá átti Dýrleif
tvö langalangömmubörn.
Á sínum yngri árum vann
Dýrleif meðal annars við síld-
arsöltun og á sláturhúsinu en
síðan urðu ræstingar á ýmsum
stöðum í bænum hennar að-
alstarf. Um margra ára skeið sá
Dýrleif um rekstur Alþýðuhúss-
ins á Akureyri, eða Allans, eins
og sá fornfrægi skemmti- og
samkomustaður var jafnan kall-
aður. Dýrleif lét að sér kveða á
sviði félagsmála og vann mikið
fyrir NLFA. Var hún þar í
stjórn þegar uppbyggingin í
Kjarnalundi stóð yfir. Var það
Dýrleifu mikið hjartans mál.
Síðar var Dýrleif virk í starfi
Félags eldri borgara og var m.a.
gjaldkeri félagsins. Ferðalög
voru henni hjartfólgin og ferð-
aðist Dýrleif töluvert bæði inn-
an- og utanlands. Kanarí og
Spánn voru í uppáhaldi en einn-
ig fór hún víðar um Evrópu. Í
þessum ferðum var hún gjarnan
með vini sínum og ferðafélaga
til tveggja áratuga, Ívari Hjart-
arsyni.
Útför Dýrleifar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jæja Dilla Jóns, þar kom að
því að þú fengir ósk þína upp-
fyllta varðandi lok jarðvistar
þinnar.
Oft kom hjá þér „Hvað er ver-
ið að láta mig lifa svona lengi,
gamla kerlinguna?“ en hnýttir
svo við „ég ætti nú samt ekki að
vera að kvarta með ágætis
heilsu og þó ekki vitlausari í
hausnum en ég er – hvað með
fólk sem er nánast ósjálfbjarga“.
Þú sagðist vera í stöðugum
samningaviðræðum við þann
sem öllu ræður um að hann lof-
aði þér að fara áður en þú yrðir
ósjálfbjarga, en til þess gastu
ekki hugsað. Þegar gengið er til
samninga þurfa oft báðir að gefa
eftir en ná samt ásættanlegri
niðurstöðu eins og hjá þér.
Mamma var kjarnakona sem
ól upp okkur sex börnin með-
fram því að ræsta skóla og fyr-
irtæki, eins rak hún gamla „All-
ann“ um árabil. Hennar kynslóð
var í grunninn „heimavinnandi„
og hún sá um að útbúa nesti
handa pabba í vinnuna og handa
okkur krökkunum fyrir skólann
og vinnu. Heitur matur í hádeg-
inu og á kvöldin, annað þekktist
vart, og svo kvöldkaffi. Þvo
þvotta og þrífa heimilið. Með-
fram þessu saumaði hún á okkur
krakkana nálega allt sem við
gengum í allt til unglingsaldurs,
því hún var snillingur á sauma-
vélina og nutu margir utan fjöl-
skyldunnar þess líka.
Það var oft þétt setið í Norð-
urgötunni á þessum árum að
meðaltali fimm börn, því þegar
það yngsta fæddist flaug það
elsta úr hreiðrinu. Til viðbótar
var amma Oddný hjá okkur.
Þegar amma svo dó kom Eyþór
frændi til okkar og var þar til
hann lést. Þessum fjölda þjónaði
mamma svo að mörg voru nú
handtökin. Oft komu svo gestir,
bæði úr Fljótum og frá Siglufirði
þar sem pabbi ólst upp og eins
af heimaslóðum mömmu í
Skagafirði og úr Keflavík. Ein-
hvern veginn var alltaf hægt að
koma öllum fyrir og í minning-
unni var aldrei neitt plássleysi.
Allt þetta þurfti svo að metta og
ótrúlegt hvað mömmu tókst að
gera til að allir fengju nægju
sína. En eins og svo víða á þess-
um árum var hagsýnin ótrúleg.
Pabbi átti hlut í trillu og veiddi
fisk í matinn, skaut svartfugl,
rjúpu, sel og hnísu. Mamma tók
slátur og þar var allt nýtt sem
hægt var, saltað var kjöt í tunnu
fyrir veturinn bæði hrossa- og
kindakjöt. Þetta galdraði
mamma svo fram í ljúffengum
mat.
Já Dilla Jóns, þú varst hörku-
kerling áttir til að vera bein-
skeytt og hvöss í viðmóti ef svo
bar við en alltaf hreinskilin og
sjálfri þér samkvæm. Hafðir
sterkar skoðanir og alltaf varstu
í liði með lítilmagnanum, það var
þín lífsskoðun. Í félagsstörfum
þínum í Náttúrulækningafélag-
inu á Akureyri og í Félagi aldr-
aðra naustu mikils trausts og
hafði fólk á orði dugnað þinn og
ósérhlífni. Okkar samskipti voru
alltaf opin, hreinskilin og ynd-
isleg. Við treystum vel hvort
öðru og aldrei bar skugga þar á.
Þú sagðir mér oft að ef þú værir
ung í dag mundir þú vilja ferðast
út um heim, læra tungumál og
kynnast ólíkri menningu. Þar
sem þú stóðst þig svo vel í samn-
ingum við þann sem öllu ræður,
geri ég ráð fyrir að þú sért orðin
sérlegur sendimaður hans, gerir
víðreist um gjörvalla heims-
byggðina og ósk þín um ferðalög
um heiminn rætist.
Elsku mamma, farðu vel.
Þinn sonur
Sæmundur.
Dýrleif Jónsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar