Morgunblaðið - 18.04.2018, Page 22

✝ Marel Andrés-son fæddist á
Drangsnesi við
Steingrímsfjörð 13.
janúar 1937. Hann
lést í Keflavík 10.
apríl 2018.
Foreldrar hans
voru Andrés Guð-
björn Magnússon,
f. 8.9. 1906, d.
12.12. 1979, og
Guðmundína Arn-
dís Guðmundsdóttir, f. 20.9.
1911, d. 28.9. 1978. Systkini
Marels eru; Anna Guðmunda,
f. 18.12. 1928, d. 18.1. 1935,
Stefanía Guðrún, f. 12.2. 1930,
Magnús, f. 13.9. 1931, Friðrik,
f. 9.3. 1934, d. 17.2. 2005,
Anna Guðmunda, f. 28.2. 1935,
Guðrún, f. 29.6. 1939, Har-
aldur Vignir, f. 9.8. 1940, d.
30.3. 1961, Herdís Ólína, f.
22.10. 1941, Ingólfur, f. 21.5.
1944, Efemía Guðbjörg, f.
28.8. 1945, Hulda, f. 4.1. 1947,
d. 23.5. 1957, Bjarni, f. 8.12.
1949, Ríkey, f. 16.5. 1951 og
Hrefna, f. 2.6. 1952.
hófu búskap árið 1959 og
gengu í hjónaband 30. desem-
ber 1960. María lést 1. október
2015. Börn þeirra eru þrjú; 1)
Þórður Ingi f. 1958, maki
Fríður María Halldórsdóttir.
Börn þeirra eru fimm; Einar
Aron í sambúð með Steinunni
Ósk Larsen, börn þeirra eru
Hrafntinna og Móeiður, Marí-
anna í sambúð með Andra Þór
Arnarssyni, Halldór Jón Sig-
urður, Katrín Edda og Magnús
Ingi. 2) Kolbrún, f. 1962, maki
Ragnar Kristjánsson. Börn
þeirra eru fjögur; Kristján
Þór í sambúð með Júníu Sig-
mundsdóttur, María Rán í
sambúð með Arnóri Laxdal,
börn þeirra eru Katla Þyrí og
Ármann Laxdal, Marel í sam-
búð með Freydísi Leifsdóttur,
Magnþór Breki, unnusta hans
er Birta María Ómarsdóttir. 3)
Ólafía, f. 1969, maki Magnús
Þórisson. Börn þeirra eru
þrjú; Ragnheiður Eir, Markús
Már, unnusta hans er Kristín
Helgadóttir, og Tómas Ingi.
Útför Marels verður frá
Safnaðarheimilinu í Sandgerði
í dag, 18. apríl 2018, klukkan
14 og jarðsett verður frá
Hvalsneskirkju.
Marel ólst upp
á Drangsnesi,
gekk í barna-
skóla þar og tók
ungur til hend-
inni við vinnu og
íþróttastarf þar.
Hann stundaði
frjálsar íþróttir,
knattspyrnu og
skíði. Marel fór á
sjó á unglings-
aldri en fluttist
15 ára gamall til Sandgerðis
og fór á vertíð. Var hann til
sjós fram til ársins 1976 en
hóf þá störf sem málari, lærði
og vann síðan við þá iðn til
starfsloka. Hann þjálfaði
yngri flokka í knattspyrnu
hjá Reyni Sandgerði og einn-
ig eldri borgara í Sandgerði
og tók virkan þátt í starfsemi
þeirra. Marel bjó í Sandgerði
þar til hann fluttist til Kefla-
víkur þar sem hann bjó síð-
asta árið.
Marel kynntist árið 1956
Maríu Ármannsdóttur, f. 1.
mars 1939 í Sandgerði. Þau
Elsku besti pabbi okkar. Nú
er komið að kveðjustund og
minningarnar streyma fram í
hugann. Þú varst kletturinn
okkar, bæði pabbi okkar og
besti vinur. Þú gerðir allt fyrir
okkur og varst t.d. viðstaddur
fæðingu nokkurra barnabarna,
sem þótti mjög óvenjulegt. Það
var sama hvar þú komst, þér
fylgdi alltaf svo mikill kraftur
og jákvæðir straumar. Þú varst
svo mikill nagli en samt svo
mjúkur í allri framkomu. Þú
varst fyrirmyndin okkar og
kenndir okkur svo margt. Lífs-
reglur þínar munu verða leið-
arljós í lífi okkar. Það var sama
hvað það var, þú komst alltaf
og tókst málin í þínar hendur.
Þegar það þurfti að mála varstu
mættur á staðinn og eina
áhyggjuefni þitt var að við vær-
um ekki að gera hlutina nógu
vel. Þú vildir öllum svo vel og
varst aldrei með neina uppgerð,
heldur komst til dyranna eins
og þú varst klæddur. Þú varst
svo stór hluti af lífi okkar og
svo mikill vinur okkar allra,
bæði okkar systranna og barna-
barnanna. Þú varst svo mikill
snyrtipinni og fórst vel með allt
sem þú áttir. Okkur er í fersku
minni þegar við gáfum þér
gönguskó og þú vildir ekki nota
þá í bleytu því þá yrðu þeir
sjúskaðir og ljótir. Einnig vildir
þú að við færum með þig um
íbúðina í veikindunum til að sjá
hvernig við gengjum um þótt
þú værir sárlasin. Fótbolti var
líf þitt og yndi. Þú varst með
fótboltann í blóðinu og mikill
Arsenal- og Reynismaður. Þú
mættir á alla leiki Reynis og
það vissu allir þegar Malli var
mættur á völlinn því það heyrð-
ist langar leiðir. Barnabörnin
þín áttu líka ófáar stundir með
þér fyrir framan sjónvarpið að
horfa á fótbolta. Það mátti
heyra hrópin, hláturinn og köll-
in langar leiðir og oft fylgdi
einn kaldur með. Þú þjálfaðir
yngri flokka Reynis og þótt þú
værir hættur að þjálfa fylgdist
þú með því hvernig þeim sem
þú þjálfaðir vegnaði í lífinu.
Samverustundirnar með þér
voru svo skemmtilegar og alltaf
fullar af gleði og hlátri. Það
voru ófáar stundir sem við átt-
um saman í sumarbústaðnum,
en þú elskaðir að fara í sveitina
og þar naustu þín í botn. Þú
varst svo stoltur af okkur og
hvernig við stóðum saman eftir
að mamma dó og í veikindum
þínum. Þú varst svo þakklátur
fyrir að fá að vera heima fram
á síðasta dag og notaðir hvert
tækifæri til að þakka okkur
það. Þessi tími var öllum erf-
iður en samt voru gæðastund-
irnar svo margar og dýrmætar.
Þessar samverustundir voru
okkur öllum svo mikilvægar og
ekki síst barnabörnunum.
Styrkurinn sem heimahjúkrun-
in veitti okkur var ómetanlegur
og einnig Sigurður prestur.
Færum við þeim okkar bestu
þakkir fyrir þann stuðning.
Veikindunum tókstu með ótrú-
legu æðruleysi og varst sá sem
huggaðir okkur hin. Þú varst
sáttur við ævistarf þitt og það
eina sem þú vildir var að við
yrðum góð hvort við annað þeg-
ar þín nyti ekki lengur við. Það
er svo ótrúlega leiðinlegt að
hafa þig ekki lengur hjá okkur
því nú eru okkar föstu liðir eins
og laugardagskaffið ekki lengur
til staðar. Það verður skrýtið að
halda áfram án þín en við hugg-
um okkur við að nú eruð þið
mamma sameinuð á ný. Við
elskum þig.
Kolbrún og Ólafía.
Pabbi fæddist inn í lítið sjáv-
arþorp þar sem lífið snerist um
að hafa í sig og á. Oft á tíðum
var erfitt um vik enda fjöl-
skyldan stór. Allir þurftu að
taka til hendinni á unga aldri
og þótti það sjálfsagður hlutur.
Úti í heimi voru víðsjárverðir
tímar sem höfðu sín áhrif á
okkar ágæta land.
Þessar aðstæður, ytri og
innri, hafa líklega mótað þann
mann sem pabbi var alla tíð.
Þegar pabbi stóð frammi fyrir
verkefni var gengið í að klára
það. Hann sýndi af sér fádæma
dugnað þegar hann bjó fjöl-
skyldu okkar heimili í Sand-
gerði, gekk í það verk og vann
það vel.
Pabbi flutti 15 ára gamall til
Sandgerðis til að fara á vertíð
og alla tíð var hann eftirsóttur
og harðduglegur sjómaður bæði
á dagróðrabátum frá Sandgerði
og eins frá Reykjavík. Mér er
minnisstætt hversu stoltur og
ánægður hann var að vera kom-
inn með pláss á Guðmundi RE,
en það var mikið aflaskip.
Þegar pabbi hætti á sjó fór
hann að starfa sem málari uppi
á velli en þar eins og fyrr var
hann þekktur fyrir dugnað og
kraft í því sem hann tók að sér.
Alla tíð var hann mjög fé-
lagslyndur og vildi vera innan
um fólk, hann tefldi skák og
spilaði bridge. Saman horfðum
við á heimsmeistaraeinvígið í
skák í Laugardalshöllinni og
mér er eftirminnilegt hversu
mikil upphefð mér fannst í því
að fá að fara með honum.
Pabbi hafði mikið keppnis-
skap og kenndi mér margt.
Hann hvatti mig áfram, studdi
og styrkti í mínu áhugamáli
sem var knattspyrna og kenndi
mér að gefast ekki upp þegar á
móti blés. Hann kom einnig
þétt að knattspyrnumálum hjá
Reyni í Sandgerði. Og það fór
ekkert á milli mála þegar pabbi
var mættur á völlinn, en hann
sparaði ekki hvatningarorðin og
átti það alveg til að blóta há-
stöfum svo undir tók í stúkunni.
Foreldrar mínir voru fyrir-
myndarhjón og lögðu mikið upp
úr því að halda heimili sínu hlý-
legu og snyrtilegu. Það kom í
þeirra hlut að hugsa um afa síð-
ustu ár hans og frá því að
mamma veiktist var pabbi sér-
lega natinn við hana. Eftir að
mamma dó átti hann mjög góð-
an tíma á sínu nýja heimili í
Keflavík umkringdur barna-
börnum sem hugsuðu mjög vel
um afa sinn. Sá hópur gengur
undir nafninu Ollarnir.
Fyrir ári fórum við strák-
arnir í fjölskyldunni í knatt-
spyrnuferð til Englands og var
pabbi hrókur alls fagnaðar í
þeirri ferð. Þar var skálað fyrir
líðandi stundu. Aldursbilið var
ekkert, sá yngsti þrettán ára og
sá elsti áttræður.
Aðspurður, á síðustu dögum,
sagðist hann hvorki vera
hræddur né kvíðinn. Og þegar
ég hlustaði á hann og fylgdist
með honum fylltist ég aðdáun
og stolti yfir þessu sterka og
kraftmikla hugarfari fársjúks
manns og tel að á lokadögum
sínum hafi hann kennt okkur
öllum, börnum, barnabörnum
og tengdabörnum eitthvað
mjög verðmætt og dýrmætt
sem erfitt er að útskýra með
orðum. Hann hafði í farteskinu
eitthvað frá uppvextinum sem
gaf honum þann styrk sem
þurfti til þegar hann tókst á við
lokadagana í lífi sínu, fullur
hugrekkis, æðruleysis og sáttur
við sitt.
Það er sárt að kveðja góðan
föður og góða fyrirmynd en
minning um góðan mann lifir.
Þórður Ingi Marelsson.
Þá er komið að kveðjustund
og hann Malli tengdapabbi
minn búinn að fara síðustu sjó-
ferðina. Það fyrsta sem kemur
upp í huga minn þegar ég
hugsa til Malla tengdapabba er
hvað hann var hress, ákveðinn
og stundum hávær maður sem
lét hlutina ganga. Þakklæti
kemur einnig sterkt upp í hug-
ann, það var æði margt sem
hann hjálpaði okkur með í
gegnum tíðina. Það var gott að
vita til þess að alltaf átti Kolla
mín hjálp hans vísa þegar ég
var langdvölum úti á sjó. Hann
var meira að segja viðstaddur
fæðingu þriggja af fjórum
börnum okkar þar sem ég var
fjarri úti á sjó. Hann hafði mik-
inn áhuga á sjómennsku minni
og vildi alltaf vita hvar við vær-
um staddir og hvernig veiðin
gengi og hringdi oft til að fylgj-
ast með. Það er ómetanlegt að
hafa verið svo heppinn að fá að
kynnast manni eins og honum.
Hann stóð alltaf þétt með sínu
fólki, sama hvort það var fjöl-
skyldan eða fótboltaklúbbarnir,
Reynir Sandgerði og Arsenal.
Margar minningar mínar með
Malla tengjast fótboltaleikjum.
En sú sem stendur upp úr er
ferð á heimavöll Arsenal sem
ég var svo lánsamur að vera
með í, vera viðstaddur þegar
hann kom í fyrsta sinn á heima-
völl Arsenal, Mekka fótboltans
fyrir honum. Malli kom úr
stórum systkinahópi og var alla
tíð mikill fjölskyldumaður. Allt-
af var hann tilbúinn að hjálpa
við hvað sem var, hvort sem um
var að ræða barnapössun eða
að mála eins og eitt hús. Hann
hafði líka þann góða kost að
geta þegið hjálp, enda var hann
gegnheill samvinnumaður.
Takk fyrir allt og allt, Malli
minn.
Kveðja, þinn tengdasonur
Ragnar.
„Hevvíddi mar!“ Kannski
ekki viðeigandi að hefja minn-
ingargrein á þessum orðum en
þetta var gjarnan viðkvæðið,
alltaf á jákvæðan hátt og sagt
með hressleika.
Malli var Strandamaður,
sterkur, hraustur, ákveðinn,
drífandi, traustur, rausnarleg-
ur, hlýr og hjartgóður. Hann
var höfuð fjölskyldunnar, klett-
urinn, foringinn, höfðinginn.
Hann kom hreint og beint
fram, orðaði hlutina eins og
þeir voru, beinskeyttur og ekki
beint lágstemmdur. En hann
var jafnframt mikill fjölskyldu-
maður, vildi vera nálægt sínum
og sinnti sínu fólki einstaklega
vel. Hann vildi hafa hreint og
snyrtilegt í kringum sig, innan-
dyra sem utan, og bar heimilið
vott um mikla snyrtimennsku
og alúð.
Malli var þannig gerður að ef
verk þurfti að vinna var gengið
í það og verkið klárað. Þannig
var það bara. Þetta einkenndi
Malla alla tíð. Hann var sérlega
bóngóður og greiðvikinn, af-
kastamikill og gerði vel það
sem hann gerði.
Malli og Mæja voru góðar
fyrirmyndir. Hjónaband þeirra
fannst mér einstakt því eftir-
Marel Andrésson
22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. APRÍL 2018
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR REYNIR
GUÐMUNDSSON
múrarameistari,
Kveldúlfsgötu 21, Borgarnesi,
lést sunnudaginn 8. apríl á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi. Útför hans fer fram frá Borgarneskirkju föstudaginn
20. apríl klukkan 14.
Herdís Jónasdóttir
Jónas Guðmundsson
Fjóla Guðmundsdóttir
Guðmundur Guðmundsson Nína Rún Höskuldsdóttir
Hrönn Guðmundsdóttir Gunnar Máni Hermannsson
Saga, Hugi, Emma, Reynir, Tómas og Frosti
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
FJÓLA PÁLSDÓTTIR,
Heiðargerði 42,
lést á Landspítalanum að kvöldi
þriðjudagsins 10. apríl. Útförin fer fram frá
Grensáskirkju föstudaginn 20. apríl klukkan 13.
Pálmar Kristinsson Hallfríður Frímannsdóttir
Halldór Kristinsson
Gunnar S. Kristinsson Gréta Vigfúsdóttir
Sævar Kristinsson Ólöf Kristín Sívertsen
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR HRÓLFSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Dyngju,
Egilsstöðum, föstudaginn 13. apríl.
Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju
laugardaginn 21. apríl klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hollvinasamtök
heilbrigðisþjónustu á Fljótsdalshéraði.
Þórarinn Gunnlaugsson Steinþóra Guðmundsdóttir
Hrólfur S. Gunnlaugsson Elínborg Angantýsdóttir
Ína G. Gunnlaugsdóttir
Lára Ósk Gunnlaugsdóttir Stefán Brimdal Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, dóttir, systir og
mágkona,
ÞÓRA STEPHENSEN
aðstoðarskólastjóri,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
mánudaginn 16. apríl.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
24. apríl klukkan 13.
Örvar Andrésson
Dagbjört Andrésdóttir
Þórir Stephensen Dagbjört G. Stephensen
Elín Stephensen
Ólafur Stephensen Ragnheiður D. Agnarsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN GUÐMUNDSSON
Árskógum 6,
lést miðvikudaginn 11. apríl.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 2. maí klukkan 13.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Bergþóra S. Ottesen
Guðmundur Björnsson Helga Egilsdóttir
Hildur Björnsdóttir Árni Valur Garðarsson
Snæbjörn Björnsson
Pétur Björnsson Ingibjörg Óskarsdóttir
Helgi Björnsson Berglind Levísdóttir
Magnea Lena Björnsdóttir Hallur Símonarson
Björn Þór Björnsson
Benedikta Björnsdóttir Viggó H. Valgarðsson
barnabörn og langafabörn