Morgunblaðið - 14.04.2018, Qupperneq 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. APRÍL 2018
✝ Stefán JónasGuðmundsson
fæddist á Knarrar-
bergi í Eyjafirði
10. mars 1945 og
lést á Akureyri 27.
mars 2018.
Foreldrar Stef-
áns voru Hanna
Stefánsdóttir, f. 2.
ágúst 1920, d. 30.
júlí 2015, og Guð-
mundur S.Th.
Guðmundsson, f. 1. maí 1920,
d. 9. janúar 2007. Stjúpfaðir
Stefáns var Anton Kristjáns-
son, f. 3. júní 1911, d. 25. febr-
úar 1989. Bræður Stefáns eru
Guðmundur Ómar Guðmunds-
son, f. 29. júlí 1946, og Har-
aldur Huginn Guðmundsson, f.
8. september 1949. Hálfsystkin
Stefáns, samfeðra, eru Sigríð-
ur Kristín Guðmundsdóttir, f.
5. september 1957, og Gunnar
Örn Guðmundsson, f. 7. októ-
ber 1958. Stjúpbróðir Stefáns
er Kristján Antonsson, f. 2.
september 1946.
Stefán bjó fyrstu árin með
foreldrum sínum á Knarrar-
bergi þar sem fjölskyldan
sinnti bústörfum. Hann fylgdi
afa sínum og nafna Stefáni
Jónassyni, útgerðarmanni,
ungur í róðra og til að vitja
neta og fékk snemma áhuga á
Smári, f. 29. mars 2006, og
Sesar Blær, f. 9. september
2012.
Stefán og Vilborg hófu bú-
skap í Ási á Eskifirði hjá móð-
ur Vilborgar, Sigurlín Krist-
mundsdóttur, vorið 1967 og
keyptu þau saman húsið
Sunnuhvol á Eskifirði. Stefán
var til sjós frá Eskifirði en
starfaði einnig í Bræðslunni
og við gerð Oddsskarðsganga.
Stefán og Vilborg fluttu til
Akureyrar haustið 1974 þar
sem Stefán réði sig til ÚA.
Seinni eiginkona Stefáns er
Rósa Jónsdóttir. Þau giftust
1986 og skildu 1993. Dóttir
þeirra er Thelma Rut, f. 11.
september 1989. Stefán og
Rósa bjuggu saman á Akur-
eyri, í Dunhaga í Hörgárdal
og síðar á Höfn í Hornafirði
þar sem Stefán réði sig til sjós.
Stefán starfaði síðar sem stýri-
maður og skipstjóri á Flateyri,
Ísafirði, Siglufirði og Þorláks-
höfn en um tíma í landi í
rækjuverksmiðjunni Strýtu og
í byggingavinnu. Stefán stund-
aði strandveiðar á sumrum allt
til sjötugs. Að starfsferli lokn-
um var Stefán skipstjóri á
Húna II. í áratug – fór ferðir
um Norðurlandið, hringferðir
um landið, t.d. eftirminnilega
tónleikaferð sumarið 2013, og
ferðir til Norðurlanda á
strandmenningarhátíðir sem
og ferðir með unga nemendur
að hausti auk allra annarra
verka um borð.
Jarðarför Stefáns fór fram í
kyrrþey 12. apríl 2018.
sjósókn sem varð
starfsvettvangur
hans nær alla tíð.
Stefán fluttist síð-
ar með fjölskyld-
unni í Holtagötu 5
á Akureyri. Hann
var ungur afreks-
maður í sundi og
hafði alltaf ánægju
af sundiðkun. Stef-
án útskrifaðist
sem gagnfræð-
ingur frá Laugum 1960. Hann
fór 15 ára gamall fyrst til
vinnu á sjó á gamla Kaldbak
og starfaði á sjó og á síldar-
plönum meðfram námi. Stefán
útskrifaðist frá Stýrimanna-
skólanum í Reykjavík vorið
1967.
Fyrri eiginkona Stefáns var
Vilborg Guðrún Friðriksdóttir.
Þau giftust 1967 og skildu
1984. Börn þeirra eru: Krist-
mundur, f. 18. ágúst 1966,
Hanna Kristín, f. 29. júní 1968,
Sigurlín Guðrún, f. 23. júní
1969, og Stefán Friðrik, f. 22.
desember 1977. Barnabörn
Stefáns eru Ólöf Kristín, f. 20.
ágúst 1985, Valgerður Sif, f. 4.
ágúst 1987, Andrea Björk, f.
30. maí 1991, Berglind Eva, f.
30. maí 1991, og Samúel Þór,
f. 17. desember 1991. Langafa-
börn Stefáns eru Patrik
Elsku pabbi hefur kvatt svo
fyrirvaralaust og snöggt. Áfall-
ið er sárt og þungt. Það er sárt
að ná ekki að þakka fyrir allt
hið góða og kveðja pabba með
þeim hætti sem ég hefði viljað.
Í hjarta mínu er sorg og tregi,
það er sárt að við fengum ekki
fleiri ár saman og hann fékk
ekki að njóta efri áranna leng-
ur og betur.
Pabbi var ljúfmenni með
hlýja sál og ljúfa nærveru, gjaf-
mildur, einlægur og mátti ekk-
ert aumt sjá. Alltaf tilbúinn að
leggja lið og þótti vænt um
sína. Hann var mér kær og
mikilvægur. Við vorum líkir og
áttum margt sameiginlegt. Rétt
eins og skilnaður foreldra hans
var pabba erfiður var skilnaður
foreldra minna mér sár og
breytti miklu í lífi okkar
beggja. En taugin milli okkar
var alltaf sterk – áttum samleið
í áhuga á þjóðmálum, tónlist og
kvikmyndum. Pabbi var fagur-
keri, mat mikils góða og fallega
hluti og fögur verk. Gaman að
fara með honum í bíó … alltaf
ljúf stund – hafði ekki síður
gaman af nýjum myndum en
þeim eldri og við vorum oftast
sammála um hvað væri áhuga-
vert. Í minningunni er ljúfur
blær yfir þeim árum sem við
áttum saman og ég hugsa með
hlýju til áranna í Þórunnar-
stræti 118 og Norðurbyggð 1a
þar sem fjölskyldan var sam-
einuð, og stundanna í Brekku-
götu 9 þar sem stórfjölskyldan
kom saman hjá Hönnu ömmu
og Antoni afa. Amma var klett-
urinn og sálin í fjölskyldunni,
hélt utan um sinn hóp af um-
hyggju og kærleik. Milli ömmu
og pabba var hlý og sterk taug,
voru mjög lík og samhent. Þeg-
ar amma flutti í Víðilund 24 eft-
ir andlát afa varð fallega íbúðin
hennar sami miðpunktur okkar
allra. Við pabbi fórum oftast
saman til ömmu, bæði í kaffi og
mat – þessar stundir gáfu okk-
ur öllum mikið. Þegar amma
fór á Hlíð vorum við feðgar
samhentir í því að koma sem
oftast, fórum saman með henni
í hádegismat á sunnudögum, í
vöfflukaffi, skemmtikvöld og
tónleika. Þær stundir ylja mér
fram á veginn.
Þó að pabbi nyti sín í landi
og fjölskyldan væri honum kær
var hugur hans og hjarta á
sjónum. Ungur fór hann í róðra
með Stefáni langafa og á ung-
lingsárum hélt hann sjálfur á
sjóinn sem varð hans starfs-
vettvangur alla tíð. Þó að pabbi
ynni nokkur störf í landi togaði
hafið í hann. Að loknum starfs-
ferli á sjó var pabbi á strand-
veiðum fram að sjötugu, hafði
gaman af púlinu og naut sín í
verkunum um borð. Starfið sem
skipstjóri á Húna II. var líf og
yndi pabba síðustu ár – átti vel
við hann og þar naut sín vel
þekking hans og reynsla.
Hlakkaði til hverrar ferðar um
Norðurlandið, til Norðurlanda
á strandmenningarhátíðir og
hringferða um landið þar sem
tónleikaferðin mikla fyrir fimm
árum var viss hápunktur. Þetta
starf var honum gefandi og
mikilvægt – metnaðarmál að
sinna því af krafti og sóma.
Ferðin sem átti að fara til Fær-
eyja í sumar var honum ofar-
lega í huga undir lokin og hann
fór sína síðustu ferð með Húna
nokkrum dögum fyrir látið. En
nú er komið að leiðarlokum –
pabbi heldur á önnur mið.
Hugur minn verður hjá honum.
Ég mun sakna pabba sárt en
ylja mér við allar góðu minn-
ingarnar, yndislegu stundirnar
sem við áttum saman. Guð
blessi minningu hans.
Stefán Friðrik Stefánsson.
Það er erfitt að sitja og
reyna að koma einhverju frá
sér í örfáum orðum um þig,
elsku pabbi minn. Þakklæti er
mér efst í huga til þín. Þú varst
alltaf til staðar fyrir mig og
börnin mín. Ég man svo vel
þegar þú hentir mér í sund-
laugina og sagðir mér að synda
að bakkanum en auðvitað gekk
það ekki eins og skyldi svo þú
varðst að draga mig að landi.
Þú sagðir við mig að ef ég gæti
ekki flotið í lauginni myndi ég
aldrei kunna að synda. Þetta
var mín fyrsta sundkennsla.
Eins og þú, elsku pabbi, fór ég
að æfa sund og held að ég hafi
bara verið nokkuð góð í því á
meðan það varði. Síðar meir
fórum við saman á strandveiðar
og þar má segja að ég hafi
fyrst farið að kynnast þér og
komast smá inn fyrir hörðu sjó-
mannsskelina. Minnisstætt var
þegar við fórum í leiðindaveðri
og misstum talstöðina út og
vorum sambandslaus við um-
heiminn en sem betur fer kom
það nú inn aftur eftir smá
streð. Það var komið vitlaust
veður en heim ætlaðir þú þér
ekki fyrr en einhver afli kæmi
um borð. Það var vart stætt í
bátnum en við gátum sett niður
veiðarfærin og fengum í einu
kasti 120 kg. Þá var hægt að
snúa við og ákveðið að gera að
aflanum þegar við kæmumst í
var. Ég man að þú hafðir það á
orði að einn báturinn sneri við
með sjóveikan mann rétt utan
við fjörðinn og þurfti að snúa
við en ég konan varð ekkert
sjóveik og þú sagðir þá að nú
væri ljóst að ég hefði erft sjó-
mannsgenin. Ég varð pínu
montin og auðvitað stolt að fá
svo gott hrós frá karli föður
mínum sem þekkti ekkert ann-
að en sjómannslífið. Þú fórst
svo snöggt frá okkur, elsku
pabbi minn, og að geta ekki
kvatt þig er algjörlega óbæri-
leg staðreynd og mannvonska.
Ég get talað eins mikið og ég
vil við þig núna því ég veit þú
ert hjá mér og systkinum mín-
um og afa- og langafabörnun-
um þínum. Far í friði, elsku
pabbi minn, nú ertu frjáls.
Ég hef hlustað svo oft á hinu hljóðu
tár,
hin hljóðu tár, sem í myrkrinu falla,
svo harmþrungin, vonlaus og veik og
þjáð,
eins og veiks manns stuna, sem
heyrist varla.
(Steinn Steinarr)
Sigurlín G. Stefánsdóttir.
Til pabba:
Farinn ertu pabbi minn.
Tómur hugur reikar.
Komdu aftur komdu til mín.
Hvernig verður lífið án þín?
Konungur hafsins varstu pabbi minn.
Saman þið áttuð allt.
Víðáttan spegilslétt og fögur.
Við stjórnvöl varstu frjáls.
(Hanna Kr. Stef.)
Með þessu ljóði kveð ég þig,
elsku pabbi minn. Ég hélt að
þú yrðir eilífur en svo kemur
höggið mikla og þú ert farinn.
Vildi að ég hefði haft tíma til
að segja þér hversu mikil stoð
þú varst í lífi mínu. Þú varst
alltaf til staðar og boðinn og
búinn fyrir mig, dætur mínar
og barnabörn. Þú bjóst hjá mér
í mörg ár og það var gefandi og
góður tími og mikið líf og fjör.
Það var sama hvað ég eldaði og
bakaði það vantaði ekki hrósið
frá þér og að þínu mati var ég
listakokkur.
Ég gæti endalaust haldið
áfram en síðan þú fórst hefur
líf mitt gengið af gömlum vana.
Hjartasárið er stórt en ég veit
að þú munt standa vaktina og
fylgjast með mér, systkinum
mínum og afkomendum.
Þú ert ljós í lífi okkar, farðu
í friði, fagri pabbi minn.
Þín elskandi dóttir,
Hanna Kristín
Stefánsdóttir.
Stefán Jónas
Guðmundsson
✝ Sif Edith Skor-pel Jóhannes-
dóttir fæddist í
Garstedt í Þýska-
landi 7. júlí 1934.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurlands í Vest-
mannaeyjum 3.
apríl 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Johannes
Skorpel bakari, f.
14.5. 1893, d. 24.2. 1973, og
Alice Skorpel húsmóðir, f.
31.10. 1903, d. 12.11. 1987.
Systkini Edith eru: Ilse, f.
1933, Alice, f. 1937, Hans
Johnsdóttir f. 1995, sambýlis-
maður Friðrik Ingi Óskars-
son. Dóttir þeirra er Embla
Guðrún. 2) Jóhanna Elísa, f.
2.5. 1961, maki Karl Logason
f. 28.6. 1962. Börn þeirra eru:
a) Helga, f. 1988, sambýlis-
maður Magnús Ágúst
Magnússon. b) Erla Sif, f.
1991. c) Bergþóra, f. 1999.
Edith kom 7. desember
1952 með togaranum Neptún-
usi frá Hamborg til Íslands,
þá 18 ára gömul. Hún var
ráðin til að sjá um heimilið
hjá hjónunum Hallberg Hall-
dórssyni og Irmu Pöhls, sem
þá áttu nýfædda dóttur. Síðar
vann Edith ýmis störf, t.d. í
mjólkurbúð og í fiskvinnslu.
Lengst af var Edith heima-
vinnandi húsmóðir.
Útför Edithar fer fram frá
Landakirkju í dag, 14. apríl
2018, klukkan 14.
Joachim, f. 1944,
d. 1992, og Lisa
Antje, f. 1946.
Edith giftist
Magnúsi Guð-
jónssyni, f. 24.
janúar 1929,
hinn 24. desem-
ber 1954. Börn
þeirra eru: 1)
Jón Grétar, f.
28.6. 1955, maki
Guðrún Ingi-
björg Gylfadóttir, f. 16.11.
1966. Börn hennar eru a)
Birgir Karel Johnsson f.
1993, sambýliskona Francesca
Zhang. b) Þóra Guðrún
Móðir mín fæddist í Þýskalandi
rétt fyrir stríð. Loftárásir og aðr-
ar hörmungar voru henni í barns-
minni. Fyrstu búskaparár for-
eldra minna vaknaði móðir mín oft
með martraðir þar sem hún end-
urupplifði þessa atburði.
Hún kom til Vestmannaeyja 18
ára gömul í svartasta skammdeg-
inu árið 1952. Þetta hafa verið
mikil viðbrigði fyrir unga stúlku
að koma frá sléttunum í Schles-
wig-Holstein á þessa litlu eyju
sem er umlukt fjöllum. Hún fór til
góðs fólks, var fljót að ná tungu-
málinu og leið vel.
Rúmu ári síðar, þegar farið var
að huga að brottför aftur til
Þýskalands, lágu leiðir foreldra
minna saman. Þau hófu búskap á
Reykjum og bygging nýs húss
hófst við Illugagötu. Þau fluttu inn
í nýja húsið í árslok 1959 og þar
hefur heimili þeirra staðið síðan.
Móðir mín setti fjölskylduna of-
ar öllu, var stöðugt vakandi yfir
velferð hennar. Nánast vikulegar
bréfaskriftir við foreldra og systk-
ini í Þýskalandi og síðar komu
símtölin þegar bréfaskriftir urðu
nánast úreld. Það voru dagleg
símtöl við okkur systkinin eftir að
við fluttum að heiman og nokkra
aðra innan fjölskyldunnar til að
afla frétta.
Móðir mín var mikill fagurkeri
hafði yndi af fallegum hlutum og
blómum. Hún hlustaði mikið á
tónlist og þar var James Last í al-
geru uppáhaldi. Einnig hafði hún
dálæti á íslenskum danslögum.
Það var mjög auðvelt að gleðja
hana með gjöfum sem tengdust
þessum áhugamálum hennar.
Hún fylgdist mikið með fuglum,
hafði sérstaklega gaman af tjald-
inum.
Þótt það heyrðist vel á mæli
móður minnar að hún væri ekki ís-
lensk hafði hún gott vald á ís-
lenskri tungu. Hún gat verið orð-
heppin og gaf hlutum stundum
dálítið sniðug nöfn.
Móður minni var ætið umhugað
um hag smælingja (eins og hún
myndi sjálf orða það). Hugsaði
mikið til þeirra sem áttu í erfiðri
baráttu á einhvern máta. Hún
borgaði alla gíróseðla sem bárust
inn um bréfalúguna til styrktar
góðum málefnum.
Móðir mín var glaðlynd mann-
eskja, átti gott með að umgangast
fólk en sótti þó ekki mikið í fé-
lagsskap utan heimilisins. Heim-
ilisvinurinn Beggi í Hlíðardal var
daglegur gestur á heimili foreldra
minna í mörg ár. Það fylgdi Begga
hressilegur og ferskur gustur,
hlýja og einlægni Begga átti ein-
staklega vel við móður mína.
Begga var sárt saknað þegar hann
féll frá. Hispursleysi og einlægni
móður minnar gat komið henni í
bobba, en þá sagði hún „það á allt-
af að segja satt“.
Að lokum vil ég þakka starfs-
fólki HSU í Vestmannaeyjum fyr-
ir frábæra umönnun. Sérstakar
þakkir færi ég Ingibjörgu, Lillý
og Sirrý fyrir þeirra einstöku
natni við móður mína.
Jón Grétar.
Nú verður öðruvísi að heim-
sækja Vestmannaeyjar þegar við
höfum kvatt Edith. Það var alltaf
jafn gaman að hitta hana og fá frá-
sagnir af börnum hennar og fjöl-
skyldum þeirra sem voru henni
dýrmætari en allt annað auk þess
sem hún var áhugasöm um hvað
við fjölskyldan hefðum fyrir
stafni.
Sem barn og unglingur var ég
mikið á heimili Magga og Edithar
og naut þá í ríkum mæli hæfileika
hennar í eldamennsku og köku-
bakstri. Edith var mikill dýravin-
ur og allir sem sáu muna eftir ein-
stökum tengslum hennar við allar
kisurnar sem fjölskyldan átti.
Einnig eru eftirminnileg sam-
skipti hennar við páfagaukinn
þeirra sem fátt vissi skemmti-
legra en að sitja á borðtuskunni
hjá Edith þegar hún var að þurrka
af.
Undir handleiðslu Edithar
steig ég mín fyrstu skref á vinnu-
markaði þegar ég var tólf ára og
fór að vinna með henni í saltfiski
hjá Fjölni í Vestmannaeyjum.
Edith hefur eflaust haft milli-
göngu um þá ráðningu og veitti
góð ráð um vinnubrögðin.
Þó Edith væri fædd og uppal-
inn í Þýskalandi þá var hún alltaf
fyrst og fremst Vestmannaeying-
ur eftir að hún festi rætur þar þó
alltaf þætti henni vænt um föður-
landið og fylgdist vel með því sem
þar gerðist. Það var því ekki skrít-
ið að hún væri ein af þeim allra
fyrstu af brottfluttum Vest-
mannaeyingum sem snéru til
baka eftir gos.
Minnisstætt er að Edith átti
talsvert af þýskri tónlist og hafði
gaman af að hlusta á og miðla
öðrum – það var aldrei spurning
um með hverjum hún hélt í Euro-
vision, allavega áður en Ísland hóf
þátttöku.
Undanfarin ár hafa verið Edith
erfið eftir að heilsan fór að gefa
sig en þá naut hún góðrar umönn-
unar á sjúkrahúsinu og hafði alltaf
gaman af að fá gesti og síðasta
heimsókn okkar til hennar er okk-
ur dýrmæt.
Við fjölskyldan þökkum Edith
samfylgdina og sendum Magga,
Jóni Grétari, Jóhönnu Elísu og
fjölskyldum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur.
Guðjón Victorsson
og fjölskylda.
Sif Edith S.
Jóhannesdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma mín. Takk
fyrir að hafa verið svona
mikið til staðar og hafa fyllt
líf mitt og líf okkar fjöl-
skyldunnar með ást og um-
hyggju. Þér leið best í
faðmi fjölskyldunnar og
sagðist þá vera eins og
blómi í eggi.
Þú skilur eftir þig stórt
tómarúm og mun ég ávallt
hugsa til þín þegar ég sé
mjúkan og litríkan fatnað,
líkan þeim sem þú unnir
svo mikið. Ég vona innilega
að við hittumst aftur.
Þín
Helga.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is