Morgunblaðið - 14.04.2018, Blaðsíða 33

bera móður sinni gott vitni. Nú
skilur leiðir og við biðjum frænku
okkar allrar blessunar og þökkum
samfylgdina. Samúð okkar er hjá
börnum hennar og afkomendum.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Lilja Hilmarsdóttir,
Lilja Guðmundsdóttir.
„Gía, hvort þykir þér meira
vænt um bangsann eða ljósakrón-
una?“ Við lágum saman uppi í
hjónarúmi á Hringbraut 15, Anna
fékk að gista og við vorum að bíða
eftir að svefndrunginn kæmi yfir
okkur. Spurning frænku minnar
varð fleyg. Hún er til marks um
sérstakt sjónarhorn sem Anna var
alltaf með, frumleiki var orðaður
svo blátt áfram að maður mátti
hafa sig allan við að setja hluti í
samhengi. Hún sagði það sem hún
hugsaði, var hreinlynd, góð, áhuga-
söm um allt og alla og meiddi eng-
an.
Það var einstaklega gott og
áreynslulaust að vera nálægt henni
Önnu frænku minni. Nema ef mað-
ur gerði henni órétt. Eins og einu
sinni þegar við sátum í Hafnar-
fjarðarbíói með sameiginlegan sæl-
gætispoka og ég bar upp á hana að
hafa tekið sér aukalega. Hneyksl-
isviðbrögðin glumdu um allan bíó-
salinn og ég mátti skammast mín
ofan í tær.
Anna var heil á alla kanta. Og
var alltaf einhvern veginn að finna
út úr hlutum á sinn hátt. Maður
virti hana og bar elsku í brjósti til
hennar alla tíð. Eins og þegar hún
var búin að styðja Svenna sinn í bú-
fræðináminu með því að setja sam-
an heilt safn af þurrkuðum
plöntum svo hann gæti skilað inn
sem verkefni í skólanum. Hún
sýndi mér afraksturinn í einhverri
heimsókninni, alltaf sama látleysið,
í mínum huga afrek. Og svo eign-
aðist hún falleg og mannvænleg
börn, maður fylgdist með henni úr
fjarlægð í gegnum árin, en þegar
við hittumst var eins og enginn tími
væri í milli.
Við vorum systradætur. Það var
hátíð í hvert skipti sem ég fékk að
heimsækja þær Önnu og Auði syst-
ur hennar. Þær fögnuðu mér svo
fölskvalaust. Ég finn enn fyrir hlýj-
unni í hjartanu þegar ég hugsa um
fallegu brosmildu glókollana, ið-
andi af gleði og tilhlökkun þegar ég
kom í Laufásinn. Og alltaf að segja
frá einhverju spennandi. Eins og til
dæmis þegar þær ultu hvor á eftir
annarri aftur úr Trabanti pabba
síns á fullri ferð í miðri Reykjavík –
ætluðu rétt að opna dyrnar.
Hvaðeina sem tengist minningu
þeirra systra er bjart og ástúðlegt.
Það var gott að eiga Önnu fyrir
frænku og geta alla ævi ávarpað
hana umbúðalaust. Núna er hún
horfin. Ég sakna hennar. Ef ein-
hver fær góðar móttökur á himn-
um, þá er það elsku Anna mín. Ég
votta börnum hennar og öðrum
ættingjum mína innilegustu sam-
úð.
Guðrún Hrefna
Guðmundsdóttir.
Fjórar ungar vinkonur lögðu af
stað í berjamó og þóttust tala sam-
an á útlensku með því að bulla ein-
hverja þvælu. Móinn var við túnfót-
inn og við áttum oft leið út í móa en
þar var líka álfasteinn sem í bjuggu
álfar. Þar sátum við vinkonurnar
stundum saman með nesti og nut-
um þess að lifa í núinu. Við gengum
saman í skóla í Garðahreppi, sem
síðar varð Garðabær og eftir
barnaskólann áttum við saman
skemmtileg unglingsár.
Þá flutti Anna á Selfoss og bjó
með Svenna sínum og dótturinni
Soffíu í Þorleifskoti. Þó kotið væri
lítið var samt pláss fyrir vinkon-
urnar úr bænum að gista eftir
sveitaball. Svo stækkaði fjölskyld-
an þegar synirnir þrír, Knútur,
Bjarni og Sölvi, bættust við og þá
þurfti stærra hús, svona eins og
gengur, og svo voru það hestarnir.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum Önnu, alltaf eitthvað um
að vera, eitthvað um að tala eða
eitthvað um að hugsa. Það var allt-
af eitthvað framundan.
Anna var skemmtileg og hress
og átti marga vini og kunningja.
Hún var alltaf vel til höfð og snyrti-
leg. Trygglynd, hreinskilin, dugleg
og ósérhlífin sinnti hún sínu af alúð,
bæði heima og í vinnu, stolt af
börnunum sínum og fjölskyldunni,
fallega garðinum og myndarlegu
heimilinu.
Við tengdumst ungar vináttu-
böndum og þó stundum liði langur
tími milli samfunda var alltaf eins
og við hefðum hist í gær. Það var
bara eitthvað sem myndaðist í
æsku, eitthvað sem við áttum sam-
an og hélt okkur saman. Við eign-
uðumst góðar minningar og bjugg-
umst sjálfsagt við að þeim mundi
halda áfram að fjölga.
En Anna veiktist. Í rúmt ár
glímdi hún við krabbamein og nú
höfum við misst Önnu, elsku vin-
konu okkar.
Þrjár vinkonur, nýkomnar af
dánarbeði vinkonu sinnar, sátu
sorgmæddar við kaffibolla og
reyndu að hugga sig við minning-
arnar, sem allt í einu voru svo ótrú-
lega mikils virði.
Við rifjuðum upp æsku- og ung-
lingsárin sem var skemmtilegur
tími í góðum og stórum vinahópi.
Við rifjuðum upp síðustu ár og síð-
asta ár og síðasta skiptið sem við
hittumst heima hjá Önnu, fyrir
mánuði síðan. Hún var kát og leit
vel út, var á leiðinni til Berlínar
með Ídu systur sinni og ætlaði að
kaupa sér nýjan bíl þegar hún
kæmi heim.
Anna var svo skynsöm og dug-
leg þetta síðasta ár. Lifði í núinu,
var róleg og hugsaði ekki um dauð-
ann. Þetta einsetti hún sér í veik-
indum sínum.
Það er sárt að kveðja Önnu á
besta aldri en minningin um hana
lifir í hjörtum okkar og hún verður
alltaf ljósið í vinkvennahópnum.
Börnum hennar Soffíu, Knúti,
Bjarna og Sölva sendum við inni-
legar samúðarkveðjur og biðjum
guð að gefa þeim styrk.
Hrafnhildur, Gunnhildur
og Þuríður.
Það er skrýtið að skrifa kveðju-
orð um hann Önnu eftir að hafa
unnið með henni í yfir 30 ár. Ætli
við höfum ekki byrjað að vinna
saman árið 1985 eða 1986 hjá Sam-
vinnubankanum. Tökum við
kannski vinnufélögunum eins og
sjálfsögðum hlut? Spáum við mikið
í hverja við umgöngumst mest á
lífsleiðinni. Ekki gætum við verið
ólíkari sem persónur, hún með sitt
skipulag en ég þessi týpa með allt
út um allt skipulag.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er
jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir sem ferðalag þetta þrá,
en þó eru margir sem ferðalaginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og
bíða.
(Tómas Guðmundsson)
Þessi tvö erindi eftir Tómas
Guðmundsson finnst mér passa vel
við hugsanir mínar undarfarna
daga. Við Biggi minn sendum
Soffíu, Knúti, Bjarna, Sölva og fjöl-
skyldum þeirra okkar samúðar-
kveðjur. Hún Anna mun lifa áfram
í huga okkar.
Margrét (Magga).
Kynni okkar Önnu hófust er hún
kom til starfa í Samvinnubankan-
um á Selfossi á öndverðum níuunda
áratug síðustu aldar. Vinnustaður-
inn var lítill og starfsfólkið frekar
ungt að árum og kom hvert úr sinni
áttinni. Flestir voru á fyrri hluta
starfsferils síns. Anna var ein af
þeim. Hún kom mér fyrir sjónir
sem hæglát og traust en gat verið
föst fyrir ef því var að skipta. Ungu
starfsfólki fylgir gjarnan gáski og
ýmislegt var haft fyrir stafni ann-
að en að sinna hinu daglega starfi.
Anna var gjarnan tilkippileg ef
eitthvað stóð til. Hún var glettin
og góður félagi. Ég held að hún
hafi verið gömul sál og við áttum
ýmislegt sameiginlegt. Áhugi á hí-
býlum og gömlum munum sam-
einaði okkur og hún var blóma-
kona.
Bútasaumur og hestamennska
voru líka hennar ær og kýr. Leiðir
okkar á vinnustaðnum skildu um
tíma en lágu aftur saman er Anna
hóf störf hjá Landsbankanum á
Selfossi, þá sem húsvörður.
Ef undirritaðri hefur stundum
dvalist um of í kjallaranum þá eru
líkur á því að Anna hafi orðið á
veginum og við tekið saman tal
um garða og gróður og matarupp-
skriftir. Ekki er útilokað að eins
og ein glettin saga hafi fylgt með.
Á síðustu árum hittumst við af
og til. Hún bar sig gjarnan vel
þótt á móti blési.
Anna fór allt of snemma. Hún
var enn að störfum er hinn óvel-
komni gestur gerði sig heima-
kominn.
Hún uppskar ekki að setjast í
helgan stein og njóta afraksturs
hins daglega amsturs. Vonandi
eru grundirnar grónar og blómst-
ur frítt í sumarlandinu. Ég þakka
Önnu samfylgdina. Aðstandend-
um öllum votta ég samúð mína.
Svanhvít
Hermannsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. APRÍL 2018
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ODDGEIR SIGURÐSSON
húsasmiður,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
þriðjudaginn 3. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir sendum við til starfsfólks á deild 3E, Sóltúni.
Sigríður Björnsdóttir
Bergþóra Oddgeirsdóttir
Birna Oddgeirsdóttir
Matthías Oddgeirsson Guðbjörg Ásgeirsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
RÓBERT ÖRN ÓLAFSSON,
Lóulandi 6, Garði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
laugardaginn 7. apríl.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju, föstudaginn 20. apríl
klukkan 13.
Guðbjörg Þrúður Gísladóttir
Dagmar Róbertsdóttir
Ólafur Rikharð Róbertsson Halldóra Jóna Sigurðardóttir
Ellen Dóra Guðbjargardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær sambýlismaður minn, faðir,
stjúpfaðir, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
SIGURBJÖRN HLÖÐVER ÓLAFSSON
stýrimaður,
Ásbraut 13,
Kópavogi,
sem lést miðvikudaginn 4. apríl, verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju mánudaginn 16. apríl klukkan 13.
Sigurlaug Sigurðardóttir
Ómar Sigurbjörnsson Kenný Aðalheiður
Heiðar Sigurbjörnsson Rósa Björk Högnadóttir
Oddur F. Sigurbjörnsson Unnur Runólfsdóttir
Sigurður Þorsteinsson Sigurborg Sigurðardóttir
Guðlaug U. Þorsteinsdóttir
Ragnheiður E. Þorsteinsd. Pétur Már Ólafsson
Ólafur Þór Þorsteinsson
börn, barnabörn, langafabörn og langalangafabarn
Ástkær eiginmaður minn, faðir minn og afi,
ÞORSTEINN HJARTARSON,
Boðaþingi 12,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 8. apríl.
Útförin fer fram frá Lindakirkju föstudaginn
20. apríl klukkan 13.
Guðrún Einarsdóttir
Rúna Björk Þorsteinsdóttir
Þorfinnur Guttormsson
Guðrún Embla Eiríksdóttir
Ástkær faðir okkar og afi,
ÁRNI EDWINS
framkvæmdastjóri,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
fimmtudaginn 5. apríl.
Hann verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 25. apríl klukkan 13.
Kristmann Árnason
Edwin Árnason
Árni Geir Árnason
og barnabörn
Okkar ástkæri
HÉÐINN SVEINSSON
lést miðvikudaginn 11. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Systkini hins látna
Jón, Loftur, Rannveig, Olga, Páll Þór
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
STEFNIR HELGASON,
lést 10. apríl.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju 23. apríl
klukkan 15.
Birna Stefnisdóttir Aðalsteinn Steinþórsson
Brynja Sif Stefnisdóttir Agnar Strandberg
Sigurður Hrafn Stefnisson Hekla Ívarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
TÓMAS ÞÓRHALLSSON
frá Botni í Fjörðum,
til heimilis að Sléttuvegi 23, Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 11. apríl.
Útför hans verður auglýst síðar.
Ragnhildur Pála Tómasdóttir Sveinn Áki Sverrisson
Guðni Þórhallur Tómasson Þórdís Þórðardóttir
Guðlaugur Ómar Tómasson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JENNI RAGNAR ÓLASON,
Böðvarsgötu 8,
Borgarnesi,
lést á sjúkrahúsi á Spáni laugardaginn
7. apríl.
Aðalbjörg Stella Ólafsdóttir
Áslaug Þorvaldsdóttir
Rósa Jennadóttir Guðmundur F. Guðumundss.
Birna Guðrún Jennadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRA SIGRÍÐUR SIGFÚSDÓTTIR,
Sigga,
Miðnestorgi 3, Sandgerði,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
11. apríl.
Útförin fer fram frá Safnaðarheimilinu í Sandgerði föstudaginn
20. apríl klukkan 14.
Geir Sigurlíni Geirmundsson
Regína Geirsdóttir Haukur Georgsson
Hrafnhildur Geirsdóttir Ottó Þormar
Sæunn Geirsdóttir Sigurpáll Sigurbjörnsson
Guðrún Geirsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn